Hoe is het? Ik heb zelf een chronische aandoening aan mijn darmen en de laatste keer heb ik de internist aardig aan het schrikken gemaakt. Mijn hele dikke darm was ontstoken en ik liep er al meer dan een half jaar mee. (hij had niet verwacht dat het zo ernstig was, aangezien ik pas zo laat naar de huisarts was gegaan en de aandoening al bekend was. Ik had aangegeven dat mijn medicijnen, klisma's, niet zwaar genoeg waren omdat het zo snel terugkwam. Tja, bovenin de darm komen die medicijnen ook niet ) Ik kon meekijken op de monitor en was best geinig om te zien Helaas wel een prednisolon stootkuur moeten doen daardoor, maar daarna was het over en met andere, standaard medicatie voor de aandoening, is het zelfs helemaal onder controle. Maar ontstekingen blijf ik altijd kans op houden en ik kan ook gewoon dingen als een overlijdensrisicoverzekering of een duurdere zorgverzekering afsluiten.
Wat ontzettend schrikken zeg! Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Mijn man heeft ook afgelopen voorjaar acute blindedarmontsteking gehad (maandag ziek, dinsdag diagnose en meteen geopereerd). Hij bleek geperforeerd te zijn (maar net pas, nog niet door hele buik heen verspreid). Na operatie mag je idd in principe na 1 dag naar huis, maar hij kreeg de dag erna weer koorts en moest uiteindelijk nog met drie dagen antibiotica iv blijven. NA vijf dagen mocht hij naar huis maar wel heel zwak! De autorit van 10 minuten vond hij al supervermoeiend (verkeer was zo druk). Hij is uiteindelijk vier weken ft thuis geweest en daarna in twee weken weer opgebouwd. Hoe komt je vriend weer naar huis toe? Want als het mogelijk is, zou ik er zelf heen gaan om hem op te halen. Afhankelijk van hoe ernstig het is/was, kan hij heel erg zwak zijn. Ik ben zelf overigens ook op vakantie als kind aan acute blindedarmontsteking geopereerd. Niet leuk om in een ander land te zijn… Heel veel sterkte!!!
In augustus vorig jaar een blindedarmontsteking gehad. Deze ontsteking zat vast aan mijn nieren en darmen. Ik heb een week aan de antibiotica gelegen (infuus) toen deze week normaal was mocht ik naar huis.(kleine man was 7 weken oud en mocht bij mij in het ziekenhuis blijven) Is nieuw dan word je niet geopereerd. Of het bleef weg of het kwam terug. Ik voelde al vrij snel dat ik er weer last van kreeg. Maar zat eerst rond kerst, dus kop in zand en doorgaan.. In januari toch weer naar het ziekenhuis geweest. Daar zelfde dag operatie gehad was dus weer ontstoken. Helaas wel complicaties gehad. ze konden het niet vinden was goed verstopt en dag later een ontsteking aan de wond. Hoefde niet te blijven maar kreeg wondzorg van de thuiszorg. Ze vertelde toen voor de operatie wanneer ze het met een kijkoperatie konden doen je de volgende dag naar huis kon. Lukte het niet met een kijkoperatie moest je blijven. Enige lastige voor die tijd. Mijn pijngrens was hoog dus ze geloofde niet dat dat het was. ze hebben moeten zoeken naar de blindedarm en twijfelde of het de nieren waren omdat blindedarm bij mij boven in de buik zat Maar nu is alles goed!!
Bedankt voor de lieve berichtjes dames. Hij is helaas nog steeds niet geopereerd. Sinds gisteravond waren er veel spoedgevallen, en die gingen allemaal voor... De artsen zeiden dat hij geen spoed was?! Ik snap er helemaal niks van... Maar ik heb net een berichtje gekregen dat ze hem nu gaan opereren. Brrr. Afwachten maar...
Kan iemand me alsjeblieft geruststellen? Om 3 uur zijn ze begonnen met de operatie, en ik heb nog steeds niks van hem gehoord Ik word echt gek van de zorgen. Hoe lang duurt zoiets in vredesnaam?
Kan je het zh niet bellen om te vragen hoe het ervoor staat? Ik heb geen idee hoe lang zoiets duurt dus daar durf ik geen uitspraken over te doen.
Probeer iets positiever te denken. Dat zal lastig zijn en ik snap wat je bedoelt gezien het recente overlijden van een dierbare, maar hier klets je jezelf echt een diep gat mee in. Je verliest hem niet hoor. Het zal wel druk zijn daar en je wordt vast zo gebeld maar om nu te zeggen dat het uitkomt dat je hem verliest... zoals al eerder gezegd door 'ervaringsdeskundigen'; het is een routine ingreep. Er zijn ergere gevallen weet ik helaas... Ik bagataliseer het niet hoor en bedoel het goed, maar raap jezelf een beetje bij elkaar. Daar help je hem meer mee. En het gaat nu om hem.
Hij werd waarschijnlijk om 3 uur weggehaald van z'n kamer, toen begon niet de operatie meteen. Dan begint eerst de voorbereiding op de operatie (infuus ed) en ze brengen meestal mensen al wat vroeger weg, zodat ze geen vertraging op de OK hebben. Met een beetje pech loopt de operatie ervoor uit of komt er een spoedoperatie tussendoor en wacht hij dus nog 2 uur voordat hij uberhaupt een OK wordt binnengebracht. Dan zijn ze nog even met hem bezig en vervolgens ligt hij nog een tijdje op de verkoeverkamer. Dus dan kan het inderdaad wel kloppen dat je nog niets gehoord hebt. Pas als hij weer op zijn kamer is, heeft hij weer beschikking tot zijn telefoon. Hoop dat dit je een beetje gerust stelt. Sterkte meid!
Ik zelf lig altijd nog een tijd op de uitslaapkamer doordat ik heel lastig wakker word uit narcose's. En als dan eenmaal op de kamer ben ben ik nog niet aanspreekbaar dat duurt altijd wel even. Michien bij je vriend ook? Sterkte met wachten!
Dat ligt er een beetje aan. Mijn broertje lag vorig jaar een week, na een gesprongen blinde darm. Ook veel last van gehad nadien. Een vriend van ons had er 3 weken terug eentje, niet geknapt en die mocht de volgende dag naar huis. 1 weekje last gehad en nu weer zo fris als een hoentje!
Bah meid is snap goed dat je het spannend vind. Vooral omdat hij ook nog in een ander land is. Hopelijk hoor je snel wat!
Ja je hebt gelijk hoor. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat je zo duidelijk bent, ik kan mezelf namelijk heel makkelijk in zo'n negatieve spiraal krijgen. Gecombineerd met een sterke fantasie maakt mijn hoofd alles tien keer groter dan het is... En nu hij zo ver weg is, heb ik natuurlijk helemaal geen grip op de situatie. Oké adem in adem uit, het komt vast goed...