Dus als een vreemde jou kind opzettelijk in het water duwt vind jij het niet erg, en jou kind mag dus vreemden ook opzettelijk in het water duwen want dat gebeurt nu eenmaal in een zwembad. Gekke redenering.
Als mijn zoon dit gedaan zou hebben, en het kindje is geschrokken, zou ik hier zeker wat van zeggen. Als die ouder (in plaats van mij aan te spreken) hem in het water duwt heb je met mij een heel groot probleem. Kinderen zijn kinderen en dit soort dingen gebeuren.
Als je mijn kind een duwtje had gegeven had je zelf in het water gelegen. Ik kan er met de kop niet bij dat je als volwassene een kind aanraakt. Niet te geloven... en je vind het nog normaal ook.
Dit. Ik had het prima gevonden als een volwassen persoon mijn kind aan had gesproken op het duwen van haar kind. Maar zodra ze mijn kind een duw gaf, hoe zacht ook, dan had ze echt een probleem met mij gehad. Ik snap ook niet hoe je kan doen alsof het niet erg is omdat het maar een zacht duwtje was. Je blijft gewoon met je handen van een kind af.
TS, dan neem ik aan dat als jouw dochter zomaar een vreemd kind in het water had geduwd, je het ook absoluut geen enkel probleem had gevonden dat de moeder van dat vreemde kind jouw dochter vervolgens een duwtje gaf? Jouw waterangst begrijp ik heel goed. Heb ik zelf helaas ook last van. Durf ook niet meer goed kopje onder. En van een glijbaan (of springplank) ga ik al helemaal niet. (Gaat veel te snel en je gaat uiteindelijk ook kopje onder). Maar je hoeft niet gelijk een ander kind aan te raken als je iets duidelijk wilt maken. Een duwtje of een klapje komt in mijn ogen dan op hetzelfde neer (sorry). Het had ook afgekund met: "zou je dat niet weer willen doen" met een uitleg waarom niet. Dan begrijpt dat andere kind ook direct waarom het jouw kind niet mag duwen. Want wat leert het ervan als jij hem ook een duwtje geeft? Bovendien projecteer je dan onbewust je angst op je eigen kind. Die denkt nu: "o, ik mag niet in het water geduwd worden...dat kan dus gevaarlijk zijn....Mama wordt er namelijk boos om als dat gebeurt."
Je overdrijft echt heel erg. Kinderen kunnen nu eenmaal irritant zijn tov elkaar, hoort bij het opgroeien. Ik vind het nogal overdreven dat je een kind een duwtje gaat geven om even duidelijk te maken dat hij/zij niet mag duwen, je kunt er ook op een normale en fatsoenlijke manier iets van zeggen. Je moet vooral niet je eigen angsten op je eigen kinderen gaan projecteren. Ik ben ook niet gek op zwembaden, ben op mijn achtste aan een verdrinking ontsnapt maar ik ga die angsten echt niet overbrengen op mijn kinderen want daar sta ik ver boven.
Onbekenden in het water duwen is pesten. What's next? Mensen van de trap duwen bij de metro? Ik had daar echt wel iets van gezegd en bij badmeester/ouders gemeld. Vriendjes onder elkaar vind ik een heel ander verhaal, die houden wel een beetje rekening met elkaar.
Onder pesten versta ik echt iets heel anders! Als ik mijn kind zoiets zie doen dan zeg ik er wel wat van (niet doen daar kan een kindje van schrikken/verkeerd terecht komen etc). Een kind is een kind! Die kan de gevolgen echt nog niet overzien. Om dan totaal in paniek te raken is erg overtrokken. Dan wil je niet weten wat kinderen onderling doen op het schoolplein. Een kind kan wel tegen een stootje hoor! En anders moeten ze dat maar leren. Als dit het ergste is dat mijn kind kan overkomen.... Nogmaals ik zou tegen mijn kind wel zeggen dat hij dat niet moet doen. Maar verder gewoon doorgaan met zwemmen.
Bij het zwembad als kind iemand een duwtje geven die op het punt staat het water in te springen vind ik hooguit een beetje plagen/klieren, maar zeker geen pesten. Ik zou het zelf ook niet goed vinden en er zeker iets van zeggen ('Niet iedereen vindt dat leuk, beter een volgende keer niet meer zomaar kinderen van de rand duwen.'), maar er drama van maken vind ik echt onnodig.
Ik had waarschijnlijk iets tegen het kind gezegd als 'dat doe je niet nog een keer' als ik in de buurt was. Verder net als wat de rest zegt, op het schoolplein, in de speeltuin, met sport, ze krijgen wel vaker een zet. Kan aan de gang blijven als ik me daar mee bezig zou moeten houden. Overigens had ik er ook niet wakker van gelegen als een andere ouder mijn kind had aangesproken als het zoiets deed en ook niet als het een duwtje (geen harde duw) had gegeven. Ook dat mag mijn kind leren, loop je bij een ander te klieren, dan kun je een reactie terug verwachten en niet iedereen reageert hetzelfde.
En dit was echt expres want ze stak haar handen vooruit als het per ongeluk was geweest was het wat anders.
Vond je dochter het eigenlijk net zo vervelend als jij? Ze kwam proestend boven water zei je, dat kan gebeuren omdat ze onverwachts in het water terecht kwam. Maar ik vind dat jij erg overtrokken reageert. Ik weet niet beter dan dat kinderen in het zwembad wel eens het water in geduwd worden. Dat gebeurde mij vroeger zo vaak en ik werd er ook geregeld in geduwd. En niet altijd door vriendinnetjes. Maar dan kom je weer boven, kijk je wie het gedaan heeft, lach je soms even en je gaat weer door. Dat jij het kind aangeraakt hebt vind ik veel te ver gaan. Als dit mijn dochter was geweest en ik had het gezien dan had ik hier wel iets over gezegd tegen jou. Ik zie mijn dochter hier ook wel toe in staat over een aantal jaar. Niet omdat ze kwaad wil doen, gewoon omdat ze het grappig bedoeld, ze houdt wel van een lolletje en mensen een beetje te laten schrikken. En als dat gebeurd dan zal ik haar uitleggen dat niet iedereen dat leuk zal vinden en dat ze het risico loopt zelf ook het water in geduwd te worden. Maar om nou boos te worden op een kind van een jaar of 7 die dit doet.. nee...
Ik zou het mijn kind zelf op laten lossen. Als hij het vervelend vond, spreek dat kindje dan zelf eerst aan. Ik hou het wel in de gaten. Maar zelf duwen ofzo ga ik niet doen. Vind ik raar.
Ze vond het niet leuk. en ze lette de hele tijd op waar dat kind was pas toen dat kind weg ging durfde ze ook zonder ons weg te zwemmen. Het lijkt mij beter dat je je dochter ook maar leert geen vreemde kinderen in het water te duwen, het zou wat wezen als iedereen anderen gewoon aan de kant duwt.
Sorry chocolat, wat jij hebt gedaan kan echt niet. Van andere kinderen blijf je af. Eigenlijk heb jij hetzelfde gedaan bij dat kind als het kind bij jou dochter: duwen/fysiek worden. Ik snap werkelijk niet dat je jezelf maar blijft verdedigen, ongeacht wat anderen zeggen. Wat dat kind heeft gedaan, dat is plaaggedrag van een kind. Wat jij hebt gedaan is onacceptabel gedrag van een volwassene. Misschien goed om je eigen trauma te leren verwerken en niet te projecteren op je dochter. Want ik neem aan dat dit heeft meegespeeld. Dat maakt het niet goed, maar wel begrijpelijker.