Ja, hoe lang stond je al in die deuropening dan? 1 minuut, 10 minuten, een kwartier? Weet jij anders veel wat er in dat half uur voorafgaand allemaal gebeurd is betreffende dit jongetje? Wie weet was het de hele morgen al erg vervelend. (Neemt niet weg dat ik aan de capuchon trekken vind kunnen. Dat kan niet door de beugel. Maar even op een boze toon zeggen dat iets op dit moment even niet kan, daar heb ik geen problemen mee.) En wie weet heeft de juf gewoon een luide stem?!? En ziet jouw kind dit direct als schreeuwen? En jij dus de terechtwijzing als een norse stem? Als je thuis gewend bent om nooit te schreeuwen (doen we bij ons thuis eigenlijk ook nooit) en zachte terechtwijzingen gewend bent, dan valt dit natuurlijk ook helemaal op. Je schrijft verder dat je dochter het uitstekend doet op school. Zou dit gewoon in de gaten blijven houden. Mocht het minder gaan of je dochter komt met meerdere verhalen thuis over deze juf, dan zou ik het toch echt gaan aankaarten. Overigens zelf ook ervaring gehad met een juf die erg streng was naar de kleuters toe. Was een juf die voorheen alleen de bovenbouw deed. En dit jaar is ze ook niet weer voor een kleutergroep geplaatst overigens en werkt ze veel minder. Ik heb uiteindelijk zelf een persoonlijk gesprek gehad met de betreffende juf. (Mijn beide kinderen zijn bang voor haar. Huilen thuis en niet naar school durven. In de lunch brood snel naar binnen proppen ("moest van juf"/continurooster) waarbij er een kindje moest overgeven omdat ze zo snel moest eten van haar! Toen werd Aiden helemaal bang voor haar.) De lucht is geklaard en ben erg blij dat ze geen van beiden deze juf meer hebben dit schooljaar.
Ik zou aangeven dat je van je dochter hebt gehoord dat ze vaak schreeuwt en vragen of dit klopt of dat je dochter het misschien zo opvat. En zeggen wat je gezien hebt bij dat jongetje en dat je daar geen prettig gevoel bij had. Dan kan zij haar verhaal doen. Misschien schreeuwt ze niet maar wordt ze soms boos op kinderen (wat soms ook echt wel eens nodig is) en misschien was dat jongetje daarvoor wel heel stout en vervelend en bleef hij maar niet luisteren waardoor ze zo reageerde. Ik zou het dus vooral bij jezelf houden en haar haar verhaal laten doen.
Ja alleen anderen reageren weer dat ik dat voorval met dat jongetje niet moet bespreken. Het ging gewoon over de manier waarop.
Nee maar het is montessori onderwijs en hun uitgangspunt is dat kinderen op Hun eigen tempo ontwikkelen en leren. Waarom dan twee werkjes? Terwijl mijn dochter dat nog erg lastig vind
Ik zou inderdaad gewoon vragen wanneer ze tijd heeft omdat je graag iets wilt bespreken (en dat kun je prima bij je eigen dochter houden, toch? ). En mbt de werkjes: moet ze het niet daarom juist gaan leren? Het zou voor mij liggen aan hoe de juf het aanpakt. Moet het koste wat kost? Of is het een wens/doel en wordt er geprobeerd haar daarnaar toe te krijgen, maar is het geen drama als het niet lukt?
Mijn dochter is toevallig net gestart op een montessori. Ze mogen zelf kiezen welk werkje ze doen, maar er moeten wel degelijk werkjes gemaakt worden hoor. Ik had ook een dingetje met de juf (want dl vertelde dat ze dus niet zelf de werkjes mocht kiezen), heb haar gewoon direct aangesproken bij het ophalen waar dl en iedereen bij stond, wel zo duidelijk (voor dl, dacht ik eigenlijk alleen aan. Juf is dit soort dingen vast wel gewend). Ik heb dl thuis ook meteen maar uitgelegd dat dus niet alle juffen even lief&aardig zijn. C'est la vie.... Lijfelijk rukken aan kleding gaat me wel te ver, maar het is nu te laat denk ik om achteraf nog eens over te beginnen bij die juf.
Hier ook montessori, maar kleuters krijgen al snel de verantwoordelijkheid over bepaalde taakjes die ze moeten doen. Ze leren het zelf in te plannen, maar het móet dus wel gebeurt zijn aan het eind van de dag en de juf stuurt bij waar nodig zodat kinderen het leren.
Dankjewel allemaal. Ik heb daarnet bij het ophalen gevraagd of het waar is dat ze schreeuwt zoals mijn dochter dat zei. Ze zei van niet. Zeker niet tegen mijn dochter wel eens stem verheffen tegen andere kinderen. Maar omdat ik dat niet vaak tot nooit doe vind ze dat misschien al schreeuwen. De rest heb ik zo gelaten want verder gaat het goed.
Hier interpreteerde mijn dochter iedere 'negatieve' opmerking van de juf als 'ze was echt heel kwaad'... dus als de juf zei;'Goh, jij had toch werkje X gekozen ipv Y?' dan klapte mijn dochter al dicht en dacht ze dat de juf altijd maar kwaad was. De juf heeft toen telkens uitgelegd dat ze niet boos was - laat staan kwaad;'Hoe ziet mijn gezicht er nu uit? Kijk ik nu boos?' en toen zag dochter wel dat ze idd niet boos was. Ze is érg gevoelig voor terechtwijzingen. Een andere juf is daadwerkelijk wel eens boos, met bijbehorend boos gezicht en stemverheffen; dat begrijpt dochter nu gelukkig ook goed. Twee heel verschillende juffen, ze leert er súper veel van omdat ze juist zo verschillend zijn.