Geeft toch niet, je bent gewoon een bepaald iets gewend, het is even omschakelen Je heb nog even de tijd Heb je overigens nog andere 'doelloze' abbo'S? Misschien een duur tv pakket? Andere verzekeringen die goedkoper kinnen? Opstal,inboedel?
Ik moet zeggen dat je het financieel echt heel goed hebt, mijns inziens kan daar prima een kindje bij hoor. Ik houd maandelijks nog geen euro over om te sparen en geld wegzetten voor onverwachte rekeningen etc. kan ik al helemaal niet. Wat dat betreft vind ik niet dat je om die reden het kindje niet zou moeten houden.
Je staat er financieel goed voor en ik denk dat je ook met een derde erbij zelfs nog kunt sparen. Fijn! Over: ik kan niet alleen beslissen of we de baby houden. Jawel, als moeder kun jij beslissen dat je de baby laat leven ook al gaat dat tegen de wens van je man in. Ik vind dit één van de weinige dingen waarin de stem van de vrouw boven die van de man gaat. Jij zult namelijk aktief de keuze moeten maken voor de dood van het kindje en de abortus moeten ondergaan. Jij bent degene die het trauma moet verwerken. Dit kan en mag je man niet van je eisen. Hij was er zelf bij. Als hij het kindje niet wil, dan moet hij kiezen is hij bij jullie blijft of niet. Maar dat is een ander verhaal. Veel sterkte. Hopelijk draait je man bij. Hij is wss net zo hard geschrokken als jij. Ik hoop dat dit kindje een grote blijdschap zal brengen in jullie gezin en dat jullie over een poosje zullen zeggen dat jullie geluksvogels zijn!!
Wat betreft boodschappen. Ik maak altijd een lijstje en ik hou daar mij aan. Als ik lijstje maak check ik de voorraadkast en zorg dat ik 1 of 2 dingen altijd op voorraad zijn. Zoals pastasaus, soep, groente in pot/blik, etc. Ik heb altijd roerbakgroente, andere groente, aardappelpartjes, vleesvervangers in de vriezer liggen zodat ik altijd een maaltijd kan maken. Ik maak een weekmenu vaak op basis van de aanbiedingen. In het weekend mag ik een paar extra lekkere dingen halen. Ik drink geen frisdrank en alcohol. En ik eet weinig koek/snoep/chips. Als non food in de aanbieding is sla ik dat wat groter in, zoals wasmiddel, shampoo, etc. Ik doe een groot deel bij de Lidl. En voor wat specifieke dingen ga ik naar de Albert Heijn. Bij andere aankopen denk ik goed na: wil ik het?, heb ik het nodig? Etc. Bij dagjes weg neem ik zelf brood, drinken en tussendoortjes mee. Ik geef voor mezelf 275 euro voor boodschappen, dagjes weg (exlusief reiskosten), kadootjes, kleding etc. Maar ik ben nu nog in mijn eentje
Financiën mogen wat mij betreft zeker geen reden zijn. Het is maar net hoe je naar sport, kleding e.d. kijkt. Ik kom uit een zeer groot gezin, we mochten vroeger op 1 sport per kind en kleding maakte mn moeder zelf. Wij hadden zeker minder dan veel andere kinderen maar ik weet zeker dat ik gelukkiger ben opgegroeid dan veel van die andere kinderen.
Sorry, maar de stelling 'ik ben gelukkiger opgegroeid als kind in een huishouden waar het allemaal wat minder is' lees ik hier nu zo vaak. Als kind kun je gelukkig zijn als je ouders weinig geld hebben, maar ook als je ouders het wat ruimer hebben. En het lijkt me niet dat jij bij al die kindjes naar binnen hebt kunnen kijken om tot deze conclusie te komen.
Ik geef het in deze context aan omdat het net is alsof je zonder geld/luxe/ruimte niet gelukkig groot kan worden. De kinderen waar ik het met name over had komen uit gebroken gezinnen. Het komt misschien wat generaliserend over (alsof alle kinderen die met meer luxe zijn opgegroeid niet gelukkig kunnen zijn) maar dat bedoelde ik niet
Ik heb 3 kinderen en ja ieder kind (in de babytijd) had zowat iedere maand een nieuwe garderobe nodig (soms zaten ze 6 tot 8 weken in een maat, maar dat was zeker de max), en omdat wij het niet op MP kochten was ik nog wel meer dan 100 euro kwijt. Tel maar uit, ze groeien 7 kledingmaten in het eerste jaar, dus 7 garderobes in 12 maanden tijd Ik vond dat echt een kostenpost waar je dus vooraf niet echt rekening mee houdt.
Dat is ook per kind verschillend. Onze dochter is begonnen in maat 44 en zit nu met 2 jaar en 2 maanden in maat 86. Tuurlijk moet je er rekening mee houden dat er kleding gekocht moet worden maar 100,- per maand is erg veel.
Ik had t juist nog laag genomen 7 shirtjes en 3 broekjes ofzo moet je zeker hebben en dan ben je minstens 10 euro per stuk kwijt en dan heb ik t nog niet over de rompertjes, pyjama's, sokjes, miss een jasje etc. Maar ik heb het trouwens ook over het eerste jaar, want na dat eerste jaar groeien ze niet meer zo hard. Dan doen ze gemiddeld 1 seizoen en daarna 1 jaar met dezelfde maat. Dus als jouw dochter bijv in maat 80 zat bij haar eerste verjaardag dan heb je vanaf maat 44 toch ook 7 garderobes aan moeten schaffen? Mijn jongste zoontje was prematuur geboren en dus ook begonnen in 44 en bij zn eerste verjaardag in maat 80.
Onee ze zat nog lang niet in maat 80 met haar eerste verjaardag haha. Was net 74. Sommige dingen nog 68.
Ik koop de kleertjes gelijk iets groter. Pijpjes/mouwtjes oprollen en klaar. Dan kan het gelijk een paar maatjes mee. Verder koop ik bijna alles bij de kringloop, echt niet dat ik €100,- per maand kwijt ben hoor!
Ik koop het meeste nieuw maar ik ben écht niet 100 per maand kwijt... dat is natuurlijk heel persoonlijk.. je kan het zo gek maken als je zelf wil.
Hier groeiden ze het eerste jaar van maat 56 naar maat 74/80, dus ruim genomen 5 maten in eerste jaar. Zeker geen 7. Maar goed, 100 euro per maat is echt niet nodig. Als je krap zit zeker niet. Ts, sterkte met de beslissing. Jullie kunnen het prima redden met nog een kind erbij dus ik hoop dat je man dat ook gaat inzien.
Hier ook echt geen 100 euro per maand. Lang leve marktplaats en de kinderkledingbeurzen Daarnaast vrienden/familie met een overkill aan kleding. Je kunt het zo duur maken als je wilt. Natuurlijk is het niet gratis, maar waar een wil is is een weg, denk ik dan
Wat misschien wel belangrijk is om ook mee te nemen in je beslissing, gaat je relatie het trekken. Je schreef dat jullie het erg moeilijk hebben gehad. Ik weet niet wat de inhoud daarvan was natuurlijk, maar zelf vond ik 1 baby al een druk leggen op mijn relatie (huilbaby), maar mijn stiefzusje heeft er fluitend 3 en werken allebei ook fulltime. Mocht deze baby je relatie kunnen kosten dan zou ik er ook over twijfelen. Het is een beslissing die jullie samen moeten maken, sterkte!
@ TS: ik kan niet voor je/jullie beslissen wat te doen, maar op je vraag of 3 kinderen te doen is kan in de meeste gevallen alleen maar ja geantwoord worden. Al generaties lang zijn er gezinnen met 3 of meer kinderen. Vroeger was zelfs 10, 11, 12, 13 kinderen heel normaal (oké, dat was idd. vroeger, maar bedoel meer dat als dat kan, dat 3 dan helemáál moet kunnen). Voor en tegens zullen er altijd blijven, net als de vraag of het praktisch is ja of de nee. Ik kan alleen maar adviseren: luister goed naar jullie beider gevoel, praat met elkaar en anderen en laat ook de volgende gedachte eens goed door jullie hoofd gaan: stel, je laat nu een abortus plegen en over een poos besluiten jullie opnieuw zwanger te willen raken en het lukt en het lukt maar niet. Kun je jezelf en je partner dan vergeven dat je nu abortus hebt laten plegen? Oh ja, en nu wat uitspraken van mn moeder: - Waar een wil is is een weg - Waar er 4 kunnen eten, kunnen er ook 5 eten En zo zijn er nog wel meer spreekwoorden/gezegden die meer dan genoeg zeggen Succes met jullie beslissing.
Ik vind het vooral knap dat jij blijkbaar het geluk van die andere kinderen hebt kunnen meten en hieruit opgemaakt hebt dat jij gelukkiger was. Hoe denk jij dan over zwemles? Iemand hier noemde dat luxe, ik noem het iets wat je verplicht bent aan je kind. Kleding zelf maken is leuk bedacht, maar kinderen onderling kunnen heel gemeen zijn. Ik wil altijd kleding kunnen kopen voor mijn kinderen, dit hoeft niet per se duur te zijn, maar ze moeten zich wel op hun gemak voelen. Het vraagt om een sterke persoonlijkheid van kinderen om -zelfs in de pubertijd- rond te willen lopen in kleding die hun moeder gemaakt heeft. En misschien wil ik teveel luxe voor mijn kinderen, dat kan. Maar welke rol financiën hierin spelen is bij ieder voor zich. En nogmaals, kinderen kunnen niet op lucht leven. Een extra kind is een extra kostenpost. TS heeft al kenbaar gemaakt dat het qua financiën prima lukt. Wat heel fijn is voor hen. TS, ik hoop dat je er met je man uit komt. Want een gebroken gezin door een ongeplande zwangerschap lijkt me voor alle partijen verschrikkelijk.