Haha, maak je niet zo druk Ze is wat ouder dan 4, maar wel een kleuter. En ja, die fietst hier weleens rondjes om het huis, zonder dat ik er achteraan hol. Speelt in de speeltuin, zonder dat ik erbij zit en gaat naar haar vriendje verder op in de straat. Die momenten is ze dus alleen op straat ja
Maar je snapt ook dat dat volledig anders is. Ik ga ervan uit dat dat dan op vertrouwd terrein is, waarbij de buren jouw kind kennen en weten hoe de vork in de steel zit. Ik mag hopen dat als je buiten een woonwijk om, als je een vierjarige ziet zonder begeleiding, die wel even aanspreekt om te kijken wat er gaande is. Toch?
Tuurlijk snap ik dat maar @tuc maakt zich daar wel echt zorgen om en zou de politie bellen, dat zijn haar eigen woorden. Naja... dat vind ik dan wel een beetje lachwekkend
Ik vind het idd belachelijk ja, om de politie te bellen als je een kleuter alleen op straat ziet. Maar ik ga er ook vanuit dat ze dat helemaal niet doet hoor
Ik laat mijn dochter (7) of zoontje (4) wel eens bij hun broer (14) voor een half uurtje. Maar nooit allebei tegelijk. Want soms maken ze ruzie en dan vind grote broer het moeilijk om dat op een rustige manier te sussen zonder zelf boos te worden. Gebeurd eigenlijk alleen als het echt niet anders kan (omdat ik geen partner heb). Ben eigenlijk wel benieuwd of andere moeders dat vinden 'kunnen'? Ik heb dochter 1 keer een kwartiertje alleen gelaten toen ze 6 was. Ze was heel ziek en lag op de bank. Haar broertje moest naar school. Ik wist echt geen andere oplossing. Maar voelde me echt een meeega slechte moeder. Als de buurvrouw toen meteen de politie had gebeld zonder me even aan te spreken, had ik dat trouwens wel bijzonder kut gevonden.
Ow en ik heb trouwens altijd in mijn telefoon een melding staan dat ik alleenstaande moeder van drie kinderen ben. Als notitie in dat SOS noodgedeelte waar hulpdiensten weten waar dat zit (en bij kunnen) in je telefoon. Zodat als er met mij iets gebeurd, daar aan gedacht kan worden.
Ik heb een 5-jarig jongetje, dat stond te zwieren om een lantaarnpaal langs een drukke weg weleens naar huis gebracht, in een andere buurt ja. Het jongetje was nergens op weg naar toe, maar gewoon beetje aan het rond hangen. Ik vind het dus ook raar dat een kind van die leeftijd zomaar ergens op straat rondhangt ja.
Ik denk dat je zelf wel een beetje kan inschatten wanneer een kindje in gevaar is. Een kind van 5, zonder ouders in een speeltuin, met wat andere kindjes is mi niet in gevaar en zou het heeel vreemd vinden als ze dan thuis zou worden gebracht door iemand die vind dat ze daar niet alleen hoort. Maar zoals al vaker gezegd in andere topics en hier; je kent je eigen kind het beste en de een kan dus wel alleen naar buiten, de ander kan dat pas op latere leeftijd. Prima toch?
Papa is thuis zeg je, dus dat is niet alleen. Echt alleen thuis laten zou ik met een 4 jarige niet doen. Wel zou ik benoemen dst als er iets Is dat hij naar papa mag lopen.
Ze heeft het erover of ze het kan doen als haar man in het buitenland zit, dus dan is haar zoontje echt alleen thuis.
Zag ik later ja, las niet goed. Maar zoals ik wel al in mijn antwoord zeg zou ik een kind van 4 niet alleen laten.
Hier (Canada) is het in strijd met de wet om een kind van onder de 12 alleen te laten (buiten of binnen) zonder dat iemand van 12 of ouder toezicht geeft. Dus geen keuze hier, anders heb je voor je het weet de kinderbescherming op de stoep staan. Overigens vind ik dat zelf belachelijk. Wat ik vanuit mezelf verantwoordelijk vind: minstens 6 bij alleen thuis of alleen op straat buiten spelen. En dan na het bespreken van scenario's die kunnen voorvallen.
Dat was de vraag niet. Dat doet ts nu, maar ze wil weten of ze het ook kan doen als haar man niét thuis is.
Ik had gewild dat mensen de politie gebeld hadden toen ze mijn zoontje (toen 5) alleen op een grote kruising heen en weer zagen fietsen, op zijn sokken en zonder jas. Dijk op en dan met een noodgang de kruising over (ik stopte wel als het licht rood was, hoor mama!) Ik had zelf de politie ook al gebeld en was met ML en een paar buurmannen al een uur aan het zoeken. Hij zou naar de voordeur fietsen want daar kwam papa net aanrijden, tot ik ineens bedacht dat het wel lang duurde voor hij bij de voortuin was. Terwijl wrs. honderden mensen hem hebben zien fietsen op die drukke kruising in de spitstijd... en niemand die bedenkt dat het toch wel raar is, zo`n jong kind in z`n eentje. Pas toen een mw. hem had gevraagd of hij geen schoenen aan moest en of het geen tijd was om thuis te gaan eten kwam hij weer naar huis (en toen was het al 19 uur en donker aan het worden). Toen hij de volgende dag, op weg naar school, op die kruising vertelde dat hij daar zo lekker had gefietst besefte ik pas hoeveel geluk we hebben gehad dat hij niet aangereden is. Zo gek is @tuc dus niet met haar politie-actie... Ik was haar in elk geval eeuwig dankbaar geweest.
Hier ook weleens aan de hand gehad, maar dan als moeder van het kind dat thuisgebracht werd. Ik was in de voortuin aan het onkruid wieden. Wij wonen op een woonerf en ik kan zo de straat (doorgaande weg) zien. Mijn zoon was toen een jaar of 5-6 en liep heen en weer over de parkeerplaats, van de tuin naar de weg. Op een gegeven moment was hij dus net om de hoek heen en weer naar de overkant aan het rennen. Toen kwam een mw. hem dus terug naar huis brengen. Ik voelde me best lullig, maar was blij dat ze het deed want ik had dus gewoon niet kunnen zien dat hij zo gevaarlijk deed, ondanks dat hij maar een goeie 20 meter bij me vandaan was. En ja, hij heeft ADHD en doet dus hele domme dingen omdat ze hem op dat moment echt superleuk lijken. Daarom heeft het dus een hele tijd geduurd voor hij meer ruimte kreeg in het (alleen) buiten spelen. Gewoon omdat afspraken er niet toedoen als hij ineens een inval krijgt, niet uit rottigheid, maar omdat zijn hersens zo werken.
Ik durf nog geeneens mijn vuilniszak weg te gooien in de container (ondergronds), ookal ligt mijn zoontje op bed. Laat staan boodschappen doen.