Ik vind van niet. Vorige jaar iets soort gelijk mee gemaakt. En toen een hele tijd niet geweest en ik moest laatst vanwege een van mijn kinderen erheen en ze vroeg meteen hoe het met me ging. Deed me echt goed.
Hij heeft je goed begeleid, medicatie voorgeschreven en je doorgestuurd naar een specialist. Volgens mij is die huisarts niet alleen kundig, maar wel degelijk betrokken met zijn patiënten. Hij heeft je een jaar geleden heel goed geholpen, en toch is het nog steeds niet goed genoeg. Waarom, omdat hij er een jaar later niet over begint terwijl je er zelf ook niet over begint en voor iets anders komt? Ik vind het gewoon bizar om die arts niet betrokken te noemen....
Ik denk dat veel huisartsen dat opzettelijk niet doen. Als je aan mensen iets vraagt denken velen dathet een uitnodiging is voor een heel gesprek terwijl er nog 5 wachtenden in de wachtkamer zitten te wachten.
Ik zou het wel normaal vinden dat daarnaar gevraagd wordt.. Een huisarts is ook een hulpverlener die een taak heeft om te signaleren hoe het gaat. En de vraag op zich is zo gesteld, dat kan echt wel binnen die 10 minuten. Afhankelijk van het antwoord kan er dan altijd nog een vervolgconsult worden gepland als blijkt dat het niet goed gaat. Ik woon in een stad en er zitten ook meerdere huisartsen bij mijn praktijk, maar als ik met mijn kinderen ergens voor kom dan wordt er ook altijd gevraagd of alles met mij goed gaat. En dat terwijl ik zelf niet recent met problemen ergens voor ben geweest. Maar misschien ben ik op dat gebied dan verwend met mijn huisarts
Dit is ook een verwijt wat je vaak leest over artsen in de MM/ fertiliteit. Geestelijk welzijn is gewoon een ander specialisme, de signaal functie van een huisarts is belangrijk naast emphatie.
Nou nou, hoe trek je iets uit zn verband? Ik vind het begrijpelijk dat de arts er niet naar vraagt, maar des te fijner is het als het wel gebeurt. Mijn huidige huisarts zou er zeker naar vragen (en die loopt standaard uit), maar mijn vorige huisartsen zeker niet. Ik denk dat het gewoon ook heel erg aan de persoon ligt. En over het algemeen vind ik huisartsen niet echt betrokken. Zal wel de werkdruk zijn. Vraag me ook af of het nog wel een leuke baan is, huisarts. Geen tijd voor een langer gesprek, veel doorverwijzen en na 10 min de volgende patient. Beetje lopende band werk lijkt me.
10 minuten per patiënt, dus op een ochtend ziet een HA ongeveer 28 patiënten. Ja, hij kan even interesse tonen, maar gezien bovenstaande snap ik ook dat dat er met dit consult is ingeschoten. Wie weet vraagt hij het volgende keer wel?
Dit is wat mijn werkgever de laatste tijd ook niet leuk vindt aan zijn werk. Laatste jaren steeds hogere werkdruk. Inderdaad geen tijd meer voor even tussendoor vragen hoe het gaat. Hij kan helemaal blij worden van een dag waarin het rustig is, en hij echt de tijd heeft voor z'n patiënten.
Ik snap dat je dat graag had gewild maar het is helaas niet meer zo. Ja in de kleine dorpjes mischien met 100 inwoners. Het kan gewoon niet meer. Mijn clienten ( thuiszorg) klagen er wel eens over dat de huisartsen heel anders zijn dan vroeger. Mijn jeugd huisarts heeft mij en mijn zusjes te wereld geholpen 26, 24 en 18 jaar geleden, zo ging dat. Toen hij met pension ging werd alles anders.
Mijn vorige huisartsen waren ook niet zo betrokken en dat vond ik prima. Ze hebben het druk en ik kom er toch voor een specifiek probleem. Ik heb sinds een jaar echter een huisarts die wel zo betrokken is en moet eerlijk zeggen dat dat toch wel erg fijn is. Hoe hij het doet weet ik niet. Zal wel goede notities maken. Ik had bijv in het kennismakingsgesprek genoemd dat mijn moeder al enige tijd overleden is. Toen ik de laatste keer langskwam voor m'n voet, vroeg hij of ik m'n moeder heel erg mis nu tijdens de zwangerschap en gaf hij aan dat ik ook voor zulke dingen gewoon langs kan komen en dat ik er in m'n kraamperiode ook nog flink moeite mee kan hebben en dan tijdig aan de bel moet trekken. Dat vond ik onwijs attent. Maakt de drempel om er naartoe te gaan voor mij een stuk kleiner. Dus nee ik vind niet per se dat je dit mag verwachten, maar merk dat ik het zelf wel enorm prettig vind nu ik het wel heb.
Mijn huisarts is heel betrokken, maar ik denk niet dat die een jaar later nog even zou informeren hoe het gaat. Ik mag wel altijd een afspraak maken en we hebben ook wel eens een afspraak gepland voor over 2 mnd om te bespreken hoe alles was verlopen. Echter als ik een jaar later kom heeft mijn huisarts gewoon de tijd niet om nog even te informeren... nouja tenzij het haar niets zou kunnen schelen dat er dan andere mensen heel lang moeten wachten (of als ze meer tijd inplan t, niet eens een afspraak kunnen krijgen). Dus ja ik denk echt dat huisartsen genoodzaakt zijn om prioriteiten te stellen... in het belang van de patiënt, van jou dus
Ik zou overigens wel gewoon kort zelf even vertellen dat het inmiddels weer goed gaat, is toch voor je huisarts ook weleens leuk om te horen
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik merk aan jullie opmerkingen dat ik dus te veel verwachtte. Maar @Betsy : om het nou bizar te noemen dat ik hem niet betrokken vind....? Ik vind het niet meer dan normaal dat je voor een patiënt binnen komt ff checkt wie je voor je hebt en wat daar speelt of gespeeld heeft. Mij behandelen en evt doorverwijzen (zijn primaire taak) vind ik niet hetzelfde als betrokkenheid. Betrokkenheid gaat om dat beetje meer. Ik werk zelf in het ziekenhuis als verpleegkundig specialist. Ik doe de hele dag poli / spreekuur. Als ik een patient een tijd niet gezien heb, zal ik zeker terug komen op relevante notities uit het vorige bezoek, zelfs als dat niets te maken heeft met de actuele zorgvraag. Ik vind dat sociale aspect heel erg belangrijk.
Ik zou inderdaad ook ff het dossier checken. Kwam je de laatste keet er voor een gekneusde teen, zou ik er niet naar vragen. Maar in jouw geval, lijkt het me eel logisch dat er even naar gevraagd wordt.
Ja hoor, is heel leuk! Vandaag heb ik van 8 uur tot half 11 spreekuur gedaan, dat zijn 18 patiënten (wij plannen 5 patiënten per uur zodat er ook nog af en toe tijd is voor een plas, het halen van een kop koffie of een spoedgeval). Daarna koffie gedronken met het hele team, de post en uitslagen verwerkt, enkele verwijsbrieven gemaakt nav die uitslagen, huisbezoek gedaan bij een oudere dame met schouderklachten, snel even geluncht achter mijn bureau, wat telefonische consulten, overlegjes van de assistente afgehandeld en daarna weer spreekuur van half 2 tot 4 (14 patiënten, wat uitliep tot 16.20). Ondertussen een co-assistent leuke dingen kunnen leren, veel mensen gerust kunnen stellen of van hun klachten af geholpen, slechts een paar doorverwezen, goede gesprekken gehad en nog voor 5 uur weer in de auto naar huis (collega bleef tot 5 uur voor spoed). Helaas daar nog 2 patiënten met koorts (vriend en S), maar daar mogen hun artsen zich morgen over buigen Veel leuker dan veel andere banen!
Ik vind het eerste deel van je verhaal al meer betrokkenheid dan ik ooit heb meegemaakt. Ik heb man en vrouw als huisarts. Een kleine greep uit onze 'relatie': - toen ik tegen burnout aan zat en huilend op de stoel bij de AH zat, was de ENIGE reactie na mijn hele verhaal en tranen: 'sorry, ik heb nu geen tijd om hier verder op in te gaan, kun je een nieuwe afspraak maken voor volgende week?' (Ben echt niet meer gegaan) 2: wij helemaal wanhopig met dagenlang krijsend kind bij de ha. Hij haalt hem niet eens uit de MC, en stuurt ons weg met 'overbezorgde ouders' stempel. Dezelfde avond bij de hap werd ons zoontje met spoed doorgestuurd naar een ac.zkh voor spoedoperatie (acute dubbele liesbreuk);
De huisarts kijkt meestal vooraf in het dossier, maar ik vind niet dat je kan verwachten dat een arts nog naar iets van een jaar geleden vraagt wat niet met je huidige klachten te maken heeft.
Ik werk bij een huisarts, maar die heeft een eigen praktijk. Met alle desbetreffende rompslomp en bureaucratie. Dat valt hem soms erg tegen. Hij zegt vaak tegen onze (meestal vrouwelijke) haio's dat hij het slim vindt na afstuderen lekker te gaan waarnemen of hidha worden, zodat je dat gezeik niet hebt. Hij is inmiddels bijna 60, maar hij zegt weleens dat als ie nu van de opleiding zou komen, geen eigen praktijk meer zou willen. Maar hij kan zo lekker schelden op 'het systeem' en 'de overheid'. Vandaag had ie een dag zoals jij, redelijk goed te doen en is ie weer blij met zn werk, haha. En ondanks de drukte, is ie erg belangstellend, en zal hij zeker nog weten dat je daar een jaar geleden voor was gekomen. Maar we zijn dan ook een solopraktijk, waarvan het gros al 25 jaar bij hem in de praktijk zit, sinds hij is gestart.