Hoi meiden, Ik denk dat ik dit even van me af wil schrijven.. daarnaast hoop ik op herkenning, tips en vooral bemoedigende woorden 9 weken en 1 dag geleden ben ik bevallen van onze dochter, Sofie. Na twee zoontjes zat ik nu echt op een roze wolk. Sofie sliep de eerste weken veel, maar tijdens haar wakkertijd vond ik haar een onrustig meisje dat niet lang tevreden was. Maar ik klaagde niet, want na twee huilbaby's die nauwelijks sliepen, was ik ontzettend blij met een kindje dat bijna de hele dag sliep! Ongeveer 4 weken geleden veranderde dit. Sofie ging opeens veel korter slapen. De oei ik groei app had me al gewaarschuwd voor een sprongetje, dus ik maakte me geen zorgen; dit zou weer overgaan. Helaas ging het niet beter, maar alleen slechter. De slaapjes werden korter en korter en het inslapen ging alsmaar moeizamer. Inmiddels gaat het naar bed gaan gepaard met ontzettend veel gekrijs. Na twee huilbaby's met reflux vielen de refluxsymptomen me bij Sofie eigenlijk al vrij snel op: het vele spugen, onrustig drinken, veel de hik hebben etc. Ik heb direct haar bedje opgehoogd, maar dit heeft weinig effect. Ik moet eerlijk toegeven dat ik erg gefocust ben op het in het eigen bedje slapen. Dit komt doordat ik mijn zoontjes in hun onrustige tijd veel bij me gehouden heb, altijd samen heb geslapen en ze in slaap wiegde alvorens ze in bed te leggen. Dit heeft geresulteerd in twee jongens die nóg niet zelf naar bed kunnen/durven. Ik heb dit gewoon helemaal verkeerd gedaan, en daarom was ik vastberaden het dit keer goed te doen. Ik leg Sofie wakker maar slaperig op bedje, maar in no time begint het gekrijs en dit gaat door merg en been. Ik heb een (ergonomische) draagzak en dat vindt ze heerlijk; daarin slaapt ze uren achter elkaar. Maar zodra ik ga zitten is ze wakker. Ik kan natuurlijk geen hele dagen lopen/staan. Als Sofie wakker is, dan huilt ze. Ze kan soms even een minuut of 2 in de box of in haar wipstoel liggen, maar ook dan begint het huilen. Ik kan het geluid niet meer horen. Ik hoor het altijd en overal, zelfs als het er niet is. Ik voel me uitgeput, gefrustreerd (waaaaarom slaapt ook zij niet?!) en moedeloos. Ik heb geen groot sociaal vangnet in de buurt en eigenlijk wil ik haar ook niet naar iemand brengen om 'bij te tanken' ik wil samen met haar werken aan een oplossing. Het is in ieder geval duidelijk dat ik dit niet heel lang meer volhoud. En ook dat zorgt voor paniek, want ik moet het wel volhouden.. wat voor keuze heb ik?! Heel de dag dragen wil ik ook niet. Het beperkt me toch enorm in wat ik met mijn zoontjes kan doen. Gelukkig neemt mijn man ze veel mee, maar dan nog is de drager niet ideaal aangezien ik niet kan gaan zitten. Nu zit ik even mijn verhaal te typen en meteen wordt ze wakker en beweegt ze driftig. In oktober moet ik weer aan het werk en die gedachte zorgt voor enorm veel paniek. Sofie gaat dan naar het kinderdagverblijf waar ook mijn jongste zoontje nog zit. Dit zijn ontzettend lieve meiden, maar een hele dag dragen dat kan niet en logisch ook. Ik vind dit ook geen oplossing. Dit moet toch ergens vandaan komen, ik wil dat we de oorzaak vinden en die aanpakken, zodat ze gewoon kan slapen. En ik weet dat het dan ook niet altijd makkelijk zal gaan, maar dat is logisch. Het hóeft ook niet altijd goed te gaan, maar dat is iets heel anders dan dat het nooit eens goed gaat. Op het CB heb ik Nutriton gekregen om haar voeding (ik geef borstvoeding trouwens) in te dikken, maar helaas nog weinig resultaat. Ik heb bij mijn oudste gezien dat we toen in een patroon zaten dat écht doorbroken moest worden. Hij moest, nadat hij door de Nexium en de probiotica redelijk pijn vrij was, echt opnieuw leren slapen. Ik heb maandag een afspraak bij de huisarts om mijn verhaal te doen, want ik voel dat ik er helemaal doorheen zit. Het gehuil maakt me gek, echt waar. Ik vind dat het door mensen ontzettend onderschat wordt wat een huilbaby met je doet. Natuurlijk neemt mijn man haar ook wel eens, maar ook dan blijft ze krijsen. Mijn man heeft daar veel minder geduld mee en legt haar dan weg en dan pak ik haar weer, waardoor ik er eigenlijk altijd 24/7 mee bezig ben. 's Nachts ligt ze bij me in bed, maar daar wil ik zo graag vanaf, maar het lukt me niet. Ik voel zoveel stress als ik haar 's avonds in haar eigen kamer leg. Ik lig alleen maar te wachten tot ze begint te huilen. Iemand herkenning, tips? Ik voel me ook geen leuke moeder voor mijn zoontjes. Ik kan uit het niets "ontploffen" en boos worden om de stomste dingen. Ik had me dit gewoon zo anders voorgesteld en ik vraag me af wat ik verkeerd doe.. waarom ook mijn derde kindje niet slaapt en alleen maar huilt. Waarom ze geen tel rustig bij je kan zitten of even in een wipstoeltje of box kan liggen. Iedereen die dit hele verhaal gelezen heeft, bedankt! Het lucht in ieder geval al op dat ik mijn verhaal van me af heb kunnen schrijven. Het zal een van de hak op de tak-verhaal geworden zijn, maar dat komt doordat het zoveel is en mijn hoofd echt overloopt momenteel.
Meid wat pittig voor je. Stop met indikken en regel medicatie als ze dat nodig heeft. Ons jongste heeft ook weken liggen krijsen. En dat vond ik al zwaar. Nu ze 5 maanden gaat het beter. Maar hoe je het vol houd; respect! Zou misschien een alternatieve behandeling helpen. Acupunctuur, aura Reading, baby massage, kristallen.... Het is zwaar en goed dat je daar eerlijk in bent. Ik hoop dat je kunt vinden waarom zij zo huilt en dat je er verbetering in krijgt.
waar kom je vandaan? Ik ken iemand die veel met huilbaby's heeft gewerkt en zij helpt ouders en kinderen om de situatie weer in balans te krijgen. Als je interesse hebt in de site mag je me een pb sturen. Ik heb zelf geen bruikbare tips voor je, maar kan me voorstellen hoe zwaar het is! Sterkte!
Ik zou zo snel mogelijk medicatie regelen denk ik! Vooral omdat je zoons dit ook hadden. Blijf niet te lang meer tobben en desnoods naar de HAP dit weekend. Ik weet uit ervaring hoe gek je wordt van een huilbaby. Sterkte!
Bij onze reflux-huilbaby's was Osteopathie en homeopathie behulpzaam. Evenals draagdoek, zittend slapen met kind en acceptatie. Vooral het laatste eigenlijk Sterkte. Het is echt super pittig. Ik zou overigens juist een reflux baby niet apart laten slapen. Onze kinderen zijn echt wel eens bijna in hun eigen braaksel gestikt. Gelukkig doen wij aan bedsharing maar ml en ik zijn de schrik nog niet vergeten
Wat pittig inderdaad, je hoeft het niet af te zwakken. Het is gewoon heel hard werken op deze manier en logisch dat je dan enorm prikkelbaar bent. Ik zou naar de huisarts gaan en de (kinder)osteopaat kan echt wonderen doen inderdaad. Heel veel sterkte!
Ik herken heel veel in je verhaal. Het wordt inderdaad vaak onderschat wat een huilbaby met je doet..... Probeer het "slapen in bedje" los te laten. Ze is nog zo klein. Dat komt later allemaal wel. Ook hoef je nog niet na te denken over het kdv, dat is pas in oktober. Probeer je te focussen op het hier en nu. Als de draagzak werkt, lekker dragen als het gaat. Voor refluxkindjes is dat erg fijn omdat ze rechtop zitten. En alle kindjes vinden het fijn om bij mama (of papa) te zijn . Goed om te lezen dat je een afspraak hebt bij de huisarts. Bespreek daar jouw situatie en de situatie van sofie. Zijn er medicijnen die haar kunnen helpen. En wat kan jou helpen? Je geeft aan dat je haar liever niet even weg brengt zodat jij bij kunt tanken omdat dat geen structurele oplossing is. Dat is waar, maar je moet hier wel door heen. Als jij af en toe kunt opladen, ziet de wereld er weer even anders uit en kun je weer meer aan. Dus als ik jou was zou ik toch proberen de mensen om je heen in te schakelen zodat jij wat ontzien wordt. Ik wil je veel sterkte wensen. Het is heel zwaar en je hebt het al twee keer meegemaakt. Je doet en deed het goed, echt waar. Je troost je kinderen en je bent er voor ze. Ze zijn nog zo jong en klein. Dat zelf slapen komt echt wel een keer.
Ik denk dat @Averlhach misschien wel wat weet. Sterkte ts, ik kan me voorstellen dat je energie op raakt onderhand. Hier hielp het indikken en de leefregels van reflux overdag heel goed. Alleen snachts sliep hij bij ons in bed.
Probeer te zoeken naar wat werkt voor je kleintje, in plaats van te handelen naar wat je 'vindt dat hoort', bijv. t.a.v. dat in eigen bed slapen. Als voorbeeld: ik ging een moeder worden die haar kind in een draagdoek had, continue bij zich, samen slapen, etc. De buurvrouw, 1 maand later bevallen, wou het kind metéén in zijn eigen bed hebben, op een eigen kamer, etc. En raad eens? Mijne haatte de draagdoek intens, kon er absoluut niet in slapen, maar moest overdag écht apart en alleen liggen (en knapte daar verschrikkelijk van op in termen van slaap-uren en humeur). 's Nachts slapen we wel samen. De buurvrouw daarentegen heeft mijn draagdoek overgenomen Liep daarmee rond want alleen daarin sliep haar kind. Het is zoeken! Probeer goed te kijken wat werkt, en probeer af en toe ook een stapje terug te zetten en even een ander te laten zorgen als het je echt teveel wordt. En realiseer je: wat het ook is (reflux, krampjes, etc.), over een paar maanden is het zo goed als zeker weg. Sterkte!
Bedankt voor al jullie tips en reacties. Ik ga er vanavond even voor zitten om ze wat uitgebreider te lezen. Ik laat maandag ook wel even weten wat er uit het gesprek met de huisarts is gekomen.
Heel herkenbaar!! Vooral het gevoel en er doorheen zitten. Mijn eerste kindje ook huilbaby en reflux klachten. Heb toen een flinke dip zelf gekregen. Relatie er bijna door naar de knoppen. Allerlei hulp voor mijn kindje en mijzelf gezocht. Weet niet meer hoe en wanneer, maar het is goed gekomen. Tijdens zwangerschap tweede was ik voorbereid. Ik had hoop dat dit kindje misschien makkelijker zou zijn. En dat ik zelf sterker zou zijn. Helaas, 3 dagen na de bevalling viel ik alweer van de roze wolk toen ons meisje begon met huilen. Inmiddels is ze bijna 3 maand en nog steeds gaat het allemaal niet zo geweldig. Meisje is erg ontevreden etc. En ook ik zelf voel me rot. En ben thuis niet gezellig. Maandag weer werken. Hopelijk heeft dat positief effect op mij. Wat ik hiermee wil zeggen, ik herken je echt helemaal. Goed dat je hulp zoekt. Als je andere kindjes medicijnen voor reflux hebben gehad, misschien nu ook een optie? En verder, een osteopaat geprobeerd? Ik heb mijn meisje ook onder behandeling. En inmiddels zelf ook eentje gehad. Ik krijg namelijk echt overal te horen dat je kindje de mama sterk aanvoelt en dat het een wisselwerking is. kindje blij, mama blij. mama blij, kindje blij. Probeer je vast te houden aan het idee dat het echt goed komt.. soms even flink huilen kan ook fijn zijn. Of heel even een uurtje in je uppie shoppen. Werkt ook goed Succes ermee! Dikke knuffel voor jou
Wauw, zie dat ik al 2x genoemd ben Je geeft bv, top! Hoe vind je dat dit gaat? Ik weet niet of je bij je 2 zoontjes ook bv hebt gegeven en ik heb daar echt te weinig verstand van. Maar ik weet wel dat bijv een sterke toeschietreflex niet ideaal is bij reflux en dan bijvoorbeeld juist liggend voeden prettiger kan zijn. Dus hoe vind je zelf dat dit gaat of heb je al eens iemand mee laten kijken? Niet zomaar stoppen met bv geven hoor. Sommige mensen vinden dat fv beter of makkelijker zou zijn, maar bv blijft beter. Tenzij het voor jou niet haalbaar is Ik ben zelf geen grote voorstander van jbpm, ik weet dat het kan helpen. Maar het kan juist ook voor problemen zorgen. Jbpm valt nu eenmaal zwaarder op de maag en kindjes met reflux hebben doorgaans een gevoeligere maag. Daarnaast zijn de meningen over bv indikken ook verdeelt. De een zegt dat het wel kan, wat ik zelf ook heb gezien en gehoord bij vrienden, maar de ander zegt dat het niet kan. Dus dat is iets om even in de gaten te houden. Sowieso stoppen met jbpm als je medicatie krijgt. Volg je alle andere leefregels voor reflux al wel op? Ik heb ze uitgeschreven staan in de link van mijn handtekening, hoewel een aantal dingen voor fv zijn. Verder denk ik dat het goed is dat je naar de ha gaat. Schrijf eens op hoe de dagen verlopen, hoeveel ze huilt en neem dit evt ook eens op. Meestal adviseer ik om dan een huilbabydagboek bij te houden, misschien kan je dat tot die tijd al wel doen. Het is wat kort voor echt goed inzicht, maar wie weet. Verder denk ik dat medicatie mogelijk wel de oplossing is, mits je de leefregels al opvolgt. Hopelijk gaat je ha hierin mee, anders vraag een verwijzing voor een ka! Ik vind nexium echt het middel, bij beide jongens. Een huilbaby wordt flink onderschat, het is echt heel heftig en zwaar. Maak je voor nu even niet druk om het slapen. Ergens slapen is beter dan niet slapen. Voor jou en voor haar. Zeker omdat je al naar een ha gaat. Niet echt heel veel tips misschien, maar wel erkenning en herkenning.
Ik zou via de huisarts kijken voor refluxmedicatie. Bij een kennis leidde het indikken van voeding alleen maar tot meer gekrijs want hij kreeg last van zijn darmen. En bezoek eens een osteopaat. Die kan misschien wat betekenen. Ik hoor daar vaak positieve verhalen over. Verder zou je haar overdag in de box/wagenbak/draagzak/ledikant kunnen laten slapen. En op de andere moment bij jou in bed of in een wiegje/de wagenbak er naast. En verder vroeg ik mij af of je inbakeren al geprobeerd hebt?
Nogmaals dank allemaal! Sinds gisteren wil Sofie 's avonds ook niet meer rustig worden bij mij. Ze huilt en huilt, ook als ze bij mij ligt. Ik krijg haar dan niet rustig. Ik loop nu al 2u met de Tula door ons huis. Zodra ik ga zitten, is ze wakker. Best vermoeiend, zeker als je al zo moe bent. @Averlhach - de borstvoeding gaat eigenlijk heel goed. Ik heb bij mijn zoontjes ook bv gegeven. Ik maak erg veel voeding aan en als er iets langer tussen de voedingen zit, heeft ze veel moeite met mijn toeschietreflex. Dan drinkt ze ook onrustiger. Ik geef haar nu telkens even wat tijd om op adem te komen, even van de borst halen. Dit op advies van de lactatiekundige. Ook liggend voeden doe ik regelmatig, lijkt verder weinig verschil te maken. Omdat ik bekend ben met reflux en de symptomen al snel herkende, heb ik al vrij snel haar bedje opgehoogd en haar na het voeden rechtop gehouden voor zeker een kwartier. Ik ga de andere leefregels nalezen. Ik heb al wat filmpjes en geluidsopnames gemaakt. Een huildagboek is wel een goed idee. @teuntje83 - jij ook heel veel sterkte! Ik hoop dat werken je afleiding geeft. Ik sta zelf voor de klas op het VO, maar van het idee dat ik in oktober terug moet, raak ik ontzettend in paniek. Ook omdat ik zo moe ben en de hele dag zoveel stress voel. Hopelijk krijg ik voor die tijd wat rust. Nogmaals bedankt allemaal voor het meedenken!
Ik zou bij reflux echt nooit inbakeren. Als je baby dan moet spugen kan het geen kant op. Echt gevaarlijk hoor sorry maar dat moest ik even zeggen
TO Als je zoveel voeding hebt en wellicht heftig tsr helpt het dan om eerst even de druk eraf te kolven? Ik voedde op advies van de lactatie kundige elk uur een klein beetje. Altijd zittend / rechtop (de baby althans) en daarna meteen in de doek. Ik was wel het eerste half jaar enkel met voeden bezig voor mijn gevoel maar toen de tweede ook reflux bleek te hebben direct dit weer opgepakt en die heeft beduidend minder gespuugd