Dat is niet wat mijn gynaecoloog en mijn vroedvrouw gezegd hebben. En ook niet wat ik online lees: de minipil is minder betrouwbaar dan een combinatiepil.
Dan zal ik de bijsluiter moeten pakken maar zo ver ik weet heeft het niks met wel of geen borstvoeding te maken.zover ik weet is dat een fabel. Dat de combipil een iets hogere bescherming dan de minipil geeft zou kunnen maar dan heb je het mischien over 1%.
Mijn gynea en huisarts zeggen dat de minipil wel veilig is indien je deze stipt inneemt (wat ik ook gedaan heb). Ook de medicatie die ik ingenomen heb staat in de bijsluiter niks van vermeld dat het een invloed heeft op anticonceptie. Nu weet ik ook dat het risico iets hoger ligt dan bij de combinatiepil maar die laatste mag/kan ik gewoonweg om medische redenen niet innemen. We hebben zowat alles andere anticonceptiemiddelen (behalve sterilisatie) geprobeerd maar enkel de minipil geeft mij het minste last (en dan voel ik mij nog constant beroerd, ik kan echt niet tegen de hormonen). Mijn man was hier trouwens ook van op de hoogte dat de minipil iets minder veilig kan zijn. Tot voor een maand of 2-3 gebruikte we zelfs geen anticonceptie en vond hij het prima om op tijd terug te trekken. Ik heb hem toen gewaarschuwd dat er wel risico's aan verbonden zijn maar die nam hij erbij. Hij is ook zelf een tijd geleden over een 4de kindje begonnen terwijl ik dat toen niet zag zitten. Dat maakt het voor mij allemaal nog veel moeilijker. Gisteren nog een boertige opmerking als 'die kleine moet er toch uit' om een uur erna te zeggen dat ik waarschijnlijk een tijd niet kan gaan werken door de zwangerschap. Zo'n een wisselende reacties maakt het voor mij echt nog veel moeilijk.
Volgens mij kun je nooit spijt krijgen van een kindje wat je laat komen maar wel van het weg laten halen van een kindje... en als jij niet tegen hormonen kan dan had hij even een dagje poliklinisch naar het ziekenhuis moeten gaan. Lekker makkelijk van hem en dan mag je het nu ook tegen je gevoel in 'oplossen'? Maar uit wat je aangeeft denk ik dat hij wel bijdraait. Zoek inderdaad extern hulp, ga het gesprek aan met een onafhankelijk persoon erbij.
Ik zeg toch volgens mij? Ik kan mij echt absoluut niet voorstellen dat ik spijt zou hebben van mijn net geboren kind...
Heb je nu niets aan, maar koperspiraaltje ook geprobeerd? Voor in t vervolg Ik kan ook niet tegen hormonen en dit werkte voor mij perfect. Alle advies laat ik verder aan andere over maar dit wilde ik nog graag meegeven.
Nee, als je 'volgens mij kan je...' zegt, dan zeg je dat jij gelooft dat het niet mogelijk is, tout court. Ook bij anderen. Als je bedoelt dat jij nooit spijt zou hebben van een kind (wat in deze niet relevant is en alleen emotionele druk legt op een vrouw die sowieso al een zware tijd beleeft), dan moet je het verwoorden als 'ik zou nooit spijt kunnen hebben'.
zowel koper als hormoonspiraal geprobeerd maar mijn baarmoeder en baarmoedermond/hals reageren er heel gevoelig op met constante menstruatiekrampen tot gevolg. Niet vol te houden dus
Sorry hoor. Je zal het vast overdreven vinden, maar ik vind dat er op dit forum altijd zo'n immense emotionele druk op de schouders van vrouwen die abortus overwegen gelegd wordt. Iedereen mag voor zichzelf tegen abortus zijn. Maar probeer nu toch eens (en daar bedoel ik niet specifiek jou mee, @Mythique, het is een algemene smeekbede) eens wat meer empathie te tonen voor de moeilijke situatie waarin zo'n vrouw zich bevindt, ipv meteen maar te roepen dat abortus moord is. Niemand gaat licht over abortus. Maar niemand hoeft ook verplicht te worden om een kind te krijgen, of adoptie toe te staan of wat dan ook. Waarmee ik dan ook weer niet bedoel dat TS in dit verhaal al dan niet abortus wil.
Sorry maar als je man geen kind wil had hij een condoom oid om moeten doen of naar de uroloog moeten gaan. Hij kan jou niet dwingen, het is jouw lijf. Als jij t niet wil zou ik t ook zeker niet laten doen. Waar er twee vrijen hebben er twee schuld. Misschien moet hij even wennen en draait hij wel bij.
Maar zo bedoelde ik het totaal niet. Iemand hier eerder in dit topic gaf al aan nog altijd terug te denken aan haar abortus, was het een jongen of een meisje? Ik gaf het meer als overweging. Zou je spijt krijgen als het kindje er is of zou je spijt krijgen als je niet krijgt? En gaf daarin mijn idee, want dat is wat je doet op een forum toch? Je mening geven... Blijkbaar kwam dat dan niet zo over.
Heftig! Wij onze man en ik hebben recent hetzelfde meegemaakt. Ik was ook ongeplant zwanger van een 3e. Wij hebben uiteindelijk ervoor gekozen om een abortus te plegen. We hebben avonden aan een stuk om de tafel gezeten en gepraat. De voors en tegens besproken. Het is heel moeilijk om zo'n beslissing te maken. Ik heb geen spijt van mijn beslissing voor abortus. Mijn advies praten praten praten. Allebei jullie gevoelens op papier zetten, de voord en tegens op een rijtje zetten. Wat mij heel veel heeft geholpen is een gesprek met mijn huisarts. Sterkte met je beslissing!
Mijn man wilt ook echt geen 4e. Heeft je man zich laten helpen dmv sterilisatie? Of hoe doen jullie dat? Ik kan niet tegen de pil/spiraal oa. Ben heel erg benieuwd....
De 'schommelende' opmerkingen van je man geven mij het gevoel dat hij er zelf nog niet helemaal over uit is wat hij wil, maar wel erg geraakt is door jullie ongeplande zwangerschap. Gevoelsmatig denk ik aan de ene kant dat jullie het daarom wat tijd moeten geven, maar maar aan de andere kant lijkt een eventuele abortus mij met de dag zwaarder worden. Ik vind het nogal wat, wat je man op jouw schouders legt: zelf voor het zingen de kerk uit, de zorg voor anticonceptie bij jou leggen terwijl je er zo gevoelig op reageert en als je zwanger raakt het weg moeten laten halen. Maar dat is mijn mening en die is eigenlijk natuurlijk niet zo relevant. Misschien oppas regelen voor de andere kids en samen een hele avond of een weekend de tijd regelen om rustig te praten? Probeer dan ook goed vooruit te blijven kijken. Toen mijn kids peuters waren, dacht ik ook dat het leven altijd zo zwaar zou blijven. Toen ze allemaal op school zaten, voelde mijn leven weer veel meer als 'van mij'.
Hij wil zich niet laten steriliseren, ik moet dat dan maar gaan laten doen Zijn redenering; 'en wat als we ooit uit elkaar gaan en ik iemand anders moet tegenkomen?' Ook die bal heb ik teruggekaatst met dat in 2 richtingen zo is en daar kwam dan weer geen reactie op.