Hebben wij hier inderdaad ook. Wij hebben de originele krant die toendertijd gepubliceerd is na het bombardement in Rotterdam. We hebben nog echte foto's die mijn overgroot oma heeft gemaakt in de tweede wereldoorlog. De echt originele bonnen boekje, de soort ID kaarten achtige dingen die ze toendertijd moesten hebben en ga zo maar door ( mijn overgroot oma was een verzamelaar ) Ik heb ook werkelijk geen idee wat het allemaal waard is maar als zou er een goudmijn op mijn zoldertje liggen, ik verkoop het echt niet. Ik gebruik het nu voornamelijk voor de kinderen om hun de geschiedenis te vertellen en te laten zien.
Voornamelijk historische en emotionele waarde. Zelfs kranten van de eind dagen van Napoleon zijn niet heel veel waard. Maar wel geweldig om te hebben. Wees er maar heel zuinig op...want zoiets is inderdaad erg waardevol om later aan je kinderen te laten zien.
Precies, dat maakt het juist voor mij heel veel waard. De waarde in Euro's maakt mij met dit soort dingen echt niet uit. Het feit dat ik mijn kinderen ( voornamelijk de oudste van 10 ) kan laten zien hoe het echt was, dus niet uit boeken ( niet dat dat minder boeiend is maar je snapt vast wat ik bedoel ) maar gewoon de originele papieren, kranten, foto's etc. Ik heb die verzamel woede van mijn groot moeder geërfd Ik bewaar ook van alles voor later in de hoop dat dit generatie op generatie door zal worden gegeven. Het jammere alleen is dat de originele bonnen boekjes ( voor suiker, boter, meel etc ) een beetje aan het vergaan zijn, zit er aan te denken om het te laten lamineren om het toch te kunnen behouden maar om één of andere reden vind ik dat niet fijn om te doen. Zit nog steeds in onze '' geschiedenis doos '' doos ( zo noemen we het hier )
Wij hebben van mijn familie ook id kaarten en bonnenboekjes. Zit bij ons in een hele oude map met doorzichtige mapjes. Echt mooi, geen knoop waard maar mooi om te hebben.
Ligt eraan of het mooi is of niet. Als ik het mooi vind draag ik het/zet ik het neer/hang ik het op. Als het lelijk is kijk ik hoe de markt is. Bij veel vraag verkoop ik het direct en anders bewaar ik het op zolder totdat de kunstmarkt/antiekmarkt verandert.
Anders. Als het zo waardevol zou zijn dat ik me apart tegen de diefstal ervan zou moeten verzekeren, zou ik het waarschijnlijk meteen verkopen. Verder hangt het af van wie het komt. Ooit zal ik het één en ander van mijn ouders gaan erven, daar zou ik veel moeilijker afstand van kunnen doen dan iets wat ik gekregen heb van een tante die ik eens in de paar jaar zag. En of ik het mooi vind speelt natuurlijk ook mee.
Ik heb dus een schilderij van een voorouder van mijn man uit 1845 geloof ik van een vrij bekend kunstenaar. Het is mijn man's overgrootmoeder op haar trouwdag in de 5e generatie. Haar familie was verschrikkelijk rijk en van adel. (uhm nu niet meer haha) Helaas heeft het een opknapbeurt nodig. Ik heb geen idee van de waarde maar dat schilderij is al generatie's in de familie en word nooit verkocht. Omdat ik geen kindjes kan krijgen gaat het later naar een neefje of nichtje van mijn man. Ik ben er bijzonder aan gehecht.
Ik kan daar zo geen antwoord op geven. Een schilderij of meubelstuk dat ik ook echt mooi vindt, zou ik houden. En iets dat emotionele waarde heeft, zou ik denk ik eerder 'mooi' vinden. Als ik het lelijk vindt en het staat in de weg, dan zou ik waarschijnlijk eerst binnen de familie kijken of er andere belangstellenden zijn. Maar dan wel met de afspraak dat het 'bruikleen' is: als ze het niet meer hebben moet het terug. Pas in het laatste geval zou ik verkopen, denk ik. Overigens denk ik dat ik spullen van mijn eigen ouders minder snel zou verkopen dan van bijvoorbeeld grootouders. Toch iets meer afstand.
De grootmoeder van mijn man is recent overleden en wij mochten uitzoeken wat we wilden (van het restant dat er nog was). We kozen een paar mooie schalen en kandelaars etc. Het had voor ons meer sentimentele waarde, mooi toch oude spullen van je oma. Totdat we hoorde wat het waard was, toen ging de lol er snel af. Ik durf de schalen niet te gebruiken en ze staan nu in een goedkope bigshopper in de kast.
Het valt me op dat de meeste leden nog veel waarde hechten aan emotionele herinneringen. Ik had verwacht dat er veel zouden zijn met een insteek van: "verkopen en van dat geld op vakantie gaan met het gezin en eigen herinneringen creëren." Maar ik vind het wel mooi. Ik ben ook zo'n sentimenteel persoon die alles bewaard. Zo heb ik als kind een oude koekblik bewaard omdat daar hele speciale koekjes in zaten. In dat blik zitten nu nog een paar euromunten die ik van een crush kreeg, een afro vlechtje, kaartjes van een voetbaltoernooi waar ik hopeloos verliefd ben geworden, parfum flesje van mijn vriendje, etc. Ik denk niet dat ik het ooit over mijn hart zou kunnen krijgen om zulke 'belangrijke' dingen te verkopen. Maar toch... Stel dat ik opeens honderdduizend euro zou krijgen voor een schilderij, daar kan ik toch wel heel wat leuke dingen voor doen...
Ik raak niet zo snel gehecht aan spullen, tenzij het bijv een sieraad zou zijn die mijn moeder iedere dag had gedragen. Dan zou ik die nooit weg doen, dat is wat me dan echt aan haar zou herinneren. En ja wat hier eerder genoemd werd over spullen uit de oorlog, zou ik ook bewaren want dat zou ik dan wel bijzonder vinden... maar de rest?? Nee, eerlijk gezegd zou dat dus gewoon verkocht worden. Ik vind iets nogal snel onder de noemer 'troep' vallen hihi.
In het ouderlijk huis van mijn man (schoonmoeder overleden, schoonvader woont er niet meer maar verhuurt het huis) hangen een paar hele dure schilderijen die wij zo mee mogen nemen. Ik vind sommigen echt prachtig maar ze passen niet in ons huis qua stijl. Ik zou ze ook niet meenemen om ze daarna weer te verkopen. Terwijl ik er een hele mooie vakantie van kan houden
Ik ben net als de meesten, emotionele spullen bewaar ik rest verkoop ik. Maar goed ik heb geen waardevolle zaken in huis,was t maar zo
Ik heb een hele bijzondere ring van mijn overgrootmoeder. Draag hem wel eens, vind dat echt heel leuk. Dus nee ga niet verkopen! De oma van mijn man heeft echt alles uit haar familie verkocht, vind ik echt zonde. Want je weet toch niet meer wat je met dat geld hebt gedaan (boodschappen enzo).