Ik ben geheel onverwacht 4,5 week zwanger. Ik nam de minipil heel stipt, maar waarschijnlijk door medicatie die ik heb moeten innemen nu toch zwanger geraakt. We hebben al 3 kindjes (tweelingmeisjes van 4 en zoontje van 2). Mijn man ziet het echt niet zitten om er nog eentje bij te krijgen en ik stond er ook niet voor te springen. Ik heb altijd wel nog plaats gehad in mijn hart maar mijn verstand zei nog altijd nee. Tot nu! Ik ben zwanger en wil het nu ook graag houden. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit een abortus zou overwegen/doen. Ik kan dit gewoon emotioneel niet aan en weet dat ik er de rest van mijn leven spijt van zal hebben. Mijn man denkt jammer genoeg anders. Hij ziet het echt niet zitten en wil een abortus. Zijn argumenten vind ik zelf nogal materialistisch (maar 2 kinderkamers, weer een andere auto, terug in de luiers). Hij heeft letterlijk gezegd dat als we de loterij zouden winnen het wel zou kunnen. Sorry maar dat vind ik dus geen juist argument. Ik verwacht hier nog hevige discussies de komende dagen. Maar een abortus zie ik echt niet zitten. Kan hij als vader dit eisen? Hij vindt trouwens ook dat als ik de abortus niet laat doen hij er naar zijn gevoel niks over te zeggen heeft. Ik heb die bal teruggekaatst dat als die abortus er zou komen het ook tegen mijn ideeën in gaat maar dat vindt hij geen vergelijking. Ik pieker er al het hele weekend over en weet niet wat te doen :'(
Jeetje, wat heftig. Ik kan makkelijk praten want ik zit niet in je situatie maar ik zou vooral doen waar jij je goed bij voelt, geen abortus dus. Financieel is er vaak wel weer een mouw aan te passen maar een abortus ondergaan terwijl je dit helemaal niet ziet zitten is emotioneel volgens mij zo zwaar.. Ik wens je veel sterkte en wijsheid bij je beslissing! Liefs
Pfoe wat moeilijk! Als jij absoluut geen abortus Wil, zeker ook niet doen. Daar kan je dan je hele leven een schuldgevoel van Hebben, en financieel is er altijd wel wat mogelijk! Heel veel succes in deze moeilijke situatie!
Wat de anderen al zeggen. Jou vriend zal toch ook wel snappen dat je niet zomaar een kindje weg kan laten halen als je hier niet acher staat. Staat hij wel open om ook naar jou mening te luisteren?
Heftig! Neem even de tijd om het te laten bezinken bij beide. Accepteer en respecteer de gevoelens en gedachten van jullie allebei. Wens jullie veel wijsheid en power toe!
Heftig, neem de tijd om er even rustig over na te denken. Als jij geen abortus wil plegen, doe dit dan echt niet! Je gaat daar je hele leven onder gebukt en hebt in je hoofd waarschijnlijk altijd 4 kindjes. Overal valt een mouw aan te passen en ja het zal vast zwaar worden. Maar ook weer heel mooi. Ik hoop dat jullie eruit komen en je man achter jou kan gaan staan!
Ik zou zeggen streep alle voors en tegens tegen elkaar af en kom er samen uit Zeggen doe geen abortus blablabla vind ik best respectloos naar man. Je was er samen bij en zal er samen uit moeten komen. Of dat nou de ene kant uit is of de andere. Ja het zit in jouw buik. Maar het is jullie kindje waar jullie over zullen moeten beslissen
Jeetje wat een rot situatie. Ik vind het best egoistisch als mannen dat gaan eisen. Geen anticonceptie is 100% betrouwbaar. Hij was er ook bij?! Mijn man wilt absoluut geen 4e. Maar hij weet nu heel goed hoe ik erover denk. En als hij het echt niet wilt moet hij zich naast mijn spiraal laten helpen. Verder mag ik niet oordelen want ik heb zelf in het verleden een abortus gedaan. En nu 10 jaar later heb ik nog steeds last van. Was het een meisje of jongen. Hoe zou hij eruit zien. Pffff het laat me maar niet los hè. Sterkte mee!
Heftig zeg! Ik vind het echter wel makkelijk gezegd dat je dan maar geen abortus moet doen. Dit heeft een enorme impact op het hele gezin. Ik denk dat je er goed (en veel) over moet praten met je man, desnoods samen naar een kliniek gaan voor een gesprek. En er dan samen proberen uit te komen. Ik snap wel wat de andere vrouwen zeggen dat je een schuldgevoel kan krijgen als je een abortus doet waar je niet 100% achter staat. Maar aan de andere kant, kan je het wel aan als je geen abortus doet en je man ziet dat niet zitten, waardoor jullie uiteindelijk misschien uit elkaar groeien? Krijg je dan geen schuldgevoel tegenover je andere 3 kinderen (en deze 4e). Daarom denk ik dat je er echt samen uit moet komen. Onze adviezen kan je meenemen maar uiteindelijk zijn jij en je man degene die moeten beslissen.
Maar aan de andere kant, wat als ze WEL een abortus laat doen en je blijft dat je man onbewust kwalijk nemen, waardoor jullie uiteindelijk uit elkaar groeien? En daar sta je dan met 3 kinderen , zonder man en een abortus rijker (die je eigenlijk niet wilde). Ik ben van mening dat je zelf achter een abortus moet staan en het niet moet doen, omdat een ander dat graag wil! Mijn advies is praten praten praten met begrip voor elkaars standpunten en dan hopen dat je er samen uit komt. (Overigens is de minipil als anticonceptie niet geheel veilig. Ik werd er door mijn huisarts keurig op geattendeerd. Als je man echt geen kind meer had gewild, had hij zelf ook iets kunnen laten doen. Vind het nogal makkelijk zo. Vrouw moet maar aan de pil en een zwangerschap proberen te voorkomen en man doet niks behalve zijn kwakkie blijven lozen. En als je dan toch zwanger raakt, kun je dat als vrouw zijnde ook nog eens gaan oplossen. Want abortus is toch ook anticonceptie???)
Als je man geen kinderen meer wilde had hij er zelf iets aan moeten doen. Je hebt anticonceptie gebruikt maar dat is nou eenmaal niet 100% veilig. Zeker in combinatie met andere medicatie niet. Abortus is iets waar de vrouw die het moet ondergaan zelf achter moet staan zonder twijfel en niet omdat de partner dat wil en de vrouw zich laat dwingen.dus wil je niet dan doe het niet omdat je denkt dat dat je relatie zou kunnen redden. Geef jezelf en je man de tijd om aan het idee te wennen en maak een afspraak bij de huisarts zodat die jullie allebei kan ondersteunen hiermee. Dan kunnen jullie kijken wat jullie nadat jullie over de eerste schok heen zijn nou echt willen. Het is iets waar jullie samen over uit moeten komen zonder dat daar het gevoel van spijt uit gaat komen bij 1van jullie of bij beide. Wat de uiteindelijke beslissing ook zal zijn.
tja toch vind ik dat de man ook gewoon erg serieus genomen moet worden... Wat als je 4 kinderen nou gewoon echt niet aan kan...dan heeft hij er ook de rest van zn leven last van.( en ja ik weet hoe het voelt om je kind niet leuk te vinden ) Wij hebben nu 3 kinderen en dit is echt mijn absolute max...nog een kind erbij en ik zou gek worden... dus ja voor man en vrouw is wel wat te zeggen
@ be happy, ik zeg ook niet dat ze wel een abortus moet doen. Ik zeg alleen dat ze er samen uit moeten komen. En dat het wel makkelijk gezegd is dat ze geen abortus moet doen als ze er niet achter staat. Andersom is het namelijk zo dat de man dan een kind krijgt waar hij niet achter staat. Beide oplossingen zijn niet ideaal, maar dat is de hele situatie ook niet. Zoals ik in mijn eerdere post al zei, je kan onze adviezen en opmerkingen lezen (je man misschien ook) maar uiteindelijk zijn jullie degene die het moeten beslissen.
Als jullie beide echt geen kinderen meer wilden dan neem je toch een iets steviger besluit dan een minipil neem ik aan... Daar komt ook bij dat bij elk medicijn wordt aangegeven of het anticonceptie in de weg zit en de apotheek vermeld het er vaak ook nog bij.
Ik ga hier nu niet zomaar zeggen dat je geen abortus moet doen als je dat zelf niet wil, ook al is dat instinctief ook mijn eerste idee. Maar het ligt toch allemaal wel wat complexer dan dat. De man die nu deze zwangerschap niet wil is wel de vader van je 3 andere kinderen. Hij wil het niet en jij wil het wel, maar het is wel iets dat jullie beiden overkomt. Ik vind dus sowieso dat hij nu niet zomaar kan zeggen "haal het maar weg". Jullie moeten hier samen over praten en samen een aantal stappen zetten in aanloop van jullie definitieve beslissing. Naar een arts gaan om de zwangerschap te laten vast stellen, naar een abortuskliniek gaan op gesprek. Mogelijk beseft hij dan pas echt waarmee hij bezig is en kan hem dat zover brengen om toch te gaan voor dit vierde kindje van jullie samen. Ik begrijp zijn tegenargumenten ook wel, maar uiteindelijk is het op dit ogenblik, in deze fase van de zwangerschap, voor een man echt toch nog een beetje ontastbaar allemaal wat maakt dat hij rationeler kan denken dan jij. Ik denk dat je "beste kans" hem nu echt zit in het heel nauw betrekken van hem bij alles in de hoop dat hij dan nog van idee gaat veranderen. Garanties dat hij effectief van idee gaat veranderen heb je natuurlijk niet, maar ik denk niet dat je op een andere manier nu veel gaat bereiken. Bovendien is het misschien niet slecht dat jij zelf ook binnen diet proces een aantal dingen nog op een rijtje kan zetten. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen...
Heftig zeg!! Aan de ene kant zou ik zeggen als je echt geen abortus wilt doen ook niet doen. Vooral als het je al tegen staat ga je waarschijnlijk spijt krijgen. Maar aan de andere kant het kindje is van jullie beide. De beslissing kan niet 1 van jullie maken wat wel of niet gaat gebeuren. Ieder heeft hier natuurlijk zijn eigen mening en gevoelens in. Dat is maar goed ook. Jullie moeten het denk ik beide even laten bezinken en het er samen uiteindelijk heel goed over hebben en vaker over hebben en dan samen tot een besluit komen. Nu ben je beide geschrokken ervan want je had het niet verwacht. Ga desnoods een gesprek aan in zo een kliniek en dan zie je wel verder. De keus zullen jullie beide toch samen moeten maken.
Dit is iets waar jullie samen uit moeten gaan komen. Het is geen beslissing die je na een nachtje slapen maakt. Zeker niet als jullie het niet eens zijn. Kan alleen maar zeggen ga een goed gesprek aan samen zonder dat het een fikse discussie word. Dat betekend dat jullie beide jullie keuze moeten kunnen aangeven en de rede waarom. Schrijf desnoods beide bepaalde punten op die jullie belangrijk vinden.
Heftig. Maar je zal toch samen tot een besluit moeten komen. Ik denk dat een derde, onafhankelijke partij misschien het beste kan helpen daarbij? In zo'n emotionele kwestie is het nooit makkelijk om echt naar elkaar te luisteren... Overigens, voor de toekomst: de minipil is geen veilige manier van anticonceptie. Enkel als je borstvoeding geeft, is de minipil een goede optie omwille van de combinatie van hormonen in je toen lijf die conceptie sowieso al afremmen, en de beperkte hormonen in de minipil. Als je geen bv geeft, is de hoeveelheid hormonen in de minipil niet voldoende om een eisprong tegen te gaan.
Wauw elke keer weer verbaas ik me erover hoe makkelijk mensen over abortus denken. Je hebt samen Sex dus samen verantwoordelijk Dan had je niet aan Sex moeten beginnen. Dit risico kun je lopen. Anders bestaat er altijd nog zo iets als adoptie!
De minipil is ook als je geen borstvoeding geeft een prima pil mits je het stipt op tijd neemt en geen antibiotica ect die niet samengaat met anticonceptie neemt.