Onze oudste dochter is precies hetzelfde. Ik was het beu om haar continu aan te moeten sporen. En mijn man heeft er ook het geduld niet voor... Telkens dat gemopper aan tafel, zo vervelend. We hebben nu duidelijk afgesproken dat ze 30 minuten de tijd krijgt voor het avondeten. Als het lukt, en ze eet zelf haar bordje leeg, krijgt ze een 'pareltje' (wij werken met de pareltjespot als beloningssysteem) én een toetje. Als ik zie dat ze echt moe is, of gewoon ff niet lekker in haar vel, dan help ik haar wel eens (voeren ). In dat geval geen pareltje, maar wel een toetje als het binnen 30 minuten lukt. Als ze er de pet naar gooit, of vervelend of brutaal doet en het lukt niet binnen die 30 minuten, dan krijgt ze geen pareltje en ook geen toetje... En ik moet zeggen, dat vindt ze echt niet leuk . Dus meestal lukt het nu wel. @tupp , volgens mij ben jij de 'bedenker' van de pareltjespot . Bedankt voor deze tip! Werkt als een tierelier .
Een half uur lijkt me ook prima, maar 5 kwartier hébben we hier gewoon niet, dus dat is geen optie. Op school hebben ze ook 15-20 minuten, niet langer.
Wij hebben een zandloper van een half uur. Ze draait hem zelf om, en moet blijven zitten tot de tijd op is, en dan mag ze nog 1 laatste hapje kiezen en halen we het bord weg. Als ze niet eet, dan bevalt het eten haar meestal niet zo heel erg. Dan stoppen we sowieso met praten (dan gaat ze meestal wel eten), en we maken afspraken over hoeveel hapjes van alles ze moet nemen.
Wij hebben hier heel veel problemen (gehad) met de traagheid van onze dochter. Vorig jaar hebben we samen met school duidelijke stappen gemaakt en deze hebben geholpen: - ze mag thuis en op school vooraf met ons afspreken hoeveel ze gaat opeten en binnen welke tijd. Eigen bepaalde grenzen hebben bij haar echt geholpen. We hebben haar grens geaccepteerd, maar haar wel strikt daaraan gehouden. - we hebben alle mogelijke andere prikkels uit haar buurt gehaald; - niet te veel eten geven, het moet werkbaar blijven. - niet praten tijdens eten. Gezellig tafelen kan met onze dochter pas als ze klaar is. Tegelijk werkt gewoon niet.
Ik vind het al heel wat dat hij zo reageert! Mijn dochter kan gerust functioneren op 3 happen per maaltijd, en zelf vragen om eten heeft ze werkelijk nooit gedaan. Als wij niks zeggen kan ze zonder morren 8uur niet eten of drinken overdag. Dus 'bord weghalen' is bij jullie al een instrument dat je blijkbaar kunt gebruiken!
Wow wat een verschil tussen kinderen he? Als mijn zoontje een uur niks eet doet hij alsof hij dood gaat
Wow wat een verschil tussen kinderen he? Als mijn zoontje een uur niks eet doet hij alsof hij dood gaat
Gezellig tafelen gaat hier met de oudste ook niet, die heeft wel echt honger maar vergeet dan gewoonweg te eten.
Het ging vanmorgen heel goed, hij pakte zelf het klokje en zette hem om 30 min. Binnen 10 min was hij al klaar Moet er misschien wel even bij vertellen dat ik hem (heel opvoedkundig verantwoord) gisteren in de ochtend expres te laat heb laten komen Hij was weer zo aan het treuzelen, dat ik mijn dochter alvast zelf naar school heb laten lopen en in zijn tempo ben mee gegaan. Natúúrlijk geen half uur te laat; hij was om 8.32 in de klas, terwijl de deur om 8.30 uur echt dicht gaat. Hij vond het verschrikkelijk en ging rennend naar school. Zijn juf was al iets aan het voorlezen, dus iedereen keek naar hem... (we zijn normaal altijd ruim op tijd) Tussen de middag was hij weer zo klaar en had hij zelfs nog tijd om te spelen. Er is dus hoop Als alleen het avondeten "moeizaam" blijft gaan ben ik al blij....
Dat is bij ons ook wel een onderdeel van het probleem. Wanneer we praten doet hij gewoon echt helemaal niets. Hij zit dan alleen maar te luisteren en wanneer hij een hap moet nemen van mij, dan vergeet hij daar gewoon op te kauwen. Maar wanneer we niet praten zit hij ook gewoon om zich heen te kijken hoor of probeert hij iets wat verderop ligt te lezen, enz. Maar helemaal niet praten vind ik ook weer zo'n ding. Dan wordt mijn dochter als het ware ook "gestraft" voor het getreuzel van haar broertje...
Hier ook een jongen (7 jaar) die te snel is afgeleidt. Wat hier ook weleens wil helpen is na elke hap een som maken. Rekenen is leuk of woorden verzinnen bij een letter. Na elke hap mogen ze dan 1 woord zeggen. Bijv de A -> hap AARDAPPEL hap ANANAS hap AAP! Zo ligt de focus niet op het eten zelf maar zit er wel een consequentie aan. Zijn zusje is 1,5 jaar jonger maar qua lezen etc aardig zelfde niveau dus word wedstrijdje wie de meeste weet
Dit vind ik wel een originele tip, die hier zomaar eens zou kunnen werken om hem bij de les te houden! Dan blijft het misschien toch nog een beetje gezellig aan tafel.... ik ga het zeker een keer proberen!
Het gaat nog steeds de goede kant op hier! Wat ben ik blij dat ik dit topic geopend heb, er zitten zeker een aantal bruikbare tips tussen. En een beetje herkenning is natuurlijk ook altijd fijn Het is nog steeds geen snelle eter, en dat zal hij ook nooit worden, maar duidelijke regels over hoe lang we aan tafel zitten doen al wonderen. Met ontbijt en lunch is hij meestal binnen 30 min wel klaar. Avondeten maakt hij ook meestal wel de afgesproken 45 min vol, maar hij doet tenminste iets. Ik hoef hem er niet meer bij iedere hap aan te herinneren dat we aan tafel zitten en dat het de bedoeling is dat hij iets doet met het eten voor zijn neus Gisteravond was hij ontzettend moe (voetbaltoernooi gehad) en toen hebben we met zijn allen sommen zitten maken. (som, hap, som, hap...). Vonden ze helemaal geweldig, dus het was ook nog eens gezellig aan tafel!