Nee dat willen mensen helemaal niet. Mensen willen je handvatten geven door te laten zien hoe zij dergelijks situaties te boven zijn gekomen. Zo voer je gesprekken, zo gaan vriendschappen. Luisteren, gemeenschappelijke delers vinden, tips geven, laten zien dat jij niet alleen bent en dat mensen je begrijpen omdat ze er ook hebben gestaan. Of een beetje. En dan neem je de tips aan en doe je er iets mee. Of je denkt gelukkig ik ben niet gek en alleen! Als ik het goed begrijp zoek jij alleen maar een vriendin die dan zegt: nou wat erg voor je Cat. Echt vreselijk. Wat een verdriet. Maar hoe vaak wil je dat een vriendin dat dan zegt? Want hier hebben mensen het allemaal gezegd en we menen het allemaal maar als wij 20 pagina's lang alleen maar met je mee gaan sippen dan word jij daar niet vrolijk van.
Nee ik zei het net ook zoiets. Maar de berichten gaan zo snel hier nu dat het niet eens meer opvalt. Hoop dat dit topic snel gesloten wordt want het gaat van kwaad tot erger. Forumsters straks stuk voor stuk gefrustreerd en @cat2 heeft haar doel bereikt. Bah.
Misschien wel. Mijn man vroeg net of ik niet lekker was dat ik me zo zit op te winden om iemand op een forum iets te laten inzien/helpen. Zijn woorden: dat kan net zo goed een troller zijn schat
Ja, wellicht. Helaas is mijn moeder niet lang daarna overleden. Misschien kan ik haar even opgraven om het er met haar over te hebben. Ik wou dat het mogelijk was, ik mis haar nog elke dag. Maar: ik sla me erdoor heen met hulp van mijn vriend en zoontje. Zij zijn mijn FAMILIE.
Het is altijd erg. Maar er zit echt verschil in op je 20 of 60. Op je 20 ga je alles nog meemaken. Op je 60d heb je het kunnen delen gelukkig. Ze hebben je man leren kennen. Je kinderen zien opgroeien enz.
Ik heb t gelezen ja. Misschien moet je proberen om eerder uit te gaan van t positieve. Dat mensen je willen helpen. Maar dat is misschien lastig door je pestverleden en je lage zelfbeeld. Praat je daar over met je therapeut? Een andere/positievere kijk op reacties zou je zoveel kunnen helpen.
Ik heb het dan niet gesloten he. Want dat zei iemand ook dat ik het steeds laat sluiten maar dat is niet zo.
Maar dat betekend toch niet dat je leven voorbij is als je geen familie hebt die dat meemaakt. JIJ maakt het mee. JIJ sticht een gezin. JIJ maakt herinneringen met JOUW nieuwe familie. Maar ik val in herhaling want dit is allemaal al een keer gezegd door tientallen andere mensen. Maar jij het een betonplaat ter dikte van een x aantal meter voor je. Ondoordringbaar.
Je hebt het over leegte, gemis, herinneringen delen. Maar dit is voor mij niet concreet. Is dit iets wat je dan alleen met familie kan? Heb je mijn eerdere post ook gelezen? Je zit nu in de "klaag" modus. Wat maakt het dat je de situatie niet kan accepteren zoals het is? Wat maakt het dat je de situatie niet kan aanpassen aan wat je wel hebt of kan bereiken?
Om op je openingspost terug te komen. JA! Na bijna 30 paginas denk ik inderdaad dat jij alles verkeerd ziet en doet en denkt en dat het inderdaad hele lieve zorgzame mensen zijn die het beste voor hebben met hun zoon!
Maar @cat2 wat wil je nou? Wil je je voor de rest van je leven zo blijven voelen? Dat is toch niks? Echt, vecht er toch voor. Dat hebben heel veel meiden hier gedaan of doen dat nog steeds, jij kan dit ook. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan alsjeblieft voor je dochter....
Eigenlijk wil je gewoon horen dat niemand het zo slecht als jij heeft, dat je gemeen wordt behandeld en mensen geen interesse in je hebben. Wanneer iemand iets soortgelijks heeft meegemaakt dan is het bij jou toch 10 keer erger en wat is het dan stom dat niemand jou begrijpt. Mensen moeten eigenlijk gewoon gaan snappen dat alles om jou draait en jij het slachtoffer bent. Trouwens, mijn moeder is haar BEIDE ouders verloren toen ze 15 was. Ze had 1 broer en dat was dat. Belangrijke momenten in haar leven heeft ze idd niet met haar ouders kunnen delen. En tuurlijk doet dat pijn maar ondanks dat is ze nooit in de slachtofferrol gaan zitten en is ze altijd dankbaar geweest voor wat ze wél had. Zou je ook eens moeten proberen, word je vast een leuker mens van en wie weet willen anderen dan ook graag in je buurt zijn.
Het leven is niet voorbij. Maar veel dingen zijn wel een stuk moeilijker en eenzamer. Ook dingen waar mensen niet bij stil staan.