Hoi! We zijn sinds 1 september bezig geweest met klussen en 23 september echt verhuist. Voor die tijd was het al druk met inpakken, verschillende afspraken etc. Tijdens die periode warrig, vaker bij oma, vaak naar een leeg stoffig huis en het oude huis wat steeds leger werd. Ook zijn vader was eigenlijk nooit meer thuis, en zag finn af en toe even een paar minuutjes. We wonen nu ruim een week in ons nieuwe huis, en langzaam aan word het thuis. Maar, de sfeer wordt er niet beter op. Finn is eigenlijk al sinds het begin toenemend onrustig en vraagt steeds meer en meer aandacht. Snachts gaat het vaak goed, maar hij wordt wel iets regelmatiger wakker en is dan langer overstuur. Het in slaap vallen 's avonds is vaker een hoop gedoe, veel huilen, veel onrust. En 's avonds en snachts ineens een speen willen. (hiervoor bijna nooit) Maar overdag is het echte hekelpunt, het is aan 1 stuk door drammen of stout doen en dan huilen. Opnieuw drammen or stout doen, en dan opnieuw huilen. En dan de hele dag door. Heb hem vanavond zeker 20 x bij de prullenbak weggehaald in 10 minuten tijd. Ik haal hem weg, set hem bij het speelgoed en ga weet verder. Hij brult dan alsof ik hem 3 trappen naar benee heb gegooid, dikke tranen, snikken etc. 2 seconden later staat hij alweer bij de prullenbak en vallen we in herhaling. Ik heb voor mijn gevoel nu wel alles geprobeerd. Vasthouden, afleiden, streng zijn, in zijn stoeltje zetten etc. Niks helpt. En ik ben het zat, ik word nu een soort kwaaie gillende heksen moeder en zo wilde ik gewoon niet zijn. Maar ik ben moe van non stop 13 kilo kind tollen, continue gejank, en een verhuizing, huishouden en uitpakken. Het is een lastige situatie om tips in te vragen, want heel specifiek. Maar misschien heeft iemand nog iets behulpzaam te melden dat kan ik wel waarderen. Ik bracht hem net naar bed, na een warm bad, warme fles melk en een boekje. Zelfde ritueel als elke avond en daarna ingestopt. Terwijl ik welterusten zeg en het licht uit doe begint hij al te snikken. Hij draaide zich om, leek in slaap gevallen te zijn. (gelukkig!) 10 minuten later begint hij loei hard te huilen, 3 x opnieuw ingestopt na een knuffel etc. En weer weggegaan maar op een gegeven moment als hij al z'n bed zag begin hij te brullen. Na 45 minuten maar u it bed gehaald en bij me gehouden op de stoel.... En dan gaat ie dus klieren. In mijn oog prikken, kijken hoe ik reageer. Lachen en uitdagen. Dus ik stop hem weer in bed en ja hoor direct gillen. Speen erin en stil. Aan de ene kant denk ik dan, oké bij elk huiltje mieter ik wel die speen er in.... Maar aan de andere kant vind ik niet dat hij nu met 15 maanden ineens een enorme gewenning aan die speen moet krijgen. Waarom zou hij er nu wel ineens behoefte aan hebben... Lijkt me zo stug
Wb je prullenbak: In principe vind ik dat kinderen dat moeten leren. Een prullenbak is vies, geen speelgoed en daar moeten ze vanaf blijven. Maar als het me zó zou irriteren, en ik er zó mee bezig zou zijn, zou ik die prullenbak even buiten gezet hebben. Uit het oog, uit het hart. Morgen weer een nieuwe dag. Wb het slapen: Heb je het idee dat hij nog moet wennen aan het kamertje? Een lampje aan, muziekje, al geprobeerd? Ik zou hem niet uit bed pakken. Je kunt hem laten huilen (maar in een nieuw huis zou ik dat zelf niet doen) of ernaast gaat zitten. Handje vasthouden tot hij slaapt. Als hij dan gaat klieren: weglopen. Huilen? Terug komen, maar geen handje meer geven. Niks zeggen, met de rug naar hem toe zitten. En dan steeds een beetje verder... En die speen? Ik zou die óf geven, óf helemaal wegdoen. Niet half/half. Dan weet hij niet waar hij aan toe is. Nu blijft hij gillen, want uiteindelijk krijgt hij hem toch wel. Dus of een paar avonden/nachten doorzetten of lekker geven. (persoonlijk zou ik het laatste doen; je kindje heeft nu een erg lastige leeftijd en periode om hem zijn speen af te nemen. Maar wel alléén voor het slapen houden!) Lastige situatie hoor! Het hoort wel een beetje bij het dreumes zijn. Ze kunnen alles nog niet goed overzien en al helemaal niet aangeven wat ze nodig hebben. Uitleg snappen ze vaak niet. En je frustratie voelt hij wel heel goed aan natuurlijk
nou ik vind dat niet zo gek. Zoals ik het lees is de laatste tijd heel warrig en niet zo gezellig voor hem geweest. Ik denk dat hij daarom meer behoefte heeft aan zn speen dan voorheen. Ik zou hem iig niet straffen oid. Ik zou vooral veel de tijd voor hem nemen. Dan s avonds maar niet zitten en langer door. Maar ik zou hem de komende tijd veel leuke positieve aandacht geven. Elke dag 2x eruit naar buiten, binnen gezellig maken met spelletjes, lekker knutselen.
Het is ook geen leuke periode geweest, het is nu gewoon heel heel heel lastig om alles te doen voor hem. Wil ik beste wel, maar het huis moest ook leefbaar gemaakt worden. De was moer gedraaid worden etc. Ik zit savonds ook niet stil, en moet ook gewoon werken. Ik ben fysiek ook echt op maar probeer wel dingen voor hem te doen maar het gaat lastig op dit moment. Die speen hebben we altijd half half gedaan, alleen gegeven als hij echt niet kon slapen. Tis mijn eerst kindje, en gewoon zo gegroeid. Als inimini wilde hij nooit een speen, en later alleen bij niet kunnen slapen in de nacht. Overdag als hij wakker is heb ik nog nooit een speen gegeven. Bij zijn middag dut de laatste tijd direct, zodat hij zijn rust kan pakken. Hij reageert het beste als hij goed slaapt. Die prullenbak, ja dat had ik wel kunnen doen. Niet aan gedacht, stond ook een beetje over m'n kookpunt te gaan. Tis mij ook allemaal een beetje teveel, en wil het zo graag leuk hebben met hem. Maar doordat alles nu zo extra moeilijk is kom je in een cirkel van geen zin hebben, geen energie hebben en dan meer drammen etc.
Leg de lat ook niet te hoog voor jezelf. Met een dreumes die rond je heen scharrelt krijg je niet zoveel gedaan als met een baby! Doe korte taakjes, neem er de tijd voor en ga daarna even naar buiten. Wij hebben ook pas verbouwd. Ik heb de zolder vol dozen staan die uitgezocht moeten worden. Als ik het op mijn tempo wil doen dan ga ik me enorm ergeren aan de peuter die alles overhoop gooit. Ik pas mijn tempo en mijn takenlijst dus aan, dan blijft het gezellig
Ja daar ben ik ook achter haha, ik dacht dat doen we wel even met een kleintje erbij. Nou mooi niet dus. Enige probleem is.... Of nouja enige.... De problemen zijn dus dan finn geen deur heeft. Dus als hij slaapt liggen alle werkzaamheden stil. Dan wil je tempo maken anders ga je er 30 jaar over doen. En, het huis was niet leefbaar toen we er in gingen. Geen water, geen gas.... Overal schroeven, sloop materiaal en gereedschap. En dan sta je.... Ik moest wel tempo maken, ben zelf ook enorm gestrest dus ik snap best dat ik nu ook erger reageer dan dat he tis. Maar ik herken het gewoon niet, dat vele huilen. Ik zal hem extra vertroetelen als het kan, maar ik blijf het echt een lastige situatie vinden. Mijn man staat echt de hele dag te werken en in de avond klussen en dan zou ik lekker naar de speeltuin gaan.... Voelt ook niet lekker. Lastig dit
Niet zo schuldig voelen, je kindje heeft jullie nodig! En als dat betekent dat je naar de speeltuin gaat, dan ga je naar de speeltuin! Je man is er ook niet bij gebaat als er een krijsend kind rond loopt, dan kun je ook niet rustig klussen!
tja mij lijkt het welzijn van je kind even het belangrijkste. Dan komt het huis maar wat later af. Waarom zou jij niet naar de speeltuin kunnen overdag, alleen maar omdat je man moet werken en klussen? Kinderen verzorgen lijkt mij de belangrijkste taak van alles. Dus ik zou de was bijhouden, zorgen dat het huis enigzins fris is en verder even aandacht voor hem.
Niet iedereen ziet dat zo, het is mij de afgelopen weken meer dan eens kwalijk genomen dat ik ook niet dag en nacht stond te klussen. Dat deed mijn man wel. Ik zorgde voor de kleine, natje droogje boodschapjes huishouden en werk. Maar goed das een andere discussie Sommige dingen konden echt niet wachten, er lagen hier messen en zagen op de grond en ik had geen stromend water. Er zal nu wel meer rust in komen dus zal gewoon extra tijd besteden aan m'n mup. Tv kijken doen we eigenlijk nooit, alleen het journaal in de ochtend. Het is ook niet echt een knuffel mannetje, lekker druk en bezig
Dikke knuffel voor jou! Laat die andere mensen maar kletsen! Die zien niet alles! Wat jij en je man vinden is het allerbelangrijkste! En dat je nu nooit tv kijkt is hartstikke mooi, maar doe jezelf een lol en zet je mannetje lekker een half uur voor de tv, dan kun je tenminste efficiënt wat doen!
Lief, danijewel! Tis echt een lood zware maand geweest. Ben misschien ook wel aan finn zijn wensen voorbij gegaan, maar goed. Beter nu weten en er wat mee doen, dan niets mee doen!
Bij alles wat je beschrijft over verbaast het mij absoluut niet dat hij van slag is. Ik vind dat je aandacht móet geven aan je zoon, hij schreeuwt daar letterlijk om! Probeer niet te veel aan verwachtingen van anderen te voldoen, jullie gezin is het meest belangrijk!
Heftige situatie zit je in hoor! Kan me voorstellen dat je af en toe gek word en niet aan je rust komt. Neem jij het je man kwalijk dat hij overdag werkt? Nee toch zeker? En jouw taak overdag is het zorgen voor je kind. Alles wat je daarnaast doet is mooi meegenomen.
helemaal mee eens! Ook ik denk dat hij enorm moet wennen aan zijn kamertje en het nieuwe huis. Probeer het positief te houden om te overgang en het wennen beter te laten verlopen.
Als het kindje van ts net zo is als mijn jongste was (en dat idee heb ik ), werkt tv kijken niet, die van mij bleef op die leeftijd nog geen 5 minuten zitten
Ik zeg: lekker op stap gaan en leuke dingen doen. Weg bij die vuilnisbak en ergens anders lekker uitleven . Kan me zo voorstellen dat deze maand voor jou en je kindje allebei super zwaar was, dus nu hebben jullie recht op lekker chillen en genieten samen.
Kinderen voelen ook feilloos spanning, drukte en stress aan. Ook al zet je je mooiste glimlach op . Dit is zijn manier om dat te uiten. Het is even zoeken naar rustpuntjes. En op de puntjes dat je wel iets wil gaan doen kun je ook misschien iemand vragen om even met hem te spelen. Dat je dan wel even door kunt werken. Je zit ook echt in een zware situatie. Daar zullen jullie doorheen moeten. Kleine kindjes zorgen er wel voor dat je je rust en genietmomentjes even moet nemen
Je gaat toch niet thuis zitten met je kind omdat je man werkt en miet klussen... Ik snap wel dat je kind vervelend word, het leven gaat gewoon door hoor... Dat wat jij nu voor ogen hebt, verhuizen en je kind er ‘ff’ bij doen is echt niet realistisch... het is andersom... je doet dingen met je kind en dat verhuizen komt er ‘ff’ bij Hup! Ga de deur uit met je kind.
Helemaal mee eens. Hij is 15 maanden, dat is nog heel jong. Dan kun je nog niet zeggen dat je het niet leuk vind dat papa en mama geen tijd voor je hebben! Dat doe je op deze manier. Eerst je zoon en dan je huis hoor. Met een jengelende kind kun je ook niet klussen. Geef hem aandacht en tijd om te wennen aan het nieuwe huis. Dat klussen komt wel weer. Maar lastig is het zeker. Je wil je huis ook klaar hebben. Heb lak aan wat anderen zeggen. Je kind gaat voor alles. En naar de speeltuin gaan met je kind is geen lanterfanten! Dat is gewoon belangrijk.