Zoals de titel al zegt.. mijn zoontje van 2 jaar en 8 maanden heeft een sterke eigen wil en luistert soms heel slecht. Bij anderen is hij hartstikke lief en luistert goed. Zou het dan toch aan mij liggen? Een voorbeeld: hij wilde niet uit bad. Ik had hem al een tijdje van tevoren gezegd, we gaan er zo uit. Dan kan ik daarna wel 10 x zeggen je gaat nu uit bad stappen, maar nee hoor.. nog even dit en dat en vooral niet doen wat ik hem vraag. Dan stel ik hem de vraag: wil je er zelf uit stappen of moet mama je tillen. Vanavond raakte ik geïrriteerd en heb hem er dus zelf uitgetild, nou dan is het hek van de dam.. wat een mega schreeuw en drift bui. Dit soms ook met luier om doen als hij naar bed moet, als ik naar buiten wil met hem.. alles moet gaan op het moment dat hij wil en hoe hij wil. Het zal ook wel leeftijd zijn maar misschien niet volledig?? Ik raak hier zo moe en moedeloos van. Telkens die strijd om werkelijk al die alledaagse dingetjes, alles duurt zo lang. Ik geef hem altijd even de tijd om zich voor te bereiden want onaangekondigd dingen doen is al helemaal geen plan (qua uit bad tillen bijv). Herkenbaar voor iemand? Heeft iemand tips of goede manieren hoe je dit soort dingen kan aanpakken?
Zelfde irritatie hier met een mannetje van 2 jaar en 3 maanden. Mijn moeder wees me erop dat ik hem teveel keus geef. Nu een paar dagen anders gedaan en ik zie resultaat. "We doen dit op je boterham - we gaan uit bad- we gaan nu aankleden en naar bed" Het kind is twee, keuzes maken kan hij later ook nog. Andere tips heb ik niet behalve consequent blijven... sterkte!
Als ik je verhaal lees denk ik dat hij misschien net ietsje teveel ruimte krijgt 10 keer vragen om uit bad te gaan? Nou ik vraag dat 1x, vervolgens is het een opdracht en dan zet ik hem eruit.... En ja dan hoort een driftbui erbij. Soms. En soms weten ze heel goed hoe het werkt En ja het is ook de leeftijd. Dingen zelf willen doen, dingen op hun manier willen en uitzoeken hoe ver ze kunnen gaan en hoe jij gaat reageren. Heel normaal maar soms ook erg irritant. Maar er is niks met af en toe even doorpakken hoor. Ik zou geen dingen meer 10x vragen. Gewoon 1 keer en anders grijp je in. Mijn zoontje mag graag treuzelen op de trap. Dan vraag ik 1x of hij door wil lopen of dat ik hem moet tillen (vindt hij niet leuk). Meestal loopt hij dan snel door en anders pak ik hem op en zet hem bovenaan weer neer. En dan is hij boos. Voor 10 sec ongeveer.
Ik zou stoppen met alles 10x zeggen... Zeggen dat je zo uit bad gaat en na 1/2 minuten zeggen, kom we gaan uit bad... Dan kan er nee gezegd worden maar dat is dan jammer, dan haal je hem er zelf uit of je trekt gewoon de stop eruit De koeien bij de horens vatten en niet van die eindeloze discussies aan gaan, soms moeten dingen gewoon gebeuren en hebben de kindjes pech
10 keer is misschien een beetje overdreven maar vraag het wel een paar keer, puur voor de ruimte en dat hij zich kan voorbereiden, maar misschien is dat idd al teveel ruimte. En moet ik het bij 1 keer houden. Ik weet dat dat heel moeilijk is bij hem maar ik moet toch iets.. nog tips mbt niet willen aankleden en naar buiten willen als ik weg wil?
Ik kan je eigenlijk maar één ding zeggen: het wordt beter als hij ouder wordt. Het is hier wel zo dat als ze het een keer te bont maakt met treuzelen en niet luisteren en ik iets afdwing, er weliswaar een schreeuwpartij volgt, maar het daarna een paar dagen beter gaat. Maar vaak calculeer ik treuzeltijd in, dus we beginnen gewoon een kwartier eerder aan het bedritueel. Dan heb ik zelf meer geduld en het uiteindelijke resultaat is hetzelfde. Dat zij dan minder tijd heeft om te spelen Is haar probleem, al beseft ze dat nog niet natuurlijk. Dingen niet aankondigen maar gewoon doen heeft ook een tijd goed gewerkt, bijvoorbeeld luierbroekje aandoen als hij klaar is op de wc (ik deed broek en onderbroek uit als ze op de wc zat voor het naar bed gaan, en dan luierbroekje en pyamabroek al om de beentjes terwijl ze nog zat, als ze klaar was alles ophijsen en dan Was het al voor elkaar zonder dat ze kans had om er ruzie over te gaan maken) . Wedstrijdjes ook, dus wie is het eerste bij de deur en zo. En tellen tot drie helpt hier ook. Bij drie kies ik wat er gebeurt en dat is dan niet iets leuks. Kan een paar pogingen kosten voor die les is geleerd dus zorg er wel voor dat je ook echt kunt uitvoeren waar je mee hebt gedreigd. En hij anderen gedragen ze zich altijd beter. Moederschap, uw naam Is frustratie
Ik ben daar toevallig momenteel een heel fijn boek over aan het lezen 'het hooggevoelige kind met een sterke wil'. Echt super interessant! En veel uit te halen. Heel herkenbaar hier dus. Beide kinderen hebben een sterke wil maar de jongste echt enorm en dan vanaf kleins af aan, ze is nu 11. Ik vind het boek echt veel inzicht geven en het laat je zien hoe je kunt reageren. Wat juist averechts werkt etc. Aan de sterke wil zelf kun je niet echt iets doen maar hoe ermee om te gaan is echt heel fijn om tips voor te krijgen.
Tsja...'gewoon' doen lijkt me... Buiten gewoon in de buggy dan maar... ik bedoel je moet toch een keer naar buiten En Wbt aankleden ... ik weet dat er hier mensen zijn die ze dan zonder kleren mee naar buiten nemen..althans wel een luier en ondergoed haha en ze hun les dan vanzelf leren... Ik ben nooit zo cool geweest om dat echt te doen
Waar ze zich het veiligst voelen, zoeken ze de meeste grenzen op. Verder het is een fase, probeer consequent te blijven. Kondig dingen aan, laat geen ruimte over voor twijfel. En verder is het doorbijten.
Hier ook een driftkikkertje wat graag heeft dat ik alles precies zo doe als hij het op dat moment bedenkt. Hij wil ook wel eens niet naar buiten, maar voor mij werkt dat hetzelfde als bij het bad: ik vraag het één keer vriendelijk, ik zeg het één keer streng en dan pak ik hem op en trek ik op schoot of op de bank zijn jas en schoenen aan.
Reageert hij als je hem iets vraagt of doet hij gewoon door met hetgeen hij bezig is? Zoontje luisterde ook nergens naar. Als ik iets wil moet ik hem effe aanraken. Hij hoort me anders gewoonweg niet of denkt dat ik tegen een muur praat ofzo Als ik hem gewoon iets zeg en 10x herhaal en hem daarna weghaalt is hij ook boos. Hij ziet het echt niet aankomen. Hier werkt een simpele aanraking aan zijn schouder heel erg goed en ik zeg iets 3 keer. Over 5minuutjes, over 2 minuutjes en over 1 minuut. Dan komt hij vaak vanzelf.
Hier een van 21 maanden die ook niet snapt waarom ik hem dingen opdraag of verbiedt, me schaapachtig aankijkt en vervolgens gewoon verder gaat met waar hij mee bezig is. Hij kan lekker gillen en dat weet de buuf inmiddels ook Hij wil niet meer dat ik hem inzeep en afspoel onder de douche, nee, dat moet hij zelf doen. Zeg ik: steek je been eens uit (om er sop op te doen) staat hij heftig nee te schudden en als ik dan mijn hand achter zijn been leg begint hij auauauauauauau te gillen... Maar inmiddels maak ik er korte metten mee. Ik ben de baas en het gebeurd zoals ik zeg. Ik vraag iets 2x en dan is het klaar. De tijd voor eigen inbreng komt als we daarover kunnen praten. Mijn oudste had, vanaf dat hij een maand of 9 was, breath holding spells en dat hield aan tot hij ong. anderhalf was en hij zich beter kon uiten. Die aanvallen had hij dus ook als er iets gebeurde waar hij het (nog) niet mee eens was en driftig werd. Dat vond ik vervelender dan het gegil van mijn jongste.
Het is nooit verkeerd om dingen te lezen, maar niet alle kinderen die een beetje koppig zijn zijn meteen hoogsensitief en/of strong willed. Alle peuters krijgen ene fase waarin ze graag dingen zelf bepalen en zelf doen. Dat is hartstikke normaal. En de een zal hier wat hardnekkiger in zijn dan de ander. Controle houden over dingen en het idee hebben dat je er iets over te zeggen hebt, dat willen niet alleen peuters dat wil iedereen. Afleiden met een keuze optie werkt hier heel goed. in het geval van het bad zou ik dan zeggen: he we gaan zo uit bad. Wil je de blauwe of de groene handdoek? Kind kiest een handdoek en hoppa kom er maar uit! Werkt vast niet altijd, maar heel vaak wel. Dan zijn ze gefocusd op de handdoek die ze net gekozen hebben en niet meer op het bad.
Hmm nee ik denk ik ook niet zo snel ...! Wel zonder schoenen, dan maar blijven zitten, jammer.. Hij gaat trouwens altijd mee in de buggy, omdat op driewieler of motor gewoon echt niet werkt. Dus sinds maanden gaat hij gewoon weer mee in de buggy.
Hihi.. dit doe ik nu ook, ik heb er dan zo genoeg van. Maar als ik dan dus de regie overneem dan wordt het een geruzie van heb ik jou daar. Schoppen, schreeuwen, weg rennen, etc.. Dat ik echt denk: ????
Tsja dan gewoon maar doen denk ik...? Ze hebben niet altijd een keuze en soms moet het gewoon of ze het nou wel of niet leuk vinden
mijn dochter is een grote dramaqueen en test mij ook heeeeeeel erg op mijn geduld vanmorgen mocht ze bij de AH geen suprise eieren meenemen nou dan is het mis ik loop gewoon verder alsof ze niet bij mij hoort als ik haar aandacht geef op dat moment word het erger ze wil geen haren wassen.... ja ik zeg 1 x we gaan zo haren wassen met shampoo dan is het gillen en stampen maar het moet nou eenmaal ik ga echt niet 10x waarschuwen want dan krijgt ze precies wat ze wil ik pak altijd wel door dan maar drama maar ze is mij niet de baas
Dan zou ik dat aanraken echt proberen. Even aanraken, zijn naam benoemen dat hij kijkt en zeggen wat je wil maar geef hem dan ook even tijd om te switchen. Kan echt zijn dat hij het niet door heeft en als je dan boos wordt komt het voor hem uit het niets. Zoontje heeft dat heel erg. Ook in de klas. Als ze moeten opruimen speelt hij door. Die tip aan de juf gegeven dus nu gaat ze naar hem, raakt hem aan en zegt wat ze van hem verwacht en dan gaat hij wel netjes opruimen. Het blijft soms wel frustrerend omdat je geen snelle beslissingen kan maken maar het zorgt toch voor heel wat rust. En met uitstapjes vertel ik thuis wat ik van hem verwacht. Nu wordt ons zoontje onderzocht door integrale vroeghulp en geloof me. Ik ben zo blij dat ik naar andere oplossingen heb gezocht dan boos worden en van hem verwacht dat hij in 1 keer luistert omdat ik zogenaamd 'de baas' ben
Wat houdt dat integrale vroeghulp in? Dat aanraken doe ik hier ook soms, als ik echt denk: Hoor je me nou echt niet of doe je net alsof. En dan zeg ik hem: Als ik jou wat vraag of jou roep, moet je ´ja mama´ zeggen. Dan zegt hij dat ook, maar een paar dagen later of misschien zelfs dezelfde dag nog gebeurd het wel weer een keer. Het is niet altijd dat hij dit doet maar wel regelmatig!