Hoi allemaal, Ik ben op zoek naar lotgenoten, ook al gun ik niemand zoiets verschrikkelijks tegenstrijdigs. Ik was 21 weken zwanger toen ik een verschrikkelijk telefoontje kreeg. Mijn moeder had zelfmoord gepleegd. Mijn moeder die zo blij was met mijn zwangerschap! Mijn eerste kleine en wat wilde ze er graag bij zijn... toch heeft het niet zo mogen zijn en was dit nieuws blijkbaar niet voldoende om voor te leven. Mijn contact met haar was niet altijd heel goed, maar sinds mijn zwangerschap ging ik toch vaker naar haar toe en begon ik de relatie anders te zien.. Nu moet ik leven met het feit dat ik 31 ben en geen moeder meer heb, dat mijn moeder nooit mijn dochter vast zal kunnen houden en dat ik met duizend onbeantwoorde vragen zit. Ik blijf sterk voor mijn kleine meisje, maar ik voel me alsof de grond onder m'n voeten vandaan is getrokken. Opeens is mijn wereld anders en kan ik niet meer van mijn zwangerschap genieten zoals voorheen. Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt, dat er plotseling iemand dichtbij is overleden tijdens een zwangerschap of met kleine kinderen? Ik zou graag wat steun hebben, ik heb genoeg mensen om mee te praten en een hele lieve vriend, maar soms is het lastig voor mensen te begrijpen die niet hetzelfde of iets soortgelijks hebben meegemaakt..
Jeetje wat verschrikkelijk naar en verdrietig. Ik heb geen ervaring maar hoop dat je in contact zal komen met meiden die dat wel hebben. Veel sterkte gewenst!!
Ja ik. Onze oudste dochter overleed plotseling toen ik ruim 30 weken zwanger was van de jongste. Een hel. Echt een slopende periode geweest waarbij leven en dood zo dicht bij elkaar lagen. Eerlijk; ik heb erg weinig kunnen genieten van de laatste 10 weken van mijn zwangerschap. De kraamperiode werd voornamelijk opgeslokt door de baby, ze had voor mijn gevoel een beetje een tik aan mijn stress overgehouden en kon dus echt geen 2 tellen zonder tegen me aangeplakt te zitten. Vond het erg heftig, en ook van rouwen was geen sprake omdat er gewoon niet genoeg uren in een dag zaten om alles te laten bezinken. Inmiddels zitten we in iets rustiger vaarwater (baby is nu 12 weken) en komt er iets meer ruimte om stil te staan bij wat er allemaal is gebeurd. Het is gewoon heel heftig. Gecondoleerd met jouw moeder, wisten jullie wel dat ze ziek was?
Ik heb ook ervaring. Mijn vriend heeft zelfmoord gepleegd toen onze zoon 4 maanden oud was. Je mag me pb'en.
Wow, wat heftig en onvoorstelbaar! Mijn vader is tijdens mijn vorige zwangerschap heel plotseling overleden dus helaas ook ervaring...
Sterkte dames met zulke moeilijke gebeurtenissen. Bij ons is het inmiddels langer geleden, maar tijdens de zwangerschap van onze derde bleek de moeder van mijn man ongeneeslijk ziek te zijn. Ik was toen 6 maand zwanger. De arts schatte in dat ze nog 6 weken tot drie maand te leven had. Twee dagen na mijn uitgerekende datum stierf ze. Precies een week na haar uitvaart werd onze baby geboren. G de kraamweek werd volledig overschaduwd maar dat is dan ook logisch. Zeer moeilijk geweest waarvan de echte klap ook pas vier maanden later kwam bij mij.
Helaas hier ook.... afgelopen week de moeder van mijn man overleden. Daarnaast hoop gedoe met schoonvader omtrent de crematie, dat geheel tegen de wil van schoonmoeder had geweest. Heel verhaal maar komt er op neer dat genieten er voorlopig niet in gaat zitten ook.
Wat heftig allemaal en oneerlijk. Mijn vader is voor mijn zwangerschap uit het leven gestapt, dus in die zin wel "ervaring". Dit is al enkele jaren geleden en nu zwanger maar kan me zo goed voorstellen dat dit helemaal niet met elkaar rijmt. Heel veel sterkte en je mag me PB-en als je wilt. X