Ik moest denken aan dit stuk vanwege de topics over mannen en huishouden. Voor alle dames met mannen die niet snappen dat ze ook moeten mee denken in het huishouden. Die dus takenlijstjes moeten krijgen ed. Of eigenlijk gewoon voor alle vrouwen, lees dit stuk. Echt een eyeopener. Het is viraal gegaan op verschillende social media. Bedank me later maar. https://english.emmaclit.com/2017/05/20/you-shouldve-asked/
Dit is erg fijn om te lezen en inderdaad erg herkenbaar! Als ik thuis nog maar alleen hoeft te denken aan mijn eigen klusjes, dat zou een hoop schelen zeg! Mijn man doet best wel in huis hoor maar ik ben inderdaad de projectmanager...
Mijn doet de boodschappen, kookt (of vertelt mij wat ik die dag moet koken) en zorgt ervoor dat de containers op de juiste dag buiten staan. Dat deel van de huishoudelijke 'mentale last' ligt bij hem. Ook eat betreft onze financiën regelt hij eigenlijk alles. Wanneer het op zaken voor de kinderen aankomt (nieuwe kleding, tandarts, kappersafspraken, spullen die mee naar school moeten etc.) dan komt het wel op mij neer. Ook allerlei algemene zaken die voor het huishouden nodig zijn, regel ik. Verder ben ik degene die de was doet en het sanitair poetst. Zaken zoals stofzuigen en poetsen, delen we eerlijk. Ik denk dat wij het redelijk eerlijk verdeeld hebben. Ook rekening houdend met onze werktijden (Ik werk 3,5 dag, hij 4,5) Je zult mij dus niet gauw horen klagen. Toch herken ik bepaalde dingen wel. Als het op mijn werk erg druk is (basisonderwijs = heftige piekmomenten qua werkdruk), heb ik wel meer last van de 'mentale druk' die dan van twee kanten komt. Het helpt om met lijstjes te werken. Mijn man wil dan best bijspringen en taken overnemen. Maar dan blijft het inderdaad zo dat ik eraan moet denken en moet vragen wat ik wil. En soms moet loslaten dat het 'hoe' dan wel eens anders is dan ik zou willen... normaal ben ik niet zo'n perfectionistisch mierenneuker die vindt dat alles op haar manier moet. Maar helaas; juist als ik op mijn tenen loop, erger ik me er wel aan als dingen 'verkeerd' gebeuren. Niet bevordelijk voor de goede sfeer thuis,
oh ja ik heb zo`n man.. ik heb ook nog 3 jongens.. zucht. Het lijkt wel alsof zij allemaal niet goed zien wat er opgeruimd moet worden. Maar.. wanneer ik werk dan hij is er voor de kinderen en dat doet hij heel goed. Hij belt mij dan ook niet ofzo, zoals in het verhaaltje. Oh ja en mijn man doet de boodschappen een paar keer per week. uit zichzelf
Ik heb inderdaad zo'n vriend. Hij is heel welwillend maar ziet bijna niets van wat er moet gebeuren. Moppert tegen de kinderen dat ze hun spullen moeten opruimen, maar doet niets aan de keukentafel vol met rotzooi. Waar bijvoorbeeld nog voor 5 maanden post ligt van hem waar hij niet eens naar kijkt.. Echt bloed irritant vind ik dat. ik doe zowat alles in huis, koken, schoonmaken, financiën, de zaken voor de kinderen en werk daar 3,5 dag bij. Soms vraag ik me serieus af of hij het gezin wel draaiende kan houden als ik er niet meer zou zijn.
Hier denk ik zo'n beetje andersom Ik ben echt heel lui in het huishouden. Dingen plannen en organiseren komt wel altijd op mij terecht. Mijn man staat een half uur eerder op dan ik en hangt dan de was op en gaat douchen. Dan ga ik douchen en maakt hij ontbijt. Na het ontbijt maken we onze dochter wakker. Dan kleed ik haar aan en ruimt hij de vaatwasser leeg. Hij doet de kattenbak, stofzuigen en de keuken en wc schoonmaken. Ik stof, doe de badkamer en strijk. Qua koken: hij voor ons en ik voor de kleine. Ik maak dan weer het boodschappenlijstje en hij haalt het haha.
Nou, doorgestuurd naar de Grote Man. Weet nog niet of ik je kan bedanken of dat ik vanavond weer in mijn washok moet slapen.
Hier ook wel deels herkenbaar, ik werk een dag minder en doe die dag de grote schoonmaak. De rest verdelen we, maar ja, ik ben daarin de manager. Wat wij bijvoorbeeld zijn gaan doen is een planbord ophangen. Na het werk even de to do klusjes op de juiste plek en samennwegwerkens. Dat helpt hier wel ontzettend.
Ik las dit ook. En ik vond het zo typisch: mijn vader en ooms zijn ook zo. Maar mijn man en onze vrienden zijn helemaal niet zo. Er zitten er wel bij die gewoon niets geven om het huishouden en schoon niet belangrijk vinden, maar echt niet dat ze een vrouw hebben die hen alles vraagt of oplegt. Ik dacht dat het een generatieding was: ik bedoel alle mannen in de 30 in mijn omgeving hebben jaren op zichzelf gewoond, of doen dat nog steeds. Zij zijn opgegroeid met het idee dar mannen en vrouwen gelijk zijn. Terwijl mijn vader vanuit huis is gaan samenwonen met mijn moeder. En hij leerde ook echt dat het huishouden en kinderen de taak van de vrouw was. Al heb ik schoonouders waar dat zelfs in de jaren 80 al helemaal eerlijk verdeeld was: werk, huishouden en kinderen. Maar hier op het forum speelt het blijkbaar wel. Ik hoop mijn zoon anders op te voeden.
Grappig! Voor mij niet herkenbaar, mijn man doet genoeg in huis... alleen heeft hij een andere interpretatie van schoon en opgeruimd dan wat ik heb (ik ben een poetsmiep die 3 keer per dag stofzuigt en tussendoor nog vuiltjes, haren en pluisjes van de grond raapt). Mijn man zegt dan altijd, prima dat jij zo geobsedeerd bent door schoonmaken en graag 3 keer stofzuigt maar daar ga ik niet in mee. We hebben wel een beetje onze eigen taken, zo kookt hij altijd, zeemt hij altijd de ramen en wast de auto's. Ik stofzuig de auto's en maak de badkamer en wc's schoon. De rest doen we samen.
Mijn man helpt altijd, de was, koken stofzuigen bed verschonen auto wassen/stofzuigen afstoffen dweilen afwassen afdrogen hij helpt met alles enigste wat ik zelf altijd doe is ramen lappen en wc/douche schoonmaken
Mijn man doet echt wel dingen in het huishouden, zeker het laatste jaar (maar goed, we zijn 17 jaar samen en ons oudste kind is 10...). Maar idd: het is toch vaak 'helpen' en ik ben degene die alles uitdenkt, plant en regelt. Hij zou, zoals het stripje zegt, echt geen idee hebben waar hij kleren voor onze kinderen moest kopen en er pas achter komen dat ze nieuwe nodig hadden als ze zouden zeggen dat het pijn deed om ze aan te trekken... Hij zou idd ook een tafeltje leeg kunnen ruimen, maar dan vooral door troep te verplaatsen en niet door dingen uit te zoeken/op te ruimen. Niet uit luiigheid, maar omdat ik dat niet specifiek gevraagd heb. En dat is denk ik waar het stripje op doelt: hij ziet mij blijkbaar als 'hoofd huishouding' wat een specifieke opdracht moet geven en zichzelf als uitvoerende kracht...best hinderlijk.
Ik denk dat het in sommige relaties ook wel een wisselwerking is. Geen idee waar dat dan begint, maar als ik mijn man als een klein kind behandel dan gaat hij zich ook zo gedragen. En andersom dus.
Ik denk dat het stuk daar juist een beetje over gaat. Hij helpt jou. Dat maakt het jouw taak, en hij helpt je erbij. Dus jij bent blijkbaar de 'eerst verantwoordelijke'. Eigenlijk zou je samen verantwoordelijk moeten zijn ipv dat de ene de andere helpt.
Hier hebben we een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor 'het geheel', maar we hebben elk onze eigen terreinen. Ik ben van de was. Wil niet zeggen dat hij nooit een was draait, maar dan vraag ik het hem. Dat verzint hij niet zelf. Hij is 'hoofd tuin', dus ik wil heus wel gras maaien, maar daar kom ik ook niet zelf mee.
Hier heel herkenbaar. Hij vindt dat hij veel doet, maar begrijp niet dat hij eens iets uit zichzelf moet dóen. Het kost mij meer energie om alles steeds te vragen/zeggen, dan zelf doen. En ook zo irritant: als hij eens iets uit zichzelf doet dan moet hij het eerst zeggen, zodat ik er alsnog over na moet denken .