Chocolat, ik vind dat je gelijk hebt hoor, en je reactie vind ik een hele normale van een moeder die opkomt voor haar kind. Als mijn kind zoiets zou doen had hij/zij echt een heel groot probleem, kinderen moeten leren dat zulk gedrag onacceptabel is. Eigenlijk zouden ze dan iemand moeten treffen die veel feller reageert, dan laten ze het in het vervolg wel. Expres iemand duwen vind ik sowieso overal onacceptabel en gevaarlijk en een kind van 7 is oud genoeg om dat te weten.
Wat een achterlijke reactie zeg. Had ze dat betreffende kind een klap moeten verkopen ofzo? Je bent echt niet goed in je hoofd met dit soort opmerkingen. Kinderen zijn kinderen en die doen nu eenmaal weleens irritante dingen die wij als ouders liever niet willen zien maar in de echte wereld gebeurt dit nu eenmaal. Jij leeft mogelijk in een wereld waar de zon altijd schijnt en er toverballen groeien aan de boom maar misschien tijd om daar eens uit te stappen anders krijg je het nog erg zwaar in de echte grote mensen wereld. Stel dat mijn destijds 7 jarige kind een ander kind uit kattenkwaad zomaar het water in duwt, dan mag dat natuurlijk niet en daar praat je even over en het is klaar .Maar stel dat de overbezorgde hysterische ouder het nodig vindt om mijn kind even flink door elkaar te rammelen omdat die in zijn kinderlijke baldadigheid en nog niet in staat om alle consequenties te overzien, (want die gave missen kinderen nog op deze leeftijd in de echte wereld) zouden ze toch echt een heel groot probleem met mij hebben gekregen. Fysiek worden tov een 7 jarig kind, ongelofelijk gewoon.
Nou inderdaad, maar een volwassen iemand mag het wel gewoon doen terwijl een 7 jarig kind al zou moeten weten dat het onacceptabel is???
Dit was de eerste keer maar het zal vast de laatste keer niet zijn dat ze een keer het zwembad ingeduwd wordt. Vast niet altijd door een vreemde, het kan ook onverwacht door een vriendinnetje gebeuren. Je neemt dit echt veel te serieus. Je trauma speelt hierin mee, dat is duidelijk. Maar wees je er wel van bewust dat je het hier over kinderen van 7 hebt. Zonder redelijk besef van oorzaak- gevolg en die de wereld een stuk minder serieus zien als jij.
Ik zou ook opkomen voor mijn kind. Ik zou namelijk: 1) het kindje vertellen dat het geen leuk gedrag is. Zonder schreeuwen of fysiek te worden lukt dat prima. 2) de ouders zoeken als ik geen reactie krijg of het kindje wegloopt bijvoorbeeld. 3) de badmeester inlichten mocht ik ouders niet vinden. Die kan een oogje in het zeil houden mocht het nog eens gebeuren, bij mijn kind of andere kindjes. Andersom, als mijn kind zoiets doet... Zeg daar aub wat van. Ik zal niet alles zien wat hij doet en ik vind natuurlijk niet alles goed. Duwen of überhaupt fysiek worden is onacceptabel gedrag en de eerste volwassene wie mijn kind aanraakt heeft echt een groot probleem met me.
Ik vind ook niet dat mensen/kinderen die elkaar niet kennen zoiets bij elkaar horen te doen. Begrijpelijk dat je er iets van zegt, maar een duwtje geven kan echt niet.
Ik zou het zeker niet leuk vinden maar ik zou het mijn kind zelf laten oplossen Als ouder ben je er niet altijd om voor ze op te komen er gebeuren op andere plaatsen wel ergere dingen Vind ze het niet leuk? Zeg er wat van Als je over je heen laat lopen ben je altijd de sigaar
Gezien jouw 'hysterische' verbale reactie vermoed ik dat ik wel een stukje langer in de grote mensen wereld leef dan jij. De oudste van mijn 5 kinderen is 25 en leefde ik maar in een wereld waar de zon altijd schijnt, dan zou mijn 4e kind nog leven. Mijn jongste dochter is net 8 en ik vroeg haar of zij zomaar iemand het zwembad in zou duwen, haar reactie; "natuurlijk niet, je weet toch niet of hij/zij kan zwemmen, en zoiets doe je gewoon niet". Dus een kind van deze leeftijd kan heel goed de consequenties overzien. Overigens heb ik het nergens over een klap geven of door elkaar rammelen. Ik denk dat verbaal zo scherp reageren zoals jij hier tegen mij doet de boosdoener zo zou laten schrikken dat hij/zij het niet meer doet. Het zou trouwens prettiger zijn als je hier op een beschaafde manier zou reageren.
Heb ik gedaan, sowieso lees ik altijd iets nog een keer door voor ik het plaats. Ik zie geen scheldwoorden, ik heb het niet over slaan of door elkaar rammelen. Ik toon wel begrip voor een moeder die haar kind ziet spartelen in het water door toedoen van iemand anders en in primaire reactie daarop de boosdoener lichtjes aanraakt.
Ik heb ook begrip voor haar gevoel. Als iemand mijn kind iets doet word ik ook boos. Als iemand mijn kind aanraakt word ik wordt.
Dus jij zou je kind wel in het water duwen (als zij zelf ook iemand zou hebben geduwd)maar als iemand anders het doet (een kind) spring je bijna uit je vel? Verder ben ik het eens met mijn voorgangsters: ze kreeg een duwtje, dat doen kinderen onderling vaker. Geen enorm drama. Het kind erop aanspreken snap ik nog maar een kind duwen absoluut niet.
Nou ik vind je wel extreem reageren. En daarna ook nog naar Anouk2005 toe. Als volwassene heb je nooit en te nimmer het kind van een ander aan te raken in situaties als deze. Het kind kwam trouwens proestend boven water. Bij spartelen zie ik iets anders voor me. In het water duwen gebeurd wel vaker, dit zal praktisch ieder kind wel eens gebeuren onverwacht in groepsverband (met vriendjes dus). In dit geval was het een ander kind die het kind van TS al klaar zag staan en het wel grappig vond om haar een handje te helpen. Dat hoort inderdaad niet maar niet elke 7/ 8 jarige zal net als jouw 8 jarige dochter de gevolgen van zijn of haar daden zo goed kunnen overzien. Zoals anderen ook al zeggen: er iets van zeggen op een normale manier (mits de eigen ouder niet reageert) is wenselijk. Daarbij fysiek worden op welke manier dan ook is absoluut niet wenselijk.
Ik denk ook dat ts vanuit haar eigen angst gereageerd heeft. Maar je blijft van een ander kind af! Voor een kind is heet probleem vaak net zo groot als dat de ouder het maakt. Wij hebben zelf 1x een jochie aangesproken die continu kinderen, waaronder mijn dochter, het zwembad in duwde. Mijn oudste was toen 6 en dat jochie was 15. Verder ben ik zelf op jonge leeftijd zo vaak het water in geduwd door bekenden en onbekenden. Mijn dochter zal ook vast wel eens iemand een zetje gegeven hebben. Het is even schrikken ja maar daarna ga je weer vrolijk verder zolang niemand een olifant heeft gemaakt van een mug
Dit... als het gebeurd - en je reageert lachend naar je kind ; he, wat was dat nou? Kreeg je een zetje? Je stond er ook zo mooi voor ? Dan kun je altijd nog in 1 adem diegene aan spreken of naderhand, van joh; dat is toch ook weer niet nodig.. of hehe- niet grappig! Maar als je bozig, of fel reageert op die ander, bevestig je de schrik van je kind op dat moment en blijft dat kindje dus 'eng'. Terwijl het ook een prima leermoment is om aan te geven; als je op een randje staat bij het water (waar dan ook, met of zonder kleren aan!) kan er altijd iemand zijn die het héél grappig vind, om je een duwtje te geven.
Wat is er zo extreem aan mijn reactie? Ik geef op een nette manier mijn mening [waar dit forum voor bedoeld is neem ik aan], zonder iemands mening die niet de mijne is achterlijk te noemen en degene niet goed bij haar hoofd te noemen enz. zoals de mevrouw die op mij reageerde wel doet.
Ik vind het niet normaal om iemand die je niet kent zomaar in het water te duwen. Dat is iets dat je in mijn beleving echt alleen maar doet bij familie of vrienden. Het valt me op dat anderen hier zo laconiek op reageren. Als een kind mijn dochter het water in zou duwen, zou ik hem daar echt wel op aanspreken. Sterker nog, zoiets gebeurde onlangs. Mijn dochter kwam huilend uit de glijbaan. Het bleek dat een ander kind haar bovenin een zetje had gegeven, omdat mijn dochter aan de beurt was en blijkbaar niet snel genoeg naar haar zin ging. Dat meisje heb ik toen aan gesproken. Ze wilde niet naar me luisteren en toen kwam haar vader er meteen bij en hij zette haar meteen op een bankje aan de kant. Het kind zelf ook een duwtje geven vind ik niet kunnen. Ik snap dat je het gedaan hebt, want we doen allemaal wel eens dingen waar we niet achteraf spijt van hebben, maar niet dat je dat ook achteraf blijft verdedigen.
Je beseft dat Chocolat óók duwde? Dus een kind van 7 mag het als plagerige spelletje niet, maar een vreemde volwassene mag een kind van 7 wel duwen? En dan vind jij een fellere reactie zelfs op z'n plaats... fysiek worden als volwassene, ook al is dat een klein duwtje, vind ik al echt een grens over. Dat dóe je gewoon niet. Dat ze boos is en voor haar kind opkomt; tuurlijk! Ook niet mijn manier, maar prima, iedereen is anders. Duwen? No way!