Ik ben eerder met m'n billen bloot gegaan in jou topics en wil nu ook weer zoveel zeggen maar aangezien jij niet kan/wil inzien dat iemand met familie zich net zo kan voelen als jou hou ik me in, maar niet reageren lukt ook niet Om verder te komen lijkt het me ook zaak om het thuis leuk te hebben. Kook uitgebreid (of bestel wat ) en ga wanneer jullie dochter op bed ligt lekker tafelen en praat! Je kan nog zoveel vriendinnen hebben maar als je thuis niet gelukkig bent voel je je net zo alleen. Ik voel me ook regelmatig alleen maar heb het thuis wel leuk en fijn en dat is mijn basis, maar dat komt ook niet zomaar aanwaaien.
Geen familie hebben maakt wel degelijk verschil. Het is als zonder wortels zijn. Maar dat wordt helaas niet begrepen. De wil om het te begrijpen is er meestal ook niet helaas. Mensen snappen het meestal pas als ze het zelf missen/ervaren. Meestal is dat op wat oudere leeftijd. De rest zal ik later op reageren.
Maar je hebt toch nog familie? Je moeder had je geen contact meer mee. En ook ooms en tantes, maar die woonden te ver weg en toonden geen initiatief? Is het niets om in een groep te beginnen en van daaruit met iemand contact uitbouwen. Dan kun je eerst oppervlakkig contact maken om er daarna wat diepgang in te brengen.
Ja klopt. Ooms en tantes zijn weer anders dan je ouders wbt onvoorwaardelijk steun ed. Weet niet of ik dat nog moet uitleggen. Weet niet of dat zin heeft. Hoe bedoel je precies in een groep beginnen?
Je man heeft wel familie. Dat maakt hem er niet gelukkiger op geloof ik... Ik denk dat je het perfecte beeld van het hebben van familie moet loslaten. Zolang jij dat als ideaal plaatje blijft zien, stel je je misschien niet open voor de mogelijkheid dat daarbuiten ook wat is. Jij hebt bv wel familie, nl. je man en dochter. Focus je erop om daar je positieve energie uit te halen. En als dat niet lukt, kijk dan wat er gebeuren moet om dat wel voor elkaar te krijgen. En volgens mij (en een heleboel anderen op zp) is er veel winst te behalen in hoe je zelf in elkaar steekt en hoe je man in elkaar steekt (jullie zelfbeeld e.d.) Er zijn honderden soorten families en soms hoef je daar dus niet eens verwant voor te zijn. Zo heeft mijn pleegdochter 2 families. Ons en haar bio-familie. Je mag 3x raden waar ze meer aan heeft... En voor ons is ze gewoon ons kind, ook al is ze geen bloedverwant. En ik ken meer mensen die geen contact meer hebben met hun familie, gewoonweg omdat ze niet zo tof waren. Deze mensen hebben zich omringt met vrienden en maken hun eigen familie met hun relatie en kinderen.
Natuurlijk is het rot dat je geen contact meer met je familie hebt. Niemand zegt dat dat leuk of makkelijk is. Maar de situatie is nou eenmaal zo. En dan kun je blijven zeggen, ik heb geen contact met familie dus ik voel me rot. En ik blijf me rot voelen. Of je accepteert de situatie met je familie en richt je op je vriend en je dochter. Door te blijven zeggen dat je het allemaal zo rot voelt los je niks op.
Dit topic gaat je niet helpen TO, net als al je vorige topics. Maar zorg ervoor dat het je niet gaat kwetsen en laat het desnoods sluiten. Lees het later nog eens rustig na en bespreek het met je psycholoog.
Dit gaat je niet helpen, Cat. We gaan weer dezelfde kant op als je andere topics. Je verwacht dat anderen je fixen, maar zo werkt het niet. Vriendschappen zijn gebouwd op gelijkheid. Als jij een vriendschap verwacht omdat jij zielig bent, dan kom je van een koude kermis thuis (zoals je wellicht hebt gemerkt?) Iedereen heeft zijn shit zoals @In your eyes heel goed omschreef. Je bent daarin geen uitzondering helaas. Heel veel mensen zijn gebroken, alleen, verdrietig en pijn gedaan. Ik gun je heel veel goede vriendschappen, maar ik denk dat je echt zelf aan de slag moet gaan. Ik weet dat je moe bent, verdrietig en alleen, maar je moet.. anders open je over een jaar weer hetzelfde topic. Ik gun het je zo om gelukkig te zijn. De sleutel ligt niet bij anderen, deze ligt in jezelf. Echt hoor! Ik moest denken aan het liedje "ik hou van mij" van Harry Jekkers: Dat houden van een ander, heb jij alleen maar nodig Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf Hou van jou, joh, maakt de ander overbodig Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf Want ik hou van jou is niet de sleutel tot een ander Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht Want wie van zich zelf hou die geeft pas echt iets kostbaars Al die ik hou van jou tegen een ander zegt
Maar wat verwacht je nou precies van een familie dan? Ik snap dat je wilt dat ze je niet zo behandelen zoals ze nu doen maar wat verwacht je nog meer? Ik bedoel, denk je volledig gelukkig te zijn als ze jou gewoon normaal behandelen? Of denk je dat het normaal is om met familie leden diepere gesprekken te hebben? Ik probeer het te begrijpen maar het lukt niet. Het niet hebben van een familie ( wat je trouwens wel hebt want je hebt je man en je dochtertje ) wil niet meteen zeggen dat je dan niet gelukkig bent. Daar staat of valt het leven toch niet door? Ik zie mijn schoonfamilie bijvoorbeeld enkel op verjaardagen, ik wil daar geen contact meer mee vanwege persoonlijke redenen, mijn man daarentegen wel en dat vind ik prima, zolang ze mij met rust laten is dat goed. En geloof mij, dat is echt totaal geen gemis hoor, ik maak mij er ook totaal niet druk om want ik weet dat hun mij een bitch vinden en ik weet dat ze achter mijn rug om over mij roddelen, maar so what? Blijkbaar ben ik dus interessant genoeg om voor gesprekstof te zorgen Ik snap niet dat je zo in het negatieve blijft hangen. Ik ben niet bekend met jouw vorige topics maar als ik het zo lees doe je dus eigenlijk niks met de tips en adviezen die worden gegeven. Wat verwacht je eigenlijk van ons? Tips, adviezen en ervaringsverhalen blijkbaar niet.
Zo lang je al je nieuwe problemen aan je problemen uit het verleden blijft koppelen dan zullen je oude problemen altijd actueel blijven. Als je echt accepteert dat je bent zoals je nu bent, omdat je verleden je zo gemaakt heeft, dan heb je een nieuw startpunt van waaruit je gaat opbouwen. Zo lang je je oude problemen zo belangrijk blijft maken voor jezelf, zul je niet verder komen. Er is altijd wel weer een nieuw probleem te koppelen aan je oude problemen namelijk. Al die dingen die jij wilt heb ik ook niet zoals familie en vrienden die mijn leven met veel interesse volgen. Maar toch ben ik wel happy en is mijn eigen gezin het middelpunt van mijn wereld. De rest daar omheen is voor mij veel minder belangrijk dan dat jij ze credits geeft. Dus onder vergelijkbare omstandigheden kan het er ook heel anders uit zien.
Dan sta je er toch ook alleen voor en heb je geen familie om op terug te vallen in feite. De meeste mensen maken dit pas veel later mee. Dat is wat ik elke keer probeer te zeggen.
Ik snap niet wat daar moeilijk is om te begrijpen. Familie zijn de mensen die jou je hele leven kennen. Die weten wat je hebt meegemaakt. Hoe je als kind was. Waar je dingen mee hebt gedeeld. Je deelt herinneringen ook. Familie is meestal waar je onvoorwaardelijk bij hoort,waar je bij terecht kunt. Waar je leuke en minder leuke dingen mee deelt. Dit is de band die ik met mijn familie had. Nu deze familie er niet meer is is er niks meer voor in de plaats gekomen die er onvoorwaardelijk voor je is en waar je dingen mee deelt. In ons geval zijn wij alle feestdagen alleen. Elk jaar weer. Dat vind ik erg. Dat we als gezin nergens echt bij horen. Dat is wat ik bedoel.
Je hebt veel te hoge verwachtingen van familie. Bij heel veel mensen die wel familie hebben gaat het niet zo.