Ik neem aan dat degene die mij lui en kinderachtig noemen en zeggen dat ik het niet voor mijn kind over heb, zelf weten weten dat ik hun bedoel. Ga niet 1 voor 1 iedereen taggen. Zoals ik al aangaf, ben ik blij met de reacties waar ik ook daadwerkelijk iets aan heb. Ik vraag ook om advies en als ik dat dan krijg, waardeer ik dat erg. Zo'n beetje iedereen benoemt ook dat ik met mijn moeder hierover moet gaan praten en dat zie ik inmiddels ook in. Het is lastig als je zelf in die situatie zit en gewoon niet goed weet wat je moet doen. Daarom werd mijn openingspost ook zo'n lang zeur verhaal. Het ligt ook aan mij dat ik niet de beste openingspost heb geschreven maar ik vind het te raar voor woorden dat ik dan op zo'n manier benaderd moet worden. Dat schiet, Zoals je kunt lezen, bij mij in het verkeerde keelgat. Bedoel, om te horen dat je iets niet voor je dochter over hebt is nogal beledigend om te horen. Iedereen heeft zo'n beetje dezelfde reactie/advies maar je hoeft me niet te beledigen. Verpak je reactie dan gewoon anders. Met "je" bedoel ik jou niet, want jouw reactie was gewoon normaal. O en openbaar vervoer is geen optie, want ik woon tijdelijk in een dorp waar de bus 1x per uur gaat. De plaats waar mijn vader woont heeft geen station. Anders was ik wel naar het station gefietst en had dan te trein gepakt. Bedankt voor het meedenken in ieder geval.
Iedereen zegt toch wat je kan doen? Geef die man een kans. In de op zeg je dat de nieuwe vriend 1x een grote bek gegeven heeft aan de telefoon. De reacties die je daarop gekregen hebt net als het bezoek naar je vader vind ik daarom erg logisch. Nu blijkt er meer aan de hand. Dan kun je iedereen wel voor azijnpisser uitmaken en zeggen zak er lekker in. Lekker volwassen zeg. Op een forum moet je nou eenmaal rekening houden met het feit dat iedereen je verhaal anders kan interpreteren dan hoe jij het in je hoofd hebt. Mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder inmiddels voor de 3e keer. Toen mijn moeder weer opnieuw ging trouwen moest ik daar ook aan wennen vooral omdat ik hem maar een vreemde vogel vond. Maar ja mijn moeder was gelukkig met hem, en daar ging het om. Ik hoop heel erg dat ze nooit meer een leuke man tegen het lijf loopt want ze maakt ze helemaal kapot. Dus nogmaals geef die man een kans. Niemand die erop geilt door dat te zeggen.
Ik begrijp als geen ander hoe moeilijk het is om het gesprek aan te gaan met iemand waarbij je hebt gekozen geen contact te willen. (althans als ik in het goed begrijp) In die tijd heb jij een keuze gemaakt omdat je waarschijnlijk ontzettend gekwetst bent, heel begrijpelijk. Naarmate de tijd verstrijkt word het steeds lastiger initiatief te nemen, maar als je het contact herstelt wilt hebben met die gene zul je echt over die drempel heen moeten gaan stappen! Ik weet hoe het is als iemand ( familie) je zo erg de grond in boord dat het onmogelijk lijkt om daar nog uit te komen of dat het überhaupt nog bespreekbaar is. '' het goedmaken'' Maar wat ik ook geleerd heb is dat je geen vat op de tijd hebt, mensen kunnen ziek worden of kunnen overlijden. En alhoewel de nieuwe vriend/man van je moeder misschien niet als familie voelt kan het wel zo zijn dat je er ontzettend veel spijt van gaat krijgen. Want wat is ten eerste ontzettend vermoeiend om iemand (om welke reden dan ook) niet te mogen terwijl hij of zij zich wel in je familie kring begeeft of je nou wilt of niet. Zet je er overheen en laat voor de verandering de deur weer eens op een kiertje open. Hij heeft er perslot van rekening niet voor gekozen dat jou ouders opeens gingen scheiden. Toch? Misschien is het nadat je moeite hebt gedaan een enorme eikel, maar misschien brengt hij ook wel toegevoegde waarde in jou leven en dat van je kind!
Misschien kan je 2x per maand in het weekend naar je vader en zijn vriendin gaan en dat zij 2x per maand naar jullie komen. Dan zie je elkaar al wekelijks. Als er een bus eens in het uur rijdt dan kan je het ook zo plannen dat je die kunt nemen. Kan je vriend wellicht af en toe anders naar zijn werk gaan zodat jij op die dag de auto kunt hebben? Ik zou verder echt over de pijn van het verleden heenstappen en op bezoek gaan bij moeder en vriend. Er liepen toendertijd veel emoties hoog op. Dan zeggen mensen wel eens dingen uit frustratie. Ik zou een afspraak maken om op bezoek te gaan en dan meteen samen met vriend en dochtertje. Gewoon een uurtje of zo. Je kunt het toch over koetjes en kalfjes hebben. Gewoon langszaam de band weer opbouwen.
Ik vind je reactie echt belachelijk. Er zijn ook genoeg goede adviezen gegeven waaronder die van mij. Reageer alleen op die berichten en laat die anderen gewoon gaan. Is toch niet nodig om hier zo geïrriteerd op te regeren?! Ik snap deze reacties wel nav jouw openingspost. Maar je wil wil adviezen hoe hij er mee om moet gaan. Die heb je gekregen. De oplossing is heel simpel bespreek het met je moeder en ga gewoon daarna in gesprek met hun samen zodat je weer bij hun thuis kan komen. Snap sowieso niet dat je het zo lang hebt laten duren als je er mee zit.
Ik voeg idd of je die 20 mins reistijd niet voor je kind over hebt. Daarna spreek je over je vriend die 5 dgn per week werkt (en je vader die werkt) en je geen zin hebt om om 7 uur in de avond nog naar je vader te moeten gaan ivm bedtijd dochter. Daar kan ik helemaal in komen... Maar het weekend dan?? Zo moeilijk is het niet om elke week, 2x id maand of zelfs 1x id maand een weekenddagje te prikken naar je pa te rijden. Maak er een lange leuke dag van en je dochter kan er weer tegenaan voor een tijdje Wat mij ook opviel is dat je aangaf dat je moeder na de scheiding niet leuk was en jullie flink gekwetst had (waardoor zelfs je broer 3 jaar het contact verbroken had). Ondanks haar gedrag van toen heb jij nu nog wel regelmatig contact met haar.... maar haar vriend die slechts 1x tegen jou uitviel door emotie, die gooi je op de negeerstand. Daarmee kom je op mij niet rationeel over.
het valt me op hoe je het meermaals over De Bom hebt. hoeveel jaar geleden is dat nu? je zegt wel dat je je ouders nieuw geluk wenst maar ik heb het idee dat je nog steeds het boze kind bent van net na de bom. ga eens met een psych praten, laat je boosheid los dan ontstaat er ruimte voor acceptatie van wat is gebeurd en acceptatie van (niet Die Man maar) je moeders vriend. geeft meteen meer positieve energie
Ik snap ook wel dat sommige reacties bij je in het verkeerde keelgat schieten, vooral ook als je openingspost niet zo handig geformuleerd was. Ik stel het op prijs dat je op mijn reactie hebt gereageerd trouwens . Ik proef vooral heel veel teleurstelling in je verhaal, en dat kan ik ook best begrijpen, want het was een heftige tijd als ik het zo lees. Wat de "azijnpissers" op misschien niet al te tactische manier proberen te zeggen, is dat het allemaal makkelijker wordt als je probeert de moeilijke dingen achter je te laten, misschien blijkt dan wel dat er ook heel veel positiefs te vinden is. Als je vader eerst vlakbij woonde, snap ik dat zijn verhuizing de situatie anders maakt en het is lastig dat je niet zomaar ad hoc bij hem op bezoek kunt gaan doordeweeks. Maar je kunt de situatie ook als volgt bekijken: hij woont maar 25 km bij je vandaan, als hij eens in de 2 weken naar jullie komt en jullie eens in de 2 weekenden naar hem gaan, zien jullie elkaar wekelijks. Dat klinkt best als heel vaak voor mij(zelfs als het praktisch voor beiden maar 1x in de 4 weken lukt, dan zie je elkaar nog steeds elke 2 weken!). De vriendin van je vader vind je ook aardig schrijf je, dat is helemaal een superfijne situatie. De situatie met je moeder klinkt ingewikkelder, maar nu blijkt dat je met haar wel een goede band hebt, lijkt me een goed gesprek met haar de eerste stap. Afhankelijk van hoe dat gaat, zou ik toch de moeite nemen haar vriend te leren kennen (zelfs al is er een en ander voorgevallen). In het ergste geval blijft de situatie zoals hij nu is en in het beste geval krijg je er een extra opa bij voor je dochter. Alles daar tussenin is ook al mooi meegenomen. Succes in ieder geval.
Oké, ik zal het even iets verduidelijken. Dit had ik dus in mijn openingspost moeten doen, maar was bang dat het een super lang bericht zou worden waardoor het juist warrig over zou komen. Voor mij is het natuurlijk heel duidelijk wat er is gebeurd en hoe het is gegaan, voor jullie niet. 4 jaar geleden wilde mijn moeder dus scheiden. Ze is verliefd geworden op deze man. Mijn vader wilde niet scheiden. Hij was er kapot van en wilde een kans om de relatie nieuw leven in de blazen, wilde in relatie therapie en accepteerde het eigenlijk gewoon niet. Mijn moeder heeft in die periode beloofd dat ze dit wilde proberen en in die tijd geen contact met die man zou hebben. Al vrij snel kwam mijn vader erachter dat ze toch contact met hem had en hem ook stiekem zag. Hierna is ze nog 2x betrapt toen ze met hem was, terwijl ze in relatie therapie zat. Ik weet niet waarom en denk achteraf ook niet dat het goed is geweest, maar mijn vader deelde alles met ons. Zocht steun (Dit begrijp ik natuurlijk wel) en begrip. Als hij overstuur was en niet meer wist wat hij moest doen belde hij 1 van de kinderen. Geloof me, dat is niet niks als je je vader snikkend aan de telefoon hebt omdat hij het gevoel heeft dat zijn wereld in stort. Maargoed, hij deelde dus ook dat ze stiekem contact hadden. Dit heeft mijn broer en zus erg gekwetst. O.a. hierdoor wilde mijn broer geen contact meer en hield mijn zus de boot ook een beetje af. Omdat ik m'n moeder niet wilde laten vallen heb ik haar wel gesteund in deze tijd. En hierdoor hoorde ik dus constant 2 verhalen. Die van m'n vader en die van m'n moeder. Kreeg op een gegeven moment ook het gevoel dat ik moest kiezen, kortom ik zat er tussen en er midden in en dat heeft veel met me gedaan. Nu draait het niet om mij, ben ik geen teer poppetje maar ik probeer nu wat duidelijkheid te scheppen. Uiteindelijk na een aantal sessies bleek dat mijn moeder echt voor haar zelf koos. Ik heb dat altijd geaccepteerd. Omdat ze eens tegen mij zei: Ik ben nu 59, misschien heb ik nog 25/30 jaar te gaan... Ik wil graag gelukkig zijn in die jaren. Toen ging bij mij de knop ook om en stond ik voor, achter en naast haar en kwam ik voor haar op als mijn vader weer eens ruzie met haar had of als mijn broer en zus weer eens de discussie met haar aangingen en probeerden over te halen om bij mijn vader te blijven. Het heeft toen bijna 4 jaar geduurd voordat het huis in de verkoop kon. Als zij direct 4 jaar terug, het huis in de verkoop zouden zetten dan zouden ze een schuld van 65.000€ hebben. In die periode hebben mijn ouders ongeveer anderhalf jaar nog samen gewoond totdat mijn vader zijn vriendin leerde kennen, toevallig geopereerd werd aan zijn voet en dus verzorging nodig had en zij hem eigenlijk opnam in haar huis. Waarna ze dus al vrijsnel gingen samen wonen. Heeeeel raar hoor. Oke, je ouders gaan al scheiden dat is al iets waar je mee om probeert te gaan en dan hebben ze beide dus opeens iemand anders, dat is al helemaal raar omdat je dat gewoon nooit kon voorstellen (Ik tenminste, Weet niet hoe anderen hier over denken) dat je ouders niet samen waren en een nieuwe vriend of vriendin zouden hebben. Maargoed, mijn moeder bleef dus in die periode in het ouderlijk huis wonen. Om nog meer duidelijkheid te scheppen over deze man... mijn moeder heeft in die tijd wel 6x gezegd dat ze van hem af wou. Ik weet alle redenen niet exact meer omdat ik me er op een gegeven moment een beetje voor af sloot omdat ik alleen nog maar bezig was met haar en haar problemen (o.a. dus geen contact met haar zoon, wat ik vaak voor haar probeerde te herstellen) maar o.a. een reden was dat hij zo asociaal was en hij had schulden en weet ik veel wat nog meer. Waren haar woorden want ik ken hem tot op vandaag nog steeds dus niet. Maargoed. Als mijn moeder dus weer zoiets zei dan zei ze er ook achter aan "zou papa nog terug willen komen denk je?" Of "Ja, misschien moeten we het toch maar weer proberen want dan kunnen we het huis behouden". Echt de meest rare gedachtes kwamen in haar op en ik werd daar iedere keer bij betrokken en ik kreeg steeds meer afkeer voor die man. Dát speelt dus nu allemaal nog mee als ik eraan denk om contact met hem te hebben. Niet het asociale of die schulden, dat interesseert me geen klap. Maar mijn moeder is zo vaak negatief over hem geweest dat het gewoon mijn beeld beïnvloed heeft. Als je je afvraagt, maar heb je dan niet met je moeder gepraat of ze wel gelukkig met hem is en bij hem wilt blijven? Ja Zo'n 20 x en na die 20ste keer dacht ik, zoek het uit met hem en wordt gelukkig samen. Ik heb nooit de behoefte gehad om contact met hem te maken. Ik begon er pas over na te denken in mijn zwangerschap omdat ik mij toen ging voorstellen hoe het voor mijn dochtertje zou zijn als ze maar aan 1 kant een opa en een oma zou hebben (wat ik al zei, vriend zijn moeder is overleden en vader is geëmigreerd) waardoor ik tot het besef kwam dat ik dit toch wel graag voor haar zou willen hebben. Zo'n 2-3 maanden geleden dacht ik, oké ik ben er klaar voor. Ik wil langs gaan en het contact opbouwen. Maar ik twijfelde, wist niet goed hoe ik het moest doen en werd een beetje heen en weer geslingerd tussen ja en nee. Blijkbaar duurde dit mijn moeder te lang (ze was er van op de hoogte hoor) en hoorde ik niet meer zoveel van haar en kwam ze niet meer zo vaak langs. Toen ik haar vroeg hoe dat kwam, wat er aan de hand was kreeg ik als reactie:"ja, jij wilt hem toch ook niet zien". Nou je kunt wel raden wat dit met mijn besluiteloosheid deed. Die deur ging direct dicht en ik dacht, bekijk het dan maar. Als jij daarom je kleindochter minder wilt zien, alleen maar voor hem omdat je contact wilt forceren tussen ons, dan kom ik helemaal niet. Maargoed, ik wil dit niet. Ik wil gewoon contact opbouwen. Mijn trots en boosheid aan de kant zetten en ik wil voor mijn dochter dat ze 2 opa's en oma's heeft. Ze moet er al 2 missen, wie ben ik om haar de andere te ontnemen. Nou goed, Ik hoop dat ik nu veeeeel duidelijker ben geweest en jullie beter begrijpen waarom ik zo twijfelde en het niet makkelijk is om zo de telefoon te pakken en een afspraak te maken. Ik ga dit wel doen hoor. Jullie schop onder de kont (en een tikkeltje beledigende) reacties hebben hierbij wel geholpen. Bedankt daar voor!
Ik refereerde naar "de bom" om aan te geven welke periode ik bedoelde. Werd anders zo'n warrig verhaal. Lees even mijn laatste reactie, hierin leg ik veel uit!
Heee wat leuk dat jij er ook wéér bent! Gezellig!! Lees even mijn laatste reactie, daar in leg ik veel uit. Fijn dat jij in mijn leven kunt kijken en kunt zeggen dat die 25 KM gelul is. Wat fijn voor jou dat jij dit kunt. Kun je mij uitleggen hoe ik dat doe?? Vast wel!
Ik ben er niet weer. Ik ben er nog steeds. Ik begrijp ook niet wat je daar mee bedoeld. Als je iets te zeggen hebt, zeg het dan gewoon. Ik heb je laatste reactie gelezen en ik vind het nog steeds gelul. Maar dat wil je niet horen, dus heb ik niet gereageerd. Kan ik jou uitleggen hoe je wat doet? Wat er tussen auto en lopen in zit? Dat kun je toch zelf wel verzinnen. Oh en als laatste. Wat verassend dat je gedeelte over jouw botte, ongezouten reacties zonder enig respect compleet negeert. En nu krijg je ze terug, boehoe... Trouwens, nu ik er over nadenk is dat helemaal niet verassend....
Oh het spijt me, jouw reactie stond namelijk onder mijn laatste reactie vandaar dat ik het zei. Het heeft geen zin om inhoudelijk te reageren want dan gaan we weer een eindeloze discussie aan en lekker met de vinger naar elkaar wijzen. Prima als jij daar op zit te wachten hoor. Maargoed, wat er tussen een auto en lopen zit? Ik denk dat je fietsen en het openbaar vervoer bedoelt? Ik heb in een vorig bericht uitgelegd dat ik tijdelijk in een dorp woon waar de bus 1x per uur gaat en mijn vader woont in een dorp waar geen trein station is. Ik zal even voor je kijken hoe lang ik dan met de bus onderweg ben. Momentje... Oke, er is geen aansluiting met de bus. Dus als ik hier de bus om 11:30 pak, ben ik om 11:45 op het station. De trein naar mijn vader gaat dan om 12:30, deze reis duurt 1 uur en 5 minuten (Als je me niet gelooft wil ik je best een screenshot sturen) in die 1 uur en 5 minuten zit ook een overstap van een nabij gelegen station in een ander dorp, dus daarna moet ik nog met de bus verder. Omdat mijn dochter een jaar is, heeft zij nog 2 slaapjes. (Sochtends tot 11u en smiddags vanaf 14u) Sochtends zou ik vanaf 11 uur weg kunnen met haar, de bus gaat tenslote om 11:30. Dan gaat om 12:30 de trein, dan ben ik om 13:35 bij mijn vader. Dan moet ik eigenlijk direct weer weg omdat ze om 14:00 naar bed toe moet. En nee, ergens anders valt ze niet in slaap dus haar daar laten slapen is ook geen optie. Ik heb niet gekeken hoelaat de bus+trein dan weer terug gaat, maar laat ik er vanuit gaan dat ik dan weer anderhalf uur onderweg ben. Dus dan zou ik waarschijnlijk om 14:00 de bus en daarna de trein terug kunnen pakken en vervoglens ben ik dus weer 1:05 onderweg. Ben ik 15:05 op het station hier en dan moet ik de bus nog terug pakken. Die dus om het uur gaat. Als ik geluk heb gaat deze bijvoorbeeld om 15:15 en ben ik 15:30 thuis. Kind heeft dan niet geslapen, maaar ik heb mijn vader wel even kunnen zien. Snap je dat dit dus geen optie is? Daarnaast heb je dus nog fietsen. Vind mijn dochtertje geweldig en normaal gesproken als ik niet zwanger was geweest zou ik zeker wel een eind met haar willen fietsen. Maar ik heb bekkeninstabiliteit. Dus 50 KM fietsen op een dag is geen optie. Die 25 KM is dus geen gelul. Heb jij nog andere opties?
1. Je vriend laat de auto staan 2. Je huurt een auto 3. Je gaat in het weekend 4. Je belt je vader. Pap ik wil je graag zien, maar met het openbaar vervoer en de slaapjes van je kleindochter lukt dat momenteel niet. Hoe zou je het vinden als jij en je vriendin lekker hier naar toe komen? Zorg ik dat er een heerlijke lunch klaar staat en betaal ik de benzine.
1. Mijn vriend werkt 30 KM verderop en als hij om 7u moet beginnen/soms 8u dan is hij anderhalf uur onderweg met openbaar vervoer. (ook een dorp en dus geen station in die plaats en dus trein + bus) Dit is dus geen optie. 2. U serious? 3. Wij werken beide onregmatig (vader, vriend en ik) dus weekenden komen niet overeen. Werken sowieso om het weekend, soms 2/3 weekenden achter elkaar. Dan denk je, ga dan door de weeks wanneer jullie samen vrij zijn. Dit is dus sporadisch. ALS wij tegelijk vrij zijn, dan zoeken we elkaar zeker op. Maar dit komt heel weinig voor. 4. Dat is een goede tip, dank je wel! Nogmaals, de wil is er heus. Ik wil voor mijn dochter dat ze ze vaker ziet. Maar of je het nu gelooft of niet of denkt dat het gelul is, dat is gewoon niet altijd mogelijk. Zijn veek factoren die meespelen zoals je kunt zien. We hebben allemaal geen kantoorbaan van 9 tot 5 en zijn lekker de weekenden vrij. Iedereen werkt zo onregelmatig als maar kan. Werken namelijk allemaal in de zorg.
Ik werk 80 km verderop, en heb een reistijd van anderhalf uur heen en anderhalf uur terug met openbaar vervoer 3x per week. Of ik serieus ben over die auto huren? Ja. Als het zo moeilijk is om je vader te zien, maar je dat wel heel graag wil, zou ik 1x per maand een auto huren/lenen ja. Mijn man zit heel veel in het buitenland. Ook in het weekend. Dan ben ik ook alleen met mijn dochter van 1 en zonder auto. Mijn moeder woont trouwens 3 uur hier vandaan met het openbaar vervoer. En graag gedaan. Je vader vindt zo'n uitnodiging vast heel leuk.
Ik snap dat je je een beeld bent gaan vormen door de verhalen van je moeder maar zij verdiend ook geen schoonheidsprijs hoor. Vind het nogal respectloos naar je vader toe dat wanneer ze een van haar buien had met die kerel je vader opeens weer een optie kon zijn eventueel. Komt bij mij over als erg onstabiel gedrag dus wie weet wat er van die verhalen over die man allemaal waar is. Ik zou zelf willen ondervinden hoe hij als persoon is ipv op verhalen af te gaan die wellicht in een boze bui zijn geroepen door je moeder en me dan pas een beeld willen vormen.
Auto huren is echt geen raar idee hoor. Dat doen best veel mensen. Zou je wellicht je vriend niet af en toe naar zijn werk kunnen brengen? Kan hij niet af en toe met een collega meerijden? En anders misschien een klein autootje erbij kopen als het financieel mogelijk is. Besef wel dat je nu nog de vrijheid hebt van een kind wat nog niet naar Psz en school hoeft. Straks wordt het dus nog lastiger om dit te gaan plannen.