Nee dat begrijp ik, maar dan kan het topic beter op een rustig moment gesloten worden zoals nu. Dan dat iedereen overprikkeld en wanhopige pogingen doet op het over te brengen. Want dan lijkt het mij alleen nog maar vervelender voor cat.
Tja, zo ging het dus bij haar vorige topics. Stampvol advies en ts deed er niets mee. Maar ze kon het niet hebben als ze daar mee geconfronteerd werd en dan liet ze het topic sluiten. En dan een paar maanden later opent ze een nieuw topic en is de situatie nog precies hetzelfde. Ts: ik kap er ook mee. Ik herinner me nu dat ik in je vorige topic ook meegeschreven heb, veel tips aangedragen en ook een optie tot contact. Maar weet je, door je negativiteit stoot je mensen af. Ik wilde je helpen, maar ik heb er nu geen zin meer in.
Jammer dat je het niet meer leest. Ik heb 1 keer huilend mijn hart gelucht maar die persoon werd kwaad. Heeft nooit meer iets laten horen. Ik durf dat niet meer te doen.
Wat betreft adviezen opvolgen heb ik bij de adviezen het idee dat ik alles al gedaan heb. Het is geen onwil.ik heb het al gedaan en het werkte niet. Jammer dat het als onwil wordt gezien
Ik heb besloten er mijn werk van te maken. Maar het is de omgekeerde wereld natuurlijk. Er zijn veel mensen die aandacht missen en het zo hard nodig hebben. Maar als iedereen blijft zeggen je moet het zelf doen ik heb mijn eigen leven verandert er niks voor die mensen. Het zit hem al in kleine dingen. Maar voor Veel mensen niet mogelijk dit voor een ander te doen. Zo egoïstisch is de maatschappij helaas. Daarom zijn veel mensen eenzaam helaas.
Doe jij wel eens iets voor iemand die eenzaam is? Met andere woorden, wat jij nu anderen verwijt dat ze niet doen, doe jij dat zelf wel? Want wat @NavyCrimson91 vertelt is dat zij dat heeft gedaan voor die kennis en er uiteindelijk ook zelf iets voor terug gekregen heeft. Dat is mijns inziens geen omgekeerde wereld maar wederkerigheid.
Even heel hard, maar jij stelt je ook egoïstisch op. In dit geval naar je man toe. Je zegt steeds dat je geen familie hebt en geen luisterend oor. Maar je hebt dus wel familie, je hebt er alleen geen contact meer mee. Je moeder heeft je waardeloos behandelt en daardoor voelde je je op jonge leeftijd al afgewezen. Je man wordt, volgens jouw verhaal, ook waardeloos behandelt door zijn familie. Hij kan zich er alleen niet van losrukken. Ik heb al meerdere keren gezegd dat hij ook baat zou kunnen hebben bij professionele hulp. Hij zit waarschijnlijk net zo in de knoop als jij. Je zou denken dat door je eigen ervaringen met jouw moeder je zou snappen dat zijn jeugd hem ook gevormd heeft. Maar dat begrip toon je niet. Je verwacht het alleen wel van iedereen om je heen. En dat is dus precies hoe het werkt, mensen zijn soms blind voor de problemen van anderen en kunnen daardoor niet altijd doen wat iemand anders van ze verwacht. En verder moet ik bij dit topic heel erg denken aan de definitie van waanzin volgens Einstein: ‘Steeds hetzelfde doen en andere resultaten verwachten’. Wil ik niet mee zeggen dat iemand hier gek is hoor. Maar kijkend naar je andere topics en deze: Je doet en zegt steeds hetzelfde, wij reageren eigenlijk ook steeds hetzelfde en het resultaat blijft gelijk, keer op keer. En ik weet helaas niet wat ik anders kan doen of zeggen, wat niet al gezegd is. Ik kan alleen maar hopen dat het je ooit lukt om een knop om te zetten ipv te gaan wachten tot iemenad je komt redden en wat eerder gezegd is: kijk naar wat je wel hebt en bouw daarop verder.
Dat is heel rot, maar 1 afwijzing is nog niet eens een patroon, laat staan representatief voor de hele samenleving. Je houd zo vast aan die ervaring dat je niet lijkt te zien dat er hier 18 pagina's aan mensen zijn die jou wél willen helpen! Het is jouw "ja maar", en "dat kan niet" die de afwijzing veroorzaakt, niet andersom. Niemand hier wijst jou af. Niemand hier is kwaad op je. Het enige wat jij hoeft te doen is te proberen om iets aan te nemen en een stap te zetten om iets anders te doen. Te beginnen met een kleine stap. En misschien is dat eng. Misschien is dat een risico. En misschien tref je weer de verkeerde persoon of het verkeerde moment. Maar misschien ook niet. Misschien helpt het je wel verder, misschien zal je wel zien dat er wel degelijk mensen zijn die ook willen dat jij gelukkig bent, misschien bouw je een vriendschap op en misschien voel je je dan wat minder eenzaam. Maar wat zeker is, is dat wanneer je het niet doet, er sowieso niks zal veranderen. Je zal zelf ook dingen moeten veranderen wil je de situatie veranderen. Al is het alleen maar open staan voor verandering. Wat zou er kunnen gebeuren wanneer je een "ja maar" en "nee want" zou omdraaien naar een "ik zal het proberen"?
Ik heb zeker wel begrip ervoor. Dit speelt al meer dan 10 jaar. Ik denk dat veel andere vrouwen al veel eerder waren gegaan. Juist omdat ik begrip heb gaat het ten koste van mezelf.
Goed. Je hebt alles al gedaan. Je hebt dus niks aan ons advies. Wat betreft je man kunnen we je ook niet helpen, want je doet alles al tien jaar. Dus wat is nu je probleem? Maak eens concreet een lijstje met wat je wilt. Met dingen waar je een oplossing voor zoekt. En, zoals ik het nu zie, is het enige wat je wilt een vriendin. Gewoon om lekker even te praten. Dan sluit je nu dus dit topic en maak je een nieuwe aan met: "hoi, ik zoek een vriendin. Dit is mijn situatie, ik vind het moeilijk om te praten, maar toch wil ik een vriendin. Ik hoop dat je dat kunt accepteren en dat we gewoon lekker koffie kunnen gaan drinken." En dit vind ik een hele reële optie, want er zijn al heel veel lieve meiden hier die zoiets aangeboden hebben. Neem die kans dus aan en begin met een kopje koffie! Niet geschoten is altijd mis! Andere opties als een clubje of schoolmoeder wil je niet en lukt niet. Dan is dit, naar mijn inzien, de enige oplossing. En als je dit niet wilt... Tja, dan zal er nooit een oplossing komen en blijf je de rest van je leven verdrietig. En dat maakt me eigenlijk geen bal uit. Je moet zelf iets van je leven maken.
Ik vind dit eigenlijk heel jammer, Cat. Zoveel meiden hier hebben tijd en moeite geïnvesteerd, ook ik. Voor je nagedacht, dingen voor je opgezocht, hun ervaringen opgeschreven en het enige wat jij doet is: "heb ik al gedaan" , "ik mis dat inderdaad" "ja maar...". Korte antwoorden op hele lange post. Je gooit de deur hard dicht. En dat al 18 pagina's lang + alle pagina's van je oude topics. Zie je dat zelf niet? Ik vind het gewoon jammer, en om eerlijk te zijn word ik er zelfs een beetje boos om. Ga. Wat. Doen. Je wil een knuffel, deze geven mensen! Je wil een arm om je heen, deze krijg je hier! Iedereen hier zegt dat het rot voor je is, dat je het niet verdient. Wat meer wil je? Je hebt erkenning. Je wil blijkbaar geen tips? Geen ervaringen? Laat het topic dan sluiten want je verdoet anders de tijd van anderen. Je blijft hangen in hetzelfde en ik vind dat vervelend voor jou en voor alle meiden die hier hebben geschreven. Alsof we praten tegen een muur. Ik wil vragen hoe jij dat ziet, maar ik kan het antwoord eigenlijk al raden: 'Ik heb alles toch ook geprobeerd?'
Nou er waren hier therapieën benoemd die jij nog niet kende, ik vertelde jou dat je het moest opschrijven aangezien je het ook niet kende en bespreken met jouw psycholoog. Aankijken of zij jouw die therapieën kan aanbieden, zo niet dan zoek je een andere psycholoog.
Je moet niet alleen jezelf veranderen je moet vooral de situatie veranderen, strakker op je strepen gaan staan, duidelijker worden en actie ondernemen. Je praat maar je onderneemt geen actie.
Misschien is de site vriendinninonline.nl iets voor jou. Daar kun je een oproepje plaatsen of eerst kijken of er iemand tussen staat die bij je in de buurt woont. Hier heb ik zelf ook 2 leuke meiden leren kennen.
Echt Cat, ik hoop dat er een tip bij zit die je nog eens wil overdenken. Als je alles al geprobeerd had was je situatie anders geweest. Iedereen hier gunt je de wereld, je moet er alleen klaar voor zijn om het jezelf te gunnen. Je kan wel denken dat het beter gaat worden, maar dat wordt het niet. Vasthouden aan een dagje uit of rust gaat de boel niet redden. Bekijk bijlage 546014
Dus je geeft het nu maar op omdat het toen niet lukte? Je gebruikt dat nu als excuus om het niet nog een keer te proberen. Toen lukte het niet, misschien nu wel, maar dat weet je pas wanneer je het nog een keer probeert. En nog een keer, en nog een keer, net zo lang tot het wel lukt. Niemand heeft ooit iets bereikt met zich tegen te laten houden door een eerdere ervaring.
Weet je, ok heb het idee dat je alles 1x probeert en dan zegt dat het niet werkt...? Dat je 1x een praatje maakt, wat geen vriendin word en dan zeggen, nee het lukt niet. Zo werkt het niet... Je maakt 30 praatjes( met schillende mensen) die niet op vriendschap uitlopen, maar je wel 30x aan je ‘praatjes skills’ hebt kunnen werken. De 31e keer zal het veel makkelijker gaan en ga je misschien wel koffie drinken. En misschien krijg je bij je 40e praatje wel een vriendin. Wbt je therapie zeg je dat jullie nu op het positieve richten. Dit klinkt als cognitieve gedragstherapie? Waarom is dat nu? Na al die jaren? Meestal is dt 1 van de eerste dingen die gedaan worden. Lijkt mij dat je na zoveel jaar al in een veel intensievere therapie zou moeten zitten. Niet 1x elke maand, maar 1x per week. En als je andere dingen vermoed of wil moet JIJ dat aangeven bij je therapeut. Dan zeg je joh, ik denk hier en hieraan, ik wil daar dieper op ingaan.
Dus alles is de schuld van een ander? Of lees ik het verkeerd? Dat jij je eenzaam en niet begrepen voelt komt allemaal door anderen??