Ik dacht dat het een fase was maar inmiddels duurt het alweer een paar maanden: ons zoontje wil altijd de eerste zijn. De eerste met zn boterham opeten, met de trap op- of afgaan, met wakker worden, met uit of in bad stappen, met oversteken, naar de auto lopen. Heel vermoeiend... want als hij een keer niet de eerste is, is het hek van de dam. Dan wordt ie boos en heel verdrietig. Soms doen we dan iets 'over' zodat hij alsnog de eerste is, maar daar hebben we niet altijd zin in en tijd voor. Hij kan er dan best lang in blijven hangen, best sneu. Ook met spelletjes vindt hij het heel belangrijk om te winnen, de beste of de eerste te zijn. We leggen hem uit dat je niet altijd kunt winnen, dat mama of papa het ook wel eens leuk vindt om de eerste te zijn. En dat als je tweede of derde bent, je ook heel goed bent. We proberen het luchtig te brengen. We hebben er ook boekjes over uit de bieb (de mooiste vis van de zee kan niet tegen zijn verlies). Hij snapt het echt wel, maar het is zo belangrijk voor hem. Overigens hoor ik er van het kdv nooit iets over dus weet niet of het daar ook speelt. Hij is daar nu wel een van de oudsten, dus dat speelt misschien ook mee. Wil het nog wel navragen daar. Voor iemand herkenbaar? Gaat het over? Tips om hiermee om te gaan?
Idd even navragen op het kdv. Als er verder niks opvallends is in zn gedrag dan zou ik dat gauw in de kiem smoren en zeker geen dingen over gaan doen. De jongste heeft dat hier ook een poosje gehad, niet zo extreem als jij beschrijft maar wel vaak: ik wil eerst. Doodmoe werd ik ervan.
Onze dochter van 5 doet het ook heel erg. Ik reageer er meestal niet op en zeg dat het leven geen wedstrijd Is e.d. Maar mijn man maakt ook overal een wedstrijd van met haar. Super irritant dus want zo leert ze nooit dat je niet overal een wedstrijd van hoeft te maken en je ook weleens kunt 'verliezen' (lees: als tweede de trap af, niet als eerste uit de auto etc)
Hier ook een peuter die dat doet; soms wint ze, soms niet. En dan begrijp ik de teleurstelling, maar daar moet ze dan echt even doorheen, part of life
Handig, zou ik gebruik van maken. Wie het eerst zn spruitjes allemaal opheeft, wie het eerst zn tanden heeft gepoetst....
Hier ook een... inmiddels bijna 6... en heeft dit al een heeeele lange tijd... al wel 2 jaar gok ik zo... Doodvermoeiend.. Maar ik zou als ik jou was echt geen dingen 'over doen' om hem te laten winnen... je lijkt wel gek( sorry) Je kan nou eenmaal niet altijd winnen...Thats life
Ja soms denk ik wel eens: oke voor de goeie lieve vrede als ik geen zin heb in gemiep. Maar inderdaad niet de juiste manier blijkbaar. Ben wel benieuwd of ze het herkennen op het kdv dus ik ga het zeker navragen. Denk wel dat ze het gemeld zouden hebben als het erg opvalt, ik spreek die meiden regelmatig. Maar ik weet dat hij zich daar soms anders gedraagt dan thuis. Hij doet daar bijvoorbeeld ook leuk mee met dansen, zingen en gek doen, thuis wil ie daar niks van weten.
Hier werkt 'wie als eerste alles heeft opgeruimd!' goed Gaan ze als twee wervelwindjes alles opruimen
Dl kjjkt mij dan een beetje meewarig aan, alsof ik gek ben. Maar de lol van het wedstrijdje spelen is er wel meteen af voor haar
Ik deed dat ook vaak hoor. Als ik moet kiezen tussen nog een keer naar de keuken lopen of een schreeuwpartij van een half uur dan weet ik het wel. Maar het is wel super irritant natuurlijk. Hier is het vanzelf over gegaan, ik weet eigenlijk niet meer precies wanneer, maar ze is nu 4,5 en we hebben het al tijden niet meer gehad.
Dat doen wij hier dus wel eigenlijk met avondeten... wie als eerste een hap neemt. Alle bordjes zijn altijd leeg savonds
Ik herken het zooooooo erg! Hier echt exact hetzelfde... Als eerste de trap op willen naar boven....zucht Terwijl ik al lang boven ben, en soms als ik geen zin heb in gezeur loop ik weer terug en kan hij als eerste... en ja dat is niet de oplossing , zeker niet! Maar ook ik vertoon dit achterlijke gedrag dus en ja ik hoop maar dat het over gaat... zaltoch wel? Inderdaad vaak benoemen dat niet alles een wedstrijd is en dat je niet altijd de eerste kunt zijn
Zeer herkenbaar. En als het 1 stap is dan doe ik hem nog wel eens terug om drama te voorkomen. Maar ook vaak genoeg dat hij pech heeft. En ik blijf benoemen dat niet alles een wedstrijd is, en het antwoord luidt dan: maar ik ga toch winnen! Met opruimen, spruitjes ed trapt hij er trouwens niet in
Hier vaak ook boos als hij achter staat of verliest met een spelletje, ik geef altijd aan dat het leuk is om samen iets te doen en dat je degene die wint een hand moet geven en feliciteren. Zo niet, dan stop ik met spelen en heeft hij pech, dan mag hij zichzelf gaan vermaken. Bij het eten en op de trap doe ik geen wedstrijd zeg niet ik omdat dat gevaarlijk is.