Ik klink nu echt heel ongelukkig, maar dat ben ik niet eens. Snap heus wel dat ik meer doe in het huishouden...en soms gaat het me te ver...dan zeg ik er iets van en gaat het een week weer wat beter.
Hoe gaat het bedrijf van je man er in de toekomst uit zien, hebben jullie het daar wel eens over? Waar wil hij zijn over 5 jr en wil hij op deze voet verder? Ik denk dat daar veel te halen valt qua samenwerking
Welke kant werkt het op dan denk je? Want mijn man had inderdaad een werkende vader en moeder maar die deden toen al alles samen. Mijn man ziet zichzelf dus inderdaad niet als kostwinner en poetst dus gezellig mee (wel zie ik gewoon meer) mijn ouders waren heel tradiegetrouw maar ik heb juist afschuw daarvan. Ik wil het vooral NIET zo. Wij hebben dan toevallig elkaar getroffen haha en werken beide 4 dagen en hebben alles verdeeld. Mijn man ziet z'n ouders dus wel als voorbeeld en doet het zo, ik denk juist door m'n ouders dat nooit en doe het daarom anders
Het is imo vooral een respect kwestie. Hoe durf je een ander zo naar beneden te duwen omdat je een paar centen meer verdient? Volgensmij is het ondernemerschap voor hem zó zwaar dat hij erin hangt en veel medelijden met zichzelf heeft. Mijn man is ook ondernemer, bezit meer dan 1 bedrijf en werkt keihard. En nee, hij doet geen boodschappen of zeemt de ramen maar zorgt dat we op dat vlak alles goed regelen. Verder is hij tot 09.00 en tussen 18.00 en 20.00 altijd thuis op eens een belangrijke uitzondering en gaat hij altijd in de nacht uit bed als er een kind wakker is. Ik heb hem in al die jaren nog nooit op de bank zien zitten, hij knalt van de energie. Ik denk dat dat een belangrijke eigenschap moet zijn van een succesvol ondernemer én partner in 1.
Mijn man is zzp-er (huisarts) en werkt ook ontzettend veel. Zoals deze week 6 volle dagen en daarbij ook nog een 3 diensten. Nu is deze week nogal extreem met de 3 diensten, maar dit moet aangezien we straks 2 weken weg zijn wat dus geen inkomen betekent. Ik verwacht niks van hem in het huishouden, momenten dat hij vrij is zijn voor de kinderen. Ondanks dat doet hij regelmatig iets tussendoor zoals een wasje vouwen, wasmachine inruimen. Ik werk 3 dagen en doe dus het meeste in huis, maar mag niet klagen heb een schoonmaakster voor de grote dingen. Zodat ook ik meer tijd voor de kinderen heb wanneer ik vrij ben.
We hebben het daar zeker over. Hij heeft wel eens geroepen om nog een zaak te openen, maar daar sta ik niet achter. Niet voordat hij deze los kan laten in ieder geval! Hij wil over 5 jaar wat meer thuis zijn. En de verantwoordelijkheid van de zaak die we nu hebben meer bij anderen neerleggen. Door de jaren heen ben ik gewoon zo aan deze situatie gewend dat ik het als normaal zag, maar als ik jullie reacties zo lees dan is dat het niet...
Nee, het is niet normaal, of nou ja, niet gelijkwaardig beter gezegd (want wat is 'normaal'.) Vooral het zuchten en steunen wat ie doet zou mij tegen de borst stuiten. Natuurlijk mag hij ook ontspannen, maar dat wil niet zeggen dat als jij hulp vraagt hij dan zo hoeft te reageren. En 5 jaar duurt nog lang he... hou je het nog zo lang vol? Probeer in ieder geval jezelf niet te vergeten in dit verhaal