Herkent iemand dit? Ik zit heel vaak in tweestrijd met mezelf. Vanuit huis ben ik heel "opgeruimd" opgevoed. Alles lag altijd keurig op zn plek, alle kleding lag tot op de cm nauwkeurig gladgestreken in de kast enz. Dit was best fijn, maar daarentegen was er ook weinig ruimte om bv een keer lekker te kliederen met iets ( omdat het dan vies in huis werd) Nu heb ik al 13 jaar een eigen woning (+ partner en kids haha)en ik blijf maar in tweestrijd met hoe ik het huishouden wil doen. Soms is het een week super netjes (zo netjes dat je van de grond kan eten), en dan heb ik dat stemmetje weer in mn hoofd die zegt:" laat het toch allemaal wat meer los", wat dus resulteert in best wel een zootje in huis. Er zit ook echt geen tussenweg in: of het is spic en span of het is echt een zwijnenstal. Herkent iemand dit? Soms denk ik weleens dat het toch een beetje met "vroeger" te maken heeft. Dat ik in opstand kom tegen al dat nette gedoe. Terwijl ik me juist dan wel lekkerder in mn eigen huis voel....
Ik herken het niet echt, maar wel dat het ook zo schoon en netjes was bij ons thuis vroeger (en nog steeds). Alles had een vaste plaats, nergens lagen kruimels. Ik kon wel gewoon lekker spelen hoor, maar na een uur zag je daar dus niks meer van. In mijn eigen huis is het schoon, maar vaak niet opgeruimd. Met 3 kinderen vind ik dat ook niet realistisch. En ik probeer ook te denken: ik besteed veel aandacht aan uitgebreid en lekker koken. Mijn moeder kan ook goed koken, maar wel simpel. Binnen een uur was ze altijd wel klaar. Daarbij werken we allebei, mijn man voltijds en ik 4/5e. Mijn moeder was huisvrouw. Een ongelijke strijd, dus.
@Nescio bedankt voor je reactie. Dat was bij ons idd Ook, mn moeder was huisvrouw en ik werk 3 dagen per week. Misschien is het meer het idee dat ik het net als mn moeder "moet" doen en dat dat niet haalbaar is voor mij.
Herken het helemaal alleen vanuit een ander perspectief. Ben opgegroeid met een moeder met smetvrees: alles was altijd schoon en opgeruimd. Van mezelf ben ik een sloddervos en zit daar eigenlijk ook niet mee (met de kleine houd ik wel meer rekening met schoonmaken en stofvrij etc.). Er is alleen altijd het gevoel dat het schoon en opgeruimd "moet" zijn. Dus die ene week alles op en top opgeruimd en de volgende week een zooi... tsja ik accepteer nu maar dat t zo is haha.
Hier precies hetzelfde. Mijn moeder is ook heel stipt met schoonmaken en gaat echt niet eerder zitten dan dat haar taken gedaan zijn. Ik ben de ene week ook heel schoon en netjes en de week er na weet ik van ellende niet waar te beginnen. Nou het is maar zo leg me er bij neer.
Wat een herkenning! Niet dat wij vroeger geen rommel mochten maken, maar alles had zn eigen plek en mijn moeder ruimde altijd alles op. Zij was ook huismoeder. Ik werk nagenoeg fulltime. Mijn huis is niet altijd opgeruimd. We hebben veel spullen en ook nog eens 2 jonge kinderen. Ik kon me er heel druk om maken, omdat ik er ook opmerkingen over kreeg. Bijvoorbeeld dat het wel rommelig is of dat er wel erg veel spullen staan. Ik kan me er niet druk meer om maken. We werken veel en de overige tijd willen we aan de kinderen besteden. We ruimen met zn allen op en dat is prima. Eens in de zoveel tijd houden we een flinke schoonmaak. Mijn moeder begrijpt dit overigens heel goed, dat vind ik dan wel weer fijn haha.
Hier kun je ook wel eens van de vloer eten hoor. Als ik net gekookt hebt ligt er kip en wokgroenten op de keukenvloer. Als Bo net lunch heeft gehad ligt er boterham met jam in de woonkamer. Verder is mijn huis altijd schoon en de woonkamer 's morgens en 's avonds altijd opgeruimd. De was daarentegen ligt (meestal) netjes opgevouwen op de zolderkamer ipv in de kast en het strijkijzer staat (al maanden) onaangeroerd in de kast. En verder maken we tussendoor veel rommel en heel veel plezier.
Ik herken het niet echt, maar het is echt niet meer dan logisch dat je hierover soms een innerlijk conflict voert. Het is een beetje vergelijkbaar met als je ouders hebt die roken of als je ouders hebt die heel streng zijn (of juist totaal niet): later ga je of hetzelfde doen, of juist het compleet tegenovergestelde. In eerste instantie is er nooit een gulden middenweg. Maar er is ook goed nieuws; dat valt echt wel te leren met de jaren! Over een wel/geen opgeruimd huis: hier hou ik het leefbaar door het gros van de dingen wel netjes op te ruimen. Vooral de eettafel en salontafel wil ik het liefst zo min mogelijk op hebben, omdat ik nou eenmaal het meest beneden zit en er wordt ook niet voor niets gezegd 'een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd'. Ik stoor me er gewoon aan als daar van alles ligt, want ik eet met de kleine man wel 5x per dag aan tafel dus als ik dan steeds dingen op moet gaan ruimen, daar wordt ik echt niet blij van. Daarnaast heb ik in elke ruimte een ''rommelhoekje''. Dingen waar ik op dat moment ff geen tijd voor heb (en die ook geen haast hebben) belanden op deze stapel en zo ongeveer eens in de twee weken werk ik dit door. Zou eigenlijk vaker moeten, maar met een dreumes en een zwanger lijf wat steeds meer protesteert laat ik het maar even zo..
Even voor alle moeders hier die aan zichzelf twijfelen: een kind heeft veeeeel liever een moeder die leuke dingen met hem/haar doet dan een moeder die geen tijd heeft omdat ze alles spic en span wil hebben
Het is alsof ik het zelf geschreven. Thuis was ook alles netjes en super schoon. En hier kun je de ene week binnenlopen en denken dat je in een magazine bent gestapt en de andere keer is het een zwijnenstal. Dat wil zeggen overal ligt speelgoed en rommel. Staan nog wat borden op de aanrecht en boven slingert de was. Ik kan er geen goede balans in vinden.
Fijn te lezen dat ik dus niet de enige ben Idd die balans is hier ver te zoeken. En ik herken me ook in het verhaal van nette moeder en zelf een sloddervos zijn. Thuis kreeg ik daardoor ook vaak ruzie met mn moeder, omdat ik bv mn schooltas niet netjes op had geborgen Misschien wil ik diep van binnen gewoon niet zon zeurmiep Zijn, maar wil ik ook wel gewoon in een opgeruimd huis leven. Maar.....hoe doe je dat?
Hier ook wel moeten zoeken, naar een leefbare situatie voor iedereen in het gezin. Door de week opruimen, schoonmaken en werken onder schooltijd, zodat ik als de kinderen uit school komen, tijd voor ze heb. In het weekend de was en het huis bijhouden in de vorm van wc, keuken en woonkamer netjes. Kinderen een studiedag of vakantie, dan tussen het spelen door de boel doen. Omdat ik rugpatient ben, doe ik elke dag wat en kan ik niet in 1 dag het hele huis doen. Op deze manier werkt het heel goed, voor mij en mijn rug. Gelukkig heb ik ook een man die de handen uit de mouwen steekt en nooit te beroerd is om iets in het huishouden over te nemen. Ik heb ook: huis een rommel, in mijn hoofd rommel, maar er mag ook geleefd worden en ik hoef geen huis uit een magazine. Wel wil ik aan tafel kunnen eten en in de keuken meteen eten kunnen maken.
Toen ik nog samen met mijn ex was werd ik knettergek van zijn zooi. Hij was echt extreem, ruimde werkelijks niks op. Ook zijn ontbijt bord en kopjes enz. Ik hou best van opgeruimd. Ik ben toen door hem wat makkelijker geworden want anders was het geen doen. Ik woon alleen met mijn zoon nu en hij maakt niet zoveel troep. En spelen mag hij de hele dag, ik maak ook rommel. Tussendoor ruim ik de ergste zooi op en als hij in bed ligt ruim ik alles op, dat vind ik s morgens fijn starten. Als ik heel druk ben is het in mijn hoofd ook druk. Op zulke dagen laat ik weleens rommel liggencof vaat staan. Dan maakt het me niks uit. En dan opeens ben ik het zat en maak alles weer netjes. Herken je dat? Dat het aan je bui/gemoedstoestand ligt of je behoefte hebt aan netjes of niet? Gewoon per dag doen waar jij je goed bij voelt! En vooral loslaten dat je een bepaalde keuze moet maken hoe je wil zijn.
Deels! Bij ons thuis was alles altijd heel schoon maar niet perse opgeruimd. Ik ben zelf heel schoon en erg opgeruimd (nou ja behalve m'n kledingkast eh de schuur gek genoeg hahaha. De kasten van de kinderen zijn dan weer netjes) Bij mij komt het een beetje omdat veel informatie en drukte zorgen voor chaos in mijn hoofd. Ik word nog gestresster en geprikkeld als mijn huis dan ontploft is. Alleen het is voor mij altijd balans zoeken omdat ii geneigd ben in gestreste periodes controle of houvast te hebben over iets en extreem thyus te gaan opruimen en schoonmaken. Terwijl ik wanneer ik goed in mijn vel zit dit los(ser) kan laten. Mijn zusje heeft dit ook een beetje en ik zie het nu ook al af en toe bij mijn peuterzoon: ook zon perfectionistische controlefreak die het graag op de plek wil hebben waar het hoort. Ik probeer het dus af en aan in balans te brengen voor mezelf en voor hem. Dus soms ook bewust niet opruimen of doen want het hoeft niet altijd en in die tijd kun je ook andere dingen doen. In periodes gaat dat goed en periodes minder.
Het is ook een beetje een negatieve spiraal waar ik in raak. Hoe drukker het in mijn hoofd is des te rommeliger is mijn huis. Wel word ik ongelukkig van de rotzooi en dat verhoogd de drukte en chaos in mijn hoofd. Maar omdat het steeds meer rommel wordt, vind ik het ook steeds moeilijker om me bij elkaar te rapen en eraan te beginnen. Als het dan eindelijk gedaan is vind ik het heerlijk. Dit houden we zo! Nou ik zal maar niet zeggen hoe lang we dat volhouden
Hier is het ook wel een beetje zo. Ik heb het liefst opgeruimd maar we hebben nog niet voldoende kastruimte. Overal en nergens ligt dan iets en ik word er gek van maar man ziet het niet eens haha. Mijn moeder was ook mega opgeruimd maar die had een plek gemaakt waar ik kon knutselen enzo, dan kon zij de rest rustig opruimen. Ik ga maar eens aan de slag..
Ik vind het echt grappig om te lezen dat er zoveel vrouwen zijn die ook in deze tweestrijd zitten, dacht altijd dat ik de enige was haha. Dat gevoel van niet weten waar je moet beginnen heb ik ook hoor. Dan heb ik het te hoog op laten lopen en dan heb ik gewoon geen overzicht meer. Ook is het verschil tussen mn moeder en ik: Als mn moeder iets schoonmaakt, dan houdt ze zich echt alleen met datgene bezig en maakt ze haar taak helemaal af. Dit gebeurd er als ik schoonmaak: -ik pak een emmer en sop - doe de ene helft van de woonkamer -ff een bakkie koffie tussendoor -Oh nog even kijken of ik appjes heb gemist! -nog even een afspraak in mn agenda schrijven -oja, ik was aan het schoonmaken... Dat dus ongeveer
Hier nog één. Vroeger was ik de grootste sloddervos en sinds de ellende met mijn ex was het een vorm van houvast en kon ik geen rotzooi dulden. Leek een beetje op zo'n persoon met OCD. Nu woon ik alleen met m'n zoon en heb ik het te druk om op te ruimen. De tijd die ik wel heb, bijv wanneer hij naar bed is, dan ben ik te moe om iets te doen. Meestal pak ik elke dag 1 klein taakje, maar toch stapelt het zich op.. Daar heb ik dan maar weekend voor, denk ik. Oja, ik geef eigenlijk altijd m'n zoon de schuld, maar ik maak veruit de meeste zooi
Soms best lastig; een relatie hebben : * Vind hij dingen van mij 'troep', dan denk (en zeg) ik: als je er last van hebt had je je mond erover open moeten trekken of het zelf op moeten ruimen. * Spullen die ik op de trap leg zodat ze mee naar boven genomen kunnen worden laat hij doodleuk liggen, óók gezamenlijke spullen/spullen van onze zoon * Heeft onze zoon overdag buiten gespeeld en is het manlief zn avond om op te ruimen, dan doet ie het buitenspeelgoed niet 'want dat heb jij er neergezet voor hem'. Dat we een dreumes hebben die dat nog niet zelf kan én dat het óns kind is vergeet ie gemakshalve maar even * Er wordt geklaagd als ik een keer de fruitschillen nog in de gootsteen heb laten liggen (komt sporadisch voor), maar ondertussen krijg ik hem maar niet aangeleerd dat hij beter zn brood kan smeren op het deel van het aanrecht náást de gootsteen, zodat ie gelijk de kruimels in de gootsteen kan vegen * Als ik hem zn gang laat gaan, liggen er na 5 maaltijden op 5 verschillende plekken borden op het aanrecht, op 2 plekken bestek, op 2 plekken de bekers en op 3 plekken de kommetjes, alles onafgespoeld. Als ik één maaltijd heb gehad dan spoel ik alles af en stapel ik de bordjes op elkaar, daarbovenop de kommetjes en naast de kommen/op het bord het bestek. Maar ooo wee als ik het een keer achterlaat zoals hij het doet! Zou het niet zo zijn dat we allemaal de tweestrijd in het huishouden voelen, niet alleen door de manier waarop we zijn opgevoed, maar ook (en misschien wel; vooral) door onze partners?