Ja klopt toch ben ik wel van mening dat de Nederlandse wetenschap lang niet zover is op het gebied van zwangerschap als (sommige) overige landen. Ja was een vervelende tijd maar iedereen kent tegenslagen helaas.
Hier zei de gyn ook dat het niet uitmaakt. Ik bleek na mijn miskraam meteen zwanger, en morgen ben ik alweer 26 weken Duim voor je!
Toch wel gek dat ook gynaecologen iets anders zeggen. Bij mij zei de gyn ook dat ik beter kon wachten. Volgens mij was haar grootste reden omdat je dan niet kunt uitrekenen hoe ver je bent. En omdat je lijf moet herstellen.
Ben ik niet met je eens. In veel landen wordt zwangerschap overgemedicaliseerd, in Nederland over het algemeen minder. Aangezien zwangerschap geen ziekte is en in veel gevallen het verloop van zwangerschap en bevalling het beste gewoon in de gaten gehouden kan worden zodat eventuele complicaties snel aan het licht komen (dan "word je medisch", zoals ze dat in Nederland noemen), vind ik dat ze in Nederland over het algemeen een benadering hebben die gebaseerd is op feiten. Zoals gezegd, is de opvatting dat het zwanger worden direct na een miskraam het risico verhoogt op een nieuwe miskraam, inmiddels achterhaald. Het zal even duren voordat officiële richtlijnen veranderd worden op basis van nieuwe bekende feiten, maar dat gaat wel gebeuren. Risico op een miskraam is er altijd. 1 op 4 vrouwen krijgt ooit in haar leven te maken met een miskraam van een reeds bevestigde zwangerschap (na de positieve test dus). Het is enorm rot als je het moet meemaken en ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn als je meer dan één miskraam hebt. Heel veel sterkte aan iedereen die een miskraam of meerdere miskramen moet doormaken of heeft moeten doormaken!
Je kan het niet met mij eens zijn maar toch is het zo. Zelfs de gynaecologen in het ziekenhuis bevestigen dat. In nederland ben je na 1 tot 2 jaar in de mmm uitbehandeld en wordt je gewoon geadviseerd door de artsen hier om uit te wijken naar bv belgie (gent) of duitsland en warempel menig vrouw raakt zwanger na een behandeling in het buitenland. Simpelweg omdat ze daar naar veel meer factoren kijken waarom er bv miskramen ontstaan of waarom een vrouw niet zwanger raakt. Overigens geloof ik wel in pech maar niet in herhaalde pech. Ik heb bv 3 miskramen gehad in een vroeg stadium en elke keer krijg je in NL te horen tja alles is goed met je waardes je hebt gewoon pech. Ja dikke mik. En ik ben slecht 1 voorbeeld van vele
@vrouwvan , ik heb niet gezegd dat je "gewoon pech" hebt gehad. Dat zou wel een heel domme en ongevoelige opmerking zijn, en als je de indruk kreeg dat ik dat bedoelde met mijn laatste alinea, dan spijt me dat oprecht. Wat jij hebt moeten meemaken wens ik niemand toe. Je had het over het gebied van zwangerschap, niet over zwanger worden en zelfs niet specifiek over miskramen, en mijn reactie was daarom ook gebaseerd op zwangerschap. Zwangerschap is geen ziekte. Er kunnen complicaties ontstaan, maar die zijn niet standaard. Uitgaan van complicaties is iets wat in bijvoorbeeld de USA meer gebeurt, en de uitkomsten van zwangerschappen worden er niet rooskleuriger op. Je kunt dus wel zeggen dat ze "verder" zijn (Ze doen meer en ze grijpen sneller in, onder meer uit angst voor de aanklaagcultuur aldaar als ze niet kunnen aantonen dat ze "alles" hebben gedaan, mocht er iets tragisch gebeuren), maar eigenlijk is een post-overmedicalisatie-aanpak veel slimmer. Een aanpak waarbij we weten dat we al deze ingrepen kunnen doen en dat het fantastisch is dat we ze onder handbereik hebben als we ze nodig hebben, maar dat we eerst observeren, analyseren en afwachten zolang dat een veilige optie is. Veilig is niet "er kan niets misgaan", veilig is "het potentiële risico van observeren en afwachten is kleiner dan het potentiële risico van ingrijpen". Maar goed, tot zover mijn stokpaardje, omdat ik toch de indruk krijg dat dat niet is waar je op doelde met je vorige reacties. Als artsen in Nederland na 3 miskramen nog zeggen dat je dikke pech hebt, gebaseerd op neits anders dan bloedwaarden, dan vind ik dat onacceptabel. Bij herhaalde miskramen zou er altijd verder onderzoek gedaan moeten worden. Een uitgebreid bloedonderzoek, uitgebreide echo en een gesprek met een specialist zouden de eerste stappen moeten zijn. Als dat niet gebeurt, dan is dat nalatig. Of dit nalatige gedrag ook standaard is in Nederland, durf ik niet te zeggen (ik woon in Canada, dus breng me up to date waar nodig!). Ik hoor wel eens over laks (hoe moet ik het anders noemen) doorverwijsgedrag van Nederlandse huisartsen en dat is geen goede zaak. Inderdaad is in België en Duitsland -voor zover ik weet- meer mogelijk op het gebied van vruchtbaarheidsbehandelingen. Waarom deze behandelingen niet in Nederland beschikbaar zijn, durf ik niet te zeggen. Mijn vorige reactie ging niet over vruchtbaarheidsbehandelingen. Ik zou niet durven, want ik heb er niet zo veel verstand van (en ik besef dat dat een voorrecht is). Iinderdaad is het bij herhaalde miskramen verstandig om verder te kijken om te zien of er misschien een oorzaak is. Als het meer dan 2x gebeurt, dan is de kans dat er meer aan de hand is dan "domme pech" inderdaad groter. Nergens heb ik het tegendeel beweerd. Over adviezen van dokters: De ene individuele dokter zegt wat anders dan de andere (zelfs specialisten), en dat kan erg verwarrend werken. Het duurt vaak jaren (10 à 15 is vrij normaal) voordat een officiele richtlijn wordt herzien op basis van nieuw wetenschappelijk bewijsmateriaal. Dit maakt het hele systeem imperfect (voor zover het al perfect was) en maakt patiënten onzeker. Sommige dokters lezen als een gek alle onderzoeken zodra die uitkomen (en weten hopelijk ook het verschil tussen betrouwbaar en onbetrouwbaar onderzoek, zoals of het intercollegiaal getoetst is en of het gepubliceerd is), anderen lezen en internaliseren de officiële richtlijnen, wonen conferenties bij en laten het daarbij. Dat laatste zou eigenlijk genoeg moeten zijn, maar helaas is dat niet altijd zo. Het advies om te wachten met zwanger worden na een miskraam vanwege een vermeende verhoogde kans op een nieuwe miskraam, is achterhaald door een enorm solide metastudie die in december 2016 uitkwam. Maar het kan jaren duren voordat de richtlijnen worden geactualiseerd.
Ik snap wat je bedoelt. Excuus maken hoeft niet hoor, ik gaf het alleen aan dat het voor mij niet opgaat omdat erg veel vrouwen te horen krijgen dat ze pech hebben bij een mk. Misschien is mijn mening ook mede daardoor stand gekomen Bedankt voor je uitgebrede uitleg. (Even off topic)Verder las ik over het verlies van je kat. Veel sterkte gewenst met je kat en met de tegenslagen op dit moment.
De vk vertelde mij dat er medisch gezien geen rede is om te wachten met opnieuw zwanger worden. Volgens haar is het lichamelijk herstel vrij snel en is het vooral de vraag of je er psychisch aan toe bent om het meteen na mk overnieuw te proberen. Heb ook meerdere keren gehoord dat je de eerste drie maanden na mk juist extra vruchtbaar bent, of dit waar is durf ik niet te zeggen maar natuurlijk wens ik dat wel Succes hopen dat je dromen uitkomen!
Dat probleem lijkt me heel snel opgelost met een echo... t is niet dat je er dan 4 weken naast zit of zo
Ja dat dacht ik dus ook, je zit toch al in spanning na een miskraam. Maar goed dit heb ik wel meer gelezen dus blijkbaar zeggen meerdere gynaecologen dit.
Ik denk dat er medisch niet veel redenen zijn om niet meteen zwanger te kunnen worden. Een curettage vormt daarop misschien een uitzondering omdat je daarmee toch wat meer weefselbeschadiging geeft en er dan misschien iets meer risico is dat de placenta bij volgende zwangerschap bv te diep in gaat groeien. Maar na curettage duurt het vaak toch wat langer voordat je lichaam de cyclus weer oppakt, dus dat herft de natuur dan al ingebouwd