Hai dames, ik ben vanaf september vorig jaar van de pil af, die ik maar 9 mnd heb geslikt. Mijn cyclussen zijn gelijk regelmatig geweest gemiddeld zo'n 28 dagen met een uitschieter van 25 en 30. Mijn eerste menstruatie na het stoppen van de pil was vrij heftig, moest echt tampons en maandverband gebruiken om 3 uur door te komen. Ik vind dat vrij heftig maar heb het altijd wel extreem gehad, gepaard met flinke buikkrampen en nodige pms klachten. Ook 1 van de redenen dat ik vrij jong aan de pil ging om het onder controle te houden. Maar nu 13 rondes verder lijkt mijn bloedverlies en aantal dagen bloedverlies veel minder te worden. Zo begin ik 2 dagen met klein beetje bruinveries, 1 dag flink rood en dag erna al weer stuk minder (1 tampon over de hele dag) dag 5 al weer bruin. Dus ik maak me een beetje zorgen, is dit normaal, wie herkent dit en vraag me vooral af zou dit een zwangerschap in de weg kinnen staan? Wij zijn 2 mnd geleden al in het ziekenhuis geweest voor vruchtbaarheidscheck en alles lijkt in orde te zijn bij ons allebei.
Hier is het soms ook een rode waterval En soms zijn er weer periodes dat het heel weinig is. Licht naar mijn weten aan de dikte van het baarmoederslijmvlies wat zich dan met de menstruatie weer verwijderd. Volgend mijn gyn kan het geen kwaad.
Komt dat bij jou ook door je pcos of staat dat er los van? Volgens mij heb ik wel eens gelezen dat je vruchtje minder goed kan innestellen bij een dun baarmoederslijmvlies? Ik ga het wel even in de gaten houden, want het is steeds minder aan het worden.
Ik heb de laatste paar maanden ook alleen vaak de eerste dag bruin en dan 1 dag tot 1,5 dag volledig bloed en daarna vaak nog 2 dagen bruin verlies en toch steeds een baarmoederslijmvlies van 7 tot 9 mm en dat is volgens de gyn een prima dikte. Zei vindt dat de grens tussen de 5 en 10 mm ligt perfect. Volgens mij staat het los van de pcos.
Oké, ja ik vind het gewoon gek dat het ineens minder wordt en aangezien een zwangerschap uitblijft, was ik bang dat het ermee te maken zou hebben. Maar dat hoeft dus helemaal niet gelukkig. Na zoveel rondes ga ik overal gekkigheid in zien
Ik had de eerste drie rondes ook erge menstruatie. Niet normaal, en daarna werd het minder. Ik had daarna nog maar een menstruatie van 3 a 4 dagen, met maar 1 dag waar ik zowel tampons als maandverband nodig had. Ben er zwanger mee geworden, dus denk niet dat het kwaad kan.
Bedankt. 15 maanden. Na 1 jaar voor onderzoeken geweest en niks gevonden. We moesten nog tot juni zelf proberen, maar een maand na de uitslagen vh ziekenhuis was ik zwanger.
Jeetje wat een poos, fijn dat je nu heerlijk mag genieten! Heb je zelf nog 'bijzondere' dingen gedaan die je wellicht hebben geholpen met zwanger worden. Eetgewoonten, vitamines of iets anders?
Ik heb rond de eisprong uitbundig carnaval gevierd, met de nodige drank en friet met Limburgs zuurvlees. Had er na 14 maanden teleurstelling de brui aan gegeven. Ik dacht dat het toch niet zonder mmm zou lukken dus heb ik me 3 dagen helemaal laten gaan. Mijn eisprong viel op de laatste dag van carnaval. Dus of dat erbij geholpen heeft, dat weet ik niet. Ik gooi t op dom geluk. Want zwanger worden is ook een kwestie van geluk hebben.
Ja op dat punt zit ik nu ook een beetje, steeds toch rekening gehouden met misschien wel zwanger te kunnen zijn en toch de alcohol laten staan ed. Maar het heeft nog niks geholpen, dus ik ga het ook proberen meer van me af te zetten deze maand. Maar vind het wel moeilijk, wil het zo graag! Dat is ook wat de gyn zei tegen ons, de natuur werkt niet mee, dus moeten nog even blijven proberen en geluk hebben.
Ik heb ook heel eerlijk tegen mijn man gezegd dat ik het wellicht bij 1 kindje laat. Meer dan een jaar uitsluitend gezond leven was niet altijd leuk en resultaat had het niet. Elke keer die teleurstelling, denk niet dat ik dat nog eens wil. Daar komt bij dat ik deze zwangerschap nog geen 10 weken zonder kwaaltjes gezeten heb. Ik prijs me gelukkig dat het nu 1x gelukt is.
Het leven is oneerlijk, ik hoor ook zoveel verhalen van stellen (of alleenstaande meiden!) die zwanger worden zonder dat ze daar echt bewust voor kozen. Dan denk ik altijd, hoe dan! Onze 1e zwangerschap heeft 8 maanden op zich laten wachten, die tijd zijn we nu ruim voorbij dus ergens ben ik bang dat het ons niet gegund is een 2e. Natuurlijk ben ik hartstikke blij dat ik al een gezonde jongen heb lopen, maar ook hij vraagt nu steeds waarom hij nog geen broertje of zusje heeft. Maar goed er is nog hoop, we geven het nog even de tijd en dan kan ik altijd nog weer de gyn bellen.