Die vorige topics heb ik niet gevolgd. Zo blijkt maar weer dat het écht wel een toepasselijk lied is.
Omdat dit juist andersom gebeurt. Door te zeggen: familie is ook niet alles. Of ik spreek mijn familie een paar weken niet. Ik probeer duidelijk te maken dat dit niet hetzelfde is als familie nooit spreken. Maar dan zeggen mensen slachtoffer rol enz.
Ja joh. Als ik wil weten of ik als kind bv waterpokken heb gehad of iets anders medisch bv dan kan ik dat zo aan mijn ooms tantes vragen. Die weten het wel. Oh wacht ik vraag het aan mijn man die weet nog wel dingen van 30 jaar geleden. Dat dus.
Cat naast de wedstrijd zielig doen win je ook de wedstrijd selectief lezen en reageren! Gefeliciteerd!
Nou mijn moeder is overleden zoals ik al zei en of ik bijv waterpokken heb gehad en hoe de zwangerschap is verlopen heb ik toen aan mijn vader gevraagd maar die kon daar ook geen antwoord op geven. Dus wat dat betreft maakt het dan weinig uit dat hij nog leeft. Er is ook niemand meeer die mij dat kan vertellen. Ik heb mijzelf toen gewoon laten testen of ik waterpokken heb gehad. Opgelost! En tja ik miste wel een moeder tijdens mijn zwangerschappen en had graag gehoord hoe het voor haar was. Maar dat kon niet. Dat was best balen maar zo is het nu eenmaal. Maar goed er komt nu vast weer een reactie als "ja maar je vader is er nog" "dat is anders" Dat zal inderdaad maar in dit specifieke voorbeeld van je maakt dat dus geen verschil.
En dat is echt wel kut! Maar dat verander je toch niet door erin te blijven hangen? Het is gewoon een feit dat je dat dus niet kunt. Maar kijk naar wat je wel hebt!!!!!! Maar dat lijk je op een of andere manier niet te willen.
Dat geeft ik dus aan, als je moeder is overleden en je vader leeft nog dan heb je de mogelijkheid om dit samen te delen. En stil te staan herinneringen te delen. Mijn man weet die herinneringen b niet. En dat is het verschil.
Vraag je medisch dossier op bij je vroegere huisarts. Pak je man beet knuffel hem eens goed en zeg dat je van hem houdt. Kijk naar je mooie slapende dochter en tel je zegeningen. Ga Skypen met je tante. En spreek mensen aan, elke dag iemand anders. Have a happy life!
Dan PRAAT je daarover. Vertel over die herinneringen. Je doet nu net alsof je man niemand van belang is. Keihard vind ik.
Maar het is toch ook ontzettend kut als mensen dan als reactie geven :ja maar familie is ook niet alles enz en het zo wegwuiven of me belachelijk maken. Dan begrijp je het gewoon niet.
Nee je gaf het voorbeeld dat niemand mee ging naar de herdenking! En die herinneringen kan je dus niet delen. Heel erg heel vervelend heel verdrietig. Maar verander je dat door negatief te blijven en verdrietig te zijn? Als dat het echt kon veranderen zou ik zeggen ga door zoals je nu bezig bent. Maar het brengt je niets!!!!!! Je kan naast je verdriet een heel mooi leven opbouwen en dat verdriet zal nooit weggaan. Maar nu bestaat je leven uit alleen verdriet. Zorg dat je ernaast ook wat positiefs opbouwt!!
Om eerlijk te zijn heeft hij iets waardoor hij beperkte interesse heeft. Ik heb al zo vaak verteld maar hij luistert dan maar half of niet. Dus heb ik opgegeven om te vertellen.
Dat is ook kut. En dat doet ook pijn. Maar bij jou overheerst die pijn nu en je moet ervoor gaan zorgen dat de leuke dingen overheersen. Dan zal die pijn alsnog blijven maar wel dragelijk worden! Snap je dat? @cat2
Zoek een lotgenoten forum en zoek daar een maatje. Er zal niemand zijn die je beter begrijpt dan mensen die exact hetzelfde meemaken dan op zo’n forum. En dat is wat je zoekt zoals blijkt uit je berichten.
Als je nog wel familie hebt ga ja dan vaak samen naar zo'n dienst. En dat is een gemis als dat niet zo is ook al heb je een gezin. Misschien is het anders als ons dochtertje ouder is. Dat zou kunnen.
Dan had ik hem vanavond nog met zijn koffers op straat gezet. Als hij jou niet kan steunen waar nodig heb je toch helemaal niets aan hem!
Dat is wel verdrietig voor je/jullie. Maar dit klinkt dus meer als relatieproblemen waar je dan eerst iets mee moet. Het zou zo mooi zijn als je man ook je maatje en vriend is. Misschien dat je dan ook wat minder vast zou houden aan familie en vrienden. Is relatietherapie niet iets?
Dat snap ik zeker. Daarom zou het belangrijk zijn dat mensen interesse zouden hebben. En bv zouden weten wanneer de sterfdag is bv. Ik noem maar iets kleins.
En reageer nou een inhoudelijk op de volgende vragen! 1. Wat heeft verdrietig zijn jou de afgelopen jaren gebracht? 2. Wat heeft negatief zijn je de afgelopen jaren gebracht? 3. Denk je dat je door verdrietig en negatief zijn je familie terug krijgt? 4. Denk je dat als je zelf veranderd je wel gelukkig kan worden naast je verdriet? 5. Wil je zelf veranderen en wil je best doen om leuke contacten op te bouwen?