Ja, maar dat jíj dat fijn vindt kan zij ook niet ruiken he. Ik vond dat zelf dus juist echt niet fijn. Meeleven wel, maar niet zo 'erbovenop' met telkens informeren etc.
Klopt wat je zegt, ik verwacht blijkbaar teveel van haar. Ik denk zelf niet in zn algemeenheid, te lezen aan de reacties hier. Want blijkbaar vinden meerdere mensen het normaal om meeleven te tonen door te vragen hoe t met iemand gaat. Ik begrijp ook dat iedereen hier anders in is. Dat is ook ieder zn goed recht, net zoals dat het mijn goed recht is om er moeite mee te hebben. Of ik dat ga zeggen tegen haar en hoe weet ik nog niet, daar ben ik nog over na aan t denken.
Ik dacht altijd dat het normaal was om te vragen hoe t met iemand gaat na een operatie. Zeker als t je schoonzus is. Ik heb er nooit bij nagedacht dat iemand dat niet fijn zou vinden. Het hoeft echt niet elke keer, elke dag ofzo. Maar 1x is toch niet teveel gevraagd? Zij vindt t ook fijn als ik haar zoon meerdere keren opvang als hij uit de instelling of van huis is weggelopen. Zij vindt t ook fijn als wij hem terugbrengen als het weer mis is gegaan. Zij vindt t ook fijn als we hem zaterdags opvangen omdat het thuis teveel is. Maar dat wil ik er liever niet tegenover zetten omdat ik dat niet fair vindt. Maar toch merk ik dat dat wel in mn hoofd opkomt nu.
Ik zou eerst bij jezelf nagaan wat jullie band is, als hij heel goed is en jullie zijn close dan zou ik zeker wat zeggen, is het niet zo close dan zal ik het laten gaan. Zolang de mensen die dicht bij je staan hun medeleven hebben getoont is het goed toch? Extra medeleven van andere mensen is alleen maar heel lief. Maargoed dit is hoe ik er in sta. Doe wat goed voelt! Dan zit je altijd wel goed.
Dat weet ik dus niet precies, waarom ik t wil zeggen tegen haar, wat ik er mee wil bereiken. Wil ik haar laten voelen dat ik teleurgesteld ben of hoop ik dat ze me begrijpt? Lastig... Misschien moet ik t laten gaan, maar dan moet t niet tussen ons in blijven staan. (van mijn kant gezien) Dat is nu wel t geval en dat ervaar ik als zeer lastig.
Als jullie veel voor haar doen, zou ik dit zeker wel bespreken. Niet om het er tegenover te zetten, maar omdat zij hopelijk jou dan beter leert kennen - en misschien leer jij haar dan ook wel beter kennen tijdens dat gesprek. Want ondanks dat ik 'minder medeleven tonen' begrijp, heb ik ook zeker begrip voor dat jij je onbegrepen voelt door haar en meer had verwacht. Ik heb trouwens ook met mensen gesproken over dat ik liever mínder de 'hoe gaat het?'-vragen wilde, dat is eigenlijk ook dezelfde situatie maar dan omgekeerd.
Oef, en jij verwacht dat zij de ruimte in haar hoofd heeft om zo attent naar jou te zijn als jij wilt. Ik kan je vertellen dat als je kinderen het moeilijk hebben en het daar mis mee gaat, daar geen ruimte voor is. Ik denk echt niet aan elke verjaardag en ik denk ook niet altijd even goed na over wat mensen van me verwachten op dit gebied. Daar staat mijn hoofd echt niet naar hoor, belangrijker vind ik het hoe het met mijn zoon gaat. En ja, ik bied mijn excuses aan als ik iemand ben vergeten, maar in mijn omgeving hebben de meesten daar wel begrip voor. Mijn zus zou nooit de voor wat hoort wat dingen schrijven, die jij hier schrijft. Ik vind het oprecht rot voor je dat je ziek bent, maar ik vind die opmerkingen echt heel laag. En vol herkenbaarheid trouwens, ik weet niet of je deze op een openbaar forum zou moeten plaatsen.
Ik ben ook niet van het 'voor wat hoort wat', maar gezien het feit dat TS met regelmaat de zoon opvangt, vind ik wel dat je een band mag verwachten waarin je iets kan bespreken samen. Dat kan zonder verwijten.
Pardon.... Ik zeg zelf dat ik dat niet tegenover elkaar wil zetten dat dat niet fair is, maar dat dat nu wel in mn hoofd opkomt. Zou ik nooit zeggen tegen haar overigens. En gelukkig zijn die problemen verleden tijd.
Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ze schrijft het echter wel als voor wat hoort wat, daar val ik nogal over. Maar misschien is het niet zo bedoeld, ik betrek dit soort dingen misschien wat teveel op mezelf.
Ik heb het altijd belangeloos gedaan en zou t nu, als t nodig zou zijn, met alle liefde zo weer doen. Maar ik vind het daarom extra lastig dat zij, nu er hier iets aan de hand is/was, niks laat horen/weten.
Ik weet niet waar je dat leest hoor... Iemand schreef zij kan niet weten wat jij fijn vindt. Toen reageerde ik daarop door te zeggen dat zij het ook fijn vond toen ik haar hielp en meeleefde. Daar wilde ik mee zeggen dat het mij dan lijkt dat je dan ook snapt dat een ander in problemen het ook fijn vindt als er meegeleefd wordt . Niets meer en niets minder. En dat dat nu in mijn achterhoofd toch wel meespeelde. Wat is daar zo mis mee???
Je schrijft het anders wel op alsof je het haar kwalijk neemt. En wellicht moet je dat juist wél met haar bespreken? Het zou wellicht de lucht klaren tussen jullie.
Maar dat wil ik er liever niet tegenover zetten omdat ik dat niet fair vindt. Maar toch merk ik dat dat wel in mn hoofd opkomt nu. Dit zeg ik er over. Ik heb het totaal niet over haar iets kwalijk nemen. Het ging er over dat zij niet kan weten dat ik meeleven fijn vindt. Daar reageerde ik op dat zij bepaalde dingen wel fijn vond. En daar wilde ik mee zeggen dat het me dan ook lijkt dat je snapt dat ik het nu ook fijn vindt als er meegeleefd wordt. Niet omdat ze dat nu daarom verplicht is aan mij, want ik zeg zelf dat ik dat niet fair vindt. Maar t komt nu wel in mn hoofd op dat ik t wel bij haar heb gedaan. Dat is best menselijk toch en dat heeft nog niks te maken met haar ergens toe verplichten.
Oh man... Wat een vrouwengedoe zeg. Kerels zouden elkaar tegenkomen op school: " Hey man, hoe is het met je? Met je keel?" "Ergste is weer voorbij, goede uitslagen gehad" "Top! Biertje doen zaterdag om het te vieren?" Klaar. Echt, soms hebben ze gelijk hoor
Dank je voor je bijdrage. Zou makkelijk zijn ja. Ik voel t nu op dit moment zo. Mn man bekijkt t trouwens precies t zelfde als ik.
Ja, dit dus. Ik zat al te dubben hoe ik het het beste kon verwoorden, maar ik heb hier niets meer aan toe te voegen (behalve dan dat ik blijkbaar een halve vent ben want ik zou ongeveer precies hetzelfde reageren)...
Tja, dan ben ik waarschijnlijk een overgevoelige vrouw die zich zorgen heeft gemaakt omdat er een sterke verdenking was op schildklierkanker Ik heb daar echt over in gezeten, maar dat zal dan ook wel een vrouwending zijn. Want t was maar gewoon mn keel en t ergste is nu toch voorbij. Wat zeik ik toch hè... En dan vindt ik het ook nog fijn als mn schoonzus meeleeft. Triest verhaal.. ..
Volgens mij begon je dit topic met een hele normale en legitieme vraag. Ik denk niet dat je een overgevoelige vrouw bent en ik denk dat heel veel mensen in jouw situatie zich hetzelfde zullen voelen als jij. Iedereen is anders... Weer andere mensen laten het makkelijker van zich afglijden. Nou en?! Jij niet. En dat is ook oké. Ik hoop dat je eruit komt met je schoonzus en dat dit voorval jullie relatie niet schaadt. En ik hoop ook dat je van het kletsen hier niet alleen maar kwader wordt