Hallo dames, Ik zit een beetje met een gewetensvraag...ruim 2 jaar geleden heb ik een cursus moeten volgen omdat ik een bijstandsuitkering heb.De bedoeling van deze cursus was gericht naar werk zoeken,ik heb zelf vrijstelling gekregen omdat ik psychische problemen had/heb en een zoon van nu ruim 3,de vader is buiten beeld. Pasgeleden ben ik 1 van mijn medecursisten tegen gekomen,hij viel me toen op omdat hij al een parttime baan had,deze baan heeft hij nog steeds en hij is niet bereid om zijn huidige baan uit te breiden.Hij zoekt er een baan bij zodat hij "rust" krijgt van de gemeente.Een fulltime baan lijkt hij niet te willen omdat hij vast houd aan zijn huidige baantje voor een hongerloon.Hij vind het wel prima,op kosten van de gemeente een aantal dingen aangeschaft om maatschappelijk betrokken te blijven en verder genieten van zijn tijd.Hij volgt de verplichte cursussen maar echt zin in werken heeft hij niet. Ik baal zelf flink van mijn uitkering en zoals het er nu naar uitziet kan ik binnenkort verhuizen,ik heb nu een koopwoning en ga dan naar het dorp waar ik vandaan kom.Ik heb dan oppas voor mijn zoon en ik kan snel aan het werk. Naar mijn mening is mijn medecursist een profiteur,dankzij mensen zoals hem kunnen andere die oprecht bijstand nodig hebben dit haast niet meer krijgen omdat de regels zo streng zijn geworden.Nu zat ik er aan te denken om bij mijn volgende afspraak met mijn consulente dit aan te kaarten,ik vind het niet kunnen hoe deze persoon "gebruik " maakt van de bijstand of maak ik me te druk?
Tsja het gaat jou niet persoonlijk aan dus ik zou me daar niet mee gaan bemoeien.. plus je weet niet waarom hij graag z'n ene baan behoud, misschien heeft hij daar wel een goede reden voor..
En het maakt vaak ook niet uit wanneer je er wat van zegt. Als hij veder de cursus volgt en aan de plichten voldoet veranderd er niks. Ik ken een boel mensen die profiteren van uitkeringen en menen dat ze daar recht op hebben, omdat ze niet "kunnen" werken.
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast, je geeft zelf aan dat als je straks verhuisd ben, je oppas hebt en ook weer aan het werk kan. Naar mijn idee maak je er zelf dus ook misbruik van. Ik neem nl aan dat ze waar je nu woont ook kinderopvang in de buurt hebt.
Het is niet aan jou en bovendien ken je de ins en outs van zijn situatie niet. Ik vind het niet kunnen dat je deze man op deze manier probeert 'aan te geven'.
Ik zou me er niet mee bemoeien. Misschien komt hij op jou laks over door wat hij doet en zegt, maar je kent de ins en outs niet. Misschien heeft hij ook wel psychische problemen en is hij daardoor niet in staat meer uren te werken. Veel mensen zijn niet erg open over psychische problemen. Zeker niet als je ze maar oppervlakkig kent... Ik hoop dat het jou gaat lukken ondanks je problemen toch weer werk op te gaan pakken!
Vind ik ook. Ik zou dit nooit doen en me focussen op mijn eigen situatie. Dat lijkt me complex genoeg.
ik maak er geen misbruik van,er is hier kinderopvang maar ik heb geen oppas als mijn zoon ziek is.Komt bij dat de psycholoog en mijn consulente van mening waren/zijn dat vrijstelling beter was voor mijn herstel,vrijstelling mag ook aangevraagd worden als je kinderen nog niet op de basisschool zitten.Ik volg nu wel een opleiding als tegenprestatie.Ik probeer nog steeds werk te vinden maar de meeste banen hebben een leeftijdsgrens zoals bv winkels en supermarkten.Mag officieel niet maar ze weten er creatief mee om te gaan.Zodra ik verhuisd ben kan ik gebruik maken van kinderopvang en mijn familie,dit geeft mij meer mogelijkheden om een baan te zoeken.Ik wilde al veel eerder verhuizen hierom,mijn woning staat al sinds 2015 in de verkoop,helaas een onbereikbare makelaar getroffen. Dat vind ik iets heel anders als een vrijgezelle gezonde man die liever thuis zit met een parttime baan,bewust. En inderdaad,het treft mij niet persoonlijk maar het zorgt er wel voor dat andere mensen er "last" van hebben.
Je kent de verdere details niet dus ik zou me er verder niet mee bemoeien. Wellicht doet hij er een beetje nonchalant over en is dat zijn manier om om te gaan met de situatie.... kan me ook voorstellen dat je het achterste van je tong laat zien aan iemand die je amper kent....
In mijn ogen is dat tussen hem en zijn consulent. Ik ben zelf afgekeurd, maar mensen die ik niet goed ken (zoals cursusgenoten van een paar jaar geleden) hoeven echt niet alle ins en outs te weten, dan hou ik het ook vaag. Mijn consulent weet uiteraard wel hoe het zit.
Jullie hebben goede punten,misschien reageer ik er zo op omdat ik het zelf echt niet leuk vind om in de bijstand te zitten...enige "voordeel" is dat ik me nu kan concentreren op de ontwikkelingsproblemen van mijn zoon en op mijn problemen maar fijn is anders.
Nogmaals... hoe weet je zo zeker dat deze man 'gezond' is? Staat er op jouw voorhoofd geschreven dat je psychische problemen hebt? Nee toch?! Bij hem ook niet. Wat niet wil zeggen dat dit toch zo kan zijn... Mocht dit wel het geval zijn dan krijgt hij het psychisch nog veel zwaarder omdat jij hem zogenaamd goedbedoeld wilt 'aangeven'
Verspilde energie. Je redt de wereld echt niet om 1 profiteur, in jou ogen, aan te geven. Begin bij jezelf, word zelf niet een profiteur (k zeg niet dat je dat bent maar in het algemeen)
Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die het leuk vinden om in de bijstand te zitten. Ik denk wel dat er een hele hoop mensen doen alsof ze het wel prima vinden als coping-mechanisme, om niet te hoeven dealen met de daadwerkelijke gevoelens er omheen. De meeste mensen verlangen naar een doel in het leven, naar zelfredzaamheid en ontwikkeling. Afhankelijkheid van bijstand zorgt voor gevoelens van falen en schaamte. Niet iedereen durft dat (voor zichzelf en naar anderen) toe te geven, het is dan makkelijker te doen alsof het allemaal oké is en diegene geen zin heeft om te werken, dan te erkennen dat iemand 'faalt' in het participeren in de samenleving. Zeker naar mensen die ze niet goed kennen.
En als was het wel een profiteur, heb je dat ook recht in zijn gezicht gezegd? Of ben je alleen van plan om hem achter zijn rug om te verlinken? Jij kent deze man niet en weet niets van zijn situatie. Alleen wat hij jou verteld. Dat hoeft helemaal niet de waarheid te zijn. Net zoals dat wij niet weten of jij wel of niet zelf misbruik maakt van de bijstand. Ik zou me vooral druk maken om mijn eigen leven. Succes!
Hier ook geen oppas wanneer een van mijn kinderen ziek is. Heb je zorgverlof voor dus je zou gewoon kunnen werken. Een psycholoog kan heel wat vinden maar wat vind jij zelf? Denk je dat werken je herstel in de weg zal staan of zou je je daar juist alleen beter door gaan voelen? Ik denk dat laatste. Vrijstelling kan idd aangevraagd worden wanneer kinderen niet op school zitten maar is niet verplicht dus als je het echt niet zo fijn vind in de bijstand hoef je daar ook geen gebruik van te maken, kies je dus echt zelf voor. Er zijn meer banen dan alleen winkels en supermarkten. Schoonmaakwerk, productiewerk, administratief enz enz, banen waarbij leeftijd heus niet zo'n grote rol speelt. Smoesjes. En trouwens, zo'n baan kan je toch ook nu al proberen te zoeken? Heb je geen kinderopvang of familie bij nodig. Kan gewoon vanachter je computertje. Eigenlijk vind ik je gewoon een profiteur en zou ik daar melding van moeten maken.. En natuurlijk meen ik bovenstaande niet echt want ik ken je niet. Ik weet niet wat voor weg je hebt afgelegd en ook niet hoe je je werkelijk voelt. Dat heb je hier nl niet allemaal beschreven want zoiets bespreek je niet gauw met vreemden en dat is je goed recht. Dus wie ben ik om daar over te oordelen? Laat ik liever over aan je consulente of psycholoog die weten vast meer over je dan ik. Zoals de consulente/psycholoog van die man vast weten hoe hij zich in werkelijkheid voelt. Niet mee bemoeien dus is mijn advies.
Nogmaals bedankt voor de antwoorden,ik laat het met rust.Voor degene die vroeg of ik het hem recht in zijn gezicht zou zeggen,ja dat zou ik doen...ik zou eerst in gesprek gaan met hem om hem een kans te geven daarna zou ik het melden. Maar zoals jullie aangeven,ik ken hem niet goed genoeg dus laat ik her met rust en ik hoop het beste voor hem.
Ik zou het wel aankaarten bij de consulente. Als hij inderdaad met geldige redenen maar een parttime baan heeft, dan weten zij daar van en doen dus niks met je verhaal. En jij bent je frustratie kwijt.
Bekijk het dan andersom, dat hij niet meer wil werken betekent meer werkgelegenheid voor een ander. Ik ken ook van die lapzwansen hoor, om je dood aan te ergeren. Maar als zij dat baantje niet willen betekent dat wel weer een extra kans voor iemand die wel wil. Focus je op je eigen problemen en bemoei je niet teveel met een ander, levert alleen maar gedoe op.