Weet eigenlijk niet zo goed wat ik wil met dit topic, misschien even van mij afschrijven... Wij hebben aan 1 kant buren met 2 jonge kindjes, 1 van een jaar of 2 en 1 van nog geen 1, denk een maand of 8/9. Sinds de geboorte van de 1e slapen wij erg slecht. Onze woningen zijn echt niet super gehorig( 2 onder 1 kap) maar het is alsof hij bij ons in huis lag te krijsen. In het begin hadden we nog zoiets van het is een baby en later dachten we het is een huilbaby omdat je hem echt non-stop leek te horen. Daarna ging het opvallen dat ze hem maar lieten huilen. Hij ligt tegen de slaapkamer van onze dochter aan en die werd er wakker van. Onze andere dochter is met oordoppen in gaan slapen omdat ze er zoveel last van had. Je hoorde hem gewoon een uur lang huilen en bijna stikken van het huilen maar zijn ouders leken niet op te staan. Heel gek voor mijn gevoel, snap dat je je kind niet bij iedere piep oppakt maar een uur lang zo over zijn toeren laten huilen lijkt mij ook niet de juiste manier. Toen kwam er na 1,5 jaar nog een kind bij. Vlak hiervoor hebben wij een aanvaring met hun gehad, onze dochter lag op dat moment al 3 weken in het ziekenhuis en lang verhaal kort, ondanks dat we het zo goed mogelijk hadden proberen op te lossen voor onze hond hebben zij daar op een bepaald moment last van gehad. Heel vervelend natuurlijk als je (blijkbaar) hoogzwanger bent. Zij kozen ervoor om hiervoor de politie te bellen, niet 1 maar 2 keer ondanks dat ze wisten dat wij in het ziekenhuis waren en zwager en buurman voor de hond zorgden( zwager logeerde in ons huis maar was op dat moment niet thuis en hij is gaan blaffen, 1 keer in de avond en de dag erna in de middag. Volgens onze andere buurman viel het allemaal wel mee anders was hij zelf even bij hem gaan kijken) Ik heb hen later een berichtje gestuurd dat ik begreep dat het vervelend was maar dat ik het zou waarderen as ze niet direct de politie zouden bellen maar ons konden contacten of de buren aangezien we met een doodziek kind in het ziekenhuis zaten. Reactie was dat dit niet zijn probleem was en dat we zelf maar voor een betere oplossing moesten zorgen, rust van vrouw en kind was prioriteit en zij zouden daarom bij enige overlast wederom de politie bellen. Dit heeft mij echt enorm geraakt, dat er zo weinig begrip vanaf kon gezien de hele situatie, het is niet dat we lekker op vakantie waren gegaan en de hond aan zijn lot over hadden gelaten, de opname zou 2 weken zijn maar werd onvoorzien 5 weken. Nu is dus kind nr. 2 geboren en ook hij huilt vaker wel dan niet. We liggen ook nu weer wakker van gekrijs en ook nu laten ze hem weer huilen. Soms gaan ze zelfs in stereo, om gek van te worden. Ik werk vanuit huis ivm de kwetsbare gezondheid van onze dochter maar moet of de tv of de muziek aan zetten omdat ik anders echt gek word van het gehuil. Oma zit werkelijk vanaf de ochtend tot de avond daar in huis maar dit was naar mijn idee ook al zo toen die kinderen geboren waren. Ze woont om de hoek en loopt echt wel 10 keer per dag langs mijn raam en verdraaid werkelijk haar nek om naar binnen te kunnen kijken dus het valt op dat ik haar zo vaak zie. Weet niet zo goed wat ik er van moet denken, misschien zijn het huilbabies maar ik heb daar zelf geen ervaring mee. Ze weten dat we er last van hebben want ik heb dit aangegeven. Met oordoppen slapen is voor mij geen optie omdat ik mijn jongste dan niet hoor als er wat is. Ben nu zover dat ik het liefst het huis te koop zet en weg ga omdat ik mij er steeds meer aan ga ergeren maar vraag mij oprecht af of ik misschien ook minder kan hebben omdat zij de politie belden op een moment dat wij echt in een vreselijke situatie zaten. Sorry voor het lange verhaal
Ik zal beginnen met telkens aanbellen als ze huilen. Het is voor jou ook overlast! Je hebt ook je rust nodig. Mocht je hun naam weten, dan kan je een melding maken bij Veilig Thuis. Anders is het niet mogelijk. Hoe raar het ook is. Indien je geen naam weet, de politie laten komen. Een dossier aanmaken. Met welke tijden, hoe lang, geluidsopname. Overigens, ik ben verhuisd vanwege de buren, ik werd helemaal overspannen van het gehuil en geschreeuw vd kinderen. Toen aanbellen niet meer hielp, heb ik ook de politie laten komen. Nu is zij wel knettergek. En werd de sfeer niet beter op. (Overigens de Nw bewoners hebben laatst ook de politie gebeld, ik werd nl door de politie teruggebeld vanwege een melding)
Jeetje, ja ik snap je frustratie! Mijn moeder heeft werkelijk haar huis te koop gezet toen de nieuwe buren toe waren aan een vierde kindje. Maar zij wilde sowieso kleiner wonen.... Je kunt er verder zo weinig aan doen, behalve het nogmaals aangeven. Heb daarom niet echt tips, maar leef wel met je mee! Zou er knettergek van worden
Veilig thuis heb ik ook aan gedacht maar vind dat wel een hele grote stap. Maar het lijkt inderdaad wel alsof ze het allemaal niet aan kunnen, oma neemt vaak of 1 of beide kinderen mee, ze slapen daar ook vaak denk ik want er zijn dagen dat we ze niet horen. Ben nu begonnen met bijhouden hoe vaak en vooral hoe lang ze huilen, mocht ik dan ooit toch bellen dan heb ik in ieder geval iets om mee aan te komen bij Veilig Thuis.
En bv overleggen met de wijkagent zonder meteen een officiele melding te maken? Dus vragen wat hij/zij zou adviseren dat jullie doen in dit geval...
Jeetje, wat lastig... Maar, ik heb zelf een huilbaby gehad en wat we ook deden, ze bleef huilen. Dat een kind maar blijft huilen betekent niet meteen dat de ouders niets doen. Misschien hebben ze alles geprobeerd maar bleef het kind huilen. Vervolgens is ze zwanger, vol hormonen, huilbaby en dan nog een hond van de buren die constant blaft. Daarna weer een huilbaby, oudste wordt daar wakker van, gaat ook huilen, dan ben je echt niet blij. Moeder komt vaak langs om ze even te ontlasten. Weet niet of het verhaal zo is of ze dat ze echt te weinig aandacht aan de kinderen geven, maar wie weet is het wel zoals ik omschrijf. Daar kan je last van hebben als buur, maar kan je verder weinig aan doen... Wat betreft jullie hond, die andere buurman woont dus in een huis dat niet aan jullie huis vastzit denk ik? Dan is het wel logisch dat hij minder hoorde. Ik zat toen ik hoogzwanger was thuis met een blaffende hond van de buren, knettergek werd ik ervan. Alleen hebben wij dus niet de politie gebeld maar zijn naar de buren gestapt, dat is het enige in jouw verhaal wat ik echt belachelijk vind. Verder als je niet met je buren gepraat hebt over het huilen van de kinderen, kan je daar geen objectieve mening over vormen. Heb je wel eens met ze gepraat? Dat is sowieso de eerste tip die je van een wijkagent zal krijgen. Dan krijg je ook veel meer begrip voor de situatie vermoed ik. Tenzij het dus aso's zijn die hun kinderen gewoon maar laten huilen. Ik zou het trouwens echt vreselijk vinden als mensen Veilig Thuis zouden bellen als ik wanhopig met 2 huilbaby's/kinderen thuis zit. Dus, eerst praten met de buren
Dat is dus ook het idee wat ik had met de 1e hoor, dat het echt een huilbaby was. Alleen het laten huilen 's nachts zo lang achtereen daar heb ik dan geen begrip voor. Je hoorde hem echt alleen liggen zonder dat je ook maar iemand het kamertje in hoorde komen. Dan breekt je hart gewoon. Zeker omdat je het gewone huilen over hoort gaan in krijsen en totaal overstuur zijn. Ik had er ook echt begrip voor dat ze last hadden van de hond, als ik iets vervelend vind is het wel dat mensen last hebben van mij, mijn kinderen of mijn huisdieren. En begrijp ook volkomen dat je dat al helemaal niet trekt als je en hoogzwanger bent en ook nog eens een huilpeuter hebt. De buurman aan de andere kant zit wel aan ons vast, het is alleen officieel een 2 onder 1 kap, de rest is er later aan vast gebouwd. Hij hoort in principe hetzelfde als de andere buren en liep dus ook even binnen of liet hem uit als hij hem hoorde. Maar mijn zwager was grotendeels thuis. Veilig thuis bellen is ook niet iets wat ik zomaar zou doen, dat is gewoon echt een stap te ver. Het zijn ook geen aso's, hij is wel een beetje een tokkie, zij is verpleegkundige maar komt over als schuchter. Het zijn types die over alles en iedereen klagen. Haar vader zit bij de politie, wij vermoeden dan ook dat de politie daarom aan de deur stond voor de hond want er is hiervoor geen overlast geweest. De 2e keer was om 16.00 's middag, geen agent die daar op af komt hier als je ervoor zou bellen. Met hun praten is voor mijn geen optie meer na de achterlijke reactie die ik kreeg op mijn bericht van een paar maanden geleden. Ze gaan gelijk in de aanval en daar heb ik gewoon geen zin in.
Ik heb niet direct tips, maar wilde ook even uit eigen ervaring zeggen dat het niet wil zeggen dat de ouders hun kinderen laten huilen als ze zo lang over hun toeren huilen, bij mijn oudste hielp ook echt helemaal niks, urenlang kon ze het volhouden wat ik ook deed, werd er zelf ook wanhopig van. Neemt niet weg dat het voor jullie natuurlijk ook heel vervelend is, ik heb me ook regelmatig bezwaard gevoeld voor de buren, maar die geven gelukkig aan niks te horen, blijkbaar is het hier niet heel gehorig. Nu is ons contact met de buren heel goed en zou ik de situatie uitleggen als ze ons hadden gevraagd naar het gehuil, maar ik kan me van sommige andere mensen voorstellen dat die op mij erg veroordelend waren over gekomen en dat ik mij niet genoeg op mijn gemak had gevoeld om uit te leggen dat ik er echt wel alles aan doe om mijn baby te troosten. Misschien kun je het eens voorzichtig en op een belangstellende manier vragen?
Gekke is overigens dat ze die middag met de overbuurvrouw hadden staan praten, die vertelde dat onze dochter in het ziekenhuis lag. Die dag hebben ze ook mijn zwager aangesproken over de hond, dat hij hem beter in een ander halletje kon laten slapen ofzo. Die avond stond de politie dus aan de deur....
Hier ook een huilbaby en zelfs in mijn armen, bij ons in bed, kon hij 's nachts urenlang krijsen. Ik zou daar dus niet direct een oordeel aan hangen en niet zomaar een instantie inschakelen. En het lijkt mij eerlijk gezegd best stug dat jij kunt horen dat er 's nachts niemand dat kamertje ingaat.
Ik snap je frustratie over de politie bellen en hun antwoord op jouw berichtje echt wel, zou mij ook heel boos maken! Maar het lost niets op.... praten wellicht wel, dat is toch de eerste stap. Gewoon open het gesprek aangaan, hoe het gaat en dat je de kinderen veel hoort huilen. Maar dan nog, je kan hier verder eigenlijk niets mee. Jij kan niet door de muren heen kijken of ze niet bij hun kind zijn. Misschien ligt er wel een van hun op een matras in de kamer van het kind, en krijgen ze hem gewoon echt niet stil.
Geloof me dat ik het hoor, bij mijn dochter in de kamer kan ik het zelfs horen wanneer er iemand een verhaaltje voorleest oid. En dan sta ik echt niet mer mijn mijn oor tegen de muur Ik veroordeel ook niet direct, ik probeerde er begrip voor op te brengen, maar 2 jaar en 2 buurkinderen verder lig ik nog steeds wakker van hun kind(eren) en dat is niet altijd fijn als je zelf een kind met intensieve zorg hebt.
Dus jij kunt dwars door de muur horen dat er iemand muisstil het kamertje inloopt om het kind op te pakken en er mee rond loopt of ermee op een stoel in die slaapkamer zit? Of er naast ligt op een matras??? Wat voor vreselijk dunne muren zijn dat dan wel niet? Je hoeft niet iets te zeggen om een kind te sussen/rustig te krijgen. Sommigen lopen er het liefst in stilte (en dodelijk vermoeid) mee rond of liggen ernaast, hopende dat het kind stil is. Het is ook wel frustrerend lijkt me dat als je een huilbaby hebt, je ook nog bang moet zijn dat de buren er last van hebben.... Wellicht liggen ze er zelf ook wel van wakker ondanks je bewering dat je dwars door de muur heen kunt kijken. Zolang als je niet met je buren hierover praat, weet je echt niet hoe het gaat aan de andere kant van de muur. En ja, ik heb ook te maken gehad met zeer lawaaierige buren in het verleden. Buren die elke nacht hun gitaar met versterker keihard aanzetten. De politie en woningstichting die hiertegen niks konden of wilden ondernemen. Uiteindelijk heb ik zelf eieren voor mijn geld gekozen en ben verhuisd. Je schiet wel erg in de verdediging en ik vermoed dat het toch te maken heeft met die klacht over jullie hond bij de politie. Daardoor letten jullie nu extra op het geluid van de buren (het maakt jullie extra gefocused daarop) en halen jullie irritaties van afgelopen jaren er ook bij. Logisch ook hoor. Want ik ben wel benieuwd: als ze niet over jullie hond hadden geklaagd, had je dan dit topic ook geopend? Of had je het dan nog steeds langs je heen laten gaan, dat babygehuil?
Als je zelfs kan horen dat er een verhaaltje voorgelezen wordt, is je huis wel extreem gehorig. Misschien ook eens kijken of je het beter kan laten isoleren.
Ja in zekere zin wel, ik bedoel ermee dat ik bijvoorbeeld niet hoor wanneer de buren tv kijken of naar de wc gaan. In zie zin zijn de huizen gewoon normaal gebouw en dus niet super gehorig. Maar boven zit dat blijkbaar anders want daar hoor ik het gehuil van de kinderen dus bijzonder goed en ook wanneer er boven iemand aan het praten is hoor ik dit erg goed.