Niet vergeten dat je teleurgesteld mag zijn! En dat mag je ook best uiten. Zij heeft het laten afweten, dus daar mag je best iets over zeggen. Ik lees nu in je volgende reactie dat zij gesloten is. Dat maakt het lastiger inderdaad, maar misschien maakt het het voor haar ook lastiger om gepast op dit soort situaties te reageren? Ik zou je toch willen aanraden om je gevoel te uiten, het is heel terecht en zelfs als er niet direct de beste reactie op komt, dan ben je het wel kwijt.
Misschien is het schoolplein niet zo'n goede plek, maar als het je zo dwars zit kan je misschien, op een moment daar je zelf voldoende rust voor voelt, langs gaan bij je schoonzus, vertellen wat je dwars zit, wat het met je doet en vragen naar de reden achter de manier waarop ze met deze situatie is omgegaan. Ik zou het iig niet negeren en je energie ergens anders in steken. Het zit je dwars, grote kans dat het toch altijd op de achtergrond aanwezig blijft in het contact met je schoonzus en op zich lijkt me dit een situatie die prima bespreekbaar gemaakt kan worden toch?
Ik denk niet dat t kwaad bedoeld is. Ik ben ook niet boos op haar. Soms denk ik, ik verwacht misschien teveel van haar en ik moet die verwachtingen bijstellen. Dat zou misschien al helpen.
Soms denk ik, wat bereik ik er mee als zij van mij weet dat ik haar teleur heb gesteld. Misschien voelt ze zich dan alleen maar vervelender. Misschien moet ik gewoon zeggen; joh, ik had wel verwacht dat je me even gebeld had Maar dan maak ik haar misschien weer onzeker omdat ik iets verwacht had waar ze niet aan voldaan heeft. Haha.. wat kan je moeilijk doen over zoiets 'kleins'
Ik denk niet dat je het teveel bij jezelf moet zoeken... Ik denk wel dat het steeds groter wordt naarmate de tijd verstrijkt en jij langer de tijd krijgt om er over na te denken. En je kunt toch ook gewoon zeggen dat je je er steeds meer over begint op te winden en dat het niet je bedoeling is om kattig te doen? Dan ligt de bal vervolgens bij haar en heb jij op een open en eerlijke manier een ingang geboden om het verder 'uit te praten'. En ik vind trouwens dat het je siert dat jij wel attent bent en aandacht geeft wanneer dat nodig is. Volgens mij kunnen veel van ons daar best wat van leren. Het zou jammer zijn als je zo'n positieve eigenschap de kop in zou laten drukken. Tenzij het ten koste gaat van jezelf natuurlijk.
Als ik eerlijk ben is t daarna aan haar of ze eerlijk (en open) kan zijn. Ik ben iemand die graag zulk soort dingen uitspreek, zonder er een discussie of iets van te maken. Maar ik merk wel dat niet iedereen dat kan/wil of op prijs stelt. Ik wil graag attent blijven en aandacht geven. Ik wil geen zure vrouw worden die vaak denkt; ja maar jij.... Maar dat wordt wel lastig als je dingen niet eerlijk uit durft/kan spreken.
Jep, hier herken ik mij ook wel in. Voor jou misschien niet te begrijpen, maar ik heb ook moeite met dit soort situaties. Dat wil niet zeggen dat ik dan niet aan iemand heb gedacht.
Ik zou er sowieso niet van uitgaan dat iedereen zich realiseert hoe zwaar zo iets kan zijn. Zij heeft ook haar eigen leven. Is dat meteen desinteresse? Ze toont dus wel gewoon interesse in je.
Bovendien voel ik me ook vaak op zo'n moment verlegen: ken ik die persoon wel goed genoeg om er op zo'n intiem moment bij te zijn? En als ik in het ziekenhuis lig, moet iedereen dan plots staan te springen om mij te zien, terwijl ik ze anders ook niet zie?
Ik heb zelf lichamelijk heel wat dingen en heb daar meerdere keren voor in het ziekenhuis gelegen, maar ik vind het zelf erg vervelend als constant gevraagd word hoe gaat het nu, ben je weer een beetje opgeknapt. Ook als familie vraagt , joh hoe is het gegaan, geef ik daar vriendelijk antwoord op maar voor mij is het niet nodig na de eerste paar dagen. Daarom stuur ik als ik weet hoe het gegaan is een algemeen berichtje over de app. vrij klinisch 9 van de 10 x want ik weet dat mensen logischerwijze willen weten wat er aan de hand is en het dan dus ook weten en voor mij is het dan prima. Ik bedoel aan te geven, ze kan er zelf wel heel anders instaan en geen flauw idee hebben dat jij het wel fijn vind als er naar zoiets gevraagd word.
Dit idd, toen ik ziek was en onderzoeken kreeg etc, had ik totaaaal geen behoefte aan mensen die telkens vroeger hoe 't ging etc. Dat is echt goedbedoeld, maar voor mij was het continu een confrontatie. Dus ik gaf af en toe een algemene update - bv uitslagen van onderzoeken - en wilde verder weer door met m'n gewone dagelijkse leven zonder telkens die emoties. Ik heb wel kaartjes gekregen met bv 'sterkte', maar ik heb nooit bijgehouden wie dat wel stuurde en wie niet. En eerlijk? De mensen die me niet telkens met grote, bezorgde ogen aankeken maar gewoon nórmaal deden vond ik het prettigst... Dus misschien staat die schoonzus daar ook zo in? Leefde ze echt wel mee, maar wilde ze je niet telkens confronteren met die onzekerheid in die periode? Ik zou er iig niet vanuit gaan dat er iets negatiefs achter zit en accepteren dat zij hier als persoon gewoon anders mee omgaat zonder dat dit iets met jou persoonlijk te maken heeft.
Ik denk niet dat er iets negatiefs achter zit, ik snap gewoon niet dat je niks laat horen. Dan kan je in je gedachten wel meeleven, maar dat kan ik niet ruiken hè. Ik vind het fijn als je, zeker als familie, interesse toont in een ander, door te vragen hoe t gaat. Dan kan t idd zijn dat ze me niet lastig wilde vallen oid, daar hou ik het dan maar op.
Desinteresse?? Zo zie ik het niet direct hoor. Ik vind het gewoon onbegrijpelijk, maar anderen blijkbaar niet.
Constant vragen hoe t gaat hoeft van mij ook niet. Maar helemaal niet vindt ik weer het andere uiterste.
Jullie zijn dus niet close en komen niet wekelijks bij elkaar op de koffie dus. Dan zie ik het probleem niet zo. Ze vraagt er nu toch naar, wie weet is dat er eerder bij ingeschoten. Ik vergeet zulke dingen ook regelmatig en zeker bij mensen die ik alleen op verjaardagen zie.
Ok, dus de mate van informeren naar elkaar ligt aan de hoeveelheid dat je elkaar ziet? Zo zie ik het niet hoor. Ik heb vriendinnen die ik niet vaak zie maar die ik wel app en bel. Zijn hele fijne vriendschappen en we zijn erg betrokken. Zij zijn ook allemaal even langs geweest. Had echt niet gehoeven, maar dat deden ze uit zichzelf en dat vond ik toch wel erg fijn. Oh en trouwens, ze heeft tot nu toe nog niks gevraagd hoor.
Nee hoor absoluut niet, maar zoals jij jullie band beschrijft haal ik er niet uit dat jullie regelmatig appen of bellen ofzo.
Ze heeft geen smartphone, dus appen gaat niet. Bellen ook niet zo heel vaak. Bij school zie ik haar wel elke dag en spreken we elkaar wel gewoon. Maar als zij zo'n operatie zou krijgen, zou wachten op een uitslag zou ik zeker wel contact opnemen. En echt niet wachten totdat ik haar na 2 weken zou zien bij school. Dan zou ik een uitzondering maken. Gewoon omdat t mn schoonzus is, omdat ik meeleef met haar en haar gezin. Maar zij blijkbaar niet. Dat kan.
Maar jij bent daarin heel meelevend en zo is niet iedereen. Je verwachtingen zijn dus te groot. Ik ben net als je schoonzus, ik vergeet het gewoon. Net als dat ik verjaardagen op de dag zelf vergeet. Niet uit desinteresse ofzo, maar zo ben ik gewoon.