Ik herken wel veel van wat je schrijft in de zin van overal beren op de weg zien, piekeren, het gevoel vast te zitten in je huidige leven, relatieperikelen. Ik herken ze allemaal. Maar ik heb een partner die er elke avond is, dat is wel een verschil. Als ik er een keer 1 avond alleen voor sta na een dag met de kinderen denk ik al pffff dus respect! De oorzaak hier ligt m wel vooral in het feit dat ik de tropenjaren vreselijk zwaar vindt en al jaren geen enkele nacht normaal heb geslapen. Daar knapt je relatie niet van op. Ik vind het trouwens ontzettend lief van je man dat hij voor je wil verhuizen. Ik mis ook de plek waar ik vandaag kom maar mijn man wil niet met me mee. Ik heb momenteel ook enorm het gevoel overal in vast te zitten en ben vreselijk humeurig, ook naar mn kinderen toe. Daar heb ik flink schuldgevoel over en ik voel me doorlopend slecht over mezelf. Ik heb niet echt tips, lees graag mee hier
Hij zit nuet in een depressie. Dat zat hij vroeger. Hij werkt wisselend. Maar meestal van 23.00u tot 07 dus dan slaapt ie vanaf 08. tot 16u en dan is ie ook nog s avonds weg 3 avonden per week ivm karateschool die hij heeft. Daarnaast werk ik 3 dagen in de wisseldienst. En jazeker ik geloof er ook in dat in een relatie beide de storende factor zijn!! Ik ga vanaf begin november in therapie. Al eerder geweest, dat hielp me toen goed.
Confronterend ja, maar niet beledigend bedoeld hoor. Je negeert alle tips. Als je helemaal niks kan/wil met de tips die je hier krijgt, rest je inderdaad alleen nog zelf in therapie gaan. Voor je gezin hoop ik dat je dat snel gaat doen.
Als je goed leest lees je dat ik op heel veel tips reageer en al veel ter harte heb genomen. Ik kan me niet in alle tils vinden maar ik pak er uit waar ik wat mee kan. Daar is zo'n topic ook voor toch?
Maar je geeft zelf aan dat het niet anders kan. Volgens jou kan de situatie niet veranderen en tegelijk heb je kritiek op hem. Killing! Of andere baan zoeken met dito werktijden of de pluspunten aandacht geven. Maar dit niet. Ik vind het sneu voor je man.
Ja ik denk dat het erop neer komt dat ik moet leren accepteren en meer waarderen dat wat er wel is. Dat lees ik uit veel reacties en is goed te horen.
Ja, dat klopt. Accepteren hoe de situatie nu is. Met alle gevoelens die daarbij horen. Als je erover piekert en er tegen strijd (kritiek geven, mopperen op elkaar), het schiet geen centimeter op. Erger nog: Jullie graven een put voor je relatie. En daarna jezelf vragen stellen. Wat wil ik? Wat verlang je echt van je man?
Dankjewel!! Ja dat is het. Wat ik ook goed vond is wat er gezegd werd dat het nu nog geen tijd is om heftige besluiten te nemen. De verhuizing gaat door. (Anders is het wel heel erg voor mn vader die hard aan het klussen is.... ) Dat wel. Maar eerst moet het goed zitten in de relatie...zei mn man ook...hij zei:" ik wil mee maar dan moet het wel goed zitten tussen ons. En dat kan ook met ons ritme. Als we bij elkaar zijn moet het goed zijn" en dat zeggen jullie eigenlijk ook. En dat vind ik zelf ook. Maar hoe...dat vind ik lastig. Minder vitten. Liever zijn. Dat neem ik ter harte. Dat zeggen jullie allemaal...
Tjonge wat een powervrouwen hier allemaal zeg. Mannen meer weg dan thuis, zelf veel werken, nooit klagen... Geloof er geen reet van. Ik heb zelf ook een vent die veel werkt en vaak weg is, nou ik trek dat soms toch echt helemaal niet hoor. Ts. Mijn tip. Ga aan jezelf werken. En overtuig hem dat ook te gaan doen. Ga toch kijken of je geld vrij kan maken voor een paar sessies relatietherapie. In ieder geval om te kijken hoe jullie deze periode door kunnen komen nu hij zoveel moet werken. Maak een haalbaar plan voor de toekomst en werk daar naartoe. En... onthoud je bent maar een mens. Af en toe gewoon ff lekker janken. En nog een tip: laat hem niet merken dat je hem dik vindt. Praat met hem hierover en bespreek je zorg, te dik zijn is namelijk niet gezond. Ik zeg altijd tegen mijn man dat ik bang ben hem te verliezen aan een hartinfarct etc. Die van mij is ook een bolletje, alleen ik heb dan wel het geluk dat ik ervan houd (een beetje een stevige man), het is alleen helaas niet zo gezond.
Heerlijke mail. Dank je wel! Hij is nu gaan afvallen door veel sla te eten en te sporten. Hij staat open voor relatietherapie. En gaat kijken of hij wat vaker s avonds bij ons kan zijn al is dat wel lastig. Toekomst is nog niet zo duidelijk ivm Frieslandplannen...dan moeten we kijken hoe we invulling gaan geven aan de tijd maar misschien kan hij dan wat meer kantooruren werken...daar wil hij in ieder geval aan werken.
Toch niemand die hier zegt dat je niet mag klagen? Maar als je alleen maar klaagt en niet openstaat voor advies/ideeen etc, dan hoef je ook niet te verwachten dat er iets gaat veranderen.
Hoe lang is dit al aan de gang? (je man die 's nachts werkt, jouw gevoel dat je alles alleen moet doen?) Uit alles wat ik hier lees lijkt me de verhuizing naar Friesland een beetje een vlucht... of was dit al op tafel voor jullie problemen en jouw gevoel over deze situatie?
Ik krijg helemaal de kriebels van dit topic Wat hebben jullie een vreselijke relatie zeg. Ik lees helemaal geen liefde en steun naar elkaar toe. Alleen maar negativiteit en geklaag van beide kanten. En allemaal omdat er in de basis geen vertrouwen meer is. Het lijkt mij dan ook verstandig als jullie daar aan zouden gaan werken voordat je gaat verhuizen... Mijn man vertrekt iedere dag om 06:30u van huis en komt dan om 19u thuis. En gaat dan om 21u naar bed. Dus ik zie hem ook niet veel (in het weekend wel hoor ). Daarbij reist hij de hele wereld over voor zijn werk. Binnenkort weer voor twee weken en daarna voor twee maanden naar de andere kant van de wereld. Maar...ik vind dat niet erg omdat ik hem waardeer en vertrouw. Hij werkt zich rot zodat ik thuisblijfmama kan zijn en zodat onze zoon een goede toekomst heeft. De liefde spat daar vanaf. En natuurlijk vind ik het k*t dat hij straks weer twee maanden weg is. En natuurlijk zie ik er tegenop. Maar ik ben voornamelijk trots op hem. En zo'n relatie gun ik jou ook. Met vluchten naar je vader los je niks op.
Dank je. We gaan zoals gezegd inderdaad in therapie. Danzij tips hier bij algemeen maatscgappelijk werk via de huisarts. Verbaast me wel hoe slecht er gelezen wordt. Want van vluchten naar mijn vader is geen sprake. We gaan namelijk met zijn allen.