Nee hoor. Zo is het niet per sé. De afgelopen sterfdagen van mijn vader heb ik ook geen contact gehad met mijn moeder. Veel van de tijd die ik doorgebracht heb met mijn vader was zij uit beeld. Ik kan haar wel wat vertellen. Maar wij missen een band waardoor het juist pijnlijk is om erover te praten. Een steunend gevoel mist al heel lang. Daar is teveel voor gebeurd (en teveel ook niet gebeurd). Mijn partner is niet van het praten over emoties. Hij weet niet wat hij ermee moet. Voor hem is het vooral herhaling. Dus daar kan ik ook niet bij terecht met dat verdriet. Maar ik heb wel vriendinnen die ik bijna nooit zie maar wel regelmatig mee app. Het leven is te druk en een aantal woont te ver weg. Maar via app zijn wij er voor elkaar (natuurlijk ook voor leuke dingen). Jij hebt een beeld van hoe het behoord te zijn bij anderen. Maar ieder huisje heeft zijn kruisje. Op een gegeven moment moet je gaan accepteren wat je niet kan veranderen en kijken naar waar wel winst te behalen valt. Zonder voorbedacht beeld of plan van hoe het precies gaat worden. Laat je verrassen. Aanvulling: Misschien is niet het gebrek aan connecties waardoor jij je eenzaam voelt, maar het verdriet dat er zit wat dit creëert. Er zijn twee soorten eenzaamheid: echt alleen zijn en je met wie dan ook om je heen nog eenzaam kunnen voelen. Bij die tweede, als je dan je verdriet kan verwerken en het wat meer een plekje kan geven, word het ook makkelijker om een vriendschap aan te gaan. Omdat je dan meer opzoek gaat naar het positieve.
En ik denk dat iedereen in dit topic zowat de rillingen krijgt van de woorden ja maar familie en ik vind dat verdrietig. Succes met je verdere leven. Ik hoop dat dat wat minder verdrietig is.
Voor iedereen die denkt dat dit Topic zinloos is, het heeft mij verder geholpen!! Dank aan @Whysteria.
@cat2 heb je Facebook? Ik plaats er bijna niets maar als ik iets plaats krijg ik altijd leuke reacties en die doen me echt goed, ook al ken ik niet iedereen heel goed. Heb je al eens iets van antidepressiva geprobeerd? Om alles iets rooskleuriger te kunnen zien? Misschien heb jij dat zetje net nodig. Want ja, geen familie hebben met wie je iets kunt delen is pittig, maar niets aan te doen, dus moet je het doen met wat je wel hebt of kunt hebben. Ik had nog gevraagd naar die oom en tante maar daar heb je niet op gereageerd. Je schreef eerder dat je je bij hun heel fijn voelde. Kan je daar niets mee? Neem een smartphone en ga lekker met ze appen! (Je hebt geen WhatsApp las ik)
Nou ik ben om hoor! Of dit is een zeer consequente vorm van trollen of dit is een zeer conseqeunte vorm van totale waanzin Ze geeft werkelijk waar al 3 topics lang letterlijk dezelfde antwoorden. Ik verdenk haar van een stevig potje ‘copy/paste’...
Als je mijn vriendin was dan had je ook een schop onder je hol kunnen krijgen. Dat doe ik namelijk ook met mijn vriendinnen als je alles over een kam scheren, dan vertel ik ze vanuit mijn beleving hoe ik iets zou aanpakken of geef ze tips.
@cat2 mocht je nog behoefte hebben, je kan mij altijd een pb sturen. Ik heb gisteren in stilte het topic verder gevolgd en heb oprecht medelijden met je. Hou er alleen wel rekening mee dat ik eerlijk zal zijn in mijn antwoorden, ik neem geen blad voor de mond en zal je een schop op je reet geven als ik vind dat je dat nodig hebt.
Cat ik ben een introvert persoon en heel onzeker in contacten leggen. Kan vaak pas na een jaar mezelf zijn en een jaar krijg je niet als je met iemand bevriend wil worden. Ook introverte personen die graag alleen zijn willen een vriendin hebben. Ook al vind je veel gespreksstof nutteloos en weet je zelf niet veel te vertellen. Als je dan verhuisd en je oude contacten vervagen door afstand, andere levens heb je ineens niemand buiten je gezin. Het heeft mij 7 jaar geduurd en eindelijk kan ik nu zeggen dat ik 5 vrienden heb. 3 goede op mijn werk. 1 vriendin leren kennen in de speeltuin en 1 vriendin leren kennen door een klasgenootje van mijn zoon, de mama ervan. En hier heb ik heel veel moeite voor moeten doen! Mezelf verplichten om over koetjes en kalfjes te praten wat voor introverte en onzekere personen heel moeilijk is. Maar het is mij gelukt! IK heb hier moeite voor moeten doen! IK! Als iemand interesse toont en je blijft onzeker overkomen, weet niks terug te antwoorden of je antwoorden bestaan uit 3 woorden bereik je niet veel mee. Je moet inzien wat je zelf fout doet en daar aan werken. Niet je fout blijven herhalen en het bij anderen leggen. Of in u geval, bij nieuwe contacten onmiddellijk je levensverhaal vertellen, moeilijke onderwerpen aangaan over je problemen,... dan leg je ook geen goede basis. Begin over luchtige onderwerpen, over het weer, kind van je kennis, jouw kind, over wat tv programma's. Toon interesse, help met kleine dingetjes, laat mensen toe,... De andere onderwerpen komen in een later stadium. Over familie kun je zeuren wat je wil. Je gezin is je familie en als je dat niet inziet weet ik het ook niet! Wees blij met wat je wel hebt, dat is de basis. En begin met de basis. Dit is mn 2e en laatste bericht om je te helpen. Zorg ervoor dat je dochter later leuke herinneringen met u kan delen!!! Zorg ervoor dat zij geen afstand neemt van een moeder wat alleen maar een ellendig leven heeft! Doorbreek dit!
Ik wou het zelfde voorstellen als debaky. Ik ben benieuwd of je eraan toe bent gekomen om aan het lijstje te beginnen. Heel begrijpelijk als dat niet zo is met dit lekker weer. Pb me maar. Ik ben ook oprecht en eerlijk met mijn antwoorden. Ik verwacht ook niet dat je vandaag een pb stuurt, de berichten box staat altijd open. Voor nu trek ik mij uit dit topic.
Nee, dit is geen pesten. Na 35 pagina’s ben ik van mening dat dit voortkomt uit jouw eigen gedrag en dat deze mensen hun familielid, jouw vriend dus, in bescherming willen nemen.
Mijn moeder is dood al 18 jaar..mijn schoonmoeder is dood al bijna 5 jaar...mijn schoonvader is dood al 9 jaar...mijn zus zie ik 1x in de paar maanden maar de band is oke...mijn 2 sz zie ik nooit meer daarmee hebben we gebroken die brachten meer negatieve dan positieve invloed in ons gezin...kortom familie hebben we weinig zou je kunnen zeggen... Ik heb 1 goede vriendin en ik zie haar vaak zn 1x in de maand...toch is ze er altijd als het nodig is en anders om... Zie mijn handtekening...mijn gezin heeft ook zijn kruis te dragen net als ieder ander... En ben ik gelukkig?? Volmondig JA! Je maakt je eigen toekomst en iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geluk in dit leven. Mijn gezin is mijn familie zij zijn nr 1. Ja maar is eigenlijk zeggen nee want..., maak je eigen geluk en blijf niet hangen in dit negatieve denken over jezelf, de wereld of je gezin. Ik heb je z'n 20 pagina's terug ook gevraagd waar je vandaan komt, geen reactie. Alleen reacties geven op negatieve berichten en roepen het ligt aan alles en iedereen behalve aan mezelf. En zal ik eens heel eerlijk zijn? Dat is exactly de reden dat mijn mijn zijn zussen uit ons leven zijn... Na heel veel energie erin gestoken te hebben daar (bijna 15 jaar) zijn we ermee gestopt...het ja maar en nee want kwam ons echt de strot uit. Het lag alt6aan een ander of de regering of de wereld of het uwv ..het lag aan hun negatieve houding en nooit eens de hand in eigen boezem steken...dat stoot mensen uiteindelijk af.
Nou, nieuwe dag, nieuwe kansen TS. Waar woon je? Misschien zijn hier dames die eens een bakkie willen doen.