Mijn dochter van 8 heeft behoorlijk faalangst. Dit geeft voor haar heel veel problemen, maar zowel thuis als op school word ze goed ondersteund. Maar ze danst. En dat doet ze al tijden met veel plezier. En tot haar grote vreugde is ze geselecteerd voor het selectieteam. Een aantal weken schoot haar zelfvertrouwen de lucht in. Ze kon écht dansen! Iedereen blij. Maar nu zijn ze een paar weken aan het trainen en komen we weer op het punt dat ze het moeilijk vind en bang is het noooit te kunnen leren en het niet meer leuk vinden. Ik wil nu direct geen keuze (laten) maken maar ik vraag mij sterk af of we er niet fout aan gedaan hebben om haar naar de selectie te laten gaan. Naast de bevestiging dat ze goed kan dansen komt natuurlijk ook veel druk. Meer en sneller presteren en vaker optreden. Ze leek het zo goed op te pakken en positief te bekijken, maar nu ben ik bang dat haar faalangst alleen maar erger gaat worden. Is dat reeele angst? Wat hadden jullie gedaan in zo'n situatie?
Ik zou praten met de trainer, gewoon doorgeven hoe ze zich voelt maar door haar van de selectie af te halen, ga je haar misschien een signaal geven dat ze idd niet goed genoeg is. Gewoon blijven aangeven dat ze er niet zit omdat ze invloedrijke ouders heeft ofzo ( ) maar omdat zij dit goed kan. Messi had ook geen topvoetballer geworden als hij nooit trainde. Door te trainen wordt je beter in wat je doet, dat is met alles zo. Projecteer je angst dat zij angstig wordt niet op haar.
Ik probeer haar dat inderdaad steeds uit te leggen. Haar er zelf afhalen zou ik nooit doen. Maar na de laatste keren zat ze zelf alweer dat ze ermee wilt stoppen. Heeft haar zinnen inmiddels zelfs al op iets anders gezet. Als dat zo blijft de aankomende tijd dan weet ik niet goed wat ik moet doen. Voed ik dan alsnog haar gedachte dat ze niet goed genoeg is, of gaat het juist alleen erger worden als ze steeds meer moet en moet en moet. Moet ik blijven stimuleren dat ze in de selectie hoort en het kan, of maak ik het dan alleen erger en zou ik op den duur in moeten spelen op het feit dat ze zelf dan liever wat anders doet. En dan niet op een "jij vind het te moeilijk dus dan gaan we ergens anders op" manier maar echt van "als je echt graag dat andere zou willen doen dan zou je niet meer naar dansen kunnen want dat word ons te duur".
Hmm. Je kan het ook anders zien. Als je "gewoon" op dansen zit, dan is het een leuke hobby waar je plezier aan beleefd. Wordt je gevraagd voor selectie, dan ben je blijkbaar goed. Maar.... selectie is meer dan alleen een leuke hobby. Selectie betekent meer trainen en hogere prestatiedruk. En juist dat laatste is voor je dochter niet leuk. Vraag haar wat haar dwars zit. Bespreek eventueel met de trainer erbij wat voor haar het fijnst zou zijn. Misschien is het juist wel een enorme opsteker als zo'n trainer dan zegt. Meid.. je bent goed ik wil je graag in mijn groepje. Maar het moet voor jou wel fijn zijn. En als jij je beter voelt is de gewone groep dan vind ik dat ook goed. En dan kijken we over een jaar nog eens. Daarmee geef je het signaal. Je danst goed genoeg voor selectie, maar je hoeft niet te presteren om een fijne hobby te hebben. Ik vergelijk het ook een beetje met de voetbal bij ons. Zoon zit in F2. Een leuk team, wat gaat voor samen spelen. F1 is het prestatieteam. Daar is veel meer prestatiedruk. Niet alle voetballertjes kunnen daar tegen. Laatst zijn er ook een paar wissels geweest van jongens die het in de F1 niet meer fijn vonden. De boodschap die wij dan meegeven is dat het op de eerste plaats leuk moet zijn. En natuurlijk moet je je best doen, maar de prestatie isniet het hoogste doel.
Ja dit dus. Maar ze wilt waarschijnlijk dan iets helemaal anders ipv terug naar de gewone groep. Ze wilde er al eerder af om wat anders te gaan doen, maar moest toen van mij het jaar afmaken. Na de zomervakantie zou ze ergens anders aan beginnen, maar toen kreeg ze de uitnodiging voor de selectie. En daarnaast word ze echt heeeel onzeker. Door haar faalangst blijft ze naar anderen kijken en nadoen waardoor ze niet vrij danst. De juffen zien haar talent, maar anderen vaak niet omdat ze dus onzeker danst. Gelukkig heeft ze dat, voor zover ik weet, nog niet meegekregen, maar als ik tussen de ouders sta met optredens dan hoor ik dat.
Lastig is die onzekerheid. En met dansen zet je jezelf el in de kijker. Misschien dat ze zich dat meer bewust is. Maar als ze echt iets anders wil dan zou ik zeker niet dwingen om door te gaan. Wel proberen te achterhalen waarom ze wil stoppen. Maar als je op je 6e kiest voor dansen wil dat niet zeggen dat je dat de rest van je lwven moet blijven doen natuurlijk.
Ja dat is ook weer zo. Ze heeft na zwemles alleen dansen gedaan. Ze wilde eigenlijk nog vanalles proberen. Maar nu heeft ze haar zinnen gezet op muziekles. Maar welk instrument weet ze nog niet. (Ik leer haar nu blokfluit) Ik zou het wel zonde vinden omdat ze blijkbaar dus wel wat talent heeft met dansen, maar ze is sowieso erg muzikaal en heeft een goed gevoel voor ritme. Dat zou haar ook met andere dingen kunnen helpen dan alleen dansen.
Jullie hadden dus eigenlijk de beslissing al genomen om te stoppen? Dan zou ik daar niet op terugkomen omdat dansleraar andere plannen heeft. Op de meeste muziekscholen kan je een 'kies je instrument' cursus doen. Daar leren ze verschillende instrumenten zodat ze daarna kunnen kiezen.
Ja, al hadden we nog niet officieel opgezegd omdat ze nog niet zeker wist wat ze wel wilde gaan doen.
Geen ervaring met faalangst. Maar kan ze muziekles niet erbij doen? Hier zitten ze allebei op meerdere sporten. Oudste op 2 sporten maar wel 6 uur per week, jongste op 3 sporten, 3 uur per week.
Jep, hier een zoontje met faalangst en sporten. Heel lastige combi. Zoontje zit in een selectieteam (e1) van voetbal. Hij begon in f1 met een leuke trainer, die ontwikkeling belangrijker vond dan prestatie. Vorig jaar een trainer die erg voor de prestaties was, funest voor zijn zelfvertrouwen en ook voor zijn prestaties. Trainer heeft tegen hem gezegd dat er een scout voor hem was geweest en hij heeft een half jaar niet meer fatsoenlijk gevoetbald. Toch wilde hij wel elke keer nog blijven gaan. Nu in e1 weer een leuke trainer, ik merk het wel gelijk aan, hij is rustiger en speelt beter daardoor. We hebben er wel eens over nagedacht om hem in een lager team te laten spelen, maar hij is enorm fanatiek en spelen in een lager team zou dan frustrerend gaan werken. Echter plezier staat voorop. Dus als hij het niet meer leuk vindt, dan niet. Ik denk dat het voor zijn faalangst misschien ook wel goed is om dingen te doen die niet in 1 keer goed gaan, daar leert hij ook van.
Nee dat kan niet. 2 sporten zou nog wel kunnen al vind ik 2 uur per week al behoorlijk veel, maar muziek is op zichzelf al schandalig duur. Dat red ons budget niet, zeker niet nu de middelste nog op zwemles zit.
Ja dat laat mij ook twijfelen, wat nou als ze echt alleen wilt stoppen omdat zij denkt dat ze het niet kan. Dan gaat ze dat bij alle sporten krijgen. Maar aan de andere kant is selectie icm met een nu nog heftige faalangst waarschijnlijk teveel. Als we verder zouden zijn met het aanpakken van die faalangst zou het wellicht beter gaan? Blijf het lastig vinden.
ja reele angst. je moet kijken of ze er echt in staat is om vol te houden. is ze nog aan het werk ritme wennen of heeft ze minder ervaring dan de rest of energie om mee te kunnen draaien. mijn zoon begon zo een school met 2 uur les, zonder pauze en kinderen die echt veel te veel oefenen. hij kwam steeds kapot moe uit de les(geen kind dat vrolijk naar buiten kwam). we stopten ermee. ook omdat de school nooit een les wilden laten zien aan de ouders. omdat ik niet kon zien en kon beoordelen dacht ik er niet meer zo OK over. was echt teveel voor zoontje.
Het is ook lastig. Wat hier meespeelt is dat voetbal zijn leven is en hij niets liever doet. Hij krijgt overigens soms als de zenuwen te erg zijn plantival. Geloof er zelf niet zo in, maar voor hem werkt her. Al was het maar placebo.
Is er geen cursus over het hoe om te gaan met faalangst? Ik zou haar zo niet op muziekles doen. 2 van mijn kinderen zitten op muziekles en als ik al ooit het gemopper hoor als er een noot niet lukt, dan moet ik er al niet aan denken hoe de reactie is als ze faalangst zouden hebben. Denk dat het instrument hier door de keuken zou vliegen.
In februari gaat ze een weerbaarheidstraining krijgen die ook het zelfbeeld positiever zou moeten maken. En school is er hard mee bezig om haar te helpen realistische verwachtingen te stellen (ze is nogal perfectionistisch) en hoe ermee om te gaan als ze de verwachtingen niet haalt. Muziek gaat ze sowieso eerst proeflessen, ze moet er 100% achter staan, net als dat ze 100% achter stoppen met dansen moet staan. Twijfelbeslissingen willen we nu echt niet gaan maken, dan komt het niet goed. Hopelijk gaat het in de loop van dit schooljaar allemaal wat beter. Gisteren gesprek met de juf gehad en die begreep de faalangst bij de selectie. Maar zei ook al, wat zonde dat ze dat zo voelt, want ze kan zo goed dansen. Gisteren heeft ze ook weer dansles gehad en toen kwam ze heel blij uit de les, echter de dinsdag gaat minder snel dan de vrijdag omdat het een andere dansjuf en andere dansstijl is. De vrijdag is de dag dat de problemen geeft met dansles, dus maar eens zien hoe dat de aankomende weken gaat.
Heb je het al met de trainer besproken? Bij Q bij het wedstrijdzwemmen zit een jongen die echt goed kan zwemmen. Hij werd al vrij snel gevraagd om wedstrijden mee te doen, maar hij heeft ook hele erge faalangst. Ze geven hem nu voor het grootste gedeelte de regie. Hij gaat vaak mee met de wedstrijden maar als hij op dat moment echt niet wil hoeft hij niet mee te doen. Binnen de clubwedstrijden heeft hij er tot nu toe altijd voor gekozen om mee te doen. De trainers en ouders complimenteren hem altijd op het feit dat hij mee doet, niet op het resultaat (of hij nu wint of niet). Zijn moeder vertelde dat hij ook externe begeleiding krijgt en dat het al een stuk beter gaat. Natuurlijk werkt deze aanpak niet bij elk kind, maar wie weet kun je er iets mee.
Die aanpak zou best werken denk ik, maar ze kan natuurlijk onmogelijk op het moment beslissen of ze mee doet of niet. De dans wordt gemaakt op basis van alle kinderen, het is ook een eis dat je bij alle trainingen en wedstijden aanwezig bent (tenzij je echt ziek bent). Ik ga vanavond even kijken hoe het gaat en het probleem ook bij de trainer neerleggen. Al zijn beide trainers 16 jarige selectiedanseressen. Ik vermoed dat ik niet teveel van hen kan verwachten op dit punt.
Hmm dat maakt het wel lastiger. Wij hebben bij het zwemmen het voordeel dat er naast de jongere meisjes ook een aantal ervaren trainers zijn, een die zelf een beperking heeft en een aantal jaar geleden mee heeft gedaan met de Paralympics, dus daar wordt er wel anders mee omgegaan dan denk ik. Veel succes het is voor jullie en je dochter niet leuk lijkt me!