Normaal post ik niet problemen van mijn privé maar ik zit momenteel in een lastige situatie en ik wil er een neutrale kijk op. Mijn vriendinnen zijn bevooroordeeld en zeggen eigenlijk precies wat ik wil horen... Maar ik ben benieuwd wat een buitenstaander in mijn situatie zou doen. Mijn schoonfamilie heeft momenteel bezoek uit het buitenland op visite. Al ruim anderhalve week volgt er etentje na etentje en feestjes als afsluiting. Tot zover zijn wij niet uitgenodigd terwijl de rest van de familie wel allemaal aanwezig was. Afijn, wij hebben daar onze mening over gegeven en klaar.. Nu hadden ze besloten om een korte trip te doen binnen Europa. Ze vroegen ons deze keer mee. Mijn man wilde super graag mee maar aangezien ik moest werken op de dag van vertrek, hadden we duidelijk aangegeven dat we dan in de middag moesten vertrekken. Nu hadden ze gisteren weer een feest (waarop wij weer niet uitgenodigd waren) en hadden ze besloten om vandaag om 8 uur sochtends weg te gaan... Zonder op ons te wachten zijn ze met een grote groep vertrokken. Mijn man voelde zich erg rot en dat maakte mij zo boos dat ik 1 persoon van mijn schoonfamilie heb opgebeld en heb gezegd hoe respectloos het was om zonder ons te vertrekken terwijl we hadden afgesproken dat we meegingen. Na een hele discussie met deze persoon, had diegene besloten om als enige toch terug te komen voor ons.. De rest gingen door en hebben een gemene opmerking richting mij geplaatst op Facebook, ontzettend kinderachtig. Ik heb die opmerking genegeerd. Nu wilt mijn man nog steeds gaan en morgen vertrekken. Ik wil absoluut niet want ik weet dat niemand me aardig vind daar. Dat is al jaren zo en na deze openbare opmerking word het helemaal niet gezellig voor mij. Zouden jullie man met 1 dochter alleen laten gaan? Mijn man wilt dus 1 kind meenemen en alleen gaan maar daar ben ik behoorlijk beledigt door.... Deze mensen behandelen hem altijd als str*nt en blijkbaar wilt hij toch liever met hun weg ipv met ons gezin alleen weg gaan ergens anders heen... Overdrijf ik? Wat zouden jullie doen? Ik moet het voor morgen ochtend beslissen en ik kom er maar niet uit! Man wilt dat ik mee ga, ik wil niet mee, nu wilt man dus alleen gaan terwijl hij ook de keus heeft om met mij en onze 2 kinderen een paar dagen weg te gaan.
Maar waarom moet je man nu een keuze maken tussen weggaan met zijn familie en 1 dochter of met z'n gezin weggaan? Terwijl jij eigenlijk besluit niet mee te gaan. In mijn ogen is het nu niet helemaal eerlijk om je man voor deze keuze te stellen. Als je het belangrijk vindt dat jullie met elkaar zijn dan zou ik niet je man voor deze keuze stellen maar jezelf. En dan dus mee gaan met hem en de schoonfamilie.
Pff moeilijk. Snap dat je er geen zin meer in hebt. Je man heeft waarschijnlijk nog hoop dat het toch wel leuk gaat worden. Ben het er wel mee eens dat het niet helemaal eerlijk is om hem nu voor die keuze te stellen. Eigenlijk was je van plan om mee te gaan. De vraag is dus ga je mee of laat je man zelf gaan. Hoewel ik heel goed begrijp dat je beide niet meer ziet zitten. Maar blijkbaar is je man nog niet zo ver om dat in te zien.
Mijn man zou niet meegaan met mensen die mij zo behandelen. Maar goed....hij wil dus gaan. Ik weet niet zo goed wat ik er van zou denken. Alsof hij niet achter mij zou staan denk ik. Ik zou hem ook weer niet iets verbieden. Lastig hoor! Maar groot gelijk dat je zelf niet gaat. Ik was ook niet gegaan.
Hij wilt dat ik mee ga, ik wil niet met hun mee. Hij opperde toen dat hij alleen gaat met 1 van onze dochters. Ik ben daar beledigd door aangezien ik nu vrij heb genomen en hij er dus voor kiest om naar zijn familie te gaan die hem respectloos behandelen. Hij kan ook met ons als gezin ergens anders heen gaan aangezien ik ook vrij had genomen hiervoor. Ik moet nu dus zelf de keuze maken of ik hem alleen laat gaan met onze dochter of niet. Er staat toch dat ik dit moet beslissen, niet hij op dit moment
Ik zou mijn man laten gaan. Ik snap uit je verhaal alleen niet zo goed waarom dit met 1 kind is. Mocht hij hier een goede reden voor hebben, dan zou ik dit ook goed vinden. Ik ben namelijk van mening dat je in een relatie moet kunnen vertrouwen op het beoordelingsvermogen van partner. Aan je verhaal te lezen denk ik namelijk dat je door alle gebeurtenissen niet meer objectief bent. Daarnaast zou ik mijn man nooit weghouden bij zn familie.
Ik zou hem alleen laten gaan of voor hem met zijn 4tjes gaan. Mijn man zou er al klaar mee zijn en niet gaan. Maar kind meegeven zou ik zoiezo niet zo snel doen maar dat is een ander verhaal.
Man wilt? Man wil. Verder: ik snap niet waarom hij überhaupt mee wil, als men mij en mijn vrouw zo zou behandelen dan was ik lekker met m'n gezin iets leuks gaan doen ipv energie stoppen in iets waar je niet vrolijk van wordt. Niet leuk, ik kan me voorstellen dat je er last van hebt. Niet van wakker liggen, dat is zonde van je nachtrust Edit: en als hij perse wil gaan, dan moet hij dat maar doen. Dat is aan hem.
Ik had het niet echt zo in gezien dat hij nu voor een keuze word gezet.. Meer ik of ik 1 kind met hem alleen laat weg gaan of niet... Ik had namelijk van hem verwacht dat hij er uit zichzelf al voor zou kiezen om met ons als gezin ergens anders heen te gaan maar dat is dus niet gebeurd, waardoor ik nu toch zelf voor een keuze sta met wat ik moet doen?
Nou zeg dat net! Ik zou echt niet meer mee willen gaan als het mijn familie of de familie van mijn man was. Ik zou gewoon als gezin weg gaan, en als je man toch gaat met 1 kind zou ik met het andere kind/kinderen weggaan.
Ik zou de kinderen niet mee laten gaan vooral niet naar mensen die dus zo respectloos tegenover jullie zijn. Dat je man wilt gaan snap ik enigszijds nog wel..
Ja, zoals jij het zegt snap ik ook wel. Het is een lastige situatie. Ik denk dat het beste zou zijn als hij ook niet zou gaan, echter is dat een keus die hij zelf moet maken. Wat zegt je man over de situatie dan. Hij wil wel gaan, omdat het zijn familie is, maar wat vind jij dan van hoe het nu gaat. Dat moet hem toch ook wat doen.
Ik begrijp ook niet echt waarom hij dan met 1 dochter zal gaan? En voor mij zou het duidelijk zijn dat ik niet mee ga. En als er geen goede reden is om jullie dochter mee te laten gaan met die familie, zou ik lekker met mn kinderen op pad gaan de komende dagen... met of zonder man. Al snap ik niet dat hij überhaupt nog mee wil, maar goed.
Ja dat staat er ook maar het laatste zinnetje in je openingspost komen een beetje over alsof jij het hem verwijt dat hij liever met z'n familie mee gaat dan met z'n gezin wat doen. En dat komt niet helemaal eerlijk over omdat jij nu eigenlijk degene bent die afhaakt.. als jij 'gewoon' mee was gegaan (en ik begrijp goed hoor dat jij dat nu niet meer wilt) dan had jij dat gevoel nu niet gehad. De keuze of je hem alleen moet laten gaan met 1 dochter vind ik eigenlijk ook niet dat de keuze alleen aan jou is.. het is ook zijn kind. Dus daar zullen jullie dan toch echt samen uit moeten komen. Maar waarom jullie andere kind(eren) niet?
Ik zou meegaan om ze de waarheid te zeggen. Maar ik ga dan ook graag de confrontatie aan. Dan kom je er misschien nog wel achter waarom ze zo tegen je doen en kun je er iets aan doen? Niet dat ik denk dat jij iets fout doet maar je weet maar nooit hoe het er 'in hun ogen' uitziet.