@Raket78 het zit je ook allemaal niet mee de poes had ik nog niet gehoord (of overheen gelezen sorry) maar dat is ook heel erg! Daarnaast gebeuren er allemaal dingen tegelijk bij je Een miskraam lijkt me heel heftig! Ik denk ook niet dat je zo je leven kan oppakken en doorgaan idd, het heeft tijd nodig en je zal het nooit vergeten. Ik begrijp ook dat je lang niet overal op reageert en dat geeft echt niet! Je gaf eerder ook al aan dat je het moeilijk had toch? Heel veel sterkte de komende tijd iig!
@Raket78 Lieve meid, je hoeft echt geen excuses te maken! Je maakt op het moment een hoop nare dingen mee en niemand verwacht dat je hier gezellig mee doet terwijl je je zo rot voelt! Het belangrijkste is dat je nu goed voor jezelf zorgt... Zoals ik al eerder aangaf heb ik een bipolaire stoornis en daardoor ook veel periodes waarin ik alles negatief zie, alleen maar loop te huilen en wacht op alles wat nog meer mis kan gaan. Ook ik trek me dan terug en da's heel normaal. Ik hoop dat het je misschien iets oplucht om toch zo nu en dan te schrijven over je zorgen en verdriet. We kunnen het niet beter maken voor je, maar denken wel aan je. Houdt je koppie boven water! Vertrouw erop dat de mooie momenten ook weer komen al lijkt het soms zo uitzichtloos en ben je doodop. Dikke knuffel voor jou! @1981Mama Hoe gaat het nu met de misselijkheid?
Ach Raket, wat akelig toch zo. Je hebt ook een heleboel voor je kiezen gekregen de laatste tijd en ik geloof niet dat je echt even de tijd hebt kunnen nemen om dit te verwerken. Ik hoop dat je die nog wel gaat vinden. Vervangen nee, maar een nieuwe zwangerschap brengt jou straks hopelijk wel weer een gelukkig gevoel. Ik hoop dat het jullie snel gegund is. Wat betreft het meeschrijven en negatief zijn, ik heb ook genoeg van die dagen. Dan is alles zwart en ga ik nooit meer zwanger worden etc etc. Het hoort er denk ik ook een beetje bij, bij dit hele traject en zeker wanneer het dan ook nog mis gaat. Dikke knuffel vanuit hier! Vrijdag ga ik naar de osteopaat en naar medisch maatschappelijk werk vanuit de kliniek. Spannend wel. Ondertussen is 10 dpo bijna voorbij... een nieuw record zonder utro!
wonder boven wonder goed! Ik begin wel moe te worden (tussen de middag 3u geslapen) maar ik mag niet klagen vooralsnog
O wat fijn! Ik hoop zo erg voor je dat de HG je deze keer bespaard blijft! Wat vermoeidheid betreft kunnen we elkaar een handje geven. Ben net op en wil er alweer inkruipen. Haha
Ha meiden, Graag wil ik met jullie mee kletsen en ook meteen een vraag stellen... Tot een paar maanden geleden heb ik in jullie topic stil meegelezen maar ik heb wat afstand genomen van zp (om er niet mee bezig te zijn). Ik zal me even kort voorstellen. Ik ben 36 jaar en heb twee kinderen van bijna 6 en 3. We zitten in ronde 18 voor een derde kindje. De eerste twee duurde ook lang maar niet zo lang als nu, wel zonder mmm gelukkig. Gezien we al zo lang bezig zijn heb ik geen hoop meer op een derde kindje. Eigenlijk al besloten dat het met twee kinderen ook goed moet zijn, we kunnen hen dan alles geven wat we willen. Jongste gaat naar school als de baby geboren wordt en dat geeft het gevoel dat we weer opnieuw moeten beginnen, het leeftijdsverschil wordt erg groot nu. En ik word zelf ook steeds ouder, doen we daar wel goed aan. Een hoop twijfels dus nu we 18 maanden verder zijn. Maar ja, jullie weten vast ook wel; het gevoel van niet compleet zijn, kan ik het aan dat de rest van m'n leven mee te dragen. Moeten we er niet alles aan doen. Moeten we toch de stap naar de mmm zetten. Dat is dan ook m'n vraag, wat zouden jullie doen? Onze huisarts zij dat hij ons niet echt wilde doorsturen, hij verwacht dat ze niks doen in het ziekenhuis omdat we twee kinderen op de normale weg hebben gekregen. Daarnaast werkt mijn schildklier te langzaam. Drie maanden terug was m'n waarde toch weer opgelopen naar 6,5 en 11. Na ophoging 3,6 en 14. Op eigen verzoek toch verder opgehoogd en moet volgende week weer bloedprikken. M'n cyclus was afgelopen maand ineens iets langer en ik denk dat het door de ophoging komt, kan dat? Pffff, lang warrig verhaal, sorry. Maar ik zou graag meekletsen en zal in m'n volgende berichten ook op jullie reageren en niet alleen over mijzelf praten hoor
Hoi Rombely, Even snel antwoord op je laatste vraag: volgens mijn internist niet, volgens mij zelf zeer zeker wel! Ik heb een zeer regelmatige cyclus van 28 dagen, kan er bijna de klok op gelijk zetten, maar heb een paar keer 33 dagen gehad en dat was telkens na ophoging (Ik heb Hashimoto). Voor wat betreft je andere vraag zou ik zeggen: volg je gevoel! Er zijn hier anderen die je beter kunnen adviseren hierover, maar als ik zelf zo'n sterk gevoel had zou ik het doen. Voor de rest van de dames: ik ga nog even bijlezen. Bedankt voor jullie samenvattingen
@Raket78 Wat een rottijd. Denk maar even gewoon alleen aan jezelf. @mariellevanr wat een ontzettend heftig verhaal. Verschrikkelijk. Begrijp dat het nu extra spannend is. Gelukkig wordt je goed in de gaten gehouden. @1981Mama jij hebt ook een hoop vervelende aandoeningen bij elkaar zeg. Gelukkig nu dan toch zwanger. En hopelijk nu een fijnere zwangerschap dan de vorige keer zeg...pff wat ellendig
Hier Gaat het zijn gangetje wel. Twee weken terug helaas alle drie konijnen gestorven aan vergiftiging. Voel mij zo schuldig. Die boom wilden we toch weg, maar omdat we bezig waren met een hek hadden we hem even laten staan want dan konden we het hek met sjorbanden opspannen. Ik heb niet goed opgelet dat in deze boom bessen zaten. En die zijn net dat bewuste klus weekend gaan vallen. De boom stond tussen soortgenoten zonder bes. . Er lagen er nog maar een paar maar ik kon zien dat er van gegeten was. Dodelijke afloop binnen korte tijd. Allemaal toch van slag. En ook stel dat je kind zo'n bes opeet. Een paard heeft maar een pond van dit soort bessen nodig om te sterven. Laat staan een peuter van 13 kilo. Wel flink geschrokken dus. Inmiddels elk vrij moment in de tuin gewerkt en elke kortere boom omgezaagd. Ik denk dat mijn nod de 14 is. Als mijn ei doorgezet heeft. Bmm is wel mooi open geweest een paar dagen wat ik de vorige cyclus niet echt gevoeld heb.
Oh zielig zeg! Inderdaad erg schrikken! Pfff, ik denk dat ik een blaasontsteking heb... en ik moet morgen op vakantie Of we hebben te hard gegymnastiekt en mijn baarmoeder is nu gekneusd. Dat kan ook
Ah joh gauw nog even je urine wegbrengen als dat kan. Is toch mega balen als je op vakantie hiermee zit. Ik heb ook wel af en toe pijn daaro. Maar dat is na veel drinken vaak weer over. Die baarmoeder kan wel wat rek hebben . Wat hebben jullie dan gedaan
@Rombely , welkom . Hier ook ronde 18 en 36. Ik zit wel in de mmm, ovulatie inductie en daarna gaan we door naar iui. Wij zijn ook niet compleet. Ik wil zo graag een tweede kindje, ik wil niet dat mijn zoon de enige is. Ik heb ook nog de wens voor een derde maar hoe reeel is dat nog, als ik dan minstens al achtendertig ben... ik denk juist dat het ziekenhuis of de kliniek heus wel wat voor je gaan doen hoor. Maar het is maar net of dat je ook echt wilt. Het is best zwaar. Lafelife wat naar van je konijnen, kan me voorstellen dat de schrik er goed in zit.
Hoi hoi, ik leef nog hoor, maar ben op vakantie , dus over een week of twee weer meer in de lucht! Voor nu welkom nieuwe dames en Raket....sterkte en een dikke knuffel! Ik zit nu 3 weken na de curettage en het bruinverlies begint nu eat minder te worden, gaat nu meer de bruine slijmkant op. Geen idee of de hcg al uit mijn lichaam is, vermoed nog van niet, maar heb geen testen bij me om het te controleren... Tot over twee weekjes.....en misschien lees ik tussendoor nog een of twee keer bij....
Fijne vakantie! Ik hoop dat het bruine slijm snel weg is zodat je niets steeds meer herinnert wordt aan de miskraam en je toch een beetje kunt genieten...
Mag ik nog even klagen hier ik heb last van mijn pols al 2 jaar (de quervain). Als je duim gefixeerd word, in gips bijv, dan krijgt betreffende spier rust en is er kans op genezen. Dus ik heb donderdag een spalk gekregen van de fysio in het zkh. Het ding zit kut. Ik heb nog nooit zoveel pijn in die spier gehad, ik kan mijn duim en pols zonder veel moeite gewoon bewegen im de richting die vastgezet zou moeten zijn. Het stinkt (nu al) , hij past niet, hij klemt én zit te los, en zorgt voor wondjes.... Bovendien begin ik mijn andere hand te overbelasten, en dam begint het gezeik aan de andere hand dus.... Hij levert dus meer problemen dan oplossingen. En ik ga niet 3 weken met een spalk lopen als het toch niet goed zit. Ik heb hem net afgedaan en door de kamer gesmeten. Ik doe hem ook niet meer om! Ben er klaar mee. Ik wil klittenbandgips (die krijg je namelijk ook na een operatie aan je pols) en anders hoeft het niet meer van me Sorry het zullen vast de hormonen zijn maar ik kan er niet meer tegen.