Er is wel een wat als. Ik ben normaal niet een persoon die in het '' wat als '' leeft maar als het om de veiligheid van mijn kinderen gaat wel. Ik denk dan juist op deze manier zodat ik zelf kan kijken wat ik anders zou kunnen doen om dit de volgende keer te kunnen voorkomen. Wat betreft die opmerking, het is gemeen omdat het nergens over gaat. Net alsof je zegt dat iemand die niet werkt 24/7 thuis zit en daarnaast geen leven heeft ofzo. Alsof zo'n persoon de hele dag uit zijn neus vreet ofzo. Ik zelf ben ook een thuisblijf moeder en vind het gewoon een denigrerende opmerking. Ik zit namelijk niet de hele dag thuis, ben vaak de hele dag ( toevallig nu niet ) bezig en op pad en heb ook gewoon mijn eigen dingen. Als mijn kind dan een afspraak heeft met een vriendje dan pas ik daar mijn bezigheden op aan en let ik dus niet op de tijd om weer op tijd thuis te zijn omdat het misschien eens zou kunnen zijn dat die werkende moeder te druk is met het werk en niet op tijd thuis zou zijn
@Debaky ik ervaar dat helemaal niet zo... ik ben momenteel ook thuis en vind het prima als mensen zo denken, want het is de realiteit. Ik heb nl echt heel veel tijd meer dan wanneer ik 3 dagen werk. Dus mijn dochter mag het er nu van nemen als ik straks weer ga werken, mag/kan ze alleen op ma en vrij afspreken. Maar ik zie het echt niet als iets negatiefs. (En ik kijk ook nog steeds geen koffietijd, maar dat zou zeker kunnen als ik wil )
Dat je chronisch ziek bent betekent niet automatisch dat je 24/7 aan huis gekluisterd zit. Het gemak waarmee daar vanuit gegaan wordt (niet nodig even contact op te nemen dat de kinderen daarheen komen want ze zal er toch wel zijn) vind ik verbazend en ergens dus ook gemeen. Maarja ik reageer vaak te gevoelig hoor.
Ik lig er persoonlijk ook niet wakker van, en iedereen denkt inderdaad maar wat ze willen denken. Ik weet zelf wel beter maar stiekem doet het mij soms toch wat als mensen zoiets zeggen. Dan denk ik, nee ik zit inderdaad niet op kantoor voor betaald werk maar help enorm veel mee op school, pas op andermans kindjes tussen de middag en na schooltijd ( vrijwillig ) en dan heb ik daarnaast ook gewoon mijn eigen dingetjes. Mijn week zit iedere week gewoon volgepland, vind het dan gewoon denigrerend overkomen. Maar wakker liggen? Nee joh, ben je gek, daar heb ik geen tijd voor hahahah
Te gevoelig? Ik vind dat helemaal niet te gevoelig. En ik vind het ook niet iets waar je sorry voor hoeft te zeggen. Het is jouw gevoel, dat lijkt me belangrijk.
Je wil niet weten wat je als chronisch zieke allemaal naar je hoofd geslingerd kan krijgen. @vrouwvan Maar over de situatie bij ts zal de reden dat ze in de ziektewet zit er misschien ook voor zorgen dat ze het niet altijd op kan vangen als deze ouder vaker deze streken uit gaat halen. Want zij zal meer op haar grenzen moeten letten en dat zelf in de hand moeten kunnen hebben. Daarbij komt nog haar zoontje waarvoor zij elke dag een bepaalde omgeving en structuur moet scheppen, die ze hierin wil beschermen.
Of ik nu thuis zit of niet. Als een moeder en ik afspreken dat mijn kind na school naar haar toe gaat dan ga ik daar van uit. En maak ik mijn planning erna. Ik had ook zomaar kunne zijn inderdaad dat ik niet thuis was. Het gaat om het principe en de afspraken die er gemaakt worden. En ik zou er ook niet van gedient zijn om zo voor het blok gezet te worden. Natuurlijk geef ik de kids een boterham en laat ze samen spelen. En de moeder in kwestie bellen... Maar mijn god wat een botte reactie... Succes ts ermee...
Je kunt er toch niet vanuit gaan dat iemand gewoon thuis is, of iemand nu werkt of niet? Ik ben op donderdag altijd vrij, maar ben regelmatig weg op die dag (in dit geval nog met mijn peuterdochter). Dat je op een dag niet op je werk bent, betekent niet automatisch dat je altijd beschikbaar moet zijn voor anderen. Ik kan daar echt boos om worden. Jij hebt ook een leven. Je had afspraken gemaakt en die worden niet nagekomen. Er is vervolgens niet overlegd hoe het opgelost kon worden, maar je bent voor het blok gezet. Ik zou de kinderen ook niet op straat laten staan, maar ik snap je frustratie en boosheid, zeker na de opmerking van de andere moeder, wel heel goed.
Had had zo gekunt dat ik "even" naar de fysio was geweest , of de apotheek. Ik had mijn ochtend anders ingepland ( wat drukker dan normaal) omdat ik nu s'middags even kon rusten. De planborden ingevuld, zoonlief weet dan precies waar hij aan toe is, dat geeft hem rust en daardoor zijn er minder paniek aanvallen. Als de moeder contact met mij had opgenomen had ik dit alles kunnen aanpassen. Resultaat was dat ik s'avonds veel pijn had, ik laat dit niet aan mijn kinderen merken dus sleep ik me de trap op om ze naar bed te brengen. Mijn zoon heeft ( onder mijn toezicht ) gekookt, had bloemkool , aardappelen met worst op het menu staan. Als er normaal iemand komt spelen eten we iets wat ik s'morgens kan maken en s'avonds in de oven kan stoppen. Mijn zoon heeft de hele middag op zijn kamer gezeten omdat het beneden onverwachts anders was. Het besluit van deze moeder om , zonder overleg, de plannen te wijzigen heeft een groot effect op ons gezin. Hat kan best zijn dat ik daarom wat heftig reageer hierop. Ondanks dit alles vind ik het gewoon not done om dit zonder overleg te doen
Maar in jouw geval is het niet raar om heftig te reageren. Ik zou het ook aan de moeder weten. Ze ziet dat natuurlijk niet, dus heeft daardoor een verkeerd oordeel geveld en een inschattingsfout gemaakt.
Ik vind dat je helemaal niet heftig reageert hoor. Ik snap het ( zeker met oog op jouw situatie ) heel goed dat je je zo voelt. Al ben ik het er niet mee eens om dan meteen te zeggen dat je helemaal nooit meer afspraakjes accepteert maar dat staat er los van. Ik snap dat je je zo rot er over voelt hoe het allemaal is gegaan.
oh ze mag ook nog rustig afspreken hoor, maar we hebben haar wel verteld dat er op woensdag niemand "zomaar" mag blijven eten (tussen de middag) (houdt ze nog 4 dagen over waarop het wel zomaar kan) Wat ik me ook ineens bedenk, ze weet dus dat haar dochter bij ons is en toch kiest ze ervoor de telefoon pas na 15 uur te beantwoorden. Als ik wegga terwijl mijn kind(eren) ergens anders zijn heb ik altijd mijn mobiele bij mij, voor het geval ik toch gebeld wordt. Je kind kan natuurlijk vallen, ziek worden, ruzie krijgen etc waardoor het eerder naar huis wil/moet.
Ik denk (en weet) dat veel moeders hier veel te weinig besef hebben van wat zo'n klein, simpel iets te weeg kan brengen bij een kind met ass. Dat als je een kindje met ass welke prikkel gevoelig is elke prikkel er 1 te veel kan zijn, maar ook wat het onverwachte doet bij iemand met ass. Ik ben moeder van een kindje met ass en weet absoluut niet hoe jouw kindje met ass is. Maar ik weet wel wat het bij ons, in ons gezin, te weeg kan brengen als iemand zich niet aan de afspraken houd. En jij als moeder krijgt alles terug op je bord, terwijl jij dacht iets goed geregeld te hebben. Hoe intensief het kan zijn om een kindje met ass te hebben en hoeveel dit van je kan vragen. Dit heeft, verwacht ik zo, dus niets te maken met cultuur, geld of die boterham extra. Maar voor een groot gedeelte met ASS en afspraak = afspraak. Ik vind afspraak = afspraak. Lukt het niet? Dan meld je het even. Je hoort er gewoon niet vanuit te gaan dat de andere ouder toch wel thuis is. Je kan het wel aangeven en even overleggen. En ik vind dat een moeder (of vader) ten alle tijden bereikbaar hoort te zijn als je kind ergens anders speelt. Stel dat er iets gebeurd was?
In deze situatie an sich was er niets onveiligs aan de hand inderdaad. Maar stel dat TS niet thuis was geweest hadden de kinderen bij beide huizen niet naar binnen gekund en dus over straat moeten zwerven/buiten wachten. En ik kan mij best voorstellen dat TS, als moeder zijnde daar niet blij van wordt, omdat zij ervan uit ging dat haar dochter bij haar vriendin aan het spelen zou zijn. Nu is dat in dit geval geen drama en is het goed afgelopen, doordat TS gewoon thuis was, maar ik als moeder van een bijna 8 jarige dochter zou daar ook echt totaal niet blij van worden, dat mijn dochter voor een gesloten deur zou staan. En daar mag ze uiteraard de andere moeder ook gewoon over aanspreken lijkt me. Dit is geen afspraken maken zo, het gaat om het wederzijdse vertrouwen dat je in elkaar als ouders zijnde moet hebben. daarnaast vind ik het nogal generaliserend door te zeggen dat het "typisch iets Nederlands is" dat zoiets als een boterham mee-eten niet kan. Volslagen onzin natuurlijk. Ik ben Nederlandse en hier kunnen ten allen tijden mensen spontaan mee-eten. Ik heb altijd genoeg en anders vul ik het wel aan met een salade of zo. En een bed is hier ook altijd zo opgemaakt als het moet. Ik heb zelf een zoon met ADHD/autisme en hoewel hij inmiddels volwassen is moet je soms wel kunnen schipperen en dingen voor zijn, zeker toen hij jonger was. Onverwachte situaties kon hij niet altijd aan. Ik begrijp dus van TS heel goed dat zoiets simpels als een vriendinnetje dat spontaan een boterham komt eten, best een heel lastig verhaal kan worden. Iemand die niet zo'n kind heeft, kan zich dat waarschijnlijk maar moeilijk indenken. het heeft een fikse impact op het leven van jezelf, maar ook dat van de andere gezinsleden. Wat ik me afvraag wat jouw blauwe bloed met dit verhaal te maken heeft....Ik heb ook blauw bloed (althans mijn moeder) maar dat staat toch wel totaal los van dit verhaal, lijkt mij? Hier in ieder geval geen vermoorde kinderen (Godzijdank) en juist omdat jij blijkbaar dit wel hebt meegemaakt begrijp ik helemaal niet dat jij niet begrijpt dat moeders gewoon bezorgd kunnen zijn, óók om dingen die niet zijn gebeurd, door de toevallige reden dat TS thuis was.
Ik heb ook een keer zoiets gehad. Een meisje uit de klas van mn zoontje wilde bij ons komen spelen, maar het kwam min eigenlijk niet zo goed uit. Had ze verteld dat haar moeder niet thuis was en dat ze eigenlijk nergens heen kon. Beetje vaag verhaal, maar goed het meisje kon komen spelen. Een uurtje later zou haar vader thuis zijn. Ik had nog geen telefoonnummers want we waren pas verhuisd en was dus een nieuwe school. Zie ik later (toen het meisje alweer naar huis was) op de groepsapp dat de moeder niet wist waar het meisje uithing en ze bij iemand anders zou spelen maar daar niet was. Voelde me best een beetje lullig dat ik het meisje op haar woord geloofd had. Heb de moeder toen even een berichtje gestuurd om het verhaal uit te leggen. (Via de groepsapp had ik toen wel haar nummer Mijn kinderen zijn 9 en 7 en het afspreken groen ze meestal zelf, maar net dit meisje ben ik toch een stuk voorzichtiger. Ik heb de afspraak dat ze smorgens afspreken, dan check ik het vaak nog even bij de ouders. Dat werkt tot nu toe erg goed.
Buiten dat jij al goede redenen geeft waarom dit voor jou lastig is vind ik eigenlijk niet eens dat dat nodig zou moeten zijn. Ook al heb je geen goede reden, dan heeft zij daar niks mee te maken. Je hoeft je helemaal niet te verantwoorden.
Als jouw moeder blauw bloed heeft dan heb jij dat toch niet. Ik geef dit aan omdat er wordt aangegeven door sommige leden dat ik de plank totaal mis sla en mijn beredenatie al dan niet interpretatie dus absoluut niet klopt. Alsof ik onveilige situaties niet zou kunnen inschatten. Zo komen de meeste berichten op mij over. Daarom dat blauw bloed. Fijn overigen om te lezen dat jij een andere kijk op de situatie hebt als moeder zijnde maar dat doet niks mijn interpretatie. Ik snap dan ook werkelijkwaar niet dat er elke keer op mijn reacties gereageerd wordt met...ik als moeder ... prima allemaal je hebt je mening maar respecteer een andere mening ook. Je bent overigens de 7e die aangeeft het generaliserend te vinden dat ik typisch Nederlands vind. Dat mag jij vinden naar dat doet wederom niks aan mijn mening. Iedereen zegt hier onveilige situatie etcetra terwijl papa ansich zelfs een opmerking maakte met stuur het kindje anders gewoon naar huis. Hij stond er veel harder in dan ts. Nou volgens mij zijn het jullie (een aantal leden) die de plank mis slaan en heeft dit absoluut niks met veiligheid te maken maar meer met het niet nakomen van afspraken.
Ligt het nou aan mij, dat ik van deze reactie echt totaal geen chocola kan maken? Wat heeft blauw bloed met inschatten van situaties te maken??
Het is niet erg om thuis te zijn.. maar in het geval van ts vat ik het op dat die andere moeder gewoon weg is gegaan, zonder belletje oid... omdat die andere toch wel thuis is... Dus met andere woorden, die moeder doet lekker haar zin, Ts is toch thuis en dan heeft ze per definitie geen leven en zit 24/7 achter de geraniums ofzo... Niemand kan toch ruiken of ts op DAT moment thuis is? ik neem aan dat ts best een leven heeft..