Ik ben al een tijdje echt heel snel geirriteerd. Vooral in mijn hoofd, ik uit het wat minder snel (al zal het vast wel te merken zijn), maar ook mensen die ik normaal gesproken aardig vind kan ik nou wel schieten. Ook veel irritaties met man. De buurvrouw, vriendinnen, cafepersoneel. Laat me met rust, zeg niet van die stomme dingen en blijf uit mijn buurt! Slaap ook slecht en heb wat stress, dat zal ook niet helpen. Hebben meer zwangeren hier last van?
Hahahaha ja Niet perse vanaf nu hoor, als ik in de auto zit vind ik iedereen die voor me rijdt stom, al een paar maanden. Ach, hoort er bij. Met zo'n dikke buik mag je af en toe ook mopperen
Ja, het klinkt ook wel heel logisch dat het er bij hoort. Maar ik ben normaal altijd lief en aardig naar iedereen maar nu kan ik echt om de kleinste dingen boos zijn. Dat de schoonmaakster het in haar hoofd haalt om uitgerekend nu 6(!) weken op vakantie te zijn. Dat de serveerster mij eten geeft met een liter olie en pesto erover waardoor ik kotsmisselijk word en dan monter zegt dat dat zo hoort. Dat vriendin vraagt of ik iets voor haar kan doen terwijl ik nauwelijks energie heb en andersom als ik iets vraag is t allemaal moeilijk moeilijk. Dat de buurvrouw continu in mijn gezichtsveld is. Grrrrr... Sorry moet even stoom afblazen.
Haha herkenbaar ik ben dan nog niet zo ver maar mn horens op mn hoofd komen vrij snel te voorschijn met deze zwangerschap!en zeker in de auto! tis maar goed dat mn voorgangers me niet kunnen horen herken het trouwens niet van mn andere zwangerschappen...andere hormonen miss?!
Zeker herkenbaar. Vooral dat 'in je hoofd'-gedeelte. Op tijden dat ik 's nachts weer eens wakker lig, haal ik hele scenario's in m'n hoofd hoe ik ruzie ga staan lopen maken met m'n moeder en schoonmoeder, terwijl dat echt scenario's zijn die absoluut niet gaan plaatsvinden en het twee hele lieve dames zijn. Geen idee waarom, maar ik heb er ook zeker last van!
En mensen die vlak naast me eten! Niet omdat ik misselijk ben maar gewoon dat gekraak en gehijg, rot op joh!! Herkenbaar
Had ik ook last van tijdens het 3e trimester. Enige wat hielp was rust. Ik heb dagenlang, urenlang gewoon voor me uit lopen staten en genieten van de rust. Niemand in de buurt en geen gezeik aan je kop, heerlijk.
Heel herkenbaar! Toen ik zwanger was van de eerste kreeg ik ineens zoveel ruzie met mijn man. Dat ik vaak huilend heb afgevraagd of we wel de juiste keuze hadden gemaakt. Begon aan alles te twijfelen. Zelf nadat dochter was geboren moesten we even in onze nieuwe rol komen en dat gebeurde soms met enorm veel ruzie. Gelukkig is alles helemaal goed gekomen en was het gewoon hormonaal. Nu zwanger van de 2de en thuis gaat het goed... maar andere mensen kan ik ook heel snel schieten inderdaad. Het hoort erbij denk ik maar...
Oh heel herkenbaar! Ik voel me ook een beetje een kluizenaar momenteel. Totaal geen behoefte aan mensen om me heen, irriteer me toch alleen maar. Ik ben van de week jarig, maar heb écht geen zin om het te vieren. Al die mensen.......
Ja hoor hier ook present! Ik was echt een bitch. Normaal ben ik ook wel een mini kreng maar toen ik zwanger was.. pfoe he.. Ik trok mezelf enorm terug daarom. Had ook geen zin om mij aan iedereen te ergeren. Dus ik ging lekker lonely dingen doen haha. Het gaat wel weer over, zeggen ze, ooit
Heel normaal.. Ik had het bij de zwangerschap van onze dochter heel erg. Liet dat ook blijken aan iedereen die maar iets zei of deed wat mij niet beviel. Achteraf zei iemand tegen mij dat hij mij niet had willen kennen als hij mij pas in de zwangerschap had leren kennen, dat zegt echt genoeg Nu heb ik het trouwens veel minder. Misschien wordt het nog erger, maar tot nu toe vind ik mezelf nog wel te verdragen
Ja heel normaal. Ik vloog iedereen aan. Ik werd veel te eerlijk. Alles wat ik dacht kwam er uit. Soms heerlijk, maar niet altijd even aardig. Zelfs een paar keer heel depri geweest. Huilen en niet meer kunnen stoppen. En dat ik mijn relatie niet meer zag zitten. Echt drama om niets.
Hier ook hoor. Niet persé alle mensen maar heb nu wel dat ik me afvraag waarom bepaalde mensen in mijn leven zijn. Net of zie ik ze ineens anders. maar vind vooral vreemde mensen bloedirritant. Kletsende huisvrouwen midden in het gangpad vd supermarkt. ...vreemden die denken iets over mijn buik te moeten zeggen....bejaarden in de auto voor me....kinderen die brutaal zijn etc etc.
ze zeggen dat je bij de zwangerschap van een meisje wat pittiger bent/ reageert. klopte bij mij wel. nu minder last van, sterker nog ben echt heel relaxt. Denk dat het een jongen word, deze keer
iemand hoefde maar iets te zeggen of ik vloog hem/ haar praktisch aan. Dat was bij mijn dochter. En ben normaal hartstikke rustig bij deze zwangerschap ben ik echt mezelf, dus ben benieuwd of het nu een jongen word
O dat is grappig want ik ben nu idd zwanger van een meisje en de vorige twee waren jongens en toen was het volgens mij echt wel minder...
Heel herkenbaar! Met mijn jongste was ik super agressief en snel geïrriteerd (ook gestopt met roken dus tel uit je winst) vanaf het begin. Nu de laatste paar weken, laatste loodjes gedoe, erger ik me dood aan allerlei onzin. Vriendlief kan ik vanaf het begin al nauwelijks uitstaan. Ik erger me aan mijn oudste kids, kruimels op tafel, dralende klanten bij de kassa enz. echt onzin. Het vliegt me zo onverwachts naar de keel en dan zakt het weer weg. Het valt reuze mee in vergelijking met de zwangerschap van mijn jongste maar toch. Ik kan niet wachten tot dit achter de rug is pffff.