Ja zo is het een beetje. Ik weet met mijn verstand wel dat iemand dat wel echt zo meent maar ik voel dat niet zo. Omdat ik altijd negatieve dingen heb gehoord. Thuis en ook op school. Dat is dan 18 uur per dag voor meerdere jaren. Dat is wel de grootste boosdoener geweest. Dat iedereen altijd zo negatief over me was altijd. Dus dan komen negatieve dingen extra hard aan en postieve dingen minder of niet.
Geef jezelf een opdracht. Deze week spreek je elke keer een andere moeder aan als je je dochter naar het KDV brengt. Maakt niet uit waarover, gewoon koetjes en kalfjes. Push jezelf over die drempel. Het begint met hallo. Daar uit kan je al opmaken of iemand zin heeft terug te praten of niet. Is dit niet zo, no sweat. Volgende keer beter. Dit is investeren. Je hoeft er geen kop koffie aan over te houden, laat staan een diepe vriendschap. Maar dit is de eerste stap. Doe dit en zeg dan eerlijk hoe het is bevallen.
Nogmaals ik begrijp je wel maar als jij het telkens niet toelaat dan kom je niet verder. Je scheert echt alle mensen over 1 kam. Morgen kom je misschien wel iemand die tegen je zegt dat je er goed uit ziet. Zet dat compliment tegen over al die andere rot opmerkingen. Je word iig op dat moment wel gezien. Nog steeds vind ik dat je je goed houdt in dit topic en dat je netjes terug reageert. Ook dat je al zoveel hebt geprobeerd vind ik heel goed van je en ik begrijp ook dat het allemaal super moeilijk is als je thuis ook een negatieve factor om je heen hebt maar haal de energie uit de positiviteit van je dochter.
Maar er is echt niemand die dat voor je kan veranderen, dat kan je alleen zelf doen. Ik begrijp je wel hoor, sommige aspecten van je verleden zijn vergelijkbaar met die van mij, maar alleen jij kan bepalen of je dat in stand houd of doorbreekt. Dat vergt tijd, maar is niet onmogelijk. Even over een andere boeg, heb je al eens aan mindfulness ofzo gedacht? Ook verder in het alternatieve circuit valt veel te behalen wanneer je het gevoel hebt dat je vast loopt in de reguliere ggz. Ik kan je een hele fijne coach aanraden in midden-brabant, pb maar als je daar interesse in hebt.
Je begon het topic over je schoonfamilie die niet goed voor je waren, daarna gingen we over op vrienden die ook niet goed waren, vervolgens gingen we over op je eigen familie die je wel hebt, maar ook niet goed zijn. En inmiddels is ook je man al aan de beurt. Als niemand van bovenstaande het goed doet, is het misschien toch eens tijd om het ook bij jezelf te zoeken.
Poeh zeg.. ik vind ook dat je blijft hangen in negativiteit. En familie is ook niet alles. Ik heb veel familie. Weet je hoeveel ik daarvan op fb heb? Een stuk of 10. Weet je hoeveel van die 10 ik ook echt irl zie en spreek? 2.. Een deel van mijn familie zou ik niet eens herkennen al zouden ze recht voor mijn neus staan. Die 2 die ik wil regelmatig spreek en zie zullen er altijd voor me zijn. Maar zij weten ook niet alles van mij. Niemand, maar dan ook niemand weet dat mijn man en ik sinds kort met relatietherapie gestart zijn. Zelfs niet mijn zus die mijn beste vriendin is, en met wie ik normaal alles deel. Mijn moeder kan me gestolen worden. Ik heb dan ook geen contact met haar. Mijn vader is druk met zijn werk en zijn vriendin. Iedereen heeft zijn eigen problemen. Jij en je vriend zouden samen in relatietherapie moeten gaan om jullie relatie te verbeteren en misschien nog beide ook individueel. Ja dat kost geld daar ben ik zelf nu ook achter. Maar het is ons het waard om er samen beter en sterker uit te komen. Ondanks onze problemen met elkaar en onszelf kiezen we wel nog steeds voor elkaar. Misschien moeten jullie dat ook maar eens uitzoeken of jullie nog steeds voor elkaar kiezen. Zeggen dat het de omgekeerde wereld is om er voor iemand anders te zijn die eenzaam is vind ik erg egoïstisch. Waarom moet iemand er wel voor jouw eenzaamheid zijn maar wil je er zelf niet voor een ander zijn die eenzaam is? Ik zou met zo'n vriendin gauw klaar zijn. Al je ellende op een ander droppen maar andersom niet. Ik ben zelf sinds kort begonnen met sporten in een groepsles. Niemand die ik daar ken. Mijn man hoopt dat ik een vriendin leer kennen zodat mijn sociale leven wat groter wordt. Zelf zie ik dat niet zo snel gebeuren en op zich hoeft het ook niet persé van mij. Ik ben blij dat ik iig 2x per week even de deur uit ben. Even lekker met mezelf bezig zijn. Het enige wat ik tot nu toe gemeen heb met al die andere vrouwen in de les is dat we onszelf heel zielig vinden om de spierpijn die komen gaat. Ik geloof ook echt niet dat een luisterend oor jou gelukkiger zal maken. De enige die verantwoordelijk is voor jouw geluk ben jijzelf!
Misschien wordt het tijd om professionele hulp te zoeken, niet bij het oplossen van je probleem maar het accepteren dat je leven nu zo ingericht is. Jij mist echt nog een stuk acceptatie en vraagt daarom om iets wat je nu niet krijgen. Daarvoor zal je denk ik echt nog eerst een stap terug moeten doen. Word in de basis eerst sterker en gelukkiger. En ja....dat moet je doen zonder familie en zonder luisterend oor van een vriendin. Dat moet je gaan accepteren. Maar wel MET hulp. Zoek opnieuw hulp al is het de 50e keer. Maar dan wel met de juiste hulpvraag en verwachting. Genoeg adviezen hierover in dit topic. En daarna kan je sociale contacten opdoen. Ik denk inderdaad dat hoe jij nu in het leven staat je mensen afstoot.
@cat2 Het is nu ongeveer 4 dagen geleden en we zijn 20 pagina's verder vol met tips en adviezen. Ik ben oprecht benieuwd of je één deze dagen al actie hebt ondernomen?
Ach, laat haar lekker kletsen.... compleet doelloos zon reactie, en van 1 zon reactie moet je niet gelijk denken dat ze gelijk heeft....
Ik heb nog niet alles gelezen maar ik denk dat je het ook niet kunt snappen. Stop zoeken naar de antwoorden hierop en zie het als een vast gegeven. Net zoals de lucht blauw is en gras groen. Het is zoals het is! Pas als je je daarbij neerlegt kun je vriendschappen echt gaan waarderen. Hoe close ben je met de mensen die je je "vrienden" noemt? Ik las dat je 1x je verhaal hebt neergelegd en daarna nooit meer iets hebt gehoord. Dat het met deze persoon fout ging wil niet zeggen dat het de volgende keer weer fout gaat! Blijkbaar was dit niet zo een goede vriend als jij dacht. Als ik naar mezelf en mijn vriendinnen kijk (4 echt heel close) gaan we voor elkaar door het vuur! Ik heb 7 jaar geleden een ongeval gehad en heb daardoor wat beperkingen. Ik ben slecht met sociale contacten onderhouden omdat ik druk ben met ziekenhuisbezoeken de kinderen en altijd moe ben! Maar nog hebben deze 4 me nog nooit laten vallen. As we speek zit er 1 van die 4 nu beneden met mijn dochter te spelen en lig ik in bed. Ze apte me om 5 uur hoe het ging toen ik zei dat ik veel pijn had stond ze 20 minuten later voor mijn neus en stuurde me naar bed. Dat zijn echte vrienden. Wat jij beschrijft over jouw vrienden daar denk ik van dat het kennissen zijn want echte vrienden zijn er voor je door dik en door dun!
Jij bent baas over je eigen leven en geluk. Niet alles is maakbaar, maar een hele boel wél. Probeer het de regie in eigen handen te nemen want je verdient het om gelukkig te zijn!
Als je dit wilt kun je je het beste aansluiten in een klets groepje. Weet niet of die hier op het forum bestaan? Zo een topic voor een groepje met gedeelde interesses. Die hun dagelijkse dingen met elkaar delen enzo? Zoiets zal op facebook ook te vinden zijn denk ik? En anders misschien een gat in de markt... richt een (besloten) fb pagina op voor eenzame mensen die contacten zoeken om de dagelijkse dingen en misschien na langere tijd kletsen, meer met elkaar willen delen!
Ik heb je topic een beetje gevolgd en graag wil ik je mijn ervaring meegeven. Ruim 9 jaar geleden heb ik de stap genomen om te verhuizen waar ik niemand ken, alleen m'n schoonfamilie. De vriendschap die ik had in mijn oude woonplaats verwaterde en een andere goede vriendin zag ik zelden nog vanwege de afstand. De band met schoonfamilie is alle behalve prettig. Gelukkig had ik mijn werk en daardoor wat sociale contacten om me heen. Ik ben geen kudde dier. Ik vind het heel moeilijk om tijdens een feestje, waar ik niemand ken, zelf contact te maken. Waar moet ik het over hebben? Ik ken ze niet. Ik heb geen behoefte om me kwetsbaar op te stellen etc.. Sinds 3 jaar heb ik een super leuke vrouw leren kennen via mijn werk. Inmiddels kan ik zeggen dat het mijn beste vriendin is, die altijd voor me klaar zal staan. Maar daarvoor heb ik me open moeten stellen, kwetsbaar durven zijn. Dat heeft veel tijd gekost, maar heel veel opgeleverd. Kijk naar het gene waar je zelf invloed op hebt en niet waar je geen invloed op hebt.
Hoe lang zal het nog duren eer ook deze topic op slot zit? Chapeau voor alle tijd, energie en moeite die iedereen er nog in gestoken heeft. De moed om nog te reageren was bij mij al in de schoenen gezonken nog voor ik de openingspost gelezen had. Alleen al bij het zien door wie het geopend was. Een hopeloos gevecht tegen de bierkaai in en praten tegen een muur. Alweer..
Ik dacht ook vooral aan het vorige topic toen ik de eerste zin las. Maar toen ik zag dat alles nu een stuk gemoedelijker verliep en er niet werd gesproken over 1e lijns, 2e lijns enz relaties durfde ik het aan. Ik denk dat ts van ons iets anders verwacht dan dat wij haar allemaal bieden, namelijk goedbedoelde adviezen. Ze wil graag haar "negatieve" verhaal kwijt en horen hoe erg we het allemaal vinden en hoe zwaar ze het heeft. Ze staat nog niet open om te veranderen met gevolg dat nieuwe contacten opbouwen en oude patronen doorbreken haar ook niet zal lukken. Waardoor haar cirkel op deze manier door zal gaan. Een nieuw topic met wie heeft zin om gezellig over dagelijkse dingen te kletsen zal haar meer helpen. En wie weet als dat vertrouwd voelt en ze heeft leuke dingen gedeelt dat ze af en toe eens wat zwaarders kwijt kan en zo meerdere luisterende oren kan vinden hier!
door dit soort reacties ben ik dus huiverig om in het dagelijks leven mij open te stellen nog naar mensen.
mindfullness heb ik nog niet gedaan. Hier in de buurt hebben ze zoiets maar dan met wandelen. misschien is het iets.
Een groot verschil. Niet te vergelijken met als je geen familie hebt. Dit is een beetje wat ik bedoel. Hoe zou je het vinden als je je zus niet had gehad? En familie (ook al zijn het er maar 2) niet regelmatig spreekt maar nooit. Bij niets. Niet bij je verjaardag, feestdagen, nooit samen koffie drinken, nooit kletsen, nooit iets vertellen over hoe je vakantie was, hoe het met je kinderen gaat enz enz. Gewoon nooit.