Wel of geen hondje aanschaffen. Tips?

Enorm mee eens! Nu loop ik met die van mij in een boogje om andere honden heen (i.v.m. mogelijk uitvallen) maar ik heb al een aantal keer meegemaakt dat een kind dan oversteekt omdat het zo leuk is als de hondje kunnen 'spelen'. Meestal ben ik op tijd en kan ik het kind tegenhouden, maar het is ook al eens gebeurd dat een klein hondje zich lostrok bij een kind van een jaar of 10/11 (Zelfs mijn kleine hondje schiet wel eens uit mijn hand, kan zo gebeuren) Ik moet dan als een malloot mijn 19 kg. hond optillen om te voorkomen dat hij er bovenop duikt. Ik kan dat kind dan dus niet helpen om het hondje weer te pakken te krijgen, het scheelde toen een haartje of het beestje was onder een auto terecht gekomen.. Wie zijn schuld is het dan? Kind, hond of ouders? Ik weet het wel..

 

Ik zou geen hond nemen alleen maar voor de kinderen. Jij en je man moeten er 100% zeker van zijn.....Want jullie zijn verantwoordelijk voor de hond.
Misschien een hond "lenen" om uit te proberen, meestal valt het vies tegen.

 

Ik heb een donkere en die moet je ook wel beschermen maar ze kunnen wel een stuk beter tegen de zon dan de licht gekleurde.

 

Toen mijn 5 jarige hhuskey onverwachts kwam te overlijden wilde ik geen hond meer .. de haren , oppas voor vakantie de kosten enzo .. maaaar ik heb nu een 1 jarige Zwitserse witte herder .. kreeg haar als pup .. ze is super lief is net uit de rui dus verharen valt nu wel mee ..
ze kan goed alleen zijn .. echt mijn meisje ik miste zo een hond toen mijn husky kwam te overlijden ..

Wat mij wel opvalt is dat tegenwoordig bijna alle kinderen bang zijn voor honden ..
ze Willem dat ik mijn hond altijd weg doe en schreeuwen zowat als onze hond Naar ze toe lopen in de tuin dus .. haar tuin dus .. maar die kinderen hebben gewoon pech en mijn hond loopt gewoon in haar tuin los.. maar volgens mij houden ouders de kids weg bij honden ofzo .. ik weet niet waarom dat zo is .. onze hond is super lief alleen beetje lomp en groot

 

We waren van de week bij de dierenarts voor onze kat komt er een vrouw overstuur met haar hondje aanzetten onder het bloed. Ze hadden een oppas hond en terwijl de hondjes elkaar goed kende begonnen ze te vechten. Later kwam de andere hond ook onder het bloed en adrenaline binnen.
Ik zou niet snel mijn kindje bij een oppas met een hond laten want hoe vaak mensen altijd wel niet zeggen hij doet noooit iets kan je daar nou eenmaal niet vanuit gaan.

Mijn ouders hebben een hond en ik vind het zo'n beperking. Wij zijn nogal van de spontane acties dus gaan graag ergens heen om vervolgens een hele dag weg te blijven en dat gaat dan weer niet want het pension zit zo kort dag vol of het tijdstip van brengen is dan al gepasseerd.
Hoe vaak we savonds wel niet de vraag krijgen of we koffie willen en dan daarna o sorry moet eerst even de hond nog uitlaten horen.

Dat eeuwige gelik, gerij (is al geopereerd en medicijnen voor gehad) en geblaf. Alle kleinkinderen kunnen niet bij hem in de buurt spelen want dan denkt hij door het luide geluid dat ze aan het vechten zijn en raakt hij in de war.

Heel lief beest hoor, maar ik zou zelf niet aan honden willen beginnen door alle ongemakken.

 

Wat bedoel je met dat je haren een kulreden vind? Een kulreden om een hond weg te doen? (Eens!) Of een kulreden om voorlopig geen nieuwe hond te nemen? Voor mij is het zeker wel een van de redenen om geen nieuwe hond te nemen. Dat is persoonlijk, ik vind de haren wel vervelend. Is voor iedereen anders toch? We hebben een Aussie, ze krijgt kvv en verhaart 2 keer per jaar 10 nieuwe Aussies aan haar bij elkaar En daar tussenin ook echt genoeg om 2 keer per dag te moeten stofzuigen. Ik heb absoluut geen spijt, en ik zou haar echt enorm missen. Maar er komt hier voorlopig geen nieuwe hond. Hierin speelt het verharen dus echt wel mee (naast het gebrek aan tijd)

 

Mijn jongste zoontje is panisch voor honden. En dat begrijp ik ook. Want toen hij 3 was is hij door een vreemde hond 'aangevallen' in het bos. We waren gewoon aan het wandelen toen een grote herder hem ineens omver rende en bovenop hem bleef springen. Ik schrok me ook wild natuurlijk. Daarna is hij nog een paar keer geschrokken van honden, dat hij ze niet op tijd zag. Dus de angst blijft. Dus als ik nu met hem een hond tegen kom, dan schrikt hij en rent snel naar me toe. Vervolgens word ik dan vies aangekeken door de eigenaar. Alsof ik express mn kind bang maak voor honden, hun geliefde huisdier. Maar ik heb dus helemaal geen hekel aan honden, we hadden er vroeger zelf ook één.

Ik wil maar zeggen; probeer niet te snel te oordelen. Zeker grote honden kunnen voor kinderen heel beangstigend zijn.

 

Ik ben opgegroeid met een hond. Maar zou er zelf nooit meer een hond willen. Ik vind ze leuk en lief en alles. Maar de troep, de haren (vooral op je kleding), dat likken aan je handen. Nee. Vind het ook stinken in huis en ben daar om de een of andere reden gevoelig voor gebleven na zwangerschap (gevoelig voor geurtjes). En dan komen er nog allerlei kosten bij, moeilijk weg kunnen etc.

En een gastouder met hond zou ik dus ook nooit doen.

 

Wij hebben ook een bange peuter. Hij was nooit bang tot hij bij iemand op bezoek kwam waar de hond vreselijk begon te blaffen toen we hadden aangebeld bij de voordeur. Een grote hond die zo lang blijft blaffen en driftig bewegen is voor een peuter beangstigend en agressief.

Ik moedig het niet aan, maar vind het op de peuter leeftijd gezond dat hij oplet met honden. Ik heb liever dat hij stil blijft staan als er een hond aankomt dan dat hij iedere hond probeert te aaien.

Jaarlijks worden in Nederland 150.000 (!!!) mensen gebeten door een hond, waarvan de meeste (en de meest heftige verwondingen bij) kinderen. Dat is vaak en is reden genoeg voor kleine kinderen om allert te zijn op honden die ze niet kennen.

 

Tja mijn oudste dochter hier ook als dreumes omver gegooid door een hond (enthousiast, lomp en groot) Hond was 2 keer zo groot/hoog als zij. Dus ik vind het niet zo gek. En het is je goed recht dat jouw hond gewoon in je tuin mag. Alleen mijn kind komt daar dan niet bij je thuis spelen.

 

Ik denk dat het alleen maar goed is dat kinderen een beetje terughoudend zijn naar onbekende honden. Dat ben ik zelf ook Hond van vrienden zijn mijn kinderen niet bang voor maar alle andere honden houden ze het liefst op afstand. Nu ben ik zelf ook echt heen hondenmens dus zal ze vast onbewust wat meegegeven hebben
Ik vind het zelf bijvoorbeeld ook heel vervelend als ik aan het hardlopen ben en ik buiten het dorp langs een boerderij ren en als de hond op het erf dan blaffend naar me toe komt rennen. Ze gaan het erf niet af maar Ik versnel mijn pas wel even

 

Nou, mijn hond - nu 12 jaar - verhaard als een malle. Eerlijk is eerlijk: mocht een familielid zeggen: och ik zou zoooooo ontzettend graag een hondje willen, mag ik please please please voor jullie hondje zorgen dan zou ik het diegene enorm gunnen

Onze hond krijgt vanaf moment 1 dure brokken: weinig graan, veeeeeel vlees. En wij hebben verder echt ALLES al geprobeerden maar het is het hele leven van dat beest al dezelfde ellende met de vacht. Met de komst van de kinderen is het beest echt waakser en waakser geworden.... Geblaf, gegrom, waarschuwend bijten naar mij als ik stofzuig, naar de kinderen als ze te dicht bij komen. Ik ben het beest echt spuug en spuugzat. Maar ja... Idd, wegdoen doe je niet zomaar dus ik tel de jaren af en hell noooooooooooooo dat hier ooit weer een hond komt wonen als deze straks op een dag de eeuwige jachtvelden op gaat zoeken....

Topicstartster ik zou zeggen... Begin er niet aan...

 

Vooral als een hond kletsnat is na een wandeling door de regen. Ruikt het helemaal naar natte hond in huis.

Over dat haren. Wij hebben dus een kat. En toen onze wijlen katten overleden waren, wilden wij eerst geen katten meer. Die haren overal op. En toch...na een half jaar wilden we toch wel weer een kat. De gezelligheid van een huisdier kwam boven dat verharen van het dier te staan! Bovendien vinden wij het persoonlijk ook belangrijk dat onze kinderen opgroeien met huisdieren. Dat ze weten hoe ze zorgzaam te behandelen. En dat het leuk en gezellig kan zijn. Dat ze ook de nadelen ervaren (de haren en ja, ze kunnen krabben).

Aiden heeft ook een aantal vriendjes zonder huisdieren. Dat merk je helaas direct. Of ze zijn doodsbang voor onze kat of ze gaan hem pesten....

 

onze dochter is "bang" voor kleine keffertjes. Grote honden heeft ze dan doorgaans weer helemaal niks van. degenen in onze omgeving zijn de grote honden (goldens/sint bernards) veel rustiger in hun gedrag en blaffen veel minder dan bijv kleine drukke keffertjes.
ook puppy's (ongeacht welk ras) zijn natuurlijk drukker en vind ze ook niet zo'n succes.

ze is wel echt dol op honden (en katten en konijnen), en wil ze altijd dolgraag wel even aaien, maar ze zal het nooit zomaar doen. ze wil er dan wel eens voorzichtig bij in de buurt komen maar ze controleert altijd eerst bij ons of ze mag aaien, ook leren we haar dat dieren altijd eerst even willen snuffelen voordat je ze mag aaien. vreemde honden houdt ze keurig afstand, en als ik merk dat ze graag eventjes wil aaien dan vragen we het altijd eerst aan de eigenaar of het kan en mag.

zouden zelf wel graag een hond willen, uiteindelijk (of een kat, maar dat wil man absoluut niet). ben zelf meer van de grotere honden dan de kleine hondjes. wil in elk geval en hond die bekend staat als gezinshond (labrador, berner sennen, beagle bijv).

maaar dit topic laat me er toch nog wel ff een 2e x over nadenken hoor
zit nu 11 jaar zonder huisdieren en mis het echt enorm, dus hoe dan ook zal er in de toekomst (als we verhuisd zijn en voldoende hebben gespaard weer) een diertje komen . vind het ook goed voor de opvoeding trouwens, dat kinderen leren hoe ze ermee om dienen te gaan. te weinig kinderen weten dat nog tegenwoordig lijkt wel.

 

Ik had ook een gastouder met honden. Ze had er drie, en nog katten. Ik vind dat alleen maar goed. Ik persoonlijk vind het heel belangrijk dat kinderen met dieren op groeien. Als ik soms zie hoe kinderen met dieren omgaan, dan staan mijn nek haren echt omhoog. Ik vind het echt bij de opvoeding horen. Misschien dat wij er anders instaan omdat we grote dierenvrienden zijn

 

Wbt werk: Jep, onderschat dat niet
En dan zijn puppies nog schattig. Als ze ouder worden krijgen ze vaak ongemakken en vaak ranzige geurtjes

Maar wbt GA: mijn GA had ineens een hondje: een klein (en klein blijvend) fluffy beestje. Zij heeft er geen klant minder door gekregen. Ze heeft een bench in de kamer en zet hem daar regelmatig in als dat afhankelijk van de situatie wenselijk is. Ik moet wel zeggen dat als ze een groot type had genomen het wellicht anders was geweest wbt klanten.

 

Rondom het gastouderschap denk ik zeker wel dat er ouders zullen zijn die dat niet willen (ikzelf, maar meerdere hier in het topic dus die ouders zijn er ook in het echte leven ). Ik kan me voorstellen dat er ook ouders zijn die het niets uitmaakt of het zelfs wel leuk en gezellig vinden een hond in huis.

Maar.... Ik geloof niet dat er ouders zijn die echt bewust *opzoek* gaan naar een gastouder met hond.

Dat betekent dat je er geen extra klanten bij krijgt, maar alleen potentiële klanten verliest of minder nieuwe klanten krijgt.

Dat is wel iets om over na te denken.

 

Ik ben gek op dieren maar zou geen gastouder met een hond willen. Je kunt ook kinderen (of hun broers of zussen) hebben die wel allergisch zijn. En hoeveel he ook schoonmaak. Honden geven nu eenmaal viezigheid in huis. Dat zou ik niet willen bij een oppas.

Nog los van de veiligheidsrisico's met meerdere kleine kinderen in jouw huis. Er zullen ook momenten zijn dat jij even niet op kunt letten (kind verschonen of in uit bed halen).

 

Dat ligt er vooral aan dat de ouders niets met dieren hebben. Hier hebben we ivm werkstitauatie en allergieën alleen een hamster en daar valt weinig aan te zorgen (ja, niet te hard knijpen , maar onze kinderen zijn hartstikke lief naar alle dieren toe en weten ook heel goed dat sommige dieren niet alleen maar lief zijn.