Wij kiezen er bewust voor om geen stappen te ondernemen terwijl we wel al bijna 2 jaar bezig zijn (voor een tweede). Ronde 26 ongeveer.... Ook als het over een tijdje nog steeds niet lukt zullen wij niet naar de huisarts gaan om dingen te laten uitsluiten ofzo.
Voor de eerste in de mmm gezeten. Na de bevalling geen anticonceptie meer gebruikt. Zwangerschap bleef uit. Nu blijk ik vervroegd in de overgang te zijn. Wij gaan ook geen traject meer volgen voor een 2de. Er is eiceldonatie geadviseerd omdat de kans zeer klein is dat ik nog zwanger wordt, maar zo lang ik een cyclus heb niet uitgesloten. We gebruiken niks, een 2de via de natuurlijke manier is welkom. Maar we weten dat de kans zeer klein is. Ik slik wel vitamine ed om de kans eventueel te vergroten.
daar ben ik het niet mee eens. er zijn genoeg problemen waarbij wordt geprobeerd de oorzaak aan te pakken en ook vaak genoeg kan dat niet. of gaat een behandeling gewoon veel sneller. en de meeste stellen gaan voor "snel" wat wel kan ia dat bij jou oorzaakbestrijding niet mogelijk is. of dat jij je niet zo gehoord voelt door je gyn.. dat acht ik nog het meest plausibel.. er zijn mensen die vanuit geloofsovertuiging geen behandeling willen. uiteindelijk gaat de mmm nog het meest over grenzen en het verleggen van die grenzen. naarmate de maanden jaren worden, worden de dingen die je nooit zou doen een serieuze overweging...
Bedoel je dat het probleem duidelijk is maar niet waardoor dat veroorzaakt wordt? Bij mij was het probleem ook helder. Hoe dat ooit ontstaan is? Dikke pech? Heb ik me ook nooit mee bezig gehouden. Het enige dat ik belangrijk vond is dat ze er iets aan konden doen.
Hmm.. nee mijn ervaring is ze onderzoeken wat er is, komt wat uitrollen en daar hebben ze een behandeling voor. Naar mijn gevoel pakken ze het echt probleem niet aan.
Ja precies. Het is wel bekend waar het door komt. Maar wat daar dan de oorzaak van is, dat wordt in het midden gelaten.
Doen jullie zelf dingen om de kansen te vergroten? En als je zegt dat je niet naar de huisarts zal gaan, is dat dan voor altijd uitgesloten?
Gewoon gezond proberen te leven maar verder niet echt iets bijzonders. Ik was er een tijdje ontzettend mee bezig maar daar werd ik heel verdrietig van iedere keer als ik ongesteld werd dus ik heb het los gelaten. Wij gaan inderdaad ook in de toekomst niet naar de huisarts. Wij hebben voor onszelf besloten om dit niet te (gaan) doen. Wij zijn beiden 38 en onze dochter is 2,5. Ik heb besloten het te proberen tot ze 3,5 is en als het ons dan niet gegund is stop ik ermee, vanuit praktische overwegingen. Wij gaan dan beiden richting de 40 en mijn dochter gaat dan naar school. Om dan weer "opnieuw" te beginnen aan een baby zie ik niet meer zitten. Als we jonger waren geweest zou het er voor ons denk ik heel ander uit hebben gezien. Dan had ik waarschijnlijk al bij de huisarts gezeten....
Ik hoor het ook regelmatig, zelfs vandaag nog. Ergens vind ik dit heel kwetsend. Alsof het onze eigen schuld is dat we nog niet zwanger zijn omdat we niet op vakantie gaan of er teveel mee bezig zijn.
Ja mensen beseffen echt niet wat ze dan zeggen hè... je weet wel dat het goed bedoeld is maar toch doet zo’n opmerking pijn. Vorig jaar rond deze tijd gingen wij ook op vakantie en na een paar weken kwamen serieus de opmerkingen: oh had zo gehoopt dat het op vakantie raak zou zijn voor jullie. Mijn antwoord: dat had dan wel in de krant gemogen want had die week niet eens een eisprong . Ik was die ronde bijna “blij” dat het niet raak was want anders waren wij tot in den treure het stel geweest “dat zwanger werd op vakantie”.
Volgens mij is de oorzaak van het probleem vaak ook niet belangrijk omdat de behandeling er niet anders van wordt. Vervelend om te lezen dat je het zo eng vind. Ik denk niet dat je voor of tijdens een menstruatie of tijdens een zwangerschap minder wordt "overgenomen" door de hormonen. Wat voor advies en waarom hebben jullie gekregen als ik vragen mag?
Hmm.. verschil is natuurlijk wel dat dat bij het lichaam hoort, van het lichaam is en als je geluk hebt het in balans is. Bij een behandeling krijg je vaak verschillende hormonen, worden processen plat gelegd of juist gestart. Dus je lichaam is niet meer in charge. Advies: ICSI. Vanwege minder zaad.
Ik snap je keuze. Ik hoop dat het voor die tijd nog raak is en anders weet ik zeker dat jullie van jullie dochter zullen genieten.
Ja, je hebt gelijk. Het voegt inderdaad niets toe. Ik heb er niet goed over nagedacht en wilde zeker niemand kwetsen.
Tja meestal weet men gewoon de oorzaak niet. Onze gyn was de eerte die toe gaf dat ze helaas weinig weten over de oorzaak. En eerlijk gezegd watbdoet het er toe? Als je weet dat je longkanker hebt door het roken, verandert dat iets aan de chemo die je moet volgen? Als je weet dat je rolstoel grbonden bent door een aangeboren afwijking op chromosoom 18, verandert dat iets aan de rolstoel? Je ziekte is "verminderd vruchtbaar", de behandeling die het zkh kan bieden is ICSI. Het zkh gaat zich niet bezig houden met de reden van het verminderd vruchtbaar, maar met de "genezing" er van. Soms is iets omkeerbaar met een andere leefstijl. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar bijnons werd daar behoorlijk aandacht aan besteed. Mijn man heeft een forse lijst leefstijladviezen meegekregen om de boel zo gunstig mogelijk te krijgen. Niet drinken, geen telefoon op zak, alleen maar bepaalde shampoos en zeep, een A4 met adviezen vol. Maar verder? Het zal me een biet zijn of hij weinig zaad heeft door een chromosomale afwijking of door weet ik wat. Zijn zaad is slecht, onze kans natuurlijk is nihil dus is er behandeling nodig. Ik snap eigenlijk niet goed wat je dan verwacht van het ziekenhuis. Denk je dat verminderd zaad (of wat dan ook) geen probleem op zichzelf kan zijn maar een "symptoom" van iets anders? Wil je dat daar naar gekeken kan worden? En met welk doel wil je dat dan?
Nou het doet er wel toe. Als een huisarts tegen je zegt, “goed sorry je kan niet meer lopen, hier heb je een rolstoel”. Je bent dan niet benieuwd naar wat de oorzaak is, zodat je daar misschien iets mee kan? Dat je daar aan kan werken? En je zegt het zelf, ‘ze houden zich bezig met de genezing’. Maar dat is dus juist niet zo. Want in dat geval pakken ze het verkeerde lichaam aan . Genezen houdt in dat je de oorzaak probeert te achterhalen, en datgene dan ook werkelijk aan pakte. Niet dat een stoplicht stuk is en je een ander stoplicht plaatst. Met deze reden vind ik dus dat het er toe doet. Veel mensen die onvruchtbaar zijn deze tijd maar aan het probleem wordt niet gewerkt. Er worden andere middelen in gezet om hetzelfde doel te behalen. Kijk, en de adviezen die jij hebt gekregen zijn al zeker een begin. Wij kregen alleen te horen ‘misschien dat je wat zink kan innemen, maar goed we weten niet of dat zin heeft’.
Was het maar zo'n feest inderdaad Wij gaan soms wel 4x per jaar op vakantie........we doen er dus alles aan
Ohhh ja ik begrijp je helemaal. 'Zie je wel' en 'dat zeiden we toch' Bij mij was het gewoon medisch gezien onmogelijk, na operatie echt 0% kans op een natuurlijke zs. En de mensen die dat wisten zeiden nog: ja je weet maar nooit, vaak als je er niet mee bezig bent.....brrrr