De laatste tijd zit er totaal niks meer in mijn man. Hij hangt er maar wat bij, neemt totaal geen initiatief en zit altijd maar thuis. Behalve als hij werkt natuurlijk, maar zodra hij thuis komt zit er niks meer in. Als hij over zijn werk vertelt is hij daar totaal anders en doet daar wel veel. We hebben het er al vaak over gehad, ik heb ook gezegd dat hij eens naar een hobby moet zoeken, iets wat ontspant, maar hij vindt gewoon niks leuk. Ik ben jaloers op vriendinnen waarvan hun man regelmatig alleen of met vrienden weggaat, dat hoort toch ook gewoon bij een relatie. Ik ga wel regelmatig weg, maar andersom nooit, maar ik zou ook wel eens een avondje alleen thuis willen zijn. Nu moet ik zeggen dat mijn man altijd al redelijk passief was, toen we elkaar leerde kennen wat minder, maar dat werd met de jaren steeds meer. Het is ook niet dat ik denk dat hij depressief is ofzo, maar er zit gewoon totaal geen pit in hem. Ik weet niet meer wat ik moet doen, het irriteert me dat hij steeds rond me hangt, maar ik wil ook niet steeds zeggen dat hij iets moet gaan doen. Ook moet alle initiatief van mij komen, hij komt nooit met een leuk idee. Nu in de vakantie zit hij de hele dag thuis als ik niet iets verzin om te doen. Hij is trouwens totaal niet lui hoor, maar ik moet veel zeggen/vragen. Wie herkent dit en wat kan ik doen? Hoe kan ik dit nou nog eens bespreken? Of vinden jullie dat ik hem moet laten doen en er niks meer van moet zeggen? Ik vind het moeilijk. Hij moet natuurlijk zichzelf zijn, maar het wordt steeds erger.
Vervelend.. maar als je er moeite mee hebt dat hij altijd maar om je heen hangt/in de buurt is, ga dan zelf leuke dingen met vriendinnen doen. Vriendin van mij zat in de zelfde situatie. Haar man werd uiteindelijk jaloers omdat zij zoveel plezier had en hij niet. Nu doen ze ook samen meer leuke dingen.
En als je hem mee neemt op een uitje heeft hij er dan wel plezier in? Als hij eerder meer ondernemend was zou je denken dat hij toch ergens mee zit, vermoeid ofzo? Of dat er tussen jullie wat meer wrijvingen zijn? Moet toch ergens aan af te leiden zijn denk ik, zou het nogmaals aankaarten. Verder zou ik denk ik ook als hij zo passief blijft en jezelf eraan ergert wat meer met vriendinnen afspreken. Vooral je ding blijven doen.
Zou in ieder geval vragen wat hem dwars zit en aangeven waar jij zelf mee zit. Wij vinden het beide belangrijk om regelmatig iets zonder elkaar te doen. Hij waardeert een avondje alleen thuis en ik zelf ook. Heerlijk af en toe de rust. Hij hoeft niet perse een hobby te gaan zoeken maar hij kan toch ook wel eens met een vriend ergens wat gaan drinken of een filmpje pakken oid.
Heeft hij zelf geen vrienden? Wordt hij nooit eens uitgenodigd voor een biertje? Dat zou betekenen dat hij alleen sociale contacten heeft op zijn werk en zijn eigen familie... Vindt hij dat zelf niet erg? Of wil hij wel, maar durft hij bijvoorbeeld niet? Ik zit zelf namelijk ook het liefst thuis. Heb helemaal geen zin om de deur uit te gaan en dingen te doen. Als ik iets afgesproken heb, zie ik er op de dag zelf altijd heel erg tegenop. Maar zodra ik er dan ben, vind ik het (meestal) wel heel leuk en klets ik je de oren van het hoofd. Als ik dan 's avonds weg ga, denk ik elke keer dat ik dit vaker moet doen. Maar dat doe ik nooit, zodra ik thuis ben vind het heerlijk om gewoon lekker alleen te zijn. Heb op dat moment voor mijn gevoel ook gewoon echt geen vrienden nodig. Ik merk pas dat ik het gemist heb, als ik dus daadwerkelijk ergens ben. Maar ik zal nooit zelf initiatief nemen. Ik zou dus zelf je man niet te veel dingen om initiatief te nemen. Investeer juist in zelf dingen verzinnen en hem daarin meenemen. Verzin iets leuks en laat hem zien dat zo'n avondje echt leuk kan zijn! En eigenlijk moet je op diezelfde avond dan nog een nieuwe afspraak maken, anders heeft hij er geen zin meer in. Dit is tenminste hoe het bij mij werkt, maar misschien hetzelfde bij je man. Ik herken me namelijk wel in zijn verhaal
Als hij er zelf geen problemen mee heeft zie ik het probleem niet. Mijn man sport heel veel, ik lees liever thuis een goed boek. Het een is niet beter dan het ander (ok, voor de gezondheid misschien ). Ik vind niet dat je hem kunt dwingen om iets te doen als hij daar zelf geen behoefte aan heeft. Wil je even alleen zijn ga je toch even boven zitten?
Oeh lastig! Ik herken het deels. Hier neemt vriend op werk wel initiatief, denk ik. Zo heeft hij de sinterklaasviering vorig jaar deels op hem genomen. Hij gaat geregeld naar z'n vrienden maar neemt zelf geen initiatief wat te doen met z'n vrienden. Dus het is meer dat zijn vrienden wat doen en hij dat te weten komt en dan besluit te gaan of ze vragen hem specifiek. Maar uit zichzelf voorstellen om samen wat te doen doet hij ook niet. En volgens mij is het meer omdat plannen en regelen zijn ding gewoon niet is. Plus hij vind samen filmpje kijken ook prima. Ik heb er wel eens wat van gezegd en dan zegt ie iets in de trant van 'ja maar wij doen toch gemiddeld 5avonden in de week wat leuks met elkaar?' maar dat is dus thuis. Daarnaast ben ik vrij weinig weg s Avonds aangezien ik m'n vrienden ook doordeweeks/overdag zie, evt met kinderen. Maar ik ga eerder naar bed en dan heeft hij z'n me time alleen
Oh ja inderdaad! Ik vind thuis zitten, alleen of met m'n vriend, ook echt niet vervelend. En ik merk dat ik gewoon niet te laat moet gaan slapen. Dus een nachtje doorhalen of lekker doorzakken tot 4u zit er voor mij niet meer in haha. De dag erna.. ugh.
Waarom wil je hem veranderen als hij zo is en niet anders wil? Ik zou iets aan je eigen gevoel doen. Hij heeft geen probleem, jij wel met hem, is dat fair?
Dit idd! Je zegt het zelf al dat hij altijd zo is. Kijk als hij er over klaagt dat hij zo saai is dan is het een ander verhaal maar hij is tevreden. Hier namelijk het zelfde en ik laat het lekker. Ik ben zelf ook zo maar ik doe wel iets meer.
Zo is het hier inderdaad ook! Ik moet hem misschien maar laten doen en zelf gewoon weer eens weggaan. Maar ik vind het wel jammer en ook niet zo aantrekkelijk als hij daar maar zit .
Precies. Mijn ervaring, als ik geen initiatief neem gebeurt er niks (qua samen weg gaan dan). Het is ergens wel jammer, aan de andere kant.. ik weet dat het geen desinteresse is.
Wij doen ook heel weinig wat en als we wat doen is dat met zn 2e en eigenlijk bijna altijd met zn 3e! Ik heb dan ook zeker niet de behoefte om alleen te zijn! En als je dat wel wil, kan je toch lekker wat eerder naar bed gaan? Lees je daar een boek of kijk je tv! Daar hoef je niet voor in een kasteel te wonen!
Hij heeft het waarschijnlijk niet nodig om met anderen weg te gaan. Wij zijn beiden niet zo. Ik ga wel eens graag lekker de stad in ofzo maar voor mn vriend is dat de hel. We hebben wel beiden het huis graag eens voor ons alleen. Eens in de 3 weken gaat hij op dinsdag naar een vriend en heb ik het kot voor mij alleen. Allee zoontje ligt dan in bed En elke vrijdag ga ik om 19.30u naar boven (utopia) en die avond heeft hij het huis beneden voor zich alleen. Ik ga dan toch al tussen 21 en 22u slapen omdat de wekker op zaterdag om 4.30u afgaat en vind een avondje tablet en tv in bed ook lekker relax. Anders ook zo een afspraak maken? Verder ben ik in de week vaker alleen thuis. Vaak huishouden maar ik werk in het weekend en neem op donderdag dan mijn zondag. Zoontje naar school tot 15.15u en die dag doe ik lekker niks, alleen waar ik zin in heb. En hij is een nachtmens en heeft s'avond altijd lekker wat tijd voor zich alleen.
Dit heb ik dus ook. Ik ben graag thuis. Als mijn vent mij constant aan mn kop zou zeuren dat ik de deur uit moet zou ik stront chagrijnig worden. Wellicht is dit gewoon wie hij is.
Maar oke, jij stoort je dus aan je man die thuis is. Maar jij wilt dan niet even ergens anders heen, dus moet je vent maar opbokken? Ik denk oprecht dat het probleem bij jou ligt. Je kunt hem niet dwingen.
Nou.. ik vind het anders heerlijk als mijn vriend thuis is en eigenlijk nooit alleen weggaat. Ja om boodschappen te doen en werken Toen we nog niet samenwoonde ging hij wel eens met een vriend wat doen maar ook toen was ik blij dat hij er weer was. Ik vind niet dat je hem moet pushen (of zelf het initiatief nemen in de hoop dat hij meegaat) om zelf maar weg te gaan. Ik denk ook dat hij misschien wel blij is om thuis te zijn na het werk.. zelfde in het weekend. Heerlijk toch om thuis te zijn en niets te moeten?