Na ons zoontje te zijn verloren na 24wk zijn we met weer zwanger. Een heerlijk gevoel, maar meteen die onzekerheid..... Wie herkend dit en hoe ga je hiermee om?
Allereerst gefeliciteerd! Ik lees even mee, wij moeten binnenkort deze zwangerschap afbreken, welliswaar niet na 24 weken (zal met ongeveer 16 zijn) Maar maak me nu al zorgen over een eventuele volgende zwangerschap. Lijkt me vreselijk die angst en onzekerheid.
Och jullie Staan Voor diezelfde moeilijk keuze die je niemand toewenst. Maar je kiest wat het beste is voor je kind ookal zullen meningen verdeeld zijn, jullie mening is de enige die telt. Ik heb veel gehad aan de uitspraak 'wij kiezen ervoor de pijn te dragen die jou dan bespaart blijft' Zorg dat je goed afscheidt neemt. Volgens de wet ben je niet zwanger geweest als je voor 24wk+1 afbreekt maar dat ben je wel! Je bent zwanger, je houdt van je kind en hij/zij zal altijd onderdeel zijn van je gezin. Dus neem goed afscheidt en dan lukt het uiteindelijk om het een plekje te geven. Ik draag zelf een as ring en ben daar elke dag weer blij mee. Laten we hier samen uitzoeken hoe die volgende stap (nieuwe zwangerschap) het beste weer kleur krijgt. Sterkte de komende tijd!
Ons eerste dochtertje is na 23 weken geboren. Het zal niet meer zo'n onbezorgde zwangerschap zijn dat geef ik eerlijk toe. Maar ik heb geprobeerd er het beste van te maken. Soms even wat extra onzeker of het allemaal wel goed zal zijn, gezond zal zijn etc. Maar dan ook mezelf weer toegesproken dat het vaker goed gaat dan fout. Probeer in je lichaam en dit kindje te vertrouwen hoe moeilijk dat soms ook is. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Jij ook gefeliciteerd ! Je bent Voorbij de 23wk dat zal toch een psychische grens zijn. Fijn te lezen dat je er wel van geniet. Ik moet nog ervaren hoe het gaat zijn. Dank voor je bericht!
Ja de zwangerschappen na die van haar leefde ik altijd erg toe naar de 20-weken echo. Omdat die echo bij haar niet goed was. Ben in ieder geval blij dat we de 24 weken weer gepasseerd zijn, dat is altijd toch weer een mijlpaal.
Ja dat kan ik me heel goed voorstellen! Wij zaten nu ook met 'moeten we wachten met vertellen tot 13weken?' Maar voor ons kwam het slechte nieuws bij 20 weken pas. En zolang hou je het niet stil... Heeft het bij jou uitgemaakt dat je na het verlies van je dochter in verwachting was van een jongen? Alles is welkom, maar soms denk ik dat een ander geslacht makkelijker is om het gevoel van 'vervangen' niet te hebben.
Ja nu achteraf gezien denk ik dat het heel veel verschil heeft gemaakt. Dat merkte ik eigenlijk nu pas, omdat ik nu weer zwanger ben van een meisje (wat ik toch wel super leuk vind na 3 jongens). Tot nu toe was zij altijd ons enige meisje en dat was toch ook wel iets speciaals. Op een of andere manier ben ik tijdens deze zwangerschap extra veel met haar bezig geweest dat ik niet het gevoel van vervangen zou krijgen. En dan is het nu bijna 5 jaar geleden dat ik haar verloren ben, ik zou niet weten hoe het gevoeld zou hebben als ik toen direct weer opnieuw een meisje gekregen zou hebben.
Wij hebben 2 jongens en hij zou onze derde en laatste kind zijn. Dus een gezin met 3 jongens en dat beeld heb ik al zó in mijn hoofd gehad dat ik het erg vreemd vind om straks een gezin te hebben .... met drie jongens, waar hij dan geen onderdeel van is. En daarom denk ik dat een meisje makkelijker zou zijn. Tegelijkertijd geloof ik dat het weer een jongen is want iets anders kan ik me niet voorstellen. Hij heeft sowieso een speciaal plekje in ons gezin, dat zal blijven
Allereerst gefeliciteerd met deze zwangerschap! En helaas ook gecondoleerd en ontzettend veel sterkte gewenst. Wat een verdriet. Ik ben ruim een maand na de bevalling en het overlijden van onze zoon zwanger geraakt. Deze zwangerschap ben ik nooit meer onbevangen zwanger geweest. De onzekerheid en angst namen zo vaak de overhand. Wel nam ik me voor ( hoe moeilijk dat ook was) om te genieten van het leven dat in mij groeide. Ik zou nooit spijt kunnen hebben dat ik genoten heb van de zwangerschap mocht het onverhoopt fout gaan, maar wel spijt dat ik niet genoten heb, zelfs als het niet goed zou gaan. Ik weet dat het niet een knop is die je zomaar omzet, maar uiteindelijk groeide ik in dat gevoel. Die roze wolk was er dus zeker niet meteen, maar uiteindelijk was hij er wel. Ik duim dat jullie straks een gezonde baby in jullie armen mogen houden, waar jullie voor mogen zorgen en jullie liefde aan mogen geven.
Misschien kan het dan beter inderdaad compleet anders zijn. Helaas heb je dat niet voor het kiezen. Je zou straks al een vroege geslachtsbepaling kunnen doen rond 13 weken. Het zou meer rust kunnen geven als je dan al weet wat het geslacht is van deze baby.
Een maand is erg snel maar aan de andere kant ook fijn. Bij ons zit er straks 2 jaar tussen wat we hadden bedacht en wat het wordt. En hoewel ik bewust gewacht heb, heb ik voor mijn gevoel ook een jaar stil gestaan. Mooi om te lezen dat je toch zo heb kunnen genieten van je nieuw wondertje!
Dat is inderdaad een mooie uitspraak, net als: uit liefde loslaten bijvoorbeeld. We zijn al goed aan her nadenken erover inderdaad. Naam bedenken, uitzoeken hoe het zit met cremeren en de kosten (wil graag de as verwerken in een sierraad) Ook een stichting gevonden die al foto's maakt op dat termijn. Voor de wet inderdaad niet zwanger/levensvatbaar, maar voor ons is het al ons dochtertje waar we al een toekomst mee zagen. We willen bewust en met liefde afscheid nemen. Ze was/is zo welkom <3 Bedankt voor je reactie!
Wij hebben op ons strepen moeten staan voor een extra week. Daar ben ik uiteindelijk heel blij mee geweest. In die extra week hebben we onszelf en kinderen kunnen voor bereiden. Een mooi mandje gekocht een mooi bloemstuk in de vorm van een knuffelbeer, een kleedje gebreid en een mutsje (door de echo weet je de hoofdomtrek) en zo nog wat dingen. Crematoria kunnen vervelend doen want ze verdienen er niet veel op. Omdat je voor de 24wk ben zijn geen officiële overlijdensaktes nodig maar kan je relatief goedkoop cremeren. Als je geen dienst o.i.d. wilt. We hebben ook familie en vrienden laten komen om zijn leven te vieren voordat we afscheid namen (we hebben hem 5 dagen thuis gehad) en die bloemenzee heeft me zoveel goeds gedaan. Van elk bouquet hebben we 1 bloem gepakt en een mooi bloemstuk gemaakt die mee is gecremeerd. Eén bloem van iedereen die van hem hield. Met iedereen toen ballonnen opgelaten, de kinderen zongen toen spontaan 10duizend luchtballonnen kleuren de hemel van K3 Ik heb een as ring en een hangertje met 3 vingers van de afdruk. Dat is me zoooo dierbaar. En goed ook dat je foto's laat maken. Denk ook aan jezelf. Ik ben bv naar de kapper geweest vlak voor de bevalling. Mensen vroegen zich af of ik wel de juiste prioriteiten stelde, maar ik dacht 'ik heb maar 1 dag dat ik op de foto kan met jou, ik wil dat het mooie foto's zijn. Veel sterkte én plezier de komende tijd. Het klinkt stom maar je krijgt voor dit bijzonder meisje maar 1 keer de kans om iets voor haar te organiseren. Pak gewoon lekker uit!
Ik bedoel een geslachtsbepalende echo bij een echobureau. Wij wisten het geslacht al vanaf 13 weken bij iedere zwangerschap (behalve de eerste zwangerschap). Hebben we elke keer in Lommel laten doen bij Echobaby.
@Tylmare ik lees dat jullie nu voor de situatie staan dat jullie je dochtertje gaan verliezen. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Wij hebben toen ook een week 'de tijd' gehad om het afscheid voor te bereiden. We hadden ook een heel mooi wit mandje gekocht met bijpassend dekentje en kleertjes, allemaal een beetje in het thema van een roze ster. Bloemstukken laten maken. En de uitvaart werd verder georganiseerd door onze uitvaartverzorgster, ik vond het wel fijn dat dat soort praktische zaken uitbesteed kon worden. En wij ons vooral bezig konden houden met hoe we het afscheid wilde en zij regelde het. Ons dochtertje is gecremeerd in een besloten kring en na de dienst hebben we met zn alle wensballonnen opgelaten. Ik vond het erg mooi en intiem zo. Ze was na 23 weken geboren maar wij hebben wel een geboorte- en overlijdensakte. De overlijdensakte was ook nodig voor de crematie.