@SYRV Ik denk dat je daar inderdaad gelijk in hebt. Bedankt voor je inzicht! @karlijn Ik weet niet of ik er echt zin in heb om weer 3 jaar naar school te gaan. Ik weet dat het wel de toekomst van de verpleegkunde is dus het is het overwegen zeker waard. Dankjewel! Nu nog op zoek naar een coach haha. @Narcisje 2 jaar is wel lang. Vooral als jullie sparen voor een koophuis. Ik voel mij wel een beetje een aansteller aangezien ik pas 24 ben en nu mijn gekozen beroep al zat ben. Ik moet er gewoon niet aan denken om dit nog tot mijn pensioen te moeten doen!
Haha ik heb onwijs genoten van en tijdens mijn opleiding hoor! Tijdens mijn werk ook, alleen hangen er voor mij persoonlijk nu meer minpunten als pluspunten aan. Het leren/weten over hoe het menselijk lichaam werkt is echt geweldig. Ik voelde mij stiekem soms ook onwijs slim daardoor
Mijn vrouw is ook verpleegkundige in een ziekenhuis en wilde om dezelfde redenen die jij aangeeft na 10 jaar weg van de afdeling waar ze nu werkt. Binnen het ziekenhuis heeft ze een loopbaantraject gedaan. Je leidinggevende mag dit ook niet weigeren, als je aangeeft zo'n traject te willen doen. Met behulp van de coach heeft ze in kaart gebracht wat ze wil en belangrijk vindt. Inmiddels begint ze bijna aan haar nieuwe baan als researchverpleegkundige. Geen fysiek zwaar werk meer en 'kantoortijden'. Er is veel meer mogelijk dan je nu denkt dus schakel zeker zo'n coach in!
Hier een verzorgende ig in de ouderenzorg. Verpleegafdeling somatiek. Lichamelijk erg zwaar werk, mensen komen tegenwoordig van huis uit op afdeling bij ons dat we onze vraagtekens hebben hoe ze überhaupt nog zelfstandig hebben kunnen wonen..... Gelukkig is bij o s de clientengroep erg sociaal en gezellig, geen agressie gelukkig bij ons. Hoewel ze wel, maar dat is thuis ook, flink kunnen mopperen en zeuren . Maar ook ik twijfel hoe ik dit vak nog volhoud, na 2 zware zwangerschappen merk ik mijn rug en knieën meteen als ik de afdeling op loop bij wijze van.... de roosters idd, meer werken als contracturen en o wee als je ziek bent. Je wordt gewoon verplicht te komen werken wanteris niemand. Afgelopen winter liep ik met 39graden koorts late dienst te draaien , want er was niemand. Maar onze tl is er dan ook geen om wat beter haar best te doen. Ze zegt bij voorbaat al gewoon komen. Behalve als je, en dat vind ik nog het ergste, haar vriendje op afdeling bent. Zij hebben nooit problemen met ziekmelden of vakantie aanvragen en zelfs nu het rooster van december uit is, kun je precies zien wie de vriendjes zijn. Hoeven maar 1kerstdag of alleen oudjaarsdag te werken. Tegenover bijvoorbeeld ik, alle kerstdagen inclusief kerstavond late dienst..... Ach ja ben niet haar vriendin zullen we maar zeggen. Maar goed een hoop frustratie hier, en je kunt wel raden dat ik graag ander werk zou willen hebben.... Maar wie wil me hebben met een klein contract en epilepsie waardoor ik geen nachtdiensten mag werken?.
ik herken het deels wel. werk op een pg afdeling binnen een verzorgingshuis. nieuwe cliënten die binnen komen worden alleen maar zwaarder, familie stelt steeds hogere eisen en de werkdruk word hoger terwijl we minder handen aan t bed hebben... ik werk 24 uur en ben momenteel 18 weken zwanger en ga dit niet nog maanden trekken. dat voel ik nu al. collega's geven al aan dat ze graag zien dat ik uit de zorg stap en boventallig kom werken zolang dat gaat. dan gaat voor hun de werkdruk een stuk omlaag. erg dat t zo moet...
Daarom heb ik heel lang gezocht naar een baan in de zorg met vaste werktijden. Zoveel fijner. We zoeken nog collega's
Man en ik werken beide in de zorg, onregelmatig, maar geen nachten. Man in de psychiatrie, wat idd wel zwaar is. Maar de zwaarte en problematiek is ook afhankelijk van de afdeling. Ik werk in de gehandicaptenzorg. Voorheen bij zeer laag niveau, geen agressie, wel lichamelijk zwaar. Nu werk ik alweer 1,5 jaar in een buitenhuis met zowel laag en wat hoger niveau. Lichamelijk niet erg zwaar en agressie komt bij ons ook niet voor. Verdere problemen herken ik ook minder. Ons rooster is altijd op tijd klaar. Werkdruk is wat zwaarder geworden, maar wel te doen. Overleggen zijn 1 x per maand. Degene die dichtbij wonen komen terug, anderen worden die dag ingepland. Roosteraar houd goed rekening met voorkeuren. En het is een fijn team. Ik kan mijn diensten altijd ruilen als het nodig is. En dat is regelmatig ivm rooster van man. Opvang hebben we zo geregeld: Man 1 vaste dag in de week vrij We werken beide om het weekend laat/vroeg, zelfde weekend. Kinderen slapen dan bij mijn ouders. Tegelijk vroege werken we nooit. Late wel, max 3 x per maand. Dan komt mijn moeder in huis. Overlap hebben we regelmatig, ook dan komt mijn moeder. Voorheen had ik een gastouder waar ze heen konden. Ook dat was heel fijn. Mijn man en ik willen beide niet meer regelmatig werken. Het is heerlijk om ook doordeweeks samen vrij te zijn. Er zijn op moment heel veel vacatures in de zorg, als je toch binnen de zorg wil blijven werken. Zou je eens kunnen kijken of er wat voor je bij zit, op een minder zware groep. Succes!
Ik!!! Ik start over 2 weken als doktersassistente op de polikliniek. In het zelfde ZH. Ik ben t zooo zat. Ik hou van mn werk, maar patienten worden steeda veeleisender, agressiever en ook het bezoek. Het is altijd druk, nooit op tijd naar huis, ik mis mn kind te veel, opvang regelen is moeilijk, nachtdiensten breken me op. Aju paraplu!! Dan maar wat minder salaris, ik verwacht er enorm van op te knappen!!
Oh meiden wat schrik ik van jullie verhalen! Echt erg. Het lijkt mij zo'n mooi werkveld, en ik ben niet naïef of zo; ik weet dat het keihard bikkelen is en onregelmatige diensten erbij horen. Maar dat je ook nog zoveel te maken hebt met agressie, geweld, respectloos gedrag van patiënten én leidinggevenden vind ik echt erg! TS ik heb niet alles gelezen, maar is het mogelijk voor je om op een polikliniek te werken, of bijv op een consultatiebureau? Dan heb je in elk geval regelmatige werktijden. Ik hoop voor je dat je iets vindt wat fijner werkt voor je.
Heb niet alles gelezen maar ik kan me er helemaal in vinden. Werk als vaste nachtdienst in een verpleeghuis. Maar wat Word het toch zwaar. ( alleen op 50 cliënten s'nachts ) Cliënten die inderdaad steeds complexer binnen komen. Een leidinggevende die weinig tot geen steun is, bij ziekmeldingen moeten we maar zorgen voor een oplossing. Dit word dan per mail medegedeeld met pakken jullie dit even op , ik trek mijn handen ervan af We werken ons allemaal over de kop en het is gewoon weer wachten tot de volgende overspannen is. Ik wil mij ook gaan laten omscholen , zit te denken in de richting van doktersassistente ofzo maar ben me nog aan het oriënteren. Dit ga ik zo niet volhouden tot mijn 67e
Ik werk zelf op een polikliniek in het ziekenhuis. We hebben daar een aantal ex verpleegkundigen aan het werk. Dus misschien is dat een optie Zelf gewerkt in een huisartsenpraktijk als doktersassistente. Ik vind het daar te hectisch/chaotisch, te veel piekbelasting en ook daar vaak té mondige patiënten (netjes uitgedrukt). Daarom nu geswitcht naar een polikliniek. Wat een verademing! Verder weet ik dat er een groot tekort aan kinderverpleegkundigen is bij de kinderthuiszorg. Zowel bij de kinderen zelf thuis. Maar ik doe zelf vrijwilligerswerk in een kinderhospice en wij maken gebruik van zzp kinderverpleegkundigen voor de specifieke handelingen en begeleiding tijdens het vervoer. De zzp-ers die wij in "dienst" hebben helpen ons, maar ook bij andere instellingen, werken in de kinderthuiszorg, etc. http://kinderverpleegkunde.venvn.nl/Portals/12/Nieuws/2017/arbeidsmarktanalyse-kinderverpleegkundigen.pdf?ver=2017-06-28-092533-333
Ik schrik wel van jullie ervaringen. Ik moet dit maar niet aan mn dochter laten lezen, die is er nog steeds van overtuigd dat een baan in de zorg (HBO-V) haar droombaan is. Ik heb respect voor jullie! Volgende week wordt ik opgenomen voor een schildklieroperatie. Ik zal t verplegend personeel een dikke pluim geven, want dat verdienen ze echt, als ik jullie verhalen lees.
Ik werk in de forensische psychiatrie op een gesloten kliniek met onder andere tbs-ers. Heftige populatie, veel agressie, zowel verbaal als fysiek en veel dreiging. Behoorlijke uitdaging af en toe, soms ook gewoon echt niet leuk. Meestal heb ik het enorm naar mijn zin, we hebben een heel leuk team, de fijnste teamleider die we ons kunnen wensen (die helaas over een paar maanden stopt), meer salaris krijg ik op een andere plek echt niet, rooster is een paar maanden van tevoren klaar en de ruilbereidheid onder collega's is groot. Hoewel het werk zwaar is, ga ik voorlopig nergens heen
Als doktersassistente liggen de banen niet voor het oprapen. Ik ben doktersass bij een huisarts en toen wij een vacature hadden voor oproep, 0-urencontract, kwamen er binnen 3wk 200 sollicitatiebrieven binnen. Ik heb altijd op de poli gewerkt hiervoor, maar keer op keer werd ik als jaarcontracter wegbezuinigd. Ik heb in 7 jaar tijd zo'n ziekenhuizen "gehad" op tijdelijke basis en telkens na een jaar eruit ivm vacaturestop. Het kan in andere regio's anders zijn natuurlijk, maar hier in ZO-Brabant is het als doktersass al lastig om een stageplek te vinden, en een baan daarna ook. Hou daar wel rekening mee als je hiervoor kiest. Plus dat je ook als doktersass met agressie te maken krijgt. Mn mondeling, maar mijn baas de huisarts, zij is eenmaal finaal in elkaar gerost in haar spreekkamer door een patient. Wat ik wel wil zeggen, ook al zijn anderen me voor geweest: wij klagen op de praktijk soms aan de thuiszorg die steeds weer overdragen, maar heel kort bij de patient zijn, slecht bereikbaar soms...maar als ik dan zo'n topic lees over de werkdruk en stress bij verpleegkundigen en thuiszorg dan denk ik toch weer: dik respect hoe ze roeien met de riemen die ze hebben!!!
En kijken voor een ander gebied in de zorg? thuiszorg bijvoorbeeld? Hier hoor je ook veel slechte dingen over maar er zijn ook organisaties waarbij het WEL goed geregeld is. ik werk bijv al 18 jaar in de thuiszorg bij dezelfde werkgever. Ik heb het hier super naar mn zin. 's ochtends lekker op de fiets van het ene naar het andere adres. elke keer weer in een nieuwe omgeving, tussendoor lekker frisse lucht. in de thuiszorg heb je wel vaak kortere diensten dus moet je wat vaker op komen draven dan in een ziekenhuis met lange dagdiensten. maar ja, dat heb ik er wel voor over. ons team heeft bijv op 1 dag verschillende ochtenddiensten van 7.30 tot 12 uur. 1 dagdienst van 7.30 tot 16.00 uur. en avonddiensten van 16.00 uur tot 23.00 en 19.00 uur tot 23.00 uur. rooster is bij ons vast. tussendoor krijgen we lijsten met open diensten waar we op kunnen reageren. wat niet opgelost kan worden gaat naar invalkrachten. of in het uiterste geval moeten we het zelf oplossen maar dat lukt vaak prima. ieder 1 client extra en het is opgelost. ook hier af en toe agressieve clienten maar dat is vaak snel opgelost. verder veel vrijheid, wat meer tijd. af en toe lekker kopje koffie bij de clienten. en ook voldoening om mensen zo lang mogelijk zelfstandig thuis te laten blijven. zorgzwaarte wordt wel groter doordat mensen langer thuis moeten blijven wonen. o.a. veel dementerenden en mensen met wonden, mensen die na hun operatie vrij snel weer naar huis mogen, mensen die thuis willen sterven enz. wij hebben geen nachtdiensten. MAAR! ik moet wel zeggen dat wij een uitzonderlijk fijn team hebben. we zijn zelfsturend dus moeten alles zoveel mogelijk zelf oplossen. dus iedereen heeft een taak. zoals plannen/roosters maken, uren nakijken van collega's enz. maar echt, ik zou niet willen ruilen met de hele dag in een verpleeghuis of ziekenhuis hoor.