Oud collega van me was directeur bij het bedrijf waar ik werkte. Haar man had een andere minder drukke baan. Hierdoor deed hij alle schoolactiviteiten zoals helpen en schoonmaken. Vervolgens kreeg zij zure opmerkingen van de moeders uit de klas dat zij nooit hielp. Waarop ze antwoorde dat haar man toch heel veel hielp! Dat telde niet volgens de vrouwen want zij was de moeder... ik weet nog (ik toen 23 en nog geen vriend of kids) dat ik dacht wat erg zeg waarom moet ZIJ helpen op school. Hij doet dat toch prima! Maar blijkbaar was dat sociaal niet echt geaccepteerd dat hij meehielp.
Ja dat werd tegen haar gezegd toen ze antwoorde dat haar man veel op school deed en zij een drukke baan had: maar dat telt niet jij bent de moeder. En dat was dat. Best sneu want ze is een super hardwerkende zelfverzekerde vrouw die dacht het goed geregeld te hebben maar ze was gelijk onzeker en voelde zich tekort geschoten door zon stomme opmerking
Ben blij dat ze daar hier dan toch opener voor staan. Overigens betreffende het werken wel van een aantal 'specifieke' ouders opmerkingen gehad, dat ik danwel man niet voor activiteiten reden etc. Omdat ik zo nodig carrière moest maken. Nu zit ik thuis en rij nog steeds niet om de simpele reden dat ik zolang mijn auto niet aangepast is het niet verantwoord vind om andere kinderen mee te nemen. En tja die andere auto moet wel ergens van betaald worden (en de afgelopen jaren weinig kunnen sparen door de kosten van advocaat etc) In mijn plaats reed mijn moeder dan vaak als het op een oppas dag was. (Ik huur niet voor niks een 'aangepaste' auto voor het kinderfeestje van mijn zoon ) Ik vind het dan wel grappig dat diezelfde 'specifieke' ouders nu ik thuis ben wel begrip hebben dat ik niet zelf rij...
Ik ben best wel niet geemancipeerd denk ik. Ik vind het heerlijk om niet te werken en thuis voor mijn man en kinderen te zorgen. Dat voelt goed. Werken buiten huis niet. Heel lang heb ik me daarvoor geschaamd...omdat dit tegenwoordig niet meer de norm is. Maar nu accepteer ik het. En ik zou het echt niet anders willen. Niet uit geloofsovertuiging trouwens....juist helemaal niet. Gewoon omdat dit het beste voelt.
Mijn man loopt dan gewoon de vrouwentoilet op.het is toch voor iedereen duidelijk dat hij daar is om de baby te verschonen.
Maar dat mag toch? Niemand houdt je tegen om dit te willen, je kiest dit vol overgave zelf.Maar mocht je het morgen anders willen zou je ook die gelegenheid moeten krijgen zonder dat iemand je tegen werkt.
Grappig, hier zijn dat dus vooral opa's en oma's die dat soort taken op school doen. Ik ben juist 1 van de weinige thuisblijfouders die meerdere keren per dag bij de schoolpoort staat.ligt denk ik echt aan je omgeving.
Als het je eigen keuze is, dan is dat ook emancipatie. Het is niet geëmancipeerd als je het doet omdat je man het wil, of omdat jij nu eenmaal het minst verdient, of omdat anderen vinden dat jij moet thuisblijven. Of als jij andere moeders veroordeelt omdat ze niet altijd bij hun kind zijn.
Tja en een vrouw met blote benen (jurk of rok) op het werk wordt geaccepteerd en een man in korte broek niet. Wat hebben de mannen het zwaar...
Bij ons niet. Daarnaast begrijp ik op dat gebied ook niet waarom je uitzonderingen zou maken, dus ik vind het een non-argument.
Dit vind ik dus precies zo’n voorbeeld van problemen maken waar ze er niet zijn. Who cares???? Als jij dolgraag achter op een vuilniswagen zou willen staan, dan kan dat, maar wees nou ook een beetje reeel: in 99.9% van de gevallen zijn vuilnismannen nu eenmaal MAN en toiletjuffouwen VROUW. Moet iedereen zich dan in allerlei bochten gaan wringen om daar in de praktijk totaal niet relevante genderneutrale benamingen voor te bedenken? Ik vind dat zo’n waanzin. Waar maak je je druk om, denk ik dan vooral.
Dat soort plaatjes zijn wel lekker realistisch. Als ik die borsten had zou ik eveneens zonder gêne topless mijn voortuin schoffelen, en schijt aan wat society daarvan vindt. Helaas heb ik, en met mij een heel groot deel van de vrouwelijke wereldbevolking, tieten formaat uier, die dus echt hun harnas niet uitkomen. Niet omdat dat niet mag van 'society', maar omdat ík dat niet wil. Daarnaast blijft het een lastig iets. Vrouwentepels stonden jarenlang open en bloot op pagina 3 van één van de meest gelezen tabloids in de UK. Maar na jaren en jaren gaf men (terecht) toe dat dat sexistisch en écht niet meer van deze tijd was en is dus afgeschaft. Maar dan krijg je als gevolg natuurlijk wel dat men overdreven de andere kant op gaat reageren. Dus wat willen we nou eigenlijk?
Ik wil mijn dochters wel zo opvoeden dat ze evenveel waard zijn als mijn zoons en qua opleiding ook zeker gelijke kansen en proberen te zorgen dat ze niet financieel afhankelijk (moeten) zijn van man/overheid. Maar ik merk ook verschil tussen de oudste 2, zoon is veel minder zorgzaam dan dochter en ik kan me voorstellen dat dat wel invloed gaat hebben in opvoeden binnen x aantal jaar
Dat wordt toch al jarenlang omschreven als 'Interieurverzorger m/v', 'sanitairmanager m/v' en 'milieuwerker m/v'?
Geloof me: ik wil ook helemaal niet topless de voortuin schoffelen. Mijn punt is ook niet dat ík dat wil. Sterker nog, als het aan mij lag zag ik nooit meer een tepel op straat, ook niet die van mannen, zou niemand mij nog lastig vallen met hun smerige tenen in slippers en werd ik niet meer gezoend wanneer men mij feliciteerde. Maar dat is nu mijn punt: we willen allemaal iets anders en wat er precies mag en kan zou niet moeten afhangen van je geslacht óf van een persoonlijke voorkeur. Dat ik iets niet wil betekent niet dat niemand het zou mogen. Voor iedereen zouden dezelfde regels moeten gelden en dat zijn, wat mij betreft, ook zoveel mogelijk sociale regels. Dus ik ageer sterk tegen opgelegde genderrollen, maar ook niet-gendergerelateerde tradities. Om te antwoorden op je vraag: wat willen we nou eigenlijk? Ik denk dat we allemaal heel erg veel verschillende dingen willen en dat we dus niet zo generaliserend hoeven omgaan met man-vrouwrollen. Het is gewoon niet zo binair.