Is een sportmaatje zoeken niks voor je? (hoeft niet meteen een fanatieke sport te zijn) Dat kan dan ook prima in de avonduren als je man thuis is. Een beetje gelukshormonen zouden je goed doen. Sporten doet ook veel positiefs met je psychische welzijn!
Je blijft ZOOOOOO hangen in het negatieve. En het enige wat je zegt is ja maar ik heb geen familie.. ja weet je... boeiend, familie staat ook niet altijd voor je klaar hoor! Ik heb een vriendin en die staat WEL altijd voor me klaar, zij behoort in mijn ogen bij mijn familie, ze voelt als een zus. Ik heb liever mijn eigen geselecteerde ‘familie’ die voor me klaar staan dan familie waar je geen reet aan heb. Overigens heb ik wrl familie, maar ik spreek ze nooit. Ik had zr net zo goed niet kunnen hebben In dat opzicht geen verschil. En die vriendin is ook niet aan komen waaien, ik heb daar in geïnvesteerd Overigens heb ik maar 1 beste vriendin, 1 goede vriendin, een normale vriendin ( zoals je kunt zien verschillende gradaties en staan ook op verschillend prioriteiten niveau) En verder een aantal kennissen en collega’s, allemaal heeel oppervlakkig dus. Meer als een hoi,doei, beschaafde hoe is het, is het niet. Ik heb een moeder, schoonfamilie, die ik muv schoonouders,broer,zus niet spreek (schoonbroer/zus 1x in de 4 maanden ofzo en beiden oppervlakkig) en schoonouders vaker, maar dat is het dan ook. Een vader heb ik niet Zoals je kunt zien is 90% van het contact in Mn leven oppervlakkig en ik gok zomaar dat dit bij de meesten zo is. zoals je kunt zien us familie dus geen garantie voor goede contacten
Het is eigenlijk echt heel simpel: als je er zo in blijft staan, gaat er niks veranderen. Er komt niet iemand je op magische wijze redden. Blijven zeggen ‘heb ik al gedaan en werkte niet’ verandert dus helemaal niks. Daarnaast heb je niet alles al geprobeerd, maar dat terzijde. Wat wel wat verandert, is blijven proberen. Actie ondernemen, en mislukt het dan probeer je het opnieuw of je probeert wat anders. Dat is misschien niet zo simpel om te doen. Misschien is het zelfs rete moeilijk. Maar wil jij uit deze situatie komen, is het je enige optie. Dus heb je relatieproblemen probeer je ze op te lossen. Werkt dat niet ga je bij je man weg en begin je opnieuw, etc. Heel simpel gezegd, de situatie waar je in zit is je (voor een deel) overkomen. Maar in de situatie blijven, is een keuze. En keuzes kan je veranderen.
Ik zal proberen op alles te reageren. Hoe ik het hier lees doe ik alles verkeerd. Als ik iemand ruimte geef om af te spreken moet ik zelf initiatief nemen. en als ik vraag om af te spreken moet ik iemand ruimte geven. Zo wel meer voorbeelden, het is nooit goed wat ik doe. Als ik mij eenzaam voel moet ik andere mensen helpen die eenzaam zijn. Beetje omgekeerde wereld enz. Niet alles is maakbaar in het leven hoor. Maar dat denken veel mensen wel tegenwoordig. Ik heb veel adviezen die al gegeven zijn al gedaan. Ook meerder keren dus als ik het bv 3 keer gedaan hebt (bv op een sport gaan en dat een jaar doen) dan werkt het niet. Ook niet na 30 keer of 300 keer. Ik vind het zonde van mijn tijd om dat dan steeds te blijven doen zonder resultaat. Bv een sportmaatje. Ik zou heel graag met iemand sporten. Ik ken helaas niemand die dat zou willen. Ik ben vaak alleen gaan sporten en dat werkt niet voor mij. Ik heb iemand gevraagd om met me mee te gaan, die wilde niet. Ik heb door de jaren heen vaker oproepjes geplaatst voor een sportmaatje maar er reageert niemand op. Om steeds te horen dat ik geen adviezen opvolg daar word ik een beetje moe van want dat doe ik dus wel. Dat ik me eenzaam en niet begrepen voelt vind ik inderdaad door anderen komen. Ik heb vaak initiatieven genomen maar als mensen steeds nee zeggen of niets laten horen dan voel je je extra eenzaam. En is de stap nog groter om nog een keer initiatief te nemen. Als mensen positief zouden reageren zou dat veel verschil uitmaken. Dat ik 1x per maand ga is omdat het particulier is. elke week of meerdere keren per week is dus onbetaalbaar voor mij. (particulier was ook een optie die hier al eerder is aangedragen en dat is iets wat ik dus wel al doe) Dat er nooit eerder is gekeken naar welke positieve dingen ik wel heb vind ik ook niet mijn fout. Dat is toch aan de behandelaar om te bekijken. Ik heb er niet bij stil gestaan. Oproepjes plaatsen heb ik ook door de jaren heen meerdere keren geplaatst. Ik vind echt dat ik het meeste echt al (meerdere keren) gedaan heb. Wat mijn man betreft hebben jullie gelijk dat dat niet goed zit. Omdat ik bij hem niet mijn ei kwijt kan en me niet gehoord/gezien voel is het gemis aan familie/vriendinnen erg groot. Mijn dochtertje is nog erg jong. Ik vind het wel heel leuk met haar dingen te doen en hoop als ze groter is dat we dan een goede band hebben samen. Zij is inderdaad wel mijn familie.
Hoi Cat, Als ik het goed begrijp heb je dus geen adviezen meer nodig, maar alleen een luisterend oor?
Ja het is jouw eigen schuld. Als je een positieve uitstraling zou hebben of een leuk een leuk persoon zou zijn blijven mensen wel plakken ondanks wat geklaag af en toe. Maar jij bent een bodemloze put die alleen maar negativiteit uitstraalt, wordt een forum al moedeloos van, kan je nagaan hoe mensen in het echte leven daar op reageren.
Cat. Jr moet jezelf even figuurlijk een hele.harde schop onder je kont geven. Jr wil iets en daar moet je voor werkeb iets voor doen. Niks in het leven komy je aanwaaien. Wil je een.goede vriendin/vriend zul je daar tijd in moeten inversteren en je gaan begeven op plekken waar je iemand tegen kan komen. Voor mijn gevoel ben je een beetje zo als ik vroeger was. Mijn muur was heel.hoog zi hoog dat niemand mij kon kwetsen en liet dus ook niemand toe. Ik vond me zo zielig door alles wat mijn moeder deed en wst stoefvader deed aan uitspraken enzo. Had geen vrienden een vader wasr ik geen gesprek aan kon gaan om over mijn emoties te praten. Ik ben uit de put gekomen door te besluiten datvhet genoeg was grweest. Ik heb een recht om gelukkig te zijn. Ik ben gaan praten bij de dokter en een praktijkonderdsteuner. Om me mentaal dterker te maken. Ik ging aan mezelf wetkeb. Kies met je schoonouders ook voor jezelf. Niemand heeft het recht je te beledigen en al zeker niet keer op keer masr je laat het nu zelf ook toe door er maar naar toe te blijven gaan. Ze zullen niet veranderen dus jij moet dat doen. Wat je man er ook van vind. Neem alles stap voot stap en werk naar je doel toe in kleine stapjes. En als je de eerste keer niet succesvol bent probeer het dan nog ern keer. Geef niet op.
ja eigenlijk wel. Iemand die mij begrijpt. Geen oordelen. En misschien heeft iemand nog een advies wat ik nog niet gedaan heb toevallig. Maar vooral een luisterend oor ja. Ik mis een luisterend oor, iemand die er is voor me.
Zulke opmerkingen bedoel ik dus. Jij zegt nu dat je moedeloos wordt al op een forum. Je zegt ook dat ik geen leuk persoon ben op basis van mijn karakter. Dus ben ik ook huiverig in het echte leven om me open te stellen. Als je het zo al vind zonder me echt te kennen. De reden dat ik negatief ben is omdat ik veel dingen heb gedaan en mensen gevraagd/aangegeven maar ik heel vaak ben afgewezen.
Ik ga niet naar mijn schoonouders, al heel lang niet meer. Ik inversteer toch juist wel, maar mensen zeggen steeds nee of laten zelf niets meer horen. Dat is het juist.
Morgen de dokter bellen en zeggen dat je een gesprek wil. Mijn luisterend oor was de praktijkondersteuner en heeft mijn ogen geopend. Is niet gezellig een bakkie thee. Maar een saai seriel kantoor maar luisteren zal hij/zij doen. Al was bij mijn dokter wel mijn voor geschiedenis bekent.
Maar is het niet net zo als met daten? De kans dat je eerste date de ware prins op het witte paard treft is erg klein. De kans dat je een leuke meid treft om een goede vriendschap mee op te bouwen is ook klein bij de eerste sport die je doet. Ook als je zelf mensen uitnodigt voor een bakkie en ze willen niet of het loopt op niks uit na een poosje afspreken dan ligt dat niet per se aan iemand. Soms is de klik er niet. Dan heb je de ware nog niet ontmoet, net als bij het daten Als je het echt heel graag wil zit er niks anders op dann blijven proberen helaas.
Nou sorry hoor cat maar ik heb je een dik vet compliment gegeven in dit topic en daarna je nog een keer beschermd en je reageert er niks op! Dus je blijft 100% in je negativiteit hangen en doet helemaal niks met complimenten. Je kan toch potverdorie niet verwachten dat iemand jou leven gaan sturen en dat jij gaat volgen omdat je het niet durft. Kom op zeg!
Maar daarom is het juist zo belangrijk dat je nieuwe mensen leert kennen, zodat je kan gaan leren dat er ook echt een hoop mensen bestaan die wel het beste voor je willen. Heb je Facebook? (Zo niet, misschien aanmaken) Meld je eens aan bij groepen gebaseerd op je interesses. Ik ben ook geen groepsmens, maar ik heb zo wel leuke mensen leren kennen omdat je ook eerst de kat uit de boom kan kijken, en door de reacties te volgen beter kunt inschatten met wie je een klik zou kunnen hebben.
jij hebt die opmerking toch niet gemaakt? Dat was toch iemand anders? Ik heb toch niet gezegd dat jij iets verkeerds heb gezegd? Mag ik ook niet zeggen dat ik het een vervelende opmerking vind dan?
Maar het gaat er niet om of jij dingen verkeerd doet, of dat het aan anderen ligt. Het gaat er om wat je nu aan je situatie gaat doen. Niks werkt volgens jou. Prima, en dan? Wat ga je dan nu doen? Wil je dat het zo blijft, dan hoef je niks te doen. Wil je iets veranderen, wat wil je dan als eerste veranderen en hoe ga je dat concreet aanpakken? Wil je dat iemand naar je luistert en begrip voor je heeft, hoe ga je dat voor elkaar krijgen? Neem het eerste stukje. Ipv het te zien als iets wat je ‘nooit goed doet’ of verkeerd doet, kan je er ook anders naar kijken. Dus geef iemand de ruimte om inbreng te hebben in het maken van een afspraak. Maar als de afspraak niet concreet genoeg wordt, neem dan initiatief om het concreet te maken. Sommige dingen kun je nl. prima samen toepassen, afhankelijk van eat de situatie vraagt. Dat vereist alleen wel wat sociaal inzicht. En misschien is er inderdaad iets wat mensen afstoot, waardoor het niet lukt om afspraken te maken, vriendschappen te creëren etc. En dat zul je toch vooral bij je zelf moeten zoeken. Dan zul je kritisch naar jezelf moeten kijken. Hoe komt het nou dat niemand investeert in een relatie met je? Ben je te gesloten of juist te opdringerig, verwacht je te snel te veel van kennissen, heb je ook oog voor een ander of heb je het alleen maar over jezelf. Je zegt zelf steeds dat het niet aan jou ligt, en het zou heel fijn zijn als dat zo was. Maar de realtiteit is waarschijnlijk toch wat anders. Even wat anders: je wil er aan werken om dingen positiever te zien toch? Dus wat voor leuks heb je dit weekend in het vooruitzicht? Ga je nog iets leuks doen? Wat is er positief aan de relatie met je man? Om wat moet je meteen lachen als je je dochtertje in gedachten neemt?
Nee ik heb dat idd niet gezegd maar op deze negatieve berichten naar jou toe reageer je wel en naar mijn positief bericht naar jou toe reageer je niet. Je moet ook complimenten kunnen bedanken in je leven. Of eigenlijk boeit mij dat niet eens maar dat je het ook echt hebt gelezen wat voor compliment ik je gaf. Alleen het negatieve dringt door en het positieve duw je weg want het zal toch wel niet gemeend zijn ofzo. Zo komt het over