Nog meer dames die op een "Ja we gaan ervoor" aan het wachten zijn? Ik kon het eerst nog goed van me afzetten, omdat ik er pas in juni 2018 voor wil gaan. Maar ik vind het nu wel telkens moeilijker worden nu het dichterbij komt. Mannen kunnen ook zoveel gemengde signalen afgeven soms, herkent iemand dit? Dan ga je elk woordje wegen en alles onder de loep nemen...ik zit mezelf de laatste dagen echt gek te maken doordat ik telkens meer hoop krijg dat hij er wel voor wil gaan (door zijn reacties als ik het erover heb) en ik aan het dromen geslagen ben...maar ik durf ook weer niet te dromen omdat ik bang ben dat hij toch opeens nee gaat zeggen.
Hoi, Ben niet meer aan het wachten dus zit niet in dezelfde situatie als jij... heb wel twee jaar op mijn man gewacht voor het "ja" antwoord voor ons eerste kindje. Bij hem was het van de ene op de andere dag van nu wil ik het nu gaan we samen voor ons eerste kindje en ik ben blij dat ik gewacht heb want nu willen we het beide heel graag. Ik zie dat je al kinderen hebt, bedoel je dan dat je voor een 4e wil gaan? Juni 2018 dan heeft hij nog wel even de tijd om groen licht te geven toch?
Ik heb ooit tussen neus en lippen door gezegd dat ik graag volgende zomer voor een 2e zou willen gaan. Manlief zag het allemaal nog niet zo zitten en schoof veel voor zich uit, onderwerp werd gesloten. Begin dit jaar kwamen er wel weer kriebels bij mij toen mijn beste vriendin zwanger bleek, maar hij zag het nog niet zitten. Begin van deze maand zei hij ineens, in de auto vanuit het niets "zullen we er nu voor gaan? Lijkt me wel leuk en dan zit er toch niet zo heel veel leeftijdsverschil tussen" Kwam voor mij echt ineens uit de lucht vallen, blijkbaar zijn ze er zelf toch ook ergens misschien onbewust mee bezig haha! Hij zei het op een zaterdag, ik heb maandag direct de dokter gebeld en kon dezelfde dag nog terecht om mijn koperspiraaltje te laten verwijderen. Ze kunnen zomaar ineens omslaan die mannen, ik snap t ook niet haha
Ja ik zou het wel een paar mnd dus willen weten voor juni ivm verwijzing regelen en weer bezoek endocrinoloog (trage schildklier, hashimoto). Maar daarom dus afgesproken eind vh jaar rond kerst. Maar soms maak ik dus tussen neus en lippen door een opmerking om te polsen. De laatste keer dat we het erover hadden twijfelde hij nog wat maar het leek hem wel leuk. Nu zei ik pas" ALS we nog een kindje zouden krijgen zouden we hem naar je oom kunnen vernoemen" (waar hij erg dol op is) en toen maakte hij een grapje en vervormde zijn ooms naam naar een meisjesnaam. Ik vond dit wel een erg groen licht of zie ik het nou verkeerd. Toen kreeg ik erg veel hoop...en nu kan ik het moeilijk loslaten maar ik wil hem echt wel de tijd geven dus ik doe mn best
Oja begrijpelijk dat je het dan op tijd wil weten. Ik zou het gewoon vragen hoe hij erover denkt als je twijfelt. Misschien kun je er met hem over praten dat je er nu al veel mee bezig bent.
Ik ben bang dat ik hem dan onder druk zet...ik moet maar gewoon geduldig afwachten...en niet al teveel dromen voor het geval hij opeens nee zegt....
Dit zou de mijne ook kunnen zeggen. Maar die denkt er dan verder niets bij, wij vrouwen geven hints en denken soms dat mannen dat ook doen.. maar 99% van de tijd is het niet zo, hihi ( bij ons zo)
oh bij mijn man betekent dat dus wel wat, als ik eerder erover begon zweeg hij gewoon haha...omdat hij er nog erg onzeker over was. Hij zei in ons laatste gesprek, als ik nu ja zeg ga je elke dag vragen; zullen we nu al beginnen? Ik denk dus eigenlijk dat hij wel al weet dat we er wel weer voor gaan maar dat hij de toezegging nog niet durft te doen. Maar toch twijfel ik haha...en dat maakt me onzeker.
Ja mannen... zucht.... Ik zit hier met een man die het waarschijnlijk bij 2 wil houden... ik zou wel dolgraag een 3e willen, als de jongste wat groter is. Maar mijn man zegt telkens dat hij het druk zat vindt zo. Het is ook pittig met 2 kleintjes, maar ze worden groter en alles wordt makkelijker (merk ik nu al bij mijn oudste). Ik vind het soms wel moeilijk om me erbij neer te leggen dat dit de laatste keer is met alles. Ik zou echt nog 1 x willen heel graag. Ik vind het zo geweldig allemaal!!! En droomde altijd al van een groter gezin. Ik geef het de tijd... ik hoop dat hij ooit bijdraait. En anders heb ik pech, want ik zou alleen maar willen als hij er ook 100 procent achter staat. Ik ben gelukkig met 2 gezonde kinderen, dus erbij neerleggen zou dan moeten lukken hoor Alleen het knaagt nu wel soms... ik blijf wel hoop houden op een derde!
Misschien kan je het aan je man uitleggen dat als jullie een tijd wachten het niet hetzelfde is als nu? Het draait allemaal om de leeftijd hoe pittig het is. Toen onze 3e geboren werd was de middelste 2 jaar, ik vond het zo pittig. Maar nu is die middelste 4 jaar, en wordt het telkens relaxter, ik kan met hem praten, hij luistert (meestal), zo'n verschil. Mannen denken nooit zo ver erover na, hoe het is met een 4 jarige of een 2 jarige...dat verschil. Ik hoop voor je dat hij over een jaartje of wat van gedachten verandert. Er is niks mee af en toe je wens uit te spreken
Ja, ook ik wacht op de man.. Ofja.. 'wachten'... We hadden eigenlijk besloten eind september de pil er uit te gooien en er voor te gaan (al zou ik hem er het liefst nu al uit gooien!). Maar nu begon hij van de week ineens dat hij nog zoveel dingen wilt doen samen.. De moed zonk me in m'n schoenen Ik kan niet wachten tot het eind september is, maar schijnbaar denkt hij er toch anders over. Misschien vind ie het toch nog te eng ofzo. Als ik er over begin, is het van; 'ik weet het nog niet.. Ik wil nog een verre reis maken maken, etc., ik weet dat jij heel graag wilt..'. Dus ik wacht nog even (on)geduldig af en hoop dat we er toch voor gaan eind september!
Soms denk ik lastig dat die mannen tegenwoordig de keuze zo hebben P , dan ga je teveel nadenken ofzo. Mannen hebben nou eenmaal veel minder een kinderwens, wel een sex wens, en een kind is het gevolg ervan hahaha, maar die kinderwens zit in de natuur vooral in de vrouw... Ik denk soms, als er echt geen kleintje meer komt zou ik er wel een tijd lang veel moeite mee hebben (minder dan bij een eerste uiteraard want ik ben erg gelukkig met mijn 3 jongens), terwijl als er nog wel een kleintje komt zou hij misschien even moeten omschakelen, maar als dat kindje er eenmaal is zou hij er even veel van houden en even gelukkig mee zijn, helemaaaaaaaaaaaaaal niet zoals sommige vrouwen zeggen dat hij het me dan kwalijk zou nemen dat er toch een kind kwam. Zo goed ken ik mijn vent wel dat hij gelukkig niet zo in elkaar zit
Haha, ja precies! Het is een gevolg van... Ik hoop wel dat hij er snel uit is, want ik word nu al gek haha. Ik wil gewoon zoooo graag! En stel dat het nog jaar duurt voordat we zwanger zijn, of misschien wel nog langer! Dan kunnen we alsnog een verre reis maken.. Haha. Ik wil hem natuurlijk ook niet pushen. Hij moet het ook willen en er klaar voor zijn. Dus voor nu; (heel veel) geduld hebben en rustig afwachten...
Och, ik herken dit zooo erg! Ik wilde altijd 'snel' zwanger worden... Dan zat de leeftijd lekker dicht bij elkaar vond ik dan... Mijn man wilde immers meerdere kinderen, dan vond ik zelf dan dat we daarna weer verder konden... Nu toen mijn dochter geboren was zei hij dat als ze naar school gaat we eventueel verder konden kijken of we nog meer wilden... Mettertijd heb ik wel altijd gezegd dat ik meerdere kinderen wilt, en ook liever nu dan later, want dan hebben we de luiertijd in 1 keer gehad zeg maar.. echter wilde hij daarvan niks weten, zlfs zo erg dat hij lange tijd heeft gezegd helemaal geen kinderen meer wilt, en lekker het hoidt bij onze dochter..... Zoooooo gekwetst voelde ik me! Mn man die altijd zei een heel elftal wilde en nu helemaal niet meer.... kon en kan dat heel moeilijk loslaten.... Nu heb ik het een hele tijd zo gelaten, maar nu de schoolleeftijd eraan komt, breng ik het steeds speels naar boven, hij reageert er nog niet helemaal op, maar een echte afwijzing is het nog niet.... Dus wellicht.....
Maar waarom hints geven of subtiel overbrengen? En werkt het? Na de geboorte van onze zoon moest mijn man niks hebben van een 2e kind. Ik ben altijd duidelijk tegen hem geweest dat ik graag een 2e wil. Dat duurde even voordat hij ja zei.... en hij kwam met voorwaarden: eerst een woning kopen, ik moet mijn deeltijdstudie afronden en geen mmm. Het leuke is dat hij, na het zien van een foto van het pasgeboren zoon van een vriend, tegen mij zei dat het bij hem nu ook flink kriebelt. Ik ben inmiddels begonnen aan mijn laatste studiejaar, we zijn op huizenjacht( hopen dat het dit jaar nog lukt) en volgend jaar lente/zomer gaan we voor een 2e.
Hier in dezelfde situatie. Ik heb altijd graag een 3e kindje willen krijgen en man weet dat ook maar hij heeft die wens nooit gehad en hebben altijd gezegd dat zien we dan wel! Nu mijn spiraal er eind augustus uit is gegaan is die wens bij mij ineens heel sterk geworden. Ik ben er gewoon klaar voor en het kriebelt heel erg. De praktische dingen zullen zeker lastiger zijn maar daar denk ik niet zoveel over na, komt wel goed. Manlief daarentegen ziet dus allemaal praktische beren op de weg en mist ook geen 3e kindje.... Hij zegt geen duidelijke nee of ja. Echt balen. Nu hebben we besloten het te laten rusten tot november/december maar ondertussen droom ik elke dag weg en verheug me erop. Weet dat ik dat niet moet doen want de kans dat hij nee zegt is groot. Nu met allerlei kwaaltjes die ik heb zeg ik wel eens miss ben ik al zwanger en dan zegt ie dat het niet erg zou zijn dus tja... mannen.....
Vervelend zeg zo lang wachten... maar zou je het hem niet liever duidelijk vragen zodat je een antwoord hebt? Ik kan echt niet tegen onduidelijkheid. Dan liever nee horen zodat ik het af kan sluiten en niet steeds meer wegdroom en kriebels krijg voor nog een kindje hihi
Zo herkenbaar wat jullie schrijven dames. Mannen staan er zo anders in dan vrouwen. Soms ook maar goed dat ze ons afremmen/in het hier en nu houden denk ik. Haha Mijn man heeft altijd gezegt dat zodra wel een huis kopen de pil meteen weg kon. Dit was zijn manier van uitstellen toen we nog huurden. Toen we in 2010 een huis kochten was ik al twee jaar 'klaar' voor een kindje. Helaas bedacht meneer zich na de koop waardoor eind 2013 pas het moment kwam dat de pil eruit kon. Ik heb begin 2013 toen zelf een grens gesteld wanneer ik met de pil stopte zodat hij kon wennen aan het idee. Hij gaf zelf aan het eng te vinden. Deze stap. Op moment dat ik stopte had hij zich mentaal voor kunnen bereiden en was hij er ook klaar voor. Achteraf zo blij dat we er echt samen voor gegaan zijn. Ook al had hij een aardige aanloop nodig. Nu hebben we twee prachtige kinderen en vindt hij het klaar. Zelf zou ik erg graag over een jaar of 2 gaan voor een 3e. We zullen tegen die tijd wel zien hoe we er beide dan in staan ☺
Hopelijk komt er snel antwoord van jullie mannen Hier was het andersom soortvan... Ik had mezelf voorgenomen bij 9maanden rustig erover te gaan nadenken Vriendlief heeft mij al paar maanden zitten porren, en mij achter de vodden aangezeten contact met de artsen te leggen (pcos/ovulatieproblemen) Vandaag mag de eerste medicatie er alweer in
Lijkt me zo lastig als je man nog niet ja heeft gezegd. Weet hij hoe je er over denkt dat haal ik niet zo goed uit je verhaal? Hier was het juist andersom manlief begon er over onder het uit eten tijdens de sushi Waardoor ik me kapot schrok. Heeft toen ook even moeten laten bezinken maar uiteindelijk aan het einde van de avond toch gezegd dat het oké was Hopelijk krijg je snel die ja van je man en kan jullie kinderwens beginnen