Hier een gezonde zoon van 8 Hij is luidruchtig lui en wil nergens mee helpen en heeft een grote mond. Baal er enorm van de desinteresse is vreselijk Mooi dus dat morgen zijn favoriete voetbalsokken niet gewassen zijn " want daar heeft mama helemaal geen zin in" " hoezo moet mama dat doen" Ook heel jammer dat fox Sports voor Ajax dit weekend niet gekeken wordt want " hoezo moet mama dat regelen " Dikke doei voor hem dus Denk dat het volgende week ineens beter gaat...
Ik heb het hele topic (nog) niet doorgelezen. Mijn tip is om te kijken naar andere medicatie. Als veel van dit gedrag door de rebound komt zou ik kijken naar hoe je de rebound kunt oplossen. Onze ouste zoon met adhd heeft nu straterra. 1 x sochtends innemen en het werkt 24 uur. Rebound is er dan niet. Wil niet zeggen dat alle drukte er dan af is want zoonlief heeft zijn drukke momenten nog steeds wel maar die zijn prima te doen en niet zo erg als het rebound druk zijn.
We hebben in de herfstvakantie een afspraak met de psych staan. Ben benieuwd. Strattera heb ik liever niet vanwege de mogelijke bijwerkingen op het psychische gebied. Daar ben ik erg huiverig voor. Maar goed, we gaan het horen. Ik ben echt heel blij met alle reacties. Het heeft ons er ook wel bewust van gemaakt dat wij onszelf ook meer moeten aanpassen aan zijn 'beperking' die de adhd uiteindelijk toch wel is. ML vond het van t weekend eigenlijk wel best gaan, terwijl ik echt moe word van zl. Zegt ook weer wat van mij. ML is een aantal keer heel kortaf en duidelijk geweest in het uiten van zijn verwachtingen t.o.v. zl, dat helpt wel.
Helpt het misschien om wat meer met hem naar buiten te gaan, fietsen, wandelen. Zo kan hij in gedachten wat rustiger worden door te bewegen. Heeft ie misschien minder last van de rebound. Het kan ook makkelijker zijn met hem te praten op zulke momenten. Sport hij ook? Verder denk ik dat 8 jaar gewoon ook een lastige leeftijd is. Ik merk dat mijn dochter van 8 ook brutaler is, vaker weerwoord geeft of gewoon lekker doet waar ze zelf zin in heeft.
Ik begrijp uit je verhaal dat de schermtijd een stuk rust in jullie gezin geeft. Dus schermtijd afnemen geeft voor iedereen onrust? Ik heb geen ervaring met ADHD, maar zou zelf bij zulke uitspraken straf geven zoals naar zijn kamer, en dan op een rustig moment er over praten. Sterkte, want zulke momenten vergen veel van je geduld. Heel offtopic topic: mijn kinderen doen dat ook hoor. Vind ik heel normaal. Tegen volwassenen zeggen ze u. Jijen en jouwen mogen ze tegen hun leeftijdgenootjes.
Ik werk met kinderen die oa ADHD hebben, dat wil niet zeggen dat ik de ultieme tip heb, juist niet wat ouders weten het beste wat bij hun kind past. Wat wij op de behandelgroep oa dien is: - Korte opdrachten geven - Weinig 'taal' gebruiken - Laten herhalen wat er afgesproken is - Tijd afspreken, zo en zo laat ga je je kamer opruimen bijv - Niet vragen maar gewoon zeggen: dus niet wil je gaan douchen maar je gaat douchen. - Niet in de discussie meegaan En vooral duidelijk zijn. Ik merk bij de kinderen op de groep weinig psychische klachten bij Straterra. Je kano om denken aan Medikinet. Ik weet niet wat hij nu slikt? Heel veel succes!
Het hoort ook bij de leeftijd hoor! Ik weet nog bij m'n oudste dochter dat ik echt moest schakelen. Ze worden brutaler. Bij een brutale mond mogen ze van mij de kamer verlaten. En terug komen wanneer ze het op een rustige manier kunnen vragen/reageren. Ik sluit me aan bij Lindah. Zo ga ik ook om met mijn kinderen (ook al hebben ze geen adhd). Korte en duidelijke opdrachten geven (geen vraag stellen). Ik vraag ze ook vaak terug, om te checken of ze begrijpen wat ik ze heb gevraagd. En doordat ze hardop praten en het herhalen wordt de kans groter dat ze het klusje daadwerkelijk gaan doen. Wat ik ook doe bij bijvoorbeeld kamer opruimen: Ik maak een briefje waarop ik schrijf wat ze moeten doen. Niet te onzeker zijn hoor! En het niet teveel bij jezelf zoeken en verdrietig worden. Jij hebt je grenzen en die mag (moet je zelfs) aangeven. Het aan je zoontje om daarmee te leren omgaan. Vooral als je dat op een rustige en respectvolle manier doet naar je kind, leert hij er zoveel van. En dan ontkom je niet aan een huilbui of een driftbui. Het is niet anders, vooral niet als ze ouder worden en brutaal gedrag laten zien.
Deels eens: grenzen aangeven is heel belangrijk! Maar ook: het is aan ons als ouders om onze kinderen te helpen bij het leren omgaan met grenzen. Soms is het gewoon berelastig om daar mee om te gaan!