Hallo! Ik moet even mijn verhaal kwijt! Ik zit er op dit moment zo doorheen op mijn werk! Ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis en ik ben er echt even klaar mee. Het onregelmatig werken, de verbale/fysieke agressie die er soms bij komt kijken en het personeelstekort begin ik echt heel vervelend te vinden. Als er iemand ziek is moeten er extra diensten gedraaid worden en het rooster is vaak veel te laat uit omdat ook de roosteraar het druk heeft. Dat betekent dat ik het rooster tegenwoordig een maand van te voren krijg ipv de "verplichte" 3 maanden. Heel irritant. Ik zit er sterk aan te denken om mij om te laten scholen. Maarja. Tot wat? Ik heb geen flauw idee. Ik zou het zo onwijs fijn vinden om een baan te hebben met vaste werkdagen/werktijden en waar ik niet regelmatig gemept, gebeten of uitgescholden wordt. Zijn er hier mensen die vanuit de zorg zich om hebben laten scholen tot iets heel anders?
Hier hetzelfde. Ik werk als verpleegkundige in de ouderenzorg. De zorgzwaarte, personeelstekort, agressie van patiënt maar óók familie, met te weinig man moeten werken. . 2 vpk op 250 bewoners in de nacht, gebrek aan waardering, slechte en ongezonde roosters en te pas en te onpas op vrije dagen terug moeten komen voor overleggen waaruit geen oplossingen komen. Ik ga dus nog maar 16u/wk werken zo. Twee nachten in de week en dat hou ik nog wel vol denk ik. Maar als ik kon kiezen zocht ik baan in ander beroep.
Ik denk er ook al heeel lang aan maar wij hebben helaas geen geld voor mij te laten omscholen. Ik ben vooral het onregelmatige en de zwaarte zat. Ik heb nu bijna vakantie en merk dat ik er zo aan toe ben.
O agressie van familie! Ja dat kom ik ook regelmatig tegen. De ellenlange vergaderingen op je vrije dag en dat ongezonde roosteren. Ja ik snap je helemaal. Ik vraag mij ook echt af of ik wel de juiste persoon voor de zorg ben. Ik heb hiervoor in de gehandicaptenzorg gewerkt en daar draaide ik geen nachten maar wel vaak laat-vroeg-vroeg. En dan vraagt men zich af waarom het ziekteverzuim zo hoog is in de zorg. Nou zijn er ook mooie kanten van het vak hoor maar die kan ik nu even niet voor de geest halen. Red je het met 16 u/week qua salaris? En hoe je het met opvang? Is dat een beetje te doen?
Ik heb hetzelfde. (Thuiszorg) hier dezelfde problemen. Ziekte word niet opgelost met personeel. Wij mogen het zelf oplossen terwijl de routes al zo vol zitten en we al zoveel dagen werken. Ook een laat rooster. En aanvragen kunnen haast niet meer. Ik heb op 1 weekend na alle weekenden moeten werken deze zomer. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar ja.. waar moet je idd dan werken?
In ieder geval bij een andere thuiszorg organisatie wij hebben het zeker ook druk en weinig personeel etc maar wat jij noemt qua weekenden is wel extreem.
Herkenbaar. Ik werk als Verzorgende IG in de ouderenzorg. En herken zeker het verhaal van @Panter. Cliënten komen zwaarder binnen, multimorbiditeit en inderdaad agressie en gebrek aan waardering van de cliënt én de familie. @Louise11110 is het onderwijs niet iets voor je? Ben je een HBO-V of MBO-V? Als verpleegkundige zou je alle kanten op kunnen. Je zou in het sociale team van de gemeente kunnen gaan werken, bij de GGD, op het CB? Lijkt de psychiatrie je iets? Je zou praktijkondersteuner van de huisarts kunnen worden?
O en bij ons is het hetzelfde qua rooster. Vorige periode kregen we hem pas een week!! van te voren. Hele team was pissig op de planner en leidinggevende want zij lagen met elkaar in de clinch. Diensten van zieken worden niet opgevuld dus moet je maar met een man minder werken. Maar toch.... Ik ga nog steeds met veel plezier naar het werk en ik hou van de verantwoording die ik heb. Er zitten alleen gewoon echt wel veel nadelen aan.
Ik ben MBO geschoold en pas vorig jaar afgestudeerd. De psychiatrie lijkt mij zeker wat! Ik heb 2 jaar terug ook stage gelopen op een MC dus dat is nog iets om uit te zoeken. Praktijkondersteuner is op HBO niveau dacht ik? Ik kwam niet veel verder als doktersassistente bij de huisarts. Dat lijkt mij wel wat! Ik zit er ook aan te denken om contact te zoeken met een loopbaanbegeleider of een jobcoach of iets dergelijks. Bedankt voor je goede tips!
Ik ben weliswaar om hele andere reden uit de 'zorg' gestapt (was AB'er met dementerende ouderen), maar ken dus wel al je heikele punten), maar ben er niet minder rouwig om. Tegenwoordig ben ik boekhouder en vind ik het superchill dat ik gewoon zelf mn eigen werktijden/-dagen in kan delen, dat ik ook in de avonduren kan werken als het zo beter uit komt met de kleine man én dat ik tenminste gewoon weer pauze kan houden of, zoals nu tijdens de zwangerschap, kan rusten als ik dat nodig heb. Ik zweer je dat ik écht niet had geweten hoe ik zwanger zijn cq. een kind opvoeden had moeten combineren met werken in de zorg! Om de risico's op ziekte etc. nog maar niet eens te bespreken.....
Of het financieel kan gaan we zien. Ik neem 8u per week ouderschapsverlof en mocht het financieel niet gaan is dat terug te draaien. Maar denk dat het gaat lukken. Ik heb flexibele gastouder gevonden die ook nachtopvang doet. Mijn man werkt in 3 ploegen dus we hebben heel sons nachtopvang nodig. Maar ook vaak weinig opvang nodig omdat onze diensten ook vaak mooi aansluiten.
Psychiatrie heeft ook hoge werkdruk. Doktersassisente of praktijkbegeleider bij de HA zou ik niet weten. Goeie zet om bijv. een loopbaancoach in te schakelen. Mocht je een béétje fijne werkgever hebben, dan kan hij/zij je ook doorsturen naar P&O/HRM om eventuele omscholing naar een andere functie binnen hetzelfde bedrijf te bespreken.
O wat klinkt dat heerlijk! Wij willen volgend jaar ook proberen voor ons eerste kindje en aangezien mijn vriend regelmatig meerdere weken van huis is weet ik niet hoe ik dan mijn werk in de zorg kan doen. Misschien ga ik kijken naar werken op de dagbesteding ofzo. Wat betreft ziektes.. Niemand mag hardop zeggen dat er iemand misselijk is en diarree heeft want dan moet de hele afdeling compleet afgesloten worden ivm noro. Wat een ramp was dat Wat moet dat heerlijk zijn dat je je eigen werktijden maakt en dat je kan rusten wanneer nodig. Heerlijk!
Herkenbaar. Ik werk in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en een zeer intensieve begeleidingsvraag. Het onregelmatige werken, escalaties van cliënten, de sfeer op de werkvloer, het missen van de pauzes tijdens diensten en zo kan ik nog wel even doorgaan.. Ik zit er ook aan te denken om wat anders te gaan doen maar ik weet ook niet goed wat. Zat er aan te denken om de thuisstudie Medisch Secretaresse te doen maar dat kost wel weer wat en we zijn nu aan het sparen voor een koophuis dus dat voelt ook niet helemaal goed.
Oef, mn zus werkt wel regelmatig en heeft een partner die ook vaak enkele dagen tot weken van huis is. Voor haar is opvang regelen ook al lastig. Maar als je dan ook nog onregelmatig werkt zoals jij, heb je er w.s. helemáál een kluif aan om de opvang in goede banen te leiden. Lijkt mij pittig iig. Die ziektes.. ik ben echt geen neuroot, maar als ik iemand naar de wc moest brengen en diegene vertikte het om daarna de handen met water en zeep te wassen, maar vervolgens wel van alles aanraken.. tja.. Als zwangere ben je nóg vatbaarder voor alles, dus ik was zeer blij dat ik nog vóór de vorige zwangerschap dat werk al niet meer deed kun je begrijpen.
Ik werk sinds kort in de psychiatrie. Als je zat bent van de verbale en fysieke agressie zou ik de psychiatrie echt sterk afraden. Ik word bijna dagelijks uitgescholden en fysieke agressie is ook zeker geen uitzondering (al ben ik tot nu toe gelukkig de dans ontsprongen). Nu sta ik best stevig in mijn schoenen en lig ik er geen minuut wakker van, maar ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen dit een gezellig werksfeertje vindt. Daarbij merk ik aan collega's, die al langer in het vak zitten, dat het hen wel begint op te breken. Er is een enorme leegloop van personeel, wat zorgt voor constante onderbezetting. Daarbij heb je in de psychiatrie ook te maken met onregelmatige werktijden. Ik wil je verder niet ontmoedigen hoor, ik vind het werk echt hartstikke leuk en uitdagend. Maar op basis van de genoemde nadelen in je huidige werk zou ik wel goed nadenken of de psychiatrie echt iets voor je is.
Ik heb eigenlijk nog maar 1x gehoord dat iemand het noro virus opgelopen heeft. Dit was op een andere locatie. Verder wordt eigenlijk nooit iemand ziek. Ik denk dat als je gewoon hygiënisch werkt en handhygiëne in acht neemt dat de kans om iets op te lopen maar minimaal is. @Louise11110 is het niet een idee om je te laten omscholen tot hbo-v? Duaal ben je dan wel 3 jaar verder. Zo heb je net iets meer mogelijkheden. Ik denk inderdaad ook dat praktijkondetsteuner op HBO niveau is. Denk dat een coach je echt verder op weg kan helpen!
Hoelang duurt die opleiding? Als het is wat jij wil doen dan zou ik er wel voor gaan. Ondanks het koophuis. Om nog jaren niet helemaal gelukkig te zijn op je werk vind ik ook weer zo wat... Maar ik snap je punt hoor! Die escalaties vaak zat mee gemaakt en hierna moet je gewoon emotieloos door ivm de draagkracht van de cliënten. Ik vond dat verschrikkelijk. Alsof het niks is dat je haren uit je hoofd worden getrokken.
Ongeveer 2 jaar. Ik heb nog steeds gedeeltelijk een kras op mn voorhoofd van een escalatie van vorig jaar. Gaat niet meer weg denk ik. En idd het slaan, haren trekken, verbaal geweld, seksuele intimidatie... ik vind het pittig. Ik heb ook meerdere keren in een ziekenhuis gesolliciteerd binnen een flexpool zodat ik gedeeltelijk kan flexen daar om ervaring op te doen en daarnaast een paar diensten op mn huidige werk werken. Maar ze willen me niet aannemen omdat ik geen ervaring heb binnen een ziekenhuis. Er is wel een kleine kans dat ze me na de zomerperiode bellen en dat ik dan toch een proefperiode mag doen maar dat is afwachten.
Poeh, pittig topic om te lezen terwijl ik létterlijk volgende week aan m'n eerste jaar HBO-V ga beginnen.