Ik heb het gelukkig nooit meegemaakt maar ik ben totaal niet feministisch en lach altijd lief vanuit mezelf en ik word door mannen gedragen. Okay,omdat ik zo makkelijk ben zijn er helaas ook dingen gebeurd die niet zo leuk zijn. Maar positieve discriminatie zoals gratis drankjes en dat soort dingen laat ik me lekker aanleunen. Qua werk ook geen problemen,ik zit in een vrouwenwereld. Dat is soms dan wel jammer. We hebben geloof ik 5 mannen op 50 vrouwen.
Geslachtsdiscriminatie ik heb er eentje die beide kanten op gaat. Ik mag nu niet meer stofzuigen van de verloskundige en andere zware huishoudelijke dingetjes. Helemaal prima ( wel vervelend) maar mijn vriend vind het geen probleem om dat over te nemen. Nou mijn aller liefste schoonmoeders wel. '' Jij hoort toch niet te sofzuigen, dat hoort zij toch te doen? En lap je dan ook nog eens de ramen?''
Voor degene die dit soort voorbeelden niet echt echt maken, vinden jullie wel dat jongens en meisjes dezelfde kansen zouden moeten krijgen en zichzelf evenveel waard zouden moeten voelen? Het blijkt namelijk dat jongens en meisjes tot hun 5e jaar de kwaliteiten hetzelfde beoordelen. Maar vanaf het 6e levensjaar gaan meisjes zichzelf onderschatten en daalt hun eigenwaarde. Ze beginnen vanaf die leeftijd de vinden dat jongens slimmer zijn, beter zijn in wiskunde, etc. Zonder dat dit inhoudelijk juist is. Ik vind het zorgelijk dat meisjes met een lagere eigenwaarde opgroeien en dat hun hele leven meedragen. Vanwege dit soort ideeën zien we veel minder vrouwen in de top terecht komen, en dat begint al in de vroege kinderjaren. Ik ben geen voorvechter van genderneutraal opvoeden, maar vind het wel erg belangrijk dat jongens en meisjes als gelijkwaardig worden gezien én dat ze ook zichzelf zo zien. http://www.gva.be/cnt/dmf20170730_02994056/eigenwaarde-meisjes-vermindert-al-op-zesjarige-leeftijd
Op m'n werk vaak genoeg gehad. Zelfs een gelovige meneer die de hele tijd via mijn mannelijke collega tegen me praatte, een interne klant die tegen me zei (toen een afspraak niet op mijn parttime dag kon plaats vinden) dat ik dan maar niet moest werken als ik niet flexibel kon zijn etc etc Mijn man en ik werken beide 32 uur en doen de zorgtaken vrij gelijk (ok ik zie meer dus ik ben wat meer de drijvende kracht haha) maar m'n man krijgt altijd te horen nou wat goed van je en ik altijd van is dat niet veel? Vind je dat niet erg dat je je kind zo weinig ziet etc? Zelfs een keer de opmerking dat het knap was dat ik een weekend weg ging. Van m'n man dan: dat hij alleen thuis bleef met ons zoontje En daarbij herken ik veel voorbeelden zoals hier beschreven
Ik heb ook een keer met de bouw van m'n eerste huis de vraag gehad of mijn man thuis was van de stukadoor en toen ik zei van niet wanneer hij dan thuis kwam dat praatte makkelijker. Haha mijn man heeft daar nog minder verstand van dan ik en bovendien was het toen mog m'n vriend en woonden we niet samen IK had het huis gekocht Maar ook positief meegemaakt hoor vaak zat drankjes of etentjes gehad gematst met aankopen etc. Ik vind het in het dagelijks leven niet perse storend behalve als er een waarde oordeel aan gehangen wordt. Als iemand gewoon vraagt hoeveel ga je werken? Dan vind ik het prima. Als er vervolgens zon reactie komt van nee echt wat veel zeg dat je dat kan, nou nou IK heb kinderen genomen om zelf op te voeden...blabla dan ben ik er snel klaar mee.
Ik vraag me af op waar deze onderzoeken zijn uitgevoerd? Volgens mij is de omgeving bepalend in de wijze waarom meisjes en jongens naar zichzelf kijken. In de jaren 70-80 was het in de rest van Europa bijv veel vanzelfsprekender dat vrouwen ook uitblinken in studies en was er veel meer arbeidsgelijkheid (oa veel minder parttime werken en thuismoeders ed). Vooral Nederland liep hier behoorlijk in achter op de rest van Europa. Kinderen geboren uit deze generatie ouders zijn ook opgevoed met de denkwijzen en normen van hun ouders. Afhankelijk van waar ze zijn geboren. Ik herken persoonlijk het bovenstaande absoluut niet. Ben juist opgegroeid in de omgeving waar het vooral meisjes waren die uitblinkten op school en meededen aan wiskundewedstrijden ed.
Ja dat vind ik wel. En ik weet dat het lastig is. Ik heb nu geen dochters maar mijn man zei bijv altijd: mijn zoons mogen gewoon tot 3 uur stappen maar mijn dochters moeten om 1 uur thuis zijn. Heel lief bedoeld vanuit veiligheid maar dan vind ik dus dat jongens en meisjes gelijk zijn en ze dus beide om 1 uur of 3 uur thuis moeten zijn. Ik zou mijn dochter altijd willen opvoeden in gelijkwaardigheid van mijn zoons. Je bent net zo goed en kunt en mag hetzelfde bereiken. Grappige is dat mijn vader altijd stimuleerde dat ik ging studeren, financieel onafhankelijk werd en ben, goede baan etc. Die zei altijd dat ik alles kon worden. Tot ik mijn eerste kind kreeg: blijf je werken? Moet hij naar een opvang? Is dat wel wat? Dat vond ik toen erg grappig. Ik vind dus dat ze vooral zelf voldoende eigenwaarde moeten en mogen hebben ongeacht geslacht maar het is wel lastig denk ik omdat de rollen in de maatschap nog aardig vast zijn qua verwachtingen voor man/vrouw
Volgens mij zijn er ook al nieuwe onderzoeken dat meisjes veel vaker succesvol studies afronden en hogere cijfers halen. Echter halen ze de top van het bedrijfsleven dan vaak niet omdat er ergens in hun carrière besloten wordt minder te gaan werken. Overigens ben ik daarom ook niet voor extra stimulatie voor vrouwen in de top door de overheid. Ik denk namelijk dat heel veel vrouwen ook zelf helemaal niet willen. Veel vrouwen ondermijnen ook zelf hun carrière denk ik.
Maar laten we eerlijk zijn: wie maken de traktaties op school, denkt er aan juffen/meesterdag, denken er aan de gymkleertjes te wassen en op tijd mee te geven, zien dat de kinderen nieuwe schoenen nodig hebben, weten hoe vriendjes/vriendinnetjes/juffen etc heten, wie de moeder is van x kind, kopen nieuwe kleren voor de kinderen. De lijst kan wel even doorgaan. Wij zijn nu eenmaal degene die deze zorgtaken het meest op ons nemen of op ons laten nemen. Zo komen we ook nooit uit dat hokje
Ze halen inderdaad hogere cijfers, en toch.. als er gevraagd wordt naar wie het slimste is noemen meisjes vanaf 6-7 jaar de jongens. Dat is wrang. Daarnaast blijkt dat "minder werken" zeker niet de enige reden is waarom er minder vrouwen in de top zitten. Vrouwen en mannen worden anders beoordeeld. Een vrouw die exact dezelfde manier van leidinggeven heeft wordt minder goed beoordeeld dan een man. Een vrouw die een vacature tekst leest ziet sneller wat ze allemaal niet kan (eigenwaarde komt hier weer om te hoek kijken), terwijl een man met dezelfde ervaring en competenties ziet wat hij allemaal wél kan en daardoor eerder geneigd is te solliciteren. Aan de andere kant van de tafel heeft een sollicitatiecommissie vaak ook nog een blinde vlek. Een man is sneller geneigd uitmuntende prestaties uit zijn werkcarrière aan zichzelf toe te schrijven, terwijl een vrouw eerder geneigd is dezelfde type prestaties te omschrijven als hardwerkend en toegewijd terwijl zij net zo goed uitmuntende prestaties kan hebben geleverd. Vrouwen hebben nét zo goed een genderbias, waardoor het lastig is op grote schaal dit soort patronen te doorbrengen. Er zijn een aantal experimenten binnen organisaties om dit soort patronen te doorbreken. Men wordt niet verplicht een vrouw aan te nemen, maar bijvoorbeeld wel om voor sollicitatiegesprekken óók vrouwen uit te nodigen. Verrassend genoeg blijkt dan dat er ook vaker vrouwen worden aangenomen, omdat tijdens het gesprek blijkt dat zij niet alleen een vrouw is maar ook de beste kandidaat. Dit soort maatregelen kunnen helpen om de oogkleppen weg te nemen, waardoor er daadwerkelijk sprake is van gelijke kansen.
Klopt ik ben zelf recruiter en wij werken op een zelfde wijze. Overigens werken bij ons veel meer vrouwen dan mannen ook in management functies. Alleen de echte bestuurtop zijn echt alleen...mannen. Ik bedoelde overigens ook te zeggen dat dames vaak zelf debet zijn aan hun carrière omdat we ook minder ruimte nemen, meer onze "negatieve" kanten belichten, onzekerder zijn, wegcijferen, liever en misschien empathischer zijn in ons uitvoerende werk. Of minder snel van baan wisselen omdat we het misschien toch niet kunnen of niet passend zijn.
Ik en mijn man gingen naar de motorbeurs, mijn man bij mij achterop de motor want hij was nog bezig met zijn rijbewijs en ik had die van mij al een hele tijd. Nou, alleen mijn man werd aangesproken, ik was duidelijk het aanhangsel. "En meneer, wat voor motor heeft u?" "Ehhhhh" Wat ik ook zo'n typische geslachtsdiscriminatie vind, is dat wij als maatschappij voor bepaalde beroepen eigenlijk alleen een vrouwelijk woord hebben of gebruiken. Werkster. Toiletjuffrouw. Aan de andere kant: vuilnisman.
Het is mooi dat er vrouwen zijn die geslachtsdiscriminatie (en dan bedoel ik niet seksestereotype verwachtingen, maar echt het niet krijgen van kansen of minder betaald krijgen, e.d.), maar om nu te zeggen dat dit te maken heeft met hoe je er zelf in staat, is kwalijk. Dit bagatelliseert de ervaringen van de vrouwen die wel mee te maken hebben. Het hangt daarnaast enorm van de setting af of je meer kans hebt om hiermee te maken te krijgen.
Helaas wel meegemaakt. Mannelijke collega's die vinden dat ze voor mij op moeten komen, terwijl ik zelf ook mijn mond open kan doen en prima voor mezelf kan opkomen. Opleidingen om door te groeien niet mogen doen omdat ik nog een kind thuis heb (niet van leidinggevende maar vanaf hogerop) Doorgroeimogelijkheden niet mogen gebruik, om diezelfde reden. Leidinggevende overigens aanzienlijk minder, die vroeg bijvoorbeeld of wij (man en ik) minder wilde gaan werken als er een kleine zou komen. Met hem viel gewoon een gesprek te voeren en gaf enkel het minder werken aan omdat hij die rolverdeling zelf ook wel had gewild, maar die mogelijkheid niet kreeg vanaf het bedrijf.
Mwah hier gaat dat gelijk op hoor als ik kijk naar mij en mijn man. De vader van mijn zoon is een ander verhaal, die doet daar totaal geen moeite voor, tenzij het net voor een zitting is om dit bij de zitting aan te geven (dus zeg nu 1x in de 5 jaar dat zoon op school zit). Hij krijgt de informatie wel van mij, maar naar zijn zeggen is het onvoldoende informatie (aldus rechters en instanties mag hij in zijn handjes klappen met wat hij krijgt, die begrijpen niet wat er dan te weinig zou zijn) We hebben op school overigens wel 1 activiteit waar enkel vaders aan mee (mogen) doen, maar dat is meer omdat die wat angstaanjagender zijn bij een spooktocht.
In Rotterdam heb ik dat gezien in de mindervalide wc, deze is voor zowel man als vrouw toegankelijk. Handig he! Op het Centraal station
Alleen al het vrouw=slet en man=veroveraar-verschil is genoeg om mezelf verschrikkelijk boos over te maken. Of het verwijt oncharmant te zijn als je niet met je knieën over elkaar zit of als je een keer stoppels op je benen hebt. Als ik op gesprek ga samen met mijn mannelijke collega wordt hij aangesproken en lijk ik erbij te zitten om verslag te leggen. Ik heb het gevoel dat ik er constant aan herinnerd wordt dat ik vrouw ben en andere rechten en plichten heb dan een man. Als ik een keer het vlees sta te draaien op een barbecue vinden mensen het al nodig om te zeggen dat dat doorgaans de taak van een man is. Toen ik de vorige keer als reactie zei: "Goh, ik wist niet dat mannen doorgaans de hamburgers flippen met hun pik", kreeg ik ook nog eens het verwijt dat ik zuur was. Nou prima, dan ben ik maar zuur. Ik noem het zelf kritisch. Ik weet dat we het hier in NL nog heel goed hebben in vergelijking met andere landen, dat we mogen stemmen en werken, maar we hebben echt nog een hele lange weg te gaan voordat man en vrouw gelijk zijn.
Of dit. Bekijk bijlage 544253 Een man met ontbloot bovenlijf staat in de zomer gewoon de voortuin te schoffelen, een vrouw met een ontbloot bovenlijf is zo ongeveer porno. Op Facebook worden foto's van borstvoeding gevende vrouwen verwijderd. Sowieso elke vrouwentepel. En de mannentepels, dat is geen probleem. Heel bijzonder.