Ja onzekerheid en jaloersheid, waarschijnlijk voelt zij zich altijd al minderwaardig aan je. Zo komt het over iig. Dus lekker negeren en aardig blijven
Ik zou haar letterlijk gaan negeren. En als dat niet werkt 1 maal zeer duidelijk maken dat ze zich met haar eigen zaken moet bemoeien.
Wat vervelend voor je! Hier een soort gelijk verhaal en ik heb een hele goede tip voor je. Ga haar uit de weg. Mijn eerste zwangerschap is door zo'n soort gelijk verhaal een stuk minder leuk geworden. En zeg waar het op staat. Of ze haar opmerkingen lekker voor zichzelf wilt houden. Wat een loeder zeg.... pure jaloezie en hopelijk krijgt ze als ze zwanger is alle klachten die ze zelf onzin vind. Bekkeninstabiliteit zit echt niet tussen je oren... ik lag met 20 weken plat. Kill people with kidness? Haha in mijn geval gaat dat niet op. Sterkte en laat dat mens je zwangerschap niet verpesten.
@IvR hoe reageren de mensen om je heen hier eigenlijk op als ze dat allemaal tegen je zegt? of je broer zelfs, er komt toch wel iemand voor je op mag ik hopen? on topic, ik ben echt allergisch voor betweters.. en zou ook echt zeggen wat voor gevoel het mij geeft met die verbale diarree van haar .. oké dat laatste zou ik dan weer niet hardop zeggen.. Ik liep hier vooral tegenaan toen onze eerste eenmaal geboren was, goedbedoelde meningen over of de kleine wel genoeg binnenkreeg etc. Iets denken of iets zeggen vind ik een groot verschil. Heb er echt om gehuild zo kwetsend vond ik het, nota bene in mn kraamweek. Maar heb wel vriendelijk doch dringend van me afgebeten. laat ze maar lekker kletsen, het is jullie kindje en JIJ bent de moeder, de rest zoekt t zelf maar uit hoe ze iets doen..
Kwetsend is dat hè..alsof je niet het allerallerbeste met jouw mooiste kindje(s) ooit voor hebt. Ook ik heb er een nacht lang om gehuild, inmiddels is dat omgeslagen naar pure boosheid en medelijden tegelijkertijd. Ik mocht haar al niet zo, maar nu ben ik gewoon definitief klaar met het mens. Mijn omgeving bestond op dat moment uit mijn broertje, mijn vriend en haar. Mijn broertje zit (in mijn ogen) enorm onder de plak en durft haar nergens in tegen te spreken. Dat doet hij dan ook niet en roept braaf ja en amen of houdt zijn mond. Ik vraag me af of hij door had in hoeverre ik me aangevallen voelde. Mijn vriend was al even verbaasd als ik en wist net zo min als ik wat hem overkwam. Hij stond me bij in mijn "ja-maar", maar wist op dat moment ook even niet wat hij er mee moest. In al mijn naïviteit had ik hier totaal niet op gerekend, maar die tijd is nu voorbij. Mede dankzij alle behulpzame reacties hier heb ik me een klein beetje kunnen voorbereiden op wat er allemaal nog komen gaat. Ja, ik zal er soms nog steeds om kunnen huilen of wakker van liggen, maar ik heb op z'n minst een heel duidelijk weerwoord. Da's ook wat waard!
Pff met 20 weken al niets meer kunnen. Dit is dus precíes waarom ik me zo druk kan maken om al die opmerkingen die je het gevoel geven dat je je aan stelt. Alsof een ander voor jou kan bepalen of je wel of niet kapot gaat van de pijn. Alsof je voor je lol naar het plafond gaat liggen staren of kiest voor een rolstoel.
@IvR Goed bezig hoor meis, het is voor iedereen denk ik wel op enig vlak herkenbaar, niemand heeft in ieder geval het recht je aan te vallen.
Tsja ik kreeg toen de opmerking dat ik niet mocht klagen want iemand anders die ze kende had een miskraam gehad. Tsja dat is natuurlijk heel erg rot. Maar vond mijn bekken ook heel erg rot... zo heeft ieder zijn eigen leed en kan niemand erover oordelen. Probeer het je niet aan te trekken wat de zegt! Hoe moeilijk soms ook en anders ontwijk je haar gewoon. Nu kan je er makkelijk ingooien dat je je niet lekker voelt dus niet mee gaat naar de afspraken waar zij ook is. Dat deed ik en heeft me zoveel stress bespaard. Kies voor jezelf en laat je niet gek maken. Ook niet als het kindje geboren is... En natuurlijk Gefeliciteerd met je zwangerschap
Volgens mij is die schoonzus gewoon een ontzettend rotwijf. Ik heb niet alle comments gelezen, maar zie ook allemaal mensen die begrip voor haar opbrengen. Jaloezie of niet, zo gedraag je je gewoon niet. Klaar. Keihard negeren. Je kan inderdaad 1x zeggen dat je er niet van gedient bent, maar dan is het gewoon afgelopen.
Wauw, na drie maanden nog niet zwanger? Heftig hoor! En dan op deze manier reageren? Ik hoop dat je daar uiteindelijk boven kunt staan. Jullie baby, jouw lijf, jullie beslissingen. Daar heeft geen mens iets mee te maken!
Weet je, met het krijgen van een kindje ga je ook een nieuwe levensfase in waarin jij en je vriend/man de basis en het middelpunt gaan zijn ipv dat jullie deel zijn van jullie ouderlijke gezonnen. Dat betekent ook dat (schoon)familie een andere rol gaat krijgen. Je bent minder (schoon)dochter en meer mama. Tijd om jullie wat meer los te maken en je eigen weg te gaan. Er zal de komende tijd heeeeel veel goed- of kwaad bedoeld advies op je af komen. Iedereen vindt altijd overal wat van. Kan jou het schelen. Het gaat nu om jouw gezin! Geniet ervan, zo speciaal allemaal! Ook al is t soms ook moeilijk: het is een fase!
Ik had zo'n vriendin Die zei tegen mij dat zwanger zijn geen ziekte is en me niet moest aanstellen Ik was wel degelijk ziek had een dikke zwangerschap vergiftiging Ik heb het contact verbroken zo zie je maar weer wie je vrienden zijn